นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 227

"แอ๊ด" เสียงดังขึ้น หลานจิ่วชิงเปิดหน้าต่างและกระโดดเข้ามา มองเห็นเฟิ่งชิงเฉินที่กำลังขมวดคิ้วแม้ในขณะที่หลับ เขาถอนหายใจเล็กน้อย เหยียดมือไปยังตัวของนางเล็กน้อย เฟิ่งชิงเฉินนอนหลับไปโดยที่ไม่รู้สึกตัว

เฟิ่งชิงเฉินนั้นแม้ว่าจะมีแผ่นหยกที่คอยปกป้องแต่ก็ได้รับบาดเจ็บภายในร่างกายไปมากแล้ว เขาเป็นกังวลและเดินเข้ามาดู เมื่อได้ตรวจสอบชีพจรดูก็พบว่าเฟิ่งชิงเฉินภายนอกแข็งแรงแต่ภายในอ่อนแอ

"เห็นๆกันอยู่ว่าเป็นหมอ แต่กลับไม่รู้จักดูแลตัวเอง" หลานจิ่วชิงไม่รู้ว่าควรกล่าวโทษนางหรือไม่ น้ำยาเม็ดหนึ่งออกมาป้อนให้เฟิ่งชิงเฉิน และช่วยละลายยาบำรุงภายในให้กับนาง

มีควันสีขาวจางๆ ลอยออกมาจากร่างกายของเฟิ่งชิงเฉิน และแก้มของเธอก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง หลานจิ่วชิง พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

"หวังว่าเจ้าจะฝันดีนะ" เขาจูบไปที่หน้าผากของเฟิ่งชิงเฉิน และหลานจิ่วชิงก็เดินจากไป

ที่ด้านนอกของจวนเฟิ่ง ปู้จิงหยุนกำลังรอเขาอยู่ที่นั่น

"จิ่วชิง เจ้าเหลวแหลกลงไปทุกวัน พวกเรายังต้องรีบไปหาซีหลิงเทียนเหล่ย แผนที่เส้นโลหิตมังกรจิ่วโจวสำคัญมากกว่าเฟิ่งชิงเฉินอีกนะ"

"ข้าทำเรื่องส่วนตัวจนทำให้เสียเวลาไปหรือ? แผนที่เส้นโลหิตมังกรจิ่วโจวไม่ใช่ว่าจะหาได้ในชั่วข้ามคืน พวกเราค้นหากันมานานขนาดนี้ ก็พบว่าที่ซีหลิงเทียนเหล่ยมีอยู่เพียงชิ้นหนึ่งเท่านั้น" เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลานจิ่วชิงก็รู้สึกท้อแท้อย่างมาก

มีตำนานเล่าขานว่าแผนที่เส้นโลหิตมังกรมีทั้งหมดเก้าชิ้น ถ้าหากรวบรวมได้ก็จะสามารถค้นพบตำแหน่งของเส้นโลหิตมังกร เพียงแค่เปิดผนึกเส้นโลหิตมังกรที่ถูกคนปิดเอาไว้ ก็จะสามารถนำจิตวิญญาณจักรพรรดิของราชวงศ์ก่อนหน้ากลับมาได้ และได้รับสมบัติและอาวุธของราชวงศ์ก่อนหน้าที่ทิ้งเอาไว้ ความรุ่งโรจน์ของราชวงศ์ก่อนหน้าก็จะสามารถกลับมาได้อีกครั้ง

หลานจิ่วชิง ผู้ที่มีสายเลือดเดียวกันกับราชวงศ์ก่อนหน้า ภารกิจในชีวิตนี้ของเขาคือการรวบรวมแผนที่เส้นโลหิตมังกรจิ่วโจว ครอบครองแผ่นดินทั้งหมด และทำให้แผ่นดินของตระกูลหลานที่ถูกทำลาย กลับมาอยู่ในมือของคนตระกูลหลานอีกครั้ง

เพียงแต่ เขาเองก็ไม่เชื่อว่าแผนที่เส้นโลหิตมังกรนั้นจะสามารถทำเช่นนี้ได้ เส้นโลหิตมังกรนั้นแค่เพียงถูกเปิดออก ก็สามารถมีจิตวิญญาณจักรพรรดิได้เลยหรือ? เขาสงสัยมาก แต่นี่เป็นสิ่งที่แม่ฝากฝังเขาเอาไว้ ถ้าหากไม่ตายเขาต้องทำให้สำเร็จให้ได้

"เมื่อมีแผนที่เส้นโลหิตมังกรนี่แล้วหนึ่งชิ้น ชิ้นอื่นๆก็จะหาได้ไม่ยากแล้ว" ปู้จิงหยุนพูดปลอบใจ

เขายังคงรอให้หลานจิ่วชิงได้ครองแผ่นดิน และแต่งตั้งให้แม่ของเขาเป็นเกาหมิงฮูหยินที่หนึ่ง และทำให้เป็นที่รู้กันไปทั่วว่า หญิงชราของจวนเจิ้นกั๋วกงนั่นต้องล้มเหลวและไม่ได้อะไรเลย

แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน

หลานจิ่วชิงพยักหน้า "พวกเราไปกันเถอะ"

ไม่สนใจว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร การรวบรวมแผนที่เส้นโลหิตมังกรนี่เป็นสิ่งที่เขาจำเป็นต้องทำ

ทั้งสองหายไปในความมืดมองเวลากลางคืนอย่างรวดเร็ว และมาถึงที่สวนจิงเยว่ที่เมื่อก่อนเป็นที่ตั้งถิ่นฐานขององค์ชายซีหลิงคนหนึ่ง สถานที่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยคนของซีหลิงเมื่อหลายสิบปีก่อน ซีหลิงเทียนเหล่ยเองก็อาศัยอยู่ที่นี่

ปู้จิงหยุนรับผิดชอบรักษาการณ์และจัดการปัญหาที่ด้านนอก หลานจิ่วชิงพบห้องของซีหลิงเทียนเหล่ยอย่างแม่นยำ

เมื่อผลักประตูเข้าไป ซีหลิงเทียนเหล่ยที่เขาคิดว่ากำลังหลับอยู่ก็พลิกตัวลุกขึ้นมาจากเตียง "หลานจิ่วชิง ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องมา ข้ารอเจ้ามานานแล้ว"

สายฝนลูกธนูพุ่งออกมาจากทุกทิศทาง สีหน้าของหลานจิ่วชิงไม่ได้เปลี่ยนแปลง และเขาเดินเข้าไปในสายฝนลูกธนู

"ชิ้งชิ้งชิ้ง......"

หลานจิ่วชิงฟันลูกธนูหักออกทีละลูก และมาถึงข้างกายของซีหลิงเทียนเหล่ย "องค์รัชทายาทเหล่ย ล่วงเกินแล้ว"

ดาบยาวกวาดออกไป บังคับให้ซีหลิงเทียนเหล่ยต้องถอยกลับ และสายฝนธนูก็หยุดลงไปอย่างทันเวลา

ซีหลิงเทียนเหล่ยดึงดาบออกมาสู้ "เคร้ง" ดาบทั้งสองปะทะกัน "หลานจิ่วชิง เจ้าทุ่มเทขนาดนี้เพื่อใครกัน ทำไมต้องหมกมุ่นอยู่กับแผนที่เส้นโลหิตมังกร"

ใบหน้าของซีหลิงเทียนเหล่ยที่มืดมน ระงับความโกรธเอาไว้อย่างรุนแรง

หนึ่งปีมานี้เขาถูกหลานจิ่วชิงสร้างความรำคาญอย่างมาก ทำให้ชีวิตประจำวันของเขายากที่จะสงบได้

"ชื่อของคนที่สั่งมา ข้าไม่อาจเปิดเผยได้ ส่งแผนที่เส้นโลหิตมังกรมา ข้าจะไม่รบกวนท่านอีก" หลานจิ่วชิงชักดาบกลับมาหมุนตัวแล้วแท่งเข้าไป

ซีหลิงเทียนเหล่ยถูกบังคับให้ถอยกลับอีกครั้ง "อีกฝ่ายจ่ายให้มากเท่าไร ข้าให้เจ้ามากกว่าสิบเท่าเพื่อเลิกทำงานนี้"