บทที่ 606 พวกเรากำลังลงมือ – ตอนที่ต้องอ่านของ นางสนมแพทย์อัจฉริยะ
ตอนนี้ของ นางสนมแพทย์อัจฉริยะ โดย อาช้าย ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายInternetทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 606 พวกเรากำลังลงมือ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ชุยห้าวถิงเหมือนจะรู้ล่วงหน้าว่าเฟิ่งชิงเฉินจะมาหา เมื่อเฟิ่งชิงเฉินเอ่ยปาก "คุณชายชุย ข้ามีเรื่องอยากจะคุยกับท่าน เรื่องอาการป่วยของท่าน" ชุยห้าวถิงจึงยกมือขึ้นมาส่งสัญญาณให้คนอื่นๆออกไป
"แม่นางเฟิ่ง ตอนนี้ไม่มีคนอื่นแล้ว เจ้าว่ามาได้เลย" นิ้วทั้งสิบของชุยห้าวถิงขาวซีดจนมองเห็นเส้นเลือด เขาท่าทางอ่อนแรงจนเหมือนจะต้านลมไม่ไหว อาการเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าการรักษาตัวตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ไม่ได้ทำให้เขาแข็งแรงขึ้นเลย
เฟิ่งชิงเฉินรู้ดีว่าอาการป่วยของชุยห้าวถิงจะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ไปนานๆไม่ได้ นางจึงตัดสินใจพูดอย่างตรงไปตรงมา "คุณชายชุย อาการป่วยของท่านจะรอช้าไม่ได้แล้ว แผนการรักษาโดยละเอียดครั้งก่อนข้าเคยบอกท่านแล้ว ข้าว่าตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ท่านน่าจะตัดสินใจได้แล้วนะ"
ชุยห้าวถิงกำถ้วยน้ำชาแน่น แม้ว่าทุกอย่างดูเหมือนจะดีขึ้น แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาเฟิ่งชิงเฉินไปได้ เฟิ่งชิงเฉินถอนหายใจออกมา
แม้ว่าเรื่องของชุยห้าวถิงจะไม่รุนแรงนัก แต่นางกังวลว่าหลังจากผ่านไปแล้ว 1 เดือน ชุยห้าวถิงจะไม่ยอมรับการผ่าตัด นางเคยอธิบายเรื่องความเสี่ยงจากการผ่าตัดให้เขาฟังแล้ว เพื่อที่ว่าหากการผ่าตัดไม่สำเร็จ นางจะได้ไม่ถูกตระกูลชุยโกรธเคือง
เฟิ่งชิงเฉินยกถ้วยน้ำชาตรงหน้าขึ้นมาดื่ม เมื่อมีน้ำชาอุ่นๆลงท้อง เฟิ่งชิงเฉินก็รู้สึกใจเย็นขึ้น
นึกไม่ถึงว่า ชุยห้าวถิงที่นิ่งเงียบไปนาน เขาไม่เพียงแต่ไม่ตอบคำถามเฟิ่งชิงเฉินเท่านั้น แต่กลับชวนนางคุยเรื่องสัพเพเหระ "แม่นางเฟิ่ง ชานี้เป็นอย่างไรบ้าง?"
คราวนี้คนที่นิ่งเงียบกลับกลายมาเป็นเฟิ่งชิงเฉิน นางถือถ้วยน้ำชาไว้ตำแหน่งเดิมไม่ขยับ พลางเงยหน้ามาสบตาชุยห้าวถิงด้วยแววตาเศร้าสลด
เฟิ่งชิงเฉินขมวดคิ้วแล้ววางถ้วยน้ำชาลง "คุณชายชุย ในเมื่อท่านยังตัดสินใจไม่ได้ เช่นนั้นข้าไม่รบกวนท่านแล้ว 3 วัน ข้าจะให้เวลาท่านอีก 3 วัน ภายใน 3 วันนี้หากยังไม่ได้รับคำตอบจากท่าน ข้าจะถือว่าท่านล้มเลิกการรักษา"
เมื่อเฟิ่งชิงเฉินพูดจบก็เดินออกไปโดยไม่หันมามองอีก การก้าวเดินของนางเงียบสงบ แต่มีเพียงนางคนเดียวที่รู้ดีว่าภายในใจนางกำลังรุ่มร้อนถึงขีดสุด
ก่อนหน้านี้ก็คุยกันดีแล้ว หากไม่ใช่เพราะหวังจิ่นหลิง ชุยห้าวถิงก็คงกำลังรักษาตัว ไม่นึกเลยว่าหลังจากผ่านไปแล้ว 1 เดือน ท่าทีของชุยห้าวถิงจะเปลี่ยนแปลงได้มากถึงเพียงนี้
ส่วนคนที่ทำให้ชุยห้าวถิงเปลี่ยนไป เฟิ่งชิงเฉินไม่ต้องเดาให้ยาก หลังจากที่ชุยห้าวถิงมาตงหลิง คนที่เขาไปมาหาสู่ด้วยก็มีไม่กี่คน นอกจากหยุนเซียวแล้วก็มีคุณชายหยวนซีที่ช่วงนี้มาหาเขาบ่อยๆ
คนที่คอยเป่าหูชุยห้าวถิง เห็นทีจะต้องเป็นคุณชายหยวนซีแน่นอน
"เจ้าบ้านั่น ทำแผนของข้าพังหมดเลย" เมื่อเดินออกมาถึงประตูใหญ่ เฟิ่งชิงเฉินก็อดกลั้นไว้ไม่ไหว จึงเตะก้อนหินข้างเท้าของตัวเองไปไกลโด่ง จนหินก้อนนั้นไปปะทะกับกำแพง
เมื่อเฟิ่งชิงเฉินไปแล้ว หยวนจี๋ คนคุ้มกันคนสนิทของชุยห้าวถิงก็ปรากฏตัวขึ้น "เรียนคุณชาย คุณชายสามได้กลับไปยังจวนตระกูลชุยแล้ว นายท่านมีคำสั่งว่าภายใน 3 เดือนนี้ให้คุณชายสามส่งมอบกิจการทั้งหมดที่ตนเองถือครองอยู่กลับคืนไปขอรับ"
คุณชายสามแห่งตระกูลชุยคือผู้ที่ส่งคนไปลอบฆ่าเฟิ่งชิงเฉิน ทำให้เฟิ่งชิงเฉินบาดเจ็บที่ลำคอ ชุยห้าวถิงได้เปิดเผยเรื่องนี้ให้เฟิ่งชิงเฉินพอทราบแล้วเล็กน้อย หลังจากนั้นคุณชายสามก็ถูกขับไล่ออกไปจากเมืองหลวงตงหลิง ตอนนี้กำลังถูกคนในตระกูลทำโทษ
"เฟิ่งชิงเฉินช่างเก่งกาจจริงๆ ไม่รู้ว่าฝีมือการรักษาของนางจะเก่งกาจเหมือนความปราดเปรื่องของนางหรือเปล่า" ชุยห้าวถิงไม่ได้สนใจปัญหาภายในตระกูลเลย เขากำลังจดจ่ออยู่กับเรื่องความอยู่รอดของตนเอง
"คุณชาย?" หยวนจี๋เงยหน้า แม้ว่าเขาจะพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ไม่อาจปิดบังความกังวลในใจได้
"หยวนจี๋ เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไร? ข้าควรรับการรักษาดีหรือไม่" ชุยห้าวถิงหลับตาลง
ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ชุยห้าวถิงต้องครุ่นคิดหลายเรื่อง คุณชายหยวนซีพูดถูก เรื่องนี้เขาไม่สมควรเสี่ยง แต่หยุนเซียวก็พูดถูกเช่นกัน หากไม่ลองเสี่ยงดูก็มีแต่ตายกับตายอย่างเดียว ตอนนี้ก็เหมือนเป็นการยืดเวลาตายออกไปชั่วคราวเท่านั้นเอง
เรื่องแบบนี้จะให้บ่าวเช่นเขาออกความเห็นได้อย่างไร หากพลั้งพลาดขึ้นมา ตระกูลชุยไม่ปล่อยเขาไว้แน่ หยวนจี๋จึงได้แต่ก้มหน้าและตอบกลับไปว่า "ไม่ว่าคุณชายจะตัดสินใจเช่นไร ข้าน้อยก็เชื่อมั่นในตัวของคุณชายเสมอ"
"ช่างเถอะ ออกไปได้แล้ว ข้าจะไตร่ตรองของข้าเอง" ชุยห้าวถิงถอนหายใจ
หลังจากที่เฟิ่งชิงเฉินกลับมาจากการเยี่ยมชุยห้าวถิงแล้วก็ยังพอมีแรงอยู่ นางไม่อยากโยนความกดดันทั้งหมดไว้ที่ชุยห้าวถิง นางจัดการกับสภาพอารมณ์แล้วเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะเดินทางต่อไปที่จวนหนิงกั๋วกง
อาการบาดเจ็บก็เพิ่งจะหายดี แถมยังเพิ่งได้กลับมาเมืองหลวง นี่นางจะออกไปตะลอนอีกแล้ว ความลำบากครั้งนี้ นางรู้ดีว่าเป็นการทำเพื่อเรื่องฮ่องเต้กับเสด็จอาเก้า นางจึงจำเป็นต้องลงทุนลงแรง มิฉะนั้นเสด็จอาเก้าก็จะไม่สามารถหันมาใส่ใจเรื่องการรับมือกับเผ่าเสวียนเซียวกง และนางก็จะเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้เช่นกัน
เนื่องจากเฟิ่งชิงเฉินเคยช่วยเหลือซื่อจื่อฮูหยินและลูกชายทั้งสองของนางไว้ ด้วยเหตุนี้เฟิ่งชิงเฉินจึงถือเป็นแขกคนสำคัญของจวนหนิงกั๋วกง โดยซื่อจื่อฮูหยินออกมารับรองเฟิ่งชิงเฉินด้วยตัวเอง
"แม่นางเฟิ่ง ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะ" หลังผ่านไปราวๆครึ่งปี สีหน้าของซื่อจื่อฮูหยินก็ดูดีขึ้นมาก แถมนางยังพูดคุยกับเฟิ่งชิงเฉินดีกว่าเมื่อครั้งก่อน
นางไม่กล้าให้ซื่อจื่อฮูหยินถอดเสื้อผ้าออกจนหมดให้นางดู นางจึงต้องใช้กระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะเข้ามาช่วย แล้วเสริมด้วยการถามไถ่อาการ
อาการทางนรีเวชของซื่อจื่อฮูหยินรุนแรงเหมือนที่เฟิ่งชิงเฉินคาดการณ์ไว้ เฟิ่งชิงเฉินหันไปมองกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะ แล้วซักไซ้อาการของนางต่อ
เป็นไปตามการคาดการณ์ของเฟิ่งชิงเฉิน อวัยวะส่วนล่างของซื่อจื่อฮูหยินระคายเคือง มีน้ำเหลืองและสิ่งแปลกปลอม หลังรอบเดือนหมดก็ยังมีคราบสกปรกอยู่หลายวัน ร่างกายไม่สดชื่น จุดซ่อนเร้นมีกลิ่นรุนแรง เวลาร่วมรักก็มักจะปวดอวัยวะสำคัญอยู่เสมอ
ซื่อจื่อฮูหยินไม่เหมือนฮูหยินคนอื่นๆที่จัดหานางเล็กๆมาให้กับสามี หนิงกั๋วกงซื่อจื่อจึงมีฮูหยินเพียงคนเดียว และไม่เคยไปหลับนอนกับพวกสาวใช้เลย
ด้วยเหตุนี้ความทุกข์ทรมานจึงมาตกที่ท่านซื่อจื่อ ที่ทุกวันจะต้องสวมกอดภรรยาแสนสวยแต่ไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก ซื่อจื่อฮูหยินก็เจ็บปวดตามร่างกาย กลิ่นแปลกปลอมที่ออกมาจากเรือนร่างต่อให้วางกำยานไว้ในห้องมากแค่ไหนก็แทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย แล้วนางจะกล้าให้ท่านซื่อจื่อเข้าใกล้นางได้อย่างไร นางกลัวว่าเขาจะรังเกียจนางยิ่งนัก การมาเยือนของเฟิ่งชิงเฉินในวันนี้จึงเปรียบเสมือนแสงสว่างอันเรืองรอง
"ฮูหยินคะ ท่านต้องหลีกเลี่ยงการใช้กำยานหน่อยนะคะ แล้วก็พวกชุดชั้นในที่แนบเนื้อ ขอให้หาแบบโปร่งๆมาสวมใส่จะดีมาก กำยานไม่ดีต่อร่างกาย เดี๋ยวข้าจะจัดยาให้ท่าน ท่านช่วยส่งคนตามไปรับยาที่จวนข้าด้วยนะคะ ใช้ยานี้ล้างเพียงไม่กี่วันก็จะดีขึ้นค่ะ" จากนั้นเฟิ่งชิงเฉินก็จดข้อควรปฏิบัติและสิ่งที่ควรรับประทานให้มากหน่อย
"ล้าง?" ซื่อจื่อฮูหยินทำสีหน้าสงสัย ยาไม่ได้เอาไว้ทานหรอกหรือ?
"กับโรคพวกนี้ทานยายิ่งน้อยยิ่งดีค่ะ ยาที่ข้าเตรียมให้ฮูหยินเป็นยาเอาไว้ชำระล้าง ให้ฮูหยินลองใช้ไปก่อน หากยังไม่เห็นผลเดี๋ยวข้าจะจัดยาตัวใหม่ให้ หากฮูหยินไม่ดูแลร่างกายก็อาจจะตั้งครรภ์ลำบาก เมื่อถึงตอนนั้นต่อให้ท่านทานยาที่ช่วยเรื่องการตั้งครรภ์ ผลลัพธ์ก็อาจจะไม่ดีเท่าที่ควรนะคะ" เฟิ่งชิงเฉินเปิดเผยจุดประสงค์ของการมาเยือนในวันนี้ได้อย่างแนบเนียน
นางมียาที่ช่วยเรื่องการตั้งครรภ์อยู่ในมือ นางไม่เชื่อหรอกว่ายาชนิดนี้จะดึงดูดความสนใจจากผู้หญิงไม่ได้
ก็ฮ่องเต้ยังใช้แม่ของเสด็จอาเก้ามาข่มขู่เสด็จอาเก้าเลยนี่นา เช่นนั้นนางก็จะใช้ผู้หญิงมาทำให้ฮ่องเต้ต้องคลุ้มคลั่ง
ซื่อจื่อฮูหยินดวงตาเป็นประกาย นางรีบลุกขึ้นมากุมมือเฟิ่งชิงเฉิน "แม่นางเฟิ่ง นี่เจ้าหมายความว่ามีวิธีที่จะช่วยให้ตั้งครรภ์เร็วขึ้นใช่หรือไม่?"
หากมีหนทางเป็นไปได้ หญิงสาวที่จวนหนิงกั๋วกงเคยส่งเข้าวังไปก่อนหน้านี้ก็จะสามารถตั้งครรภ์ก่อนคนอื่นๆได้สินะ ไม่แน่ว่าจวนหนิงกั๋วกงของพวกเขาอาจจะได้เป็นดองกับเหล่าองค์ชายก็เป็นได้......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสนมแพทย์อัจฉริยะ
ไม่ต่อให้จบเหรอคะ นานแล้ว แวะมาบอกกล่าวกันบ้าง...
ขอบคุณน่ะค่ะที่ต้องอดหลับอดนอนอัพเดต สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ผู้อ่านก็ไม่ได้หลับได้นอนเหมือนกัน ติดงอมเลย...
ง่ายๆๆยึดอำนาจ...
มาต่อได้ไหมมมมมมมม พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส...
Update ให้หน่อยค่ะ จอดอยู่ที่ 1430 นานแล้ว ขออีกสัก 29 ตอนนะคะ Pleaseeeeee Admin ที่น่ารัก...
ไม่อัพเดตแล้วหรอค่ะ...
สามารถซื้ออ่านผ่านช่องทางไหนได้บ้างค่ะ...
ไทม์ไลน์บอก อัพถึง บท1459 แต่ยังดูได้แค่ บท1430...
Update ให้หน่อยคร่า รออ่านอยู่ คร่า...
ไม่ Update นานแล้ว ไปเที่ยวเพลินเลย สงสารคนรอเถอะ เข้ามาทุกวัน อ่านช้ำไป 2 รอบแล้ว...