นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 227

"แอ๊ด" เสียงดังขึ้น หลานจิ่วชิงเปิดหน้าต่างและกระโดดเข้ามา มองเห็นเฟิ่งชิงเฉินที่กำลังขมวดคิ้วแม้ในขณะที่หลับ เขาถอนหายใจเล็กน้อย เหยียดมือไปยังตัวของนางเล็กน้อย เฟิ่งชิงเฉินนอนหลับไปโดยที่ไม่รู้สึกตัว

เฟิ่งชิงเฉินนั้นแม้ว่าจะมีแผ่นหยกที่คอยปกป้องแต่ก็ได้รับบาดเจ็บภายในร่างกายไปมากแล้ว เขาเป็นกังวลและเดินเข้ามาดู เมื่อได้ตรวจสอบชีพจรดูก็พบว่าเฟิ่งชิงเฉินภายนอกแข็งแรงแต่ภายในอ่อนแอ

"เห็นๆกันอยู่ว่าเป็นหมอ แต่กลับไม่รู้จักดูแลตัวเอง" หลานจิ่วชิงไม่รู้ว่าควรกล่าวโทษนางหรือไม่ น้ำยาเม็ดหนึ่งออกมาป้อนให้เฟิ่งชิงเฉิน และช่วยละลายยาบำรุงภายในให้กับนาง

มีควันสีขาวจางๆ ลอยออกมาจากร่างกายของเฟิ่งชิงเฉิน และแก้มของเธอก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง หลานจิ่วชิง พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

"หวังว่าเจ้าจะฝันดีนะ" เขาจูบไปที่หน้าผากของเฟิ่งชิงเฉิน และหลานจิ่วชิงก็เดินจากไป

ที่ด้านนอกของจวนเฟิ่ง ปู้จิงหยุนกำลังรอเขาอยู่ที่นั่น

"จิ่วชิง เจ้าเหลวแหลกลงไปทุกวัน พวกเรายังต้องรีบไปหาซีหลิงเทียนเหล่ย แผนที่เส้นโลหิตมังกรจิ่วโจวสำคัญมากกว่าเฟิ่งชิงเฉินอีกนะ"

"ข้าทำเรื่องส่วนตัวจนทำให้เสียเวลาไปหรือ? แผนที่เส้นโลหิตมังกรจิ่วโจวไม่ใช่ว่าจะหาได้ในชั่วข้ามคืน พวกเราค้นหากันมานานขนาดนี้ ก็พบว่าที่ซีหลิงเทียนเหล่ยมีอยู่เพียงชิ้นหนึ่งเท่านั้น" เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลานจิ่วชิงก็รู้สึกท้อแท้อย่างมาก

มีตำนานเล่าขานว่าแผนที่เส้นโลหิตมังกรมีทั้งหมดเก้าชิ้น ถ้าหากรวบรวมได้ก็จะสามารถค้นพบตำแหน่งของเส้นโลหิตมังกร เพียงแค่เปิดผนึกเส้นโลหิตมังกรที่ถูกคนปิดเอาไว้ ก็จะสามารถนำจิตวิญญาณจักรพรรดิของราชวงศ์ก่อนหน้ากลับมาได้ และได้รับสมบัติและอาวุธของราชวงศ์ก่อนหน้าที่ทิ้งเอาไว้ ความรุ่งโรจน์ของราชวงศ์ก่อนหน้าก็จะสามารถกลับมาได้อีกครั้ง

หลานจิ่วชิง ผู้ที่มีสายเลือดเดียวกันกับราชวงศ์ก่อนหน้า ภารกิจในชีวิตนี้ของเขาคือการรวบรวมแผนที่เส้นโลหิตมังกรจิ่วโจว ครอบครองแผ่นดินทั้งหมด และทำให้แผ่นดินของตระกูลหลานที่ถูกทำลาย กลับมาอยู่ในมือของคนตระกูลหลานอีกครั้ง

เพียงแต่ เขาเองก็ไม่เชื่อว่าแผนที่เส้นโลหิตมังกรนั้นจะสามารถทำเช่นนี้ได้ เส้นโลหิตมังกรนั้นแค่เพียงถูกเปิดออก ก็สามารถมีจิตวิญญาณจักรพรรดิได้เลยหรือ? เขาสงสัยมาก แต่นี่เป็นสิ่งที่แม่ฝากฝังเขาเอาไว้ ถ้าหากไม่ตายเขาต้องทำให้สำเร็จให้ได้

"เมื่อมีแผนที่เส้นโลหิตมังกรนี่แล้วหนึ่งชิ้น ชิ้นอื่นๆก็จะหาได้ไม่ยากแล้ว" ปู้จิงหยุนพูดปลอบใจ

เขายังคงรอให้หลานจิ่วชิงได้ครองแผ่นดิน และแต่งตั้งให้แม่ของเขาเป็นเกาหมิงฮูหยินที่หนึ่ง และทำให้เป็นที่รู้กันไปทั่วว่า หญิงชราของจวนเจิ้นกั๋วกงนั่นต้องล้มเหลวและไม่ได้อะไรเลย

แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน

หลานจิ่วชิงพยักหน้า "พวกเราไปกันเถอะ"

ไม่สนใจว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร การรวบรวมแผนที่เส้นโลหิตมังกรนี่เป็นสิ่งที่เขาจำเป็นต้องทำ

ทั้งสองหายไปในความมืดมองเวลากลางคืนอย่างรวดเร็ว และมาถึงที่สวนจิงเยว่ที่เมื่อก่อนเป็นที่ตั้งถิ่นฐานขององค์ชายซีหลิงคนหนึ่ง สถานที่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยคนของซีหลิงเมื่อหลายสิบปีก่อน ซีหลิงเทียนเหล่ยเองก็อาศัยอยู่ที่นี่

ปู้จิงหยุนรับผิดชอบรักษาการณ์และจัดการปัญหาที่ด้านนอก หลานจิ่วชิงพบห้องของซีหลิงเทียนเหล่ยอย่างแม่นยำ

เมื่อผลักประตูเข้าไป ซีหลิงเทียนเหล่ยที่เขาคิดว่ากำลังหลับอยู่ก็พลิกตัวลุกขึ้นมาจากเตียง "หลานจิ่วชิง ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องมา ข้ารอเจ้ามานานแล้ว"

สายฝนลูกธนูพุ่งออกมาจากทุกทิศทาง สีหน้าของหลานจิ่วชิงไม่ได้เปลี่ยนแปลง และเขาเดินเข้าไปในสายฝนลูกธนู

"ชิ้งชิ้งชิ้ง......"

หลานจิ่วชิงฟันลูกธนูหักออกทีละลูก และมาถึงข้างกายของซีหลิงเทียนเหล่ย "องค์รัชทายาทเหล่ย ล่วงเกินแล้ว"

ดาบยาวกวาดออกไป บังคับให้ซีหลิงเทียนเหล่ยต้องถอยกลับ และสายฝนธนูก็หยุดลงไปอย่างทันเวลา

ซีหลิงเทียนเหล่ยดึงดาบออกมาสู้ "เคร้ง" ดาบทั้งสองปะทะกัน "หลานจิ่วชิง เจ้าทุ่มเทขนาดนี้เพื่อใครกัน ทำไมต้องหมกมุ่นอยู่กับแผนที่เส้นโลหิตมังกร"

ใบหน้าของซีหลิงเทียนเหล่ยที่มืดมน ระงับความโกรธเอาไว้อย่างรุนแรง

หนึ่งปีมานี้เขาถูกหลานจิ่วชิงสร้างความรำคาญอย่างมาก ทำให้ชีวิตประจำวันของเขายากที่จะสงบได้

"ชื่อของคนที่สั่งมา ข้าไม่อาจเปิดเผยได้ ส่งแผนที่เส้นโลหิตมังกรมา ข้าจะไม่รบกวนท่านอีก" หลานจิ่วชิงชักดาบกลับมาหมุนตัวแล้วแท่งเข้าไป

ซีหลิงเทียนเหล่ยถูกบังคับให้ถอยกลับอีกครั้ง "อีกฝ่ายจ่ายให้มากเท่าไร ข้าให้เจ้ามากกว่าสิบเท่าเพื่อเลิกทำงานนี้"

เขาถูกหลานจิ่วชิงทำให้กลัวจริงๆ หลานจิ่วชิงอยู่ในความมืด เขาอยู่ในแสงสว่าง และที่สำคัญที่สุดคือหลานจิ่วชิงมีความแข็งแกร่งในด้านศิลปะการต่อสู้ เขาแทบไม่มีโอกาสชนะเลย ถ้าไม่ใช่เพราะจำนวนคนที่มากกว่า เขาคงตายด้วยน้ำมือของหลานจิ่วชิงไปนานแล้ว

ศัตรูที่น่ากลัวขนาดนี้ ถ้าหากกำจัดไม่ได้ก็ต้องซื้อตัวมาแล้ว

"ขอโทษด้วย จิ่วชิงค้าขายได้ทีละคนเท่านั้น ถ้าองค์รัชทายาทเหล่ยต้องการทำการค้าขายกับจิ่วชิง ก็ต้องรอให้จิ่วชิงเสร็จการค้าขายนี้ก่อน เมื่อถึงเวลานั้น ท่านค่อยจ่ายเงินมาอีกรอบ จิ่วชิงก็สามารถไปเอาแผนที่โลหิตมังกรกลับมาให้ท่านได้" หลานจิ่วชิงพูดออกมาอย่างจริงจังและไร้ยางอายอย่างยิ่ง

ซีหลิงเทียนเหล่ยโกรธจนแทบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด "หลานจิ่วชิง ในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ วันนี้ในปีหน้าจะเป็นวันตายของเจ้า ลูกน้องข้า....."

น่าเสียดาย ทหารที่อยู่ข้างนอกเหมือนจะไม่มีใครได้ยินและไม่มีใครตอบ

"เจ้ามีผู้ช่วย?" ซีหลิงเทียนเหล่ยถาม

หลานจิ่วชิงกล่าวอย่างเหยียดหยาม "ไม่สมกับเป็นองค์รัชทายาทเหล่ย ท่านคิดจริงๆหรือว่าหลานจิ่วชิงจะมาคนเดียว?"

หลานจิ่วชิงสะบัดข้อมือตีดาบที่อยู่ในมือของซีหลิงเทียนเหล่ยร่วงลงมา ปลายดาบชี้ไปที่คอของซีหลิงเทียนเหล่ยโดยตรง "ส่งสิ่งของนั่นมา"

"มันไม่ได้อยู่กับตัวข้า" ใบหน้าพ่ายแพ้ของซีหลิงเทียนเหล่ยเป็นสีเทา เขารู้อยู่เสมอว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลานจิ่ว แต่เขาไม่ต้องการพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วแบบนี้

หลังจากที่ปู้จิงหยุนจัดการกับยามรักษาการณ์ด้านนอกจนหมดแล้ว ก็เดินเข้ามาอย่างเอ้อระเหยลอยชาย ที่หน้าของเขาสวมหน้ากากสีเงิน "มัวเกรงใจอะไรเขาอยู่ ไม่ได้อยู่ที่ตัวเขา พวกเราก็อัดเขาแทนแล้วกัน"

ปู้จิงหยุนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นซีหลิงเทียนเหล่ยขยับตัว ยังไม่ทันสิ้นเสียงขยับ ซีหลิงเทียนเหล่ยก็ล้มลงไปกับพื้นพร้อมกับกองเลือด

"อ่า......" ซีหลิงเทียนเหล่ยร้องอย่างเจ็บปวด และพบว่าเอ็นร้อยหวายของตนเองโดนฟันขาดไปแล้ว

เขาพิการแล้ว!

"รนหาที่ตาย!" ซีหลิงเทียนเหล่ยโกรธจัด

ปู้จิงหยุนมองลงไปที่ซีหลิงเทียนเหล่ย "องค์รัชทายาทเหล่ย ส่งแผนที่มา"

ปู้จิงหยุนไม่ได้เป็นคนอ่อนโยนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

"ฝันไปเถอะ" ซีหลิงเทียนเหล่ยกัดฟันกล่าวออกมา

เห่อเห่อ......ปู้จิงหยุนยิ้มออกมา คนที่ฟังเสียงที่ถูกหน้ากากกั้นไว้จะรู้ว่ามันน่ากลัวอย่างยิ่ง ปู้จิงหยุนยกเท้าขึ้นแล้วทำท่าจะเตะไปที่เป้าของซีหลิงเทียนเหล่ยสองครั้ง "ว่ากันว่า วันนั้นเฟิ่งชิงเฉินหญิงที่อ่อนแอคนหนึ่งใช้เท้าเตะอย่างรุนแรงใส่คนที่แทะโลมนาง เจ้าคิดว่าวันนี้ เท้าของข้าข้างนี้เตะไป องค์รัชทายาทเหล่ยจะยังมีทางรอดหรือไม่?"

"หลานจิ่วชิง เจ้าไม่กลัวการแก้แค้นของพวกเราซีหลิงหรือ?" สีหน้าของซีหลิงเทียนเหล่ยทั้งเขียวทั้งเทา และมีเหงื่อหยดลงที่หน้าผากของเขาอย่างสิ้นหวัง

บาดเจ็บที่ข้อเท้า แล้วยังมีเท้าที่ปู้จิงหยุนวางไว้ที่เป้าของเขาอีก ต่างก็มีผลกระทบกับอนาคตของเขาทั้งหมด

"กลัวสิ ถ้าเจ้าสามารถหาพวกเราเจอได้น่ะ" ปู้จิงหยุนเหยียบเข้าไปที่เป้าของซีหลิงเทียนเหล่ย เพียงแค่ออกแรง ซีหลิงเทียนเหล่ยก็ถูกทำให้เสียหายแล้ว

"พวกเจ้าเป็นยอดฝีมือประเภทใดที่ใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนี้" ซีหลิงเทียนเหล่ยกล่าวออกมาอย่างตกใจ

"ถ้าพวกเราไม่นับว่าเป็นยอดฝีมือ แล้วท่านล่ะ? เป็นถึงองค์รัชทายาทของประเทศแต่ทำการลักพาตัวผู้หญิง เสื่อมเสียชื่อเสียง" หลานจิ่วชิงกล่าวออกมาอย่างเหยียดหยาม

ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สนใจเรื่องของเฟิ่งชิงเฉิน แต่ตอนนี้เขาสนใจแล้ว คนที่ทำร้ายนางอย่างโหดร้ายแบบนั้น เขาจะไม่ปล่อยผ่านแน่นอน

"ฮ่าฮ่าฮ่า......ข่าวลือแพร่ไปทั่ว หลานจิ่วชิงเป็นคนพิเศษสำหรับเฟิ่งชิงเฉิน จริงแท้แน่นอน หลานจิ่วชิงถ้าวันนี้เจ้าไม่ฆ่าข้าละก็ ข้าจะไม่ปล่อยเฟิ่งชิงเฉินไว้แน่" ซีหลิงเทียนเหล่ยกล่าวขู่

"เอาล่ะ ถ้าหากว่าท่านมีความกล้าเช่นนั้น ท่านทำร้ายเฟิ่งชิงเฉินหนึ่งส่วน ข้าหลานจิ่วชิงจะเป็นคนเอากลับคืนไปให้ท่านเองสิบส่วน ท่านคงรู้ดีถึงวิธีการของข้า" หลานจิ่วชิงค้ำที่ไหล่ของซีหลิงเทียนผู้ยิ่งใหญ่

"ข้าจะนับสาม ถ้ายังไม่ส่งแผนที่มาข้าจะหักแขนท่านข้างหนึ่ง ถ้านับสามอีกครั้งแล้วยังไม่ให้ ข้าก็จะหักแขนของท่านอีกข้างหนึ่ง ข้างอยากจะรู้นัก ซีหลิงจะออกหน้าให้องค์รัชทายาทที่พิการหรือไม่ พี่น้องของท่านเหล่านั้น เมื่อได้รู้ว่าท่านไร้ประโยชน์แล้วจะดีใจกันขนาดไหน"

"สาม......"

"สอง....."