นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 221

หากว่าก่อนหน้านี้มีความคิดเพียงเล็กน้อย ตอนนี้คงคิดอย่างเต็มตัว

ยิ่ง เฟิ่งชิงเฉินไม่ยอมให้คนอื่นดู แสดงว่าต้องมีเงื่อนงำแน่นอน

อาการบาดเจ็บของพี่องค์รัชทายาทนั้นรุนแรงมาก แม้แต่หมอก็บอกว่าไม่สามารถช่วยได้แล้ว แต่เฟิ่งชิงเฉินกลับรักษาจนหายขาดได้ซีหลิงเหยาหวาไม่เชื่อว่าทักษะการรักษาของเฟิ่งชิงเฉินจะยอดเยี่ยมไปกว่าเหล่าคนชราที่เรียนการรักษามาทั้งชีวิต

ทักษะทางการรักษาไม่ต่างจากทักษะอื่นๆ ต้องใช้เวลามากในการเรียนรู้และฝึกฝน ไม่ว่าจะมีพรสวรรค์มากแค่ไหน ในอายุอย่างเฟิ่งชิงเฉินนั้น เป็นไปมิได้ที่จะประสบความสำเร็จเช่นนี้ มันต้องมีเหตุผลอื่นร่วมด้วยแน่ๆ

นางจะขุดความลับของเฟิ่งชิงเฉินออกมาให้ได้อย่างแน่นอน หากว่าคนสามารถรู้ความลับของเฟิ่งชิงเฉินได้ และมีเทคนิคในการชุบชีวิตคนตายได้ นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด...

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เป็นเช่นนี้แล้ว ซูหว่านก็ยืนขึ้น ท่าทีของนางดูเหมือนจะอยู่ข้างเดียวกับองค์หญิงเหยาหวา "ข้าก็คิดเช่นเดียวกับองค์หญิงเหยาหวา เฟิ่งชิงเฉินไม่ว่าเจ้าจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม แต่วิชาเปิดช่องท้องนั้น ข้าจะต้องเห็นกับตาให้ได้ ก่อนที่จะมาข้าและองค์หญิงเหยาหวาได้ไปที่พระราชวังมา และได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ เฟิ่งชิงเฉินเจ้ากล่าวว่าข้าและองค์หญิงเหยาหวามิใช่คนตงหลิง เจ้าไม่คุกเข่าย่อมได้ เช่นนั้นพระราชโองการของฮ่องเต้แห่งแคว้นตงหลิง เจ้ากล้าที่จะขัดขืนหรือ?"

เอาจักรพรรดิไปข่มเหงนางหรือ? น่าเสียดายที่พวกเจ้าไม่มีสารพระราชโองการ เฟิ่งชิงเฉินยังคงปฏิเสธ " พระราชโองการของฮ่องเต้ ชิงเฉินมิอาจขัดขืน เพียงแต่ชิงเฉินมิได้รับสารพระราชโองการของฮ่องเต้ ดังนั้นโปรดอภัยที่ชิงเฉินไม่อาจช่วยขจัดความสงสัยขององค์หญิงเหยาหวาและคุณหนูซูได้ การช่วยชีวิตคนก็เหมือนการดับไฟที่ไหม้รุกราน หวังว่าทั้งสองจะมีเมตตา อย่าขัดขวางชิงเฉินช่วยชีวิตคน คนเราทำอยู่ข้างล่าง ฟ้าสวรรค์คอยจับตามองอยู่ข้างบน หาก ทำให้หมอรักษาไม่ทันเวลา นั่นบาปเท่ากับฆ่าคน"

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้กล่าวเกินจริง จำปัจจุบันมีผู้ป่วยจำนวนมากที่เสียชีวิตด้วยน้ำมือของเจ้าหน้าที่โง่เขลา

หากว่าเหล่าเจ้าหน้าที่หรือลูกผู้ใหญ่โต เมื่อได้รับบาดเจ็บขึ้นมาจะได้อยู่ห้องคนไข้ชั้นดีทันที และพักอยู่ในห้องผู้ป่วยส่วนตัวหรือห้องชุด ต้องมีหมอส่วนตัวไม่พอ และต้องการทีมหมอที่คอยรับใช้พวกเขาเพียงคนเดียวทั้งวันอีก เดิมทรัพยากรทางการแพทย์มีน้อยอยู่แล้ว พวกเขายังจะมาเอาเปรียบอีก

ถึงขนาดที่ว่าพวกเขาต้องการให้หมอคนไหนวินิจฉัยรักษา หากหมอคนนั้นกำลังช่วยชีวิตคนอยู่ ก็ต้องเอาคนไข้ลงจากเตียงฉุกเฉินก่อน

ชีวิตนี้ ชาติที่แล้ว หรือชาติหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน ล้วนเกลียดชังคนโง่เขลาอย่างองค์หญิงเหยาหวาและซูหว่านที่ขัดขวางการรักษาของหมอเพียงเพราะประโยชน์ของตน

โชคดีที่วันนี้พวกนางมาเร็ว หากมาช้ากว่านี้และนางกำลังทำการผ่าตัดกับซุนฮูหยินอยู่ แล้วพวกนางจะบุกเข้ามา เช่นนั้นผลที่ตามมาคงจะร้ายแรงอย่างมาก

เฟิ่งชิงเฉินเชื่อว่าผู้หญิงสองคนนี้ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้แน่นอน

"เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ากำลังบอกว่าข้าโกหกเจ้างั้นหรือ? ข้าเป็นถึงคุณหนูของตระกูลซู จะมาโกหกเด็กสาวกำพร้าที่ไม่มีอะไรเลยอย่างเจ้าหรือ? เฟิ่งชิงเฉินเจ้าต้องเข้าใจว่าข้าและเจ้านั้นต่างกันราวกับฟ้าดิน ข้ารังเกียจที่จะมาโกหกเจ้า" ซูหว่านกล่าวและเดินไปข้างหน้าเฟิ่งชิงเฉิน

เมื่อเทียบกับซูหว่านที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าและอัญมณีที่สวยงาม เฟิ่งชิงเฉินซึ่งแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา ๆ ดูโทรมมาก ออร่าของนางถูกปิดกั้นโดยเครื่องประดับแวววาวของซูหว่านไปทั้งหมด

แต่นางไม่รู้ว่า เครื่องประดับทั้งตัวของซูหว่านเทียบไม่ได้กับเม็ดหยกที่คอของเฟิ่งชิงเฉินเลยแม้แต่น้อย

ซูหว่านพอใจกับผลลัพธ์นี้อย่างมาก นางมองไปที่เฟิ่งชิงเฉินด้วยรอยยิ้มและเผยกลิ่นอายเหนือกว่าออกมา "เฟิ่งชิงเฉิน สิ่งที่ข้าซูหว่านต้องการ ไม่มีสิ่งไหนที่ข้าเอามามิได้ วันนี้ก็เช่นกัน วิชาเปิดช่องท้องนั้นข้าจะดูอย่างแน่นอน และเสด็จอาเก้าข้าก็จะแต่งงานด้วยเช่นกัน เจ้าทำตัวดีๆแล้วกัน บางทีหากข้าใจอ่อน ข้าอาจจะอนุญาตให้เจ้ามาเป็นสนมได้"

"สนมหรือ? ค่อยพูดตอนที่คุณหนูซิ่วได้แต่งเจ้าจวนอ๋องเก้าเถิด แม้ว่าแต่งเข้าจวนอ๋องเก้าแล้วก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับข้า คุณหนูซิ่ววางใจได้ ชาตินี้ข้าจะไม่มีวันเป็นนางสนมของใคร" เฟิ่งชิงเฉินโกรธเคืองอย่างมาก ไม่รู้ว่าโจวสิงพาคนมาช่วยได้หรือยัง เพราะผู้หญิงสองคนนี้น่าขยะแขยงมากเกินไป

เป็นแค่คนนอก แต่กลับข้าที่จะมาชี้นิ้วสั่งคนที่เป็นเจ้าของจวนเฟิ่งในแคว้นตงหลิง น่าขยะแขยงที่สุด

"ไม่เป็นสนม? เจ้าคิดอยากเป็นภรรยาหรือ? เจ้าน่ะหรือ? นี่เป็นคำตลกที่น่าตลกที่สุดเท่าที่ข้าเคยได้ยินมาในตงหลิง" ซูหว่านปิดหน้าและยิ้ม จากนั้นหันไปบอกกับองค์หญิงเหยาหวาราวกับเรื่องตลก

"ไม่เป็นนางสนมงั้นหรือ? เกรงว่าเจ้าคงต้องผิดหวัง" องค์หญิงเหยาหวาเหลือบมองเฟิ่งชิงเฉินด้วยสายตาที่ครุ่นคิด

เฟิ่งชิงเฉินเลือกได้แค่สองทาง คือตายหรือเข้าจวนรัชทายาทซีหลิง

องค์รัชทายาทได้ตัดสินใจแล้วว่า เลือกนางสนมทั้งสี่แคว้น เฟิ่งชิงเฉินจะเป็นตัวแทนตงหลิง ด้วยฐานะตำแหน่งของเฟิ่งชิงเฉินนางไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะเป็นพระชายารอง เป็นได้แค่หญิงที่เอาไว้นอนเท่านั้น

เฟิ่งชิงเฉินไม่แยแสซูหว่าน เสด็จอาเก้าจะจัดการหญิงนี้เอง