นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 606

ชุยห้าวถิงเหมือนจะรู้ล่วงหน้าว่าเฟิ่งชิงเฉินจะมาหา เมื่อเฟิ่งชิงเฉินเอ่ยปาก "คุณชายชุย ข้ามีเรื่องอยากจะคุยกับท่าน เรื่องอาการป่วยของท่าน" ชุยห้าวถิงจึงยกมือขึ้นมาส่งสัญญาณให้คนอื่นๆออกไป

"แม่นางเฟิ่ง ตอนนี้ไม่มีคนอื่นแล้ว เจ้าว่ามาได้เลย" นิ้วทั้งสิบของชุยห้าวถิงขาวซีดจนมองเห็นเส้นเลือด เขาท่าทางอ่อนแรงจนเหมือนจะต้านลมไม่ไหว อาการเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าการรักษาตัวตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ไม่ได้ทำให้เขาแข็งแรงขึ้นเลย

เฟิ่งชิงเฉินรู้ดีว่าอาการป่วยของชุยห้าวถิงจะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ไปนานๆไม่ได้ นางจึงตัดสินใจพูดอย่างตรงไปตรงมา "คุณชายชุย อาการป่วยของท่านจะรอช้าไม่ได้แล้ว แผนการรักษาโดยละเอียดครั้งก่อนข้าเคยบอกท่านแล้ว ข้าว่าตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ท่านน่าจะตัดสินใจได้แล้วนะ"

ชุยห้าวถิงกำถ้วยน้ำชาแน่น แม้ว่าทุกอย่างดูเหมือนจะดีขึ้น แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาเฟิ่งชิงเฉินไปได้ เฟิ่งชิงเฉินถอนหายใจออกมา

แม้ว่าเรื่องของชุยห้าวถิงจะไม่รุนแรงนัก แต่นางกังวลว่าหลังจากผ่านไปแล้ว 1 เดือน ชุยห้าวถิงจะไม่ยอมรับการผ่าตัด นางเคยอธิบายเรื่องความเสี่ยงจากการผ่าตัดให้เขาฟังแล้ว เพื่อที่ว่าหากการผ่าตัดไม่สำเร็จ นางจะได้ไม่ถูกตระกูลชุยโกรธเคือง

เฟิ่งชิงเฉินยกถ้วยน้ำชาตรงหน้าขึ้นมาดื่ม เมื่อมีน้ำชาอุ่นๆลงท้อง เฟิ่งชิงเฉินก็รู้สึกใจเย็นขึ้น

นึกไม่ถึงว่า ชุยห้าวถิงที่นิ่งเงียบไปนาน เขาไม่เพียงแต่ไม่ตอบคำถามเฟิ่งชิงเฉินเท่านั้น แต่กลับชวนนางคุยเรื่องสัพเพเหระ "แม่นางเฟิ่ง ชานี้เป็นอย่างไรบ้าง?"

คราวนี้คนที่นิ่งเงียบกลับกลายมาเป็นเฟิ่งชิงเฉิน นางถือถ้วยน้ำชาไว้ตำแหน่งเดิมไม่ขยับ พลางเงยหน้ามาสบตาชุยห้าวถิงด้วยแววตาเศร้าสลด

เฟิ่งชิงเฉินขมวดคิ้วแล้ววางถ้วยน้ำชาลง "คุณชายชุย ในเมื่อท่านยังตัดสินใจไม่ได้ เช่นนั้นข้าไม่รบกวนท่านแล้ว 3 วัน ข้าจะให้เวลาท่านอีก 3 วัน ภายใน 3 วันนี้หากยังไม่ได้รับคำตอบจากท่าน ข้าจะถือว่าท่านล้มเลิกการรักษา"

เมื่อเฟิ่งชิงเฉินพูดจบก็เดินออกไปโดยไม่หันมามองอีก การก้าวเดินของนางเงียบสงบ แต่มีเพียงนางคนเดียวที่รู้ดีว่าภายในใจนางกำลังรุ่มร้อนถึงขีดสุด

ก่อนหน้านี้ก็คุยกันดีแล้ว หากไม่ใช่เพราะหวังจิ่นหลิง ชุยห้าวถิงก็คงกำลังรักษาตัว ไม่นึกเลยว่าหลังจากผ่านไปแล้ว 1 เดือน ท่าทีของชุยห้าวถิงจะเปลี่ยนแปลงได้มากถึงเพียงนี้

ส่วนคนที่ทำให้ชุยห้าวถิงเปลี่ยนไป เฟิ่งชิงเฉินไม่ต้องเดาให้ยาก หลังจากที่ชุยห้าวถิงมาตงหลิง คนที่เขาไปมาหาสู่ด้วยก็มีไม่กี่คน นอกจากหยุนเซียวแล้วก็มีคุณชายหยวนซีที่ช่วงนี้มาหาเขาบ่อยๆ

คนที่คอยเป่าหูชุยห้าวถิง เห็นทีจะต้องเป็นคุณชายหยวนซีแน่นอน

"เจ้าบ้านั่น ทำแผนของข้าพังหมดเลย" เมื่อเดินออกมาถึงประตูใหญ่ เฟิ่งชิงเฉินก็อดกลั้นไว้ไม่ไหว จึงเตะก้อนหินข้างเท้าของตัวเองไปไกลโด่ง จนหินก้อนนั้นไปปะทะกับกำแพง

เมื่อเฟิ่งชิงเฉินไปแล้ว หยวนจี๋ คนคุ้มกันคนสนิทของชุยห้าวถิงก็ปรากฏตัวขึ้น "เรียนคุณชาย คุณชายสามได้กลับไปยังจวนตระกูลชุยแล้ว นายท่านมีคำสั่งว่าภายใน 3 เดือนนี้ให้คุณชายสามส่งมอบกิจการทั้งหมดที่ตนเองถือครองอยู่กลับคืนไปขอรับ"

คุณชายสามแห่งตระกูลชุยคือผู้ที่ส่งคนไปลอบฆ่าเฟิ่งชิงเฉิน ทำให้เฟิ่งชิงเฉินบาดเจ็บที่ลำคอ ชุยห้าวถิงได้เปิดเผยเรื่องนี้ให้เฟิ่งชิงเฉินพอทราบแล้วเล็กน้อย หลังจากนั้นคุณชายสามก็ถูกขับไล่ออกไปจากเมืองหลวงตงหลิง ตอนนี้กำลังถูกคนในตระกูลทำโทษ

"เฟิ่งชิงเฉินช่างเก่งกาจจริงๆ ไม่รู้ว่าฝีมือการรักษาของนางจะเก่งกาจเหมือนความปราดเปรื่องของนางหรือเปล่า" ชุยห้าวถิงไม่ได้สนใจปัญหาภายในตระกูลเลย เขากำลังจดจ่ออยู่กับเรื่องความอยู่รอดของตนเอง

"คุณชาย?" หยวนจี๋เงยหน้า แม้ว่าเขาจะพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ไม่อาจปิดบังความกังวลในใจได้

"หยวนจี๋ เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไร? ข้าควรรับการรักษาดีหรือไม่" ชุยห้าวถิงหลับตาลง

ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ชุยห้าวถิงต้องครุ่นคิดหลายเรื่อง คุณชายหยวนซีพูดถูก เรื่องนี้เขาไม่สมควรเสี่ยง แต่หยุนเซียวก็พูดถูกเช่นกัน หากไม่ลองเสี่ยงดูก็มีแต่ตายกับตายอย่างเดียว ตอนนี้ก็เหมือนเป็นการยืดเวลาตายออกไปชั่วคราวเท่านั้นเอง

เรื่องแบบนี้จะให้บ่าวเช่นเขาออกความเห็นได้อย่างไร หากพลั้งพลาดขึ้นมา ตระกูลชุยไม่ปล่อยเขาไว้แน่ หยวนจี๋จึงได้แต่ก้มหน้าและตอบกลับไปว่า "ไม่ว่าคุณชายจะตัดสินใจเช่นไร ข้าน้อยก็เชื่อมั่นในตัวของคุณชายเสมอ"

"ช่างเถอะ ออกไปได้แล้ว ข้าจะไตร่ตรองของข้าเอง" ชุยห้าวถิงถอนหายใจ

หลังจากที่เฟิ่งชิงเฉินกลับมาจากการเยี่ยมชุยห้าวถิงแล้วก็ยังพอมีแรงอยู่ นางไม่อยากโยนความกดดันทั้งหมดไว้ที่ชุยห้าวถิง นางจัดการกับสภาพอารมณ์แล้วเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะเดินทางต่อไปที่จวนหนิงกั๋วกง

อาการบาดเจ็บก็เพิ่งจะหายดี แถมยังเพิ่งได้กลับมาเมืองหลวง นี่นางจะออกไปตะลอนอีกแล้ว ความลำบากครั้งนี้ นางรู้ดีว่าเป็นการทำเพื่อเรื่องฮ่องเต้กับเสด็จอาเก้า นางจึงจำเป็นต้องลงทุนลงแรง มิฉะนั้นเสด็จอาเก้าก็จะไม่สามารถหันมาใส่ใจเรื่องการรับมือกับเผ่าเสวียนเซียวกง และนางก็จะเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้เช่นกัน

เนื่องจากเฟิ่งชิงเฉินเคยช่วยเหลือซื่อจื่อฮูหยินและลูกชายทั้งสองของนางไว้ ด้วยเหตุนี้เฟิ่งชิงเฉินจึงถือเป็นแขกคนสำคัญของจวนหนิงกั๋วกง โดยซื่อจื่อฮูหยินออกมารับรองเฟิ่งชิงเฉินด้วยตัวเอง

"แม่นางเฟิ่ง ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะ" หลังผ่านไปราวๆครึ่งปี สีหน้าของซื่อจื่อฮูหยินก็ดูดีขึ้นมาก แถมนางยังพูดคุยกับเฟิ่งชิงเฉินดีกว่าเมื่อครั้งก่อน