นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 742

“พระสวามีมี ท่านได้ยินหรือไม่ ทั้งหมดนี่คือแผนของเส้าฉี เส้าฉีเขาหลอกท่าน เขาวางแผนเพื่อทำร้ายท่านเพื่อแย่งชิงอำนาจของเผ่าเสวียนเซียวกง พระสวามี ท่านฮึกเหิม อย่าปล่อยให้เส้าฉีทำตามแผนของเขาได้สำเร็จ”

ลู่อีหรานไม่สนใจว่าเซวียนเส้าฉีต้องการยึดอำนาจของเผ่าเสวียนเซียวกงหรือไม่ นางรู้เพียงแค่ว่าตอนนี้นางจะปล่อยให้ความเชื่อใจของผู้นำหลุดไปไม่ได้ ขอแค่ผู้นำเชื่อนาง นางก็ยังคงเป็นลู่อี่โม่ ขอแค่นางยังเป็นลู่อี่โม่ ทุกอย่างจะไม่เปลี่ยนแปลง

ผู้นำไม่สนใจลู่อีหราน ในตอนที่เขายอมเผชิญหน้ากับความจริง เขาไม่มีทางยอมตกหลุมพรางของลู่อีหรานอีกเป็นครั้งที่สอง ผู้นำผลักลู่อีหรานออกไป เดินเซไปด้านหน้า “เส้าฉี เจ้าต้องการเผ่าเสวียนเซียวกงใช้หรือไม่? ข้าสามารถให้เจ้าได้ แต่ขอให้เจ้าช่วยปล่อยเสี่ยวเฟยกับเส้าเจี๋ยไป และเล่าทุกอย่างที่เจ้ารู้ให้ข้าฟัง”

เขาแพ้แล้ว ถึงตอนนี้หากเขายังไม่รับรู้เรื่องราวที่แท้จริงนั่นก็เท่ากับว่าชีวิตของเขาไร้ความหมาย ตอนนี้เผ่าเสวียนเซียวกงไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอีกต่อไปแล้ว

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า......”

เซวียนเส้าฉีหัวเราะออกมาด้วยความดูถูก “มอบเผ่าเสวียนเซียวกงให้ข้า? ท่านพ่อ คำพูดนี้ของท่านช่างดูน่าขันเหลือเกิน ตั้งแต่เล็กจนโต ท่านเคยมอบอะไรให้ข้าบ้าง? เผ่าเสวียนเซียวกง? ท่านคิดว่าข้าสนใจเผ่าเสวียนเซียวกงอย่างนั้นหรือ? หากท่านสามารถทำให้น้าโม่ฟื้นกลับมาได้ แม้ท่านจะต้องการสักสิบเผ่าเสวียนเซียวกง ข้าก็สามารถให้ท่านได้”

ดวงตาของเซวียนเส้าฉีเต็มไปด้วยความโศกเศร้า กวาดสายตาไปยังร่างของลู่อีหราน จากนั้นก็หันมามองผู้นำ “ท่านพ่อ......ความผิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของน้าโม่ก็คือการมีน้องสาวที่ชั่วร้าย และการที่นางได้รู้จักกับข้า หากไม่ใช่เพราะข้า ท่านพ่อก็คงไม่รู้จักกับน้าโม่ คงไม่มีทางชอบน้าโม่ และไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ และก็ไม่มีทางถูกตงหลิงบีบบังคับเพราะผู้หญิงคนนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเจ้า......พวกเจ้าเป็นคนทำให้น้าโม่ต้องตาย”

“เซวียนเส้าฉี เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้ เจ้ายังมีหน้ามาพูดจาเหลวไหลอยู่อีกงั้นหรือ เจ้ายังคิดจะใส่ร้ายข้าอยู่อีกงั้นหรือ? เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าตอนเจ้ายังเด็กข้าดูแลเจ้าดีแค่ไหน เจ้าคนเนรคุณ” ถึงตอนนี้ลู่อีหรานยังคงไม่ยอม นางยังสู้สุดชีวิต

ขอแค่ลู่อี่โม่ไม่ปรากฏตัวออกมาก็ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่านางไม่ใช่ลู่อี่โม่ ทุกคนรู้ว่าลู่อี่โม่ไม่มีญาติ และไม่มีน้องสาว

“ท่านพ่อ ท่านแม่ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ พวกท่านช่วยปล่อยข้า ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้” เซวียนเฟยรู้ว่าเรื่องราวผิดปกติ ดิ้นรนทำร้ายคนรอบข้างอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับร้องตะโกนออกมา

“ปิดปากเอาไว้” เซวียนเส้าฉีกล่าวอย่างไรความอดทน

“อืมมมมม......” เซวียนเฟยและเซวียนเส้าเจี๋ยถูกอุดปาก ตำหนักกลับมาเงียบลงอีกครั้ง ผู้นำไม่ได้พูดอะไร เขากำลังรอ รอเซวียนเส้าฉีเล่าเรื่องราวซึ่งเกิดขึ้นในตอนนั้น

ลู่อีหรานจ้องไปยังเซวียนเส้าฉีอย่างดื้อรั้นด้วยความเกลียดชังในสายตาของนาง ความบ้าคลั่งที่ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ ลู่อีหรานเคลื่อนตัวไปด้านหน้า คิดจะสู้กับเซวียนเส้าฉี

“เซวียนเส้าฉี เจ้ามันไม่ใช่คน เจ้ามันไม่ใช่คน เจ้าทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งเผ่าเสวียนเซียวกง แม้บิดาผู้ให้กำเนิดและพี่น้องต่างมารดาเจ้ายังไม่ยอมปล่อย เจ้ามันเดรัจฉาน......”

คำพูดหลังจากนั้นลู่อีหรานไม่ได้พูดออกมา เซวียนเส้าฉีกดนางลงพื้นอย่างไม่เกรงใจเพื่อไม่ปล่อยให้นางลุกขึ้นมาได้อีก เซวียนเส้าฉีเหยียบไปที่หัวใจของนาง “ลู่อีหราน เจ้าดูถูกข้าว่าข้าไม่เลือกวิธีการ และไม่มีทางพาตัวน้าโม่มาพูดได้ ความจริงเป็นอย่างไรเจ้ารู้อยู่แก่ใจ อย่าคิดว่าไม่มีใครรู้ถึงการมีตัวตนของเจ้า แล้วเจ้าจะสามารถเก็บซ่อนความลับนั้นได้ตลอดไป

ลู่อีหราน หญิงปากร้ายคือนิสัยที่แท้จริงของเจ้าถูกไหม? ของปลอมมันก็คือของปลอม ไม่ว่าจะเสแสร้งอย่างไร เสแสร้งไปนานแค่ไหน เจ้าก็ไม่มีทางเป็นน้าโม่ตัวจริงได้ สิ่งที่เจ้ามีอยู่ในตอนนี้ทุกอย่างมันคือฟองสบู่ ที่แค่สัมผัสก็แตก”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่ ข้าคือลู่อี่โม่ ข้าไม่ใช่ลู่อีหรานอะไรนั่น พวกเจ้าเอาอะไรมาพูดว่าข้าคือลู่อีหราน” ขอแค่ไม่ยอมรับนางก็ยังมีโอกาส แต่หากยอมรับนางก็จะหมดโอกาสได้กลับตัว

นางได้แสร้งเป็นลู่อี่โม่มาแล้วสิบแปดปี นางจะไม่กลับไปเป็นลู่อีหรานอีก ไม่......

ใบหน้าของลู่อีหรานเต็มไปด้วยน้ำตา แต่เซวียนเส้าฉีไม่ได้รู้สึกสงสารนางแม้แต่น้อย “ลู่อีหราน อย่าคิดว่าคนที่รู้เรื่องทั้งหมดตายไปแล้ว จะไม่มีใครรู้ว่าเจ้าเป็นใคร ย้อนกลับไปในคืนที่กลุ่มโจรสลัดตระกูลลู่ถูกโจมตี ค่ำคืนนองเลือด มีแค่เจ้ากับน้าโม่เท่านั้นที่ถูกช่วยชีวิตออกมา เมื่อยี่สิบปีก่อนน้าโม่ปรากฏตัวที่ดินแดนซีหลิง เพื่อตรวจสอบการสังหารหมู่ของตระกูลลู่