นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 239

"นี่คือการฆาตกรรมหรือ?" จิตสังหารวาบขึ้นในจิตใจของหยุนไห่ ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าศัตรูมุ่งเป้าไปที่ตระกูลหยุน คนตายเหล่านี้ล้วนเป็นแค่ผู้บริสุทธิ์ที่ได้รับผลกระทบไปด้วย

ทุกคนต่างก็ครุ่นคิด แต่พวกเขาไม่กล้ามองไปที่ศพบนเตียงชันสูตรศพ แววตาของพวกเขาเหม่อลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"ใช่" เฟิ่งชิงเฉินพยักหน้า นางร้อยด้ายและเข็มจากนั้นเย็บกะโหลกกลับไปที่เดิม

ร่างของผู้เสียชีวิตเหล่านี้ต้องฝังทำพิธี แม้ว่าเราจะเหนื่อย แต่การมอบร่างกายที่สมบูรณ์คืนพวกเขานั้นเป็นการให้เกียรติผู้ตาย

"ใครคือฆาตกร?" ตี๋ตงหมิงควบคุมตัวเองให้ไม่ละสายตา ฉะนั้นเขาจึงเห็นทุกขั้นตอน เห็นเฟิ่งชิงเฉินเย็บกะโหลกกลับไปราวกับเย็บเสื้อผ้าเข้าด้วยกัน

เฟิ่งชิงเฉินมือสั่น นางยิ้มและกล่าวว่า "ท่านซื่อจื่อถามแปลกเสียจริง ชิงเฉินเป็นหมอ มิใช่เจ้าหน้าที่จับคนร้าย หากว่าข้าสามารถหาตัวฆาตกรจากร่างของผู้ตายได้ เช่นนั้นเราจะมีกองปราบและเจ้าหน้าที่ไว้เพื่อการใด?"

ทุกวงการมีผู้เชี่ยวชาญ นางรับบทบาทเป็นแพทย์นิติเวชชั่วคราวได้ แต่หากให้นางมารับบทเป็นตำรวจในคดีอาญา นางทำไม่ได้จริงๆ แม้ว่าในปัจจุบัน แพทย์นิติเวชมีหน้าที่เพียงสืบหาสาเหตุการตายเท่านั้น ไม่ใช่ตามหาตัวฆาตกร...

ตี๋ตงหมิงรู้สึกโกรธและอายกับคำพูดของเฟิ่งชิงเฉิน เขากำลังจะตำหนิเฟิ่งชิงเฉิน เพื่อให้นางรู้ที่ต่ำที่สูง รู้ว่าการคุยกับท่านซื่อจื่อนั้นต้องให้เกียรติ

แต่เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉินนำอวัยวะภายในของผู้ตายกลับเข้าไปทีละส่วนอย่างบรรจง เขาก็กล่าวคำตำหนิไม่อก จึงกล่าวต่อใต้เท้าเว่ยว่า "ใต้เท้าเว่ย ข้าให้เวลาเจ้าสิบห้าวันในการไขคลายคดี หากหาตัวฆาตกรไม่ได้ เช่นนั้นเจ้าลาออกจากตำแหน่งนี้เสีย"

"ขอรับ กระหม่อมจะส่งคนไปสอบสวนประเดี๋ยวนี้ขอรับ" เว่ยเสวียเหลียงอาเจียนออกมามาก ตอนนี้กำลังรู้สึกทรมาน แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ตี๋ตงหมิงกล่าว เขาเร่งยืนตัวตรงและรับปาก

ตี๋ตงหมิงพยักหน้า "เถ้าแก่หยุน เรื่องนี้ต้องขอความร่วมมือกับทางร้านขายยาตระกูลหยุนด้วย ข้าไม่สนว่านี่จะเป็นการแข่งขันภายในตระกูลหยุนหรือว่าถูกพ่อค้าเจ้าอื่นใส่ร้าย แต่เมื่อเกิดคดีฆาตกรรมขึ้นในเขตที่ข้ารับผิดชอบ เช่นนั้นข้าจะต้องทำตามหน้าที่"

"ท่านซื่อจื่อโปรดวางใจ ตระกูลหยุนจะให้ความร่วมมืออย่างดีเพื่อช่วยให้ท่านจับคนร้ายให้ได้" หยุนไห่ทำเรื่องนี้จนเป็นเรื่องใหญ่โตก็เพื่อที่จะคืนความบริสุทธิ์ให้กับร้านยาตระกูลหยุน และเพื่อที่จะล่อให้คนร้ายเปิดเผยตัว

ไม่ว่าจะเป็นคนวงในของตระกูลหยุนหรือคนนอก เขาและตี๋ตงหมิงก็มีความคิดเหมือนกัน นั่นคือพวกเขาไม่ปล่อยคนร้ายไปแน่นอน

"เจ้าละใต้ท้าวเว่ยไปได้ ตรงนี้มิต้องกังวล"

"ขอรับ!"

"คุณหนูเฟิ่ง ข้าขอขอบใจเจ้าแทนร้านยาตระกูลหยุนของเรา ตระกูลหยุนเตรียมของขวัญชิ้นเล็กๆ น้อยๆมา ประเดี๋ยวจะนำส่งที่จวนเฟิ่ง คุณหนูเฟิ่งโปรดรับเอาไว้ด้วยเถิด" ก่อนที่จะกลับไป หยุนไห่ได้ขอบใจเฟิ่งชิงเฉิน

น่าเสียดายที่เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ยินเลย นางกำลังวางอวัยวะกลับเข้าไปทีละส่วน เตรียมที่จะเย็บศพ ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องคืนร่างผู้ตายให้กับครอบครัวโดยอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์

แต่ไม่คาดคิด หยุนไห่คิดว่าเฟิ่งชิงเฉินกำลังดูหมิ่นของขวัญเล็กๆน้อยๆ และอยากได้ของขวัญชิ้นใหญ่กว่านี้

เมื่อนึกถึงทักษะทางการแพทย์ของเฟิ่งชิงเฉิน หยุนไห่ก็กลับไปและเพิ่มของขวัญมากเกือบเท่าตัว เฟิ่งชิงเฉินกลับไปที่จวนเฟิ่งแล้วพบของขวัญที่กองเต็มจวนเฟิ่ง

"ครูกล่าวผิดไป หมอไม่ใช่อาชีพที่ผลตอบแทนสูง แต่หมอนิติเวชต่างหาก แค่ผ่าศพแล้วเท่านั้นเองไม่คิดว่าจะได้รับของมากเช่นนี้ มิน่าล่ะรุ่นพี่ถึงยอมที่จะอยู่กับศพที่แช่ในฟอร์มาลินทุกวัน และไม่ยอมเปลี่ยนงาน ที่แท้หมอนิติเวชทำเงินได้มากกว่าหมอธรรมดานี่เอง"

อะแฮ่ม นี่คือสิ่งที่ควรคิดหลังกลับไปที่นั่น ตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินยังไม่สามารถย้อนกลับไปได้ เฟิ่งชิงเฉินเย็บร่างกลับเข้าด้วยกันภายใต้สายตาที่ตกตะลึงและชื่นชมของหวังชี เซี่ยซาน ซูเหวินชิง

ถ้าไม่ดูเส้นตรงกลางนั้น จะดูไม่ออกเลยว่าร่างนี้เคยถูกเฟิ่งชิงเฉินแยกเป็นชิ้นๆมาก่อน