นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 413

หัวใจของซีหลิงเทียนอวี่เต้นไม่เป็นจังหวะเพราะคำพูดของเฟิ่งชิงเฉิน แม้ว่าเขาจะบอกตัวเองให้นิ่งสงบและไม่ให้อีกฝ่ายดูถูกเขา แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิ่งชิงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะถาม "ชิงเฉิน แล้วขาของข้าที่มีปัญหาหล่ะ?

เขาจะกังวลเกี่ยวกับบ้านเมืองและประชาชน แต่ต้องมีความปลอดภัยเป็นหลัก และตอนนี้พลังของเฟิ่งชิงเฉินมีจำกัด

ทุกคนเห็นแก่ตัว และเขาก็เช่นกัน

"องค์ชายรอง วิธีที่ง่ายที่สุดในการติดตั้งขาเทียมคือการยึดขาเทียมและขาเข้าด้วยกัน อวัยวะเทียมดังกล่าวใช้งานไม่ได้จริงแต่สามารถทนต่อแรงโน้มถ่วงได้ ขาเทียมที่ข้าจะติดตั้งให้เป็นการเชื่อมต่อกับกระดูกโดยตรง วิธีการซับซ้อน แต่จะช่วยให้ขาเทียมของท่านเข้ากับร่างกายได้ดี

ข้าจะเพิ่มวัสดุพิเศษในการทำอวัยวะเทียม วัสดุพิเศษนี้จะยื่นเข้าสู่ผิวหนัง ทำให้เนื้อเยื่อผิวหนังเติบโตรอบๆ วัสดุพิเศษอย่างช้าๆ ทั้งสองถูกยึดเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนา ทำให้ขาเทียมแข็งแรง และใช้งานได้จริงมากขึ้น แล้วเจ้าจะสำเร็จ ไม่รู้สึกอึดอัดและหลังจากที่หายดีแล้ว ขาซ้ายของเจ้าสามารถเดินและวิ่งได้เหมือนคนปกติ"

นี่คือเทคโนโลยีใหม่ที่พัฒนาโดยกองทัพ เป็นการเตรียมพร้อมเป็นพิเศษสำหรับทหารพิการ ข้าหวังว่าพวกเขาจะมีชีวิตที่ปกติได้หลังจากออกจากสนามรบ ส่งผลให้ไม่ได้ใช้มันกับทหารพิการ แต่องค์ชายรอง. .

ในที่สุดหัวใจซีหลิงเทียนอวี่ก็เบาใจลง ถ้าเสด็จอาเก้าไม่อยู่ข้างๆ เขาอยากจะก้าวไปข้างหน้าและโอบเฟิ่งชิงเฉินไว้ในอ้อมแขนแล้วขอบเจ้านาง

"จะทำเมื่อไหร่?" เขาอยากจะยืนขึ้นเดินเหมือนคนปกติ เขาคิดมาสิบห้าปีแล้ว ตั้งแต่ที่เกิดอุบัติเหตุเมื่ออายุได้ 5 ขวบ ทุกวันเขาอยากจะลุกขึ้นยืนได้

เฟิ่งชิงเฉินคาะนิ้วลงบนกระดาษสีขาวสองสามจังหวะ แล้วฉีกกระดาษขาวออก "องค์ชายรอง นี่เป็นคำขอของข้า ท่านพร้อมเมื่อไหร่บอกข้า ข้าพร้อมเสมอ นอกจากนี้ควรดูแลร่างกายตัวเองให้ดีด้วย แม้จะเป็นเพียงการติดตั้งเทียม หากเกิดอุบัติเหตุก็เสี่ยงต่อชีวิต เช่น การติดเชื้อหลังผ่าตัด โดยเฉพาะอวัยวะเทียมที่ใช้เชื่อมต่อมีโอกาสติดเชื้อสูง"

ซีหลิงเทียนอวี่ปัดนิ้วเฟิ่งชิงเฉินออกอย่างรวดเร็ว แล้วอ่านอย่างระมัดระวังอีกครั้งโดยไม่ต้องแปลลายมือของเฟิ่งชิงเฉิน ลายมือนางแข็งแกร่งและทรงพลัง ไม่เหมือนลายมือของเด็กผู้หญิง

"สามวัน ข้าจะทำมันภายในสามวัน และข้าจะทำตามข้อกำหนดที่เจ้าเขียนไว้ด้านบน" ซีหลิงเทียนอวี่ใจร้อนมาก ถ้าเฟิ่งชิงเฉินไม่ถามมากเกินไป เขาก็จะเริ่มตั้งแต่วันนี้

"โอเค เจ้าส่งคนมาหาข้าได้ในสามวัน" รวยกับความทรงพลังนั้นต่างกันมาก ใช้เวลาแค่สามวันในการสร้างห้องผ่าตัด และใช้เวลาเพียงสามวันในการสร้างอุปกรณ์ที่นางต้องการ ตำหนักฉีสร้างห้องผ่าตัดให้นางใช้เวลานานมาก

"องค์ชายรอง ดูแลร่างกายให้ดี ตลอดสามวันที่ผ่านมาร่างกายของท่านอ่อนแอเกินกว่าจะติดตั้งแขนขาเทียม" เฟิ่งชิงเฉินทำหน้าที่แพทย์ของนางและทิ้งคำอธิบายทั้งหมดไว้ และในที่สุดก็ยกกล่องยาขึ้น "หากไม่มีอะไรข้าขอตัวก่อน"

"โอเค กลับดีๆ" ซีหลิงเทียนอวี่ยังไม่ตื่นจากความสุขกับความหวังในการที่จะเดินเหมือนคนปกติ และทำได้เพียงตอบคำพูดของเฟิ่งชิงเฉินตามสัญชาตญาณ เมื่อเขาตื่นจากภวังค์แห่งความสุข เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินก็จากไปแล้ว

ซีหลิงเทียนอวี่รู้สึกหดหู่ในใจ เขาต้องการใครสักคนที่จะแบ่งปันความสุขนี้กับเขา แต่... เขาไม่สามารถบอกคนนอกเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ เขากลัวว่าหลังจากข่าวรั่วไหลจะมีใครมาทำลายเขา

ตอนแรกที่เสด็จอาเก้าให้เฟิ่งชิงเฉินมาดูเรื่องนี้เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก แต่ไม่คิดว่านางจะมีหนทางให้เดินเหมือนคนปกติได้จริงๆ มันคงเป็นการโกหกที่จะบอกว่าเขาไม่ตกใจ แต่ในขณะเดียวกัน เขาภูมิใจในเฟิ่งชิงเฉิน ผู้หญิงที่เหมือนคนไม่ปกติ

เสด็จอาเก้าเกิดความปิติในใจ และฝีเท้าของเขาก็เร็ว เพื่อที่จะไปส่งเฟิ่งชิงเฉินกลับ เขาให้ทุกคนกลับไปก่อน

"เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ามั่นใจแค่ไหนว่าเจ้าสามารถทำให้องค์ชายรองกลับมาเป็นปกติได้?" เฟิ่งชิงเฉินกล่าวอย่างหนักแน่นเกินไป เสด็จอาเก้ากลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุในเรื่องนี้ และความหวังของซีหลิงเทียนอวี่จะหายไป และเขาจะไม่ปล่อยมันไปอย่างแน่นอน ยังมีเฟิ่งชิงเฉินมีบางสิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้คิดถึง เขาต้องคิดเรื่องนี้เพื่อเฟิ่งชิงเฉิน

"ข้าจะพยายามให้ดีที่สุด" บางสิ่งที่นางควบคุมได้ไม่ยาก เสด็จอาเก้าเข้าใจสิ่งนี้ เขาไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้ แค่คิดในใจว่าเฟิ่งชิงเฉินควรได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกซักระยะหนึ่งหรือไม่

เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าเสด็จอาเก้าคิดอะไรอยู่ เมื่อเห็นว่าเสด็จอาเก้าเงียบก็ตื่นตัว เมื่อไปถึงลาน เฟิ่งชิงเฉินก็พูดว่า "เสด็จอาเก้าส่งข้าแค่นี้เถิด ข้ากลับเองได้"

นางโค้งลำตัวให้เสด็จอาเก้า และไม่ว่าเสด็จอาเก้าจะตกลงหรือไม่ก็ตาม เฟิ่งชิงเฉินเร่งฝีเท้าของนาง เดินไปที่ประตูด้านข้าง และขอให้คนรับใช้รับนางกลับไป

เขาให้ม้าตัวหนึ่งกับนาง และในตอนเย็นบอกลานางอย่างอบอุ่น การพูดถึงสุขภาพร่างกายขององค์รัชทายาท ใครจะรู้ว่า เสด็จอาเก้ามีแผนอะไร คำพูดเกินกว่าบททดสอบ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เฟิ่งชิงเฉินประมาท นางแค่ทำร้ายจิตใจเสด็จอาเก้า แต่นางไม่กล้าที่จะเพลิดเพลินกับการรักษาที่เสด็จอาเก้าส่งให้นางเอง

"ไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติ"

เสด็จอาเก้าหยุดเดิน สูดอากาศเย็นๆ แล้วเดินไปที่ห้อง

ความเย่อหยิ่งของเขาทำให้เขาไม่สามารถเข้าไปพัวพันกับขอทานที่อันตรายได้ เฟิ่งชิงเฉินปฏิเสธชัดเจน เขาไม่สามารถเพิกเฉยได้ เสด็จอาเก้าถูกเฟิ่งชิงเฉินทำลายความสุข...