นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 651

"ชิงเฉิน ลองเปิดดูสิ โลงศพที่ท่านเย่ส่งมา ข้างในมีอะไรกันแน่ ดูเหมือนท่านเย่จะเก็บรักษาของในนั้นไว้เป็นอย่างดี ข้าอยากรู้เหลือเกิน" ตี๋ตงหมิงเห็นเฟิ่งชิงเฉินดูกระวนกระวายก็มองออกว่านางอยากรู้เรื่องสิ่งของในโลงศพเช่นกัน จึงเอ่ยปากชักชวนนางให้ลองเปิดดู

"ท่านซื่อจื่อพูดถูก ในเมื่อทุกคนล้วนอยากดู เช่นนั้นก็ลองเปิดดูเถอะ" เฟิ่งชิงเฉินหันไปยิ้มให้ตี๋ตงหมิง แล้วเรียกคนคุ้มกันเข้ามาหา

นางอยากรู้เหลือเกินว่ามีอะไรอยู่ในนั้น สิ่งที่ทำให้นางกระวนกระวายใจถึงเพียงนี้ แท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่

"หยุดนะ! เฟิ่งชิงเฉิน ข้าบอกแล้วอย่างไรล่ะว่าสิ่งของในนี้ไม่ได้เอามามอบให้เจ้า" เย่เย่ไม่ยอมให้เฟิ่งชิงเฉินเปิด

เขาหันไปจ้องหน้าหนานหลิงจิ่นฝานและซีหลิงเทียนเหล่ยด้วยแววตาเกรี้ยวกราด ในขณะที่กำลังยืนขวางอยู่หน้าโลงศพทั้งสองโลง

ซีหลิงเทียนเหล่ยและหนานหลิงจิ่นฝานต่างก็จนปัญญา พวกเขาอยากไปช่วยเย่เย่ แต่อีกคนถูกซีหลิงเทียนอวี่รั้งไว้ ส่วนอีกคนก็ถูกหวังจิ่นหลิงดึงไว้ พวกเขาจึงต้องปล่อยให้เย่เย่ออกโรงด้วยตัวเอง

ปล่อยให้สิ่งของในโลงศพช่วยเขาก็แล้วกัน

"ท่านเย่ นี่มันหมายความว่าอย่างไร? ของก็ส่งมาถึงที่นี่แล้ว แต่กลับไม่ยอมให้ข้าเปิดดู?" เฟิ่งชิงเฉินเลิกคิ้วพลางมองหน้าเย่เย่เพื่อหาคำตอบ

อำนาจสูงสุดอยู่ในมือของนาง เย่เย่จำเป็นต้องฟังนาง

"เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าฟังนะ สิ่งของที่อยู่ในโลงศพ ข้าไม่ได้เอามามอบให้เจ้า สิ่งของพวกนี้ ข้าไปเสาะหามาด้วยความยากลำบากเพื่อที่จะเอามาให้สุนัขกิน หากเจ้าเอาไปแล้ว สุนัขของข้าจะกินอะไรล่ะ" เย่เย่กล่าว

"เย่เย่ ข้าไม่สนว่าท่านจะพูดอย่างไร ตอนนี้ของพวกนี้มันมาอยู่ในจวนข้า ข้ามีสิทธิ์ตัดสินใจ รอช้าอยู่ทำไม รีบเปิดดูเดี๋ยวนี้!" เฟิ่งชิงเฉินเริ่มหงุดหงิดเพราะเย่เย่

คนพวกนี้ เห็นนางใจดีมากหรืออย่างไร

เฟิ่งชิงเฉินยืนกรานจะเปิดดูให้ได้ แต่เย่เย่จะไม่ยอมให้คนของนางเห็นว่าเขาเชื่อฟังนาง เพราะจะสูญเสียความน่าเกรงขาม "เฟิ่งชิงเฉิน อย่าลำบากคนของเจ้าเลย ข้าไปเสาะหาสิ่งของเหล่านี้มาให้สุนัขกิน เดี๋ยวข้าจะยกออกไปเดี๋ยวนี้"

เมื่อพูดจบ ก็สั่งให้กลุ่มชายฉกรรจ์ที่ยกโลงศพเข้ามาเริ่มลงมือได้เลย

คนของเย่เย่ยืนอยู่ใกล้กับโลงศพมาก กว่าคนของเฟิ่งชิงเฉินจะเข้าไปขวาง ก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว

ชายฉกรรจ์คนหนึ่งกำหมัดขึ้นมา แล้วทุบลงไปบนฝาโลง ที่แท้ โลงศพนี้ก็เป็นของที่ไร้คุณภาพ เพียงถูกทุบแค่ครั้งเดียวก็แตกอย่างง่ายดาย

ฝาโลงแตกแล้ว......

ท่อนกระดูกสีขาวโผล่ออกมาให้ทุกคนได้เห็น ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าในโลงศพเป็นร่างคนๆหนึ่ง

กระดูกของคนตาย?

นี่ท่านเย่หมายความว่าอย่างไร?

ทุกคนมีสีหน้างุนงง แต่หลังจากที่โลงศพโลงที่สองถูกเปิดออก ทุกคนก็เข้าใจเจตนารมณ์ของเย่เย่

เย่เย่ทำเกินไปแล้ว!

โลงศพโลงที่สอง ด้านในบรรจุโลงหยกไว้อีกที ในโลงหยกนั้นมีร่างชายคนหนึ่งที่ถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี จนดูเหมือนเพิ่งเสียชีวิตไปไม่นาน

เฟิ่งชิงเฉิน จากที่นางไม่ได้คิดอะไรมาก เมื่อเห็นร่างไร้วิญญาณของชายในโลงหยกแล้วก็ถึงกับนิ่งอึ้ง ใบหน้าขาวซีด ท่าทางเหมือนวิญญาณออกจากร่างไปแล้ว น้ำตาของนางค่อยๆไหลอาบแก้ม

นี่มันอะไรกัน?

หวังจิ่นหลิงรีบโผเข้าไปปลอบโยนนาง แต่ทันทีที่เขาเห็นร่างของชายในโลงหยกก็ตกตะลึงไปพักใหญ่

อันที่จริง นางเองก็มีคำตอบในใจเอาไว้แล้ว เพียงแต่ยังไม่มั่นใจเท่าไรนัก

หากนางต้องมาเห็นร่างไร้วิญญาณของคนในครอบครัวถึงสองคนภายในวันเดียวกัน เห็นทีว่าสวรรค์คงจะโปรดปรานการกลั่นแกล้งนางเป็นพิเศษ

"นั่นกระดูกของแม่เจ้า ในโลงมีจี้หยกด้วย เป็นจี้หยกที่แม่เจ้าพกติดตัวอยู่ตลอดเวลา ข้าให้คนของข้าไปหามาจากจุดที่แม่ของเจ้าตกลงไป"

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ได้เห็นเฟิ่งชิงเฉินเกรี้ยวกราดใส่ จู่ๆเย่เย่ก็นึกอะไรไม่ออก ได้แต่ตอบคำถามนางไปอย่างว่าง่าย

"ท่านแม่ของข้า!"

หยาดน้ำตาที่เกือบจะเป็นสายเลือดพุ่งทะลักออกมาจากดวงตาเฟิ่งชิงเฉิน......ในขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเฟิ่งชิงเฉินจะเข้าไปฆ่าเย่เย่ เฟิ่งชิงเฉินกลับลดระดับอารมณ์ลง นางชี้ไปที่ประตูและบอกเย่เย่ว่า "เย่เย่ ไสหัวไปเสียเถิด"

"เฟิ่งชิงเฉิน นี่เจ้าไล่ข้าหรือ ได้......ข้าจะไปเดี๋ยวนี้เลย พวกเจ้า เข้ามายกโลงศพออกไปให้ข้าที ข้าจะเอาไปให้......"

เพียะ...... เฟิ่งชิงเฉินหันไปฝากรอยนิ้วมือไว้บนหน้าของเย่เย่ "หากเจ้าพูดอีกเพียงคำเดียว ข้าจะเอาเจ้าไปให้งูกินเสีย"

นี่ไม่ใช่คำขู่ เฟิ่งชิงเฉินพูดได้ก็ทำได้ เย่เย่เข้าใจจุดนี้เป็นอย่างดี

"......" เย่เย่กุมหน้าของตัวเอง เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเฟิ่งชิงเฉินจะรุนแรงถึงขั้นนี้

เฟิ่งชิงเฉินถึงกับกล้าตบหน้าเขา!

แต่ตอนนี้เขาพูดอะไรไม่ออกแล้ว เอาเถอะ เขายอมรับว่าเขากำลังกลัว เขาเชื่อว่าเฟิ่งชิงเฉินพูดแล้วต้องทำแน่ นางจะต้องจับเขาไปให้งูเขมือบ เขาอุตส่าห์ไปเสาะหาโครงกระดูกมาอย่างยากลำบาก ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะมาถึงขั้นนี้......