นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 415

นางจะแข่งขันกับซูหว่านในอีก 5 วัน แม้ว่านี่จะเป็นสารประลองของตระกูลซูที่ส่งมาให้เฟิ่งชิงเฉินแต่...

สารประลองนี้ไม่ได้มอบให้กับเฟิ่งชิงเฉิน แต่กลับส่งให้กับจักรพรรดิที่ประลองเพื่อนาง นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่านี่ไม่ใช่แค่การประลองระหว่างซูหว่านกับนาง แต่เป็นการประลองระหว่างหนานหลิงและตงหลิง

การแข่งขันครั้งแรกจะเริ่มขึ้นในอีกห้าวันต่อมา ฮองเฮาและองค์หญิงอันผิงไม่กล้าลงโทษนาง ทั้งที่คิดจะลงโทษ เพราถ้าหากนางไม่เข้าร่วม ฮองเฮาและองค์หญิงอันผิงคงจะเศร้าสลด

ในที่สุดเฟิ่งชิงเฉินก็เข้าใจว่าทำไมฮองเฮาถึงไม่ปล่อยให้นางคุกเข่าเป็นเวลานาน นางคิดว่าฮองเฮานั้นใจดี แต่ก็มีความรอบคอบบ้าง หากแต่ผู้หญิงวังที่สองนั้นแย่มาก

เฟิ่งชิงเฉินลืมไปว่านางไม่สามารถใช้การลงโทษทางร่างกาย แต่สามารถโจมตีด้วยวาจาได้ ความโกรธขององค์หญิงอันผิงไม่ได้ลดลง นางจะปล่อยให้เฟิ่งชิงเฉินไปได้อย่างไร

ความอับอายขององค์หญิงอันผิงต่อเป่ยหลิง ถูกนับบนศีรษะของเฟิ่งชิงเฉิน เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉินไม่สะทกสะท้าน องค์หญิงอันผิงก็ยิ่งโกรธมากขึ้น "เฟิ่งชิงเฉิน วังนี้กำลังรอการประลองรหว่างเจ้ากับซูหว่านในอีก 5 วัน เพื่อที่จะเอาชนะซูหว่าน เจ้าต้องคิดให้ดีว่าต้องการสิ่งใดจากท่านแม่ของข้า

แน่นอนว่านี่เป็นโอกาสที่ดีเช่นกัน ในวังยังมีสิ่งดีๆมากมาย สามารถใช้โอกาสนี้ลืมตาอ้าปากได้ แต่เกรงว่าจะตายเสียก่อน

ยิ่งองค์หญิงอันผิงมองเฟิ่งชิงเฉินมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งเกลียดองค์หญิงมากขึ้นเท่านั้น เฟิ่งชิงเฉินเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีอะไรเทียบตัวเองได้ แต่ก็มีชีวิตที่ดีกว่านาง นางเป็นองค์หญิงผู้สง่างาม แต่กำลังจะแต่งงานกับเป่ยหลิงซึ่งเป็นญาติห่างๆของนาง

ทำไมนางต้องไปเป่ยหลิง ไม่ใช่เฟิ่งชิงเฉิน?

"ขอบพระทัยองค์หญิงที่เมตตาต่อข้า ชิงเฉินจะต้องตระหนักถึงหน้าตาของตงหลิงแน่นอน" เฟิ่งชิงเฉินขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจองค์หญิงอันผิง

องค์หญิงอันผิงจะโกรธไม่ได้สักสองสามเดือนแล้ว หลังจากแต่งงานกับเป่ยหลิงแล้ว นางจะรู้สึกดีขึ้น อย่าพูดถึงขนบธรรมเนียมพื้นบ้านของเป่ยหลิงเลย แค่บอกว่าสภาพอากาศที่ปกคลุมไปด้วยหิมะก็เพียงพอแล้ว

แล้วองค์หญิงผู้มีเกียรติที่สุดในตงหลิงล่ะ นางไม่เหมือนสินค้า นางถูกพ่อผลักให้เป็นคนต่อรอง นางจะได้รับเกียรติก่อนแต่งงานได้อย่างไร และหลังจากแต่งงานแล้ว ทุกอย่างก็ต้องทำตามกฎเกณฑ์ของครอบครัวสามีของนาง

เฟิ่งชิงเฉินไม่ใช่สาวพรหมจรรย์ หลังจากเรียนรู้เรื่องการอภิเสกสมรสขององค์หญิงอันผิงและเป่ยหลิงแล้วนางก็ไม่เห็นอกเห็นใจ แต่แสดงความเห็นอกเห็นใจ

องค์หญิงอันผิงไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของเฟิ่งชิงเฉินแต่ราชินีเข้าใจ เมื่อเห็นว่าองค์หญิงอันผิงไม่มั่นใจ นางจะพูดอะไรอีก ฮองเฮามององค์หญิงอันผิงเตือนและปิดปากองค์หญิงอันผิงได้สำเร็จก่อนจะพูดว่า "เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าต้องการอะไร?"

"ทูลฮองเฮา ตามที่พระองค์ตรัสว่า ชิงเฉินเป็นเพียงคนโง่เขลา ท่านทราบได้อย่างไร? จักรพรรดิตรัสว่าสิ่งของในวังเป็นสมบัติ และชิงเฉินก็เต็มใจจะทูลขอของขวัญหากชนะการประลอง " เฟิ่งชิงเฉินย้อนถามกลับองค์หญิงผิงอันอย่างหยาบคาย

ดวงตาขององค์หญิงอันผิงเบิกกว้าง เห็นได้ชัดว่านางไม่คิดว่าเฟิงชิงเฉินจะพูดเรื่องนี้ และฮองเฮาก็รำคาญเช่นกัน ดังนั้นนางจึงไม่ได้ถูกบังคับให้ทำเช่นนั้น

เฟิ่งชิงเฉินเลือกเปียโนหรือหมากรุกด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะดีหรือไม่ก็เป็นเรื่องของนาง แต่ถ้าให้นางเลือก นางจะซื้อของให้เฟิ่งชิงเฉินหรือ?

ไม่ต้องพูดถึงว่าเสด็จอาเก้าเห็นด้วยหรือไม่ แม้แต่จักรพรรดิก็ไม่ยอมปล่อยนางไป

เฟิ่งชิงเฉินตัวดี ข้าคิดว่าเขาขุดกับดักให้เฟิ่งชิงเฉิน แต่เขาไม่ต้องการกระโดดลงไปด้วยตัวเอง

"เฟิ่ง…" ทันทีที่ฮองเฮาพูดขึ้นก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงที่สง่างามและสูงส่ง