นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 350

ตระกูลหวังและตระกูลเซี่ยนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก ในเวลาเพียงหนึ่งวัน เรื่องราวของซีหลิงเหยาหวาและตงหลิงจื่อชุนถูกเผยแพร่จนรู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง ซีหลิงเทียนเหล่ยโกรธเคืองเสียจนหน้าเสีย ซีหลิงเหยาหวาทุบพังข้าวของในห้องจนสิ้น

สองพี่น้องแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าเสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉิน ทั้งๆ ที่พวกเขาสัญญาว่าจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ แต่สุดท้ายเป็นไง?

ทันทีที่วันเฉลิมพระชนมพรรษาของจักรพรรดิผ่านไป เรื่องนี้ก็ถูกเปิดเผยออกมา และเปิดเผยโดยเรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ ใช้เพื่อทำให้ข่าวเรื่องไฟไหม้จวนเฟิ่ง และเฟิ่งชิงเฉินหายดีถูกกล่าวถึงน้อยลง

หยามกันเกินไป!

ซีหลิงเทียนเหล่นรีบเข้าไปในพระราชวัง เพื่อขอความยุติธรรมจากจักรพรรดิ แต่พบว่าจักรพรรดิแห่งแคว้นตงหลิงน่าสงสารกว่าพวกเขาอีก

ทุกคนรู้ดีว่าสถานการณ์ในราชวงศ์ตงหลิงเปลี่ยนไป จักรพรรดิยอมจำนนต่อเหตุการณ์นี้โดยไม่คัดค้าน เดิมทีจักรพรรดิวางแผนที่จะใช้โอกาสนี้ในการเอาคนของตนเข้าไป แต่ไม่คาดคิด........

ในวันที่สองของวันเฉลิมพระชนมพรรษาของจักรพรรดิ มีใต้เท้าฝ่ายตรวจการได้สั่งฟ้องผู้บัญชาการทหารราบเก้าประตูและราชองครักษ์ โดยกล่าวว่าพวกเขาไร้ศีลธรรม บ้าอำนาจ กดขี่ประชาชน ข่มเหงผู้ชายทำร้ายผู้หญิง และได้เอาหลักฐานที่น่าอนาถต่างๆ ออกมาแสดง ขอให้ฝ่าบาททรงลงโทษคนอำมหิตเหล่านี้อย่างหนัก

หลักฐานที่นำเสนอโดยใต้เท้าฝ่ายตรวจการ ทุกตัวสามารถสืบหาที่มาได้ มีคนได้รับทุกข์จำนวนมาก หนึ่งในนั้นวีรกรรมที่หนักและมากที่สุดคือผู้บัญชาการทหารราบเก้าประตู ซึ่งเป็นพระเชษฐาของพระราชินี

พระเชษฐาของพระราชินีชอบเด็กสาว และว่ากันว่ามีเด็กสาวหลายสิบคนเสียชีวิตทุกเดือนเพราะเขา และเด็กสาวอายุเจ็ดแปดขวบแต่ละคนเสียชีวิตอย่างน่าอนาถ

อีกอย่างจักรพรรดิให้ความสำคัญกับผู้บัญชาการของราชองครักษ์มากที่สุด ซึ่งเขานั้นชอบการทรมานและสังหารผู้คน เขาแย่งชิงที่ดินชาวบ้าน สังหารลูกเมียคนอื่น และนักโทษจำนวนมากเสียชีวิตจากการทรมานของเขา

จักรพรรดิรู้เรื่องของผู้บัญชาการทหารราบเก้าประตูและผู้บัญชาการของราชองครักษ์มาบ้างเล็กน้อย แต่เมื่อทุกอย่างถูกใต้เท้าฝ่ายตรวจการเปิดเผยออกมา จักรพรรดิก็รู้สึกอับอาย เพราะนี่เป็นคนของเขาทั้งหมด

จักรพรรดิจงใจลำเอียงและต้องการทำเรื่องใหญ่เรื่องเล็ก และทำเรื่องเล็กให้เงียบหายไป แต่เขาไม่คิดว่าใต้เท้าฝ่ายตรวจการจะเป็นคนที่หัวดื้ออย่างมาก เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้ลำเอียง เขาจะกล้าที่จะเปิดโปงและกัดไม่ปล่อยเช่นนี้ อีกทั้งเขาได้ยื่นสารสังหารเพื่อขอให้ฝ่าบาทลงโทษคนเหล่านี้อย่างนัก

จักรพรรดิโกรธเคืองอย่างมาก อยากจะจัดการใต้เท้าฝ่ายตรวจการนั้นเสีย แต่เขาทำไม่ได้ เพราะหากเขาทำจริง เช่นนั้นเขาจะกลายเป็นจักรพรรดิเผด็จการ เมื่อถึงเวลาบัลลังก์ของเขาก็จะ.....

เสด็จอาเก้ากำลังจ้องมองบัลลังก์ของเขาอย่างดุดัน ลูกชายของเขาก็โตแล้วเช่นกัน จักรพรรดิกัดฟัน และสั่งให้องครักษ์เสื้อโลหิต ตรวจสอบ

ผู้บัญชาการองครักษ์เสื้อโลหิตลู่เส้าหลิน เป็นคนของจักรพรรดิ จักรพรรดิขอให้หลู่เส้าหลินตรวจสอบ เห็นได้ชัดว่าสั่งเพื่อปกปิดเรื่องนี้ และเป็นการแสดงว่าตนให้ความสำคัญกับลู่เส้าหลิน

แม้ว่า องครักษ์เสื้อโลหิต จะถูกใต้เท้าฝ่ายตรวจการเปิดโปงเช่นกัน แต่ว่าลู่เส้าหลิน

ฉลาดแกมโกงอย่างมาก เขารักนวลสงวนตัวเสียจนแม้แต่หอนางโลมก็ไม่ไป ส่วนกฎลงโทษอาญาขององครักษ์เสื้อนั้น เดิมทีคือหากจักรพรรดิเห็นพ้องต้องกัน แม้ว่าเหล่าขุนนางจะใจกล้าเพียงใด ก็มิอาจต่อว่าจักรพรรดิ

ลู่เส้าหลินรับคำสั่ง เขาแอบเช็ดเหงื่อตนอย่างลับๆ โชคดีที่ตอนนั้นเขาทำดีต่อเฟิ่งชิงเฉิน มิเช่นนั้นวันนี้คงโดนใต้เท้าฝ่ายตรวจการเปิดโปงอย่างหนักแน่นอน

แม้ว่าเขาไม่ได้กดขี่ประชาชน แต่ก็ทำเรื่องซื้อขายราชการไปมากมาย ก่อนหน้านี้ด้านนั้นของเขาไม่เอาไหน เขาจึงมุ่งเข้าไปที่เรื่องเงิน หวังจะใช้เงินเพื่อพิสูจน์ว่าเขาเป็นผู้ชายจริงๆ โชคดีที่เขาได้พบกับเฟิ่งชิงเฉิน จึงได้รอดพ้นภัยครั้งนี้ไป

จักรพรรดิตั้งใจที่จะปกป้องผู้บัญชาการทหารราบเก้าประตู และผู้บังคับบัญชาราชองครักษ์ แต่ไม่คิดว่าทั้งสองจะทำให้ผิดหวังเช่นนี้ ลู่เส้าหลินยังไม่ทันไปตรวจสอบ บ้านเด็กหญิงที่ผู้บัญชาการทหารราบเก้าประตู ทำไว้ถูกค้นพบ ศพมากมายของเด็กหญิงที่เสียชีวิตอย่างอนาถปรากฏอยู่ที่หน้าประตูเมือง

นี่คือการตบหน้า เขาตบหน้าจักรพรรดิ ฮองเฮาและตงหลิงจื่อลั่วอย่างแรง จักรพรรดิออกคำสั่งทันทีว่าให้จับตัวเขามา ฮองเฮาโกรธเคืองอย่างหนักจนหมอสติ ส่วนลั่วอ๋องต้องการช่วยพวกเขา แต่ว่าหลักฐานหนักแน่นเช่นนี้ เหล่าประชาชนต่างโกรธเคืองอย่างมาก เขาเองไม่มีกำลังพอที่จะเปลี่ยนแปลงมัน