นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 75

เฟิ่งชิงเฉินพลันมองไปที่องค์หญิงอู่อัน ด้วยท่าทีเห็นอกเห็นใจ

ในเมื่อเจ้าไม่คิดที่จะเสียใจในภายหลัง ข้าก็จะทำให้ท่านเข้าใจในผลของการกระทำของท่าน ที่คิดมาลบหลู่เกียรติยศของหมอเอง

เมื่อเทียบกับความโกรธเกี้ยวขององค์หญิงอู่อันแล้ว ใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินกลับดูเรียบเฉยยิ่งนัก

ตัวตรงไม่หวั่นเงาเฉเฉียง  ผู้ที่จะต้องพ่ายแพ้หาใช่เฟิ่งชิงเฉินไม่

เฟิ่งชิงเฉินพลันสะบัดแขนเสื้อออก พร้อมกลับกล่าวอธิบายออกมาด้วยท่าทีใจเย็น " องค์หญิงอู่อัน ความบริสุทธิ์ของชิงเฉิน หาใช่เรื่องที่ท่านควรจะมากังวลไม่ ท่านควรกังวลเรื่องของตนเองเถิด องค์หญิงกล่าวว่าให้ชิงเฉินไปกระโดดแม่น้ำเพื่อพิสูจน์ตนเอง เช่นนั้น เชิงเฉินเองก็ขอพูดอะไรเสียหน่อยเถิด"

"เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าหุบปากไปซะ" องค์หญิงอู่อันรู้สึกตื่นตระหนกมากในยามนี้ นางย่อมรู้การกระทำของตนเองดี ทว่า เมื่อมองไปเห็นท่าทีของเฟิ่งชิงเฉินที่ดูจะรู้เรื่องของนางนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

"หุบปากหรือ? องค์หญิงเพคะ นอกจากปากจะใช้ทานข้าวแล้ว มันยังใช้พูดคุยได้ ในยามนี้ ชิงเฉินไม่อาจหุบปากลงได้เพคะ หากปิดปากชิงเฉินแล้ว ชิงเฉินจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ขององค์หญิงได้อย่างไรกัน?" เฟิ่งชิงเฉินพลันกวาดสายตาอย่างเย็นชาพร้อมกับส่งสัญาณไล่สาวใช้และขันทีให้ออกไปก่อนในทันที

"ในยามที่ฤดูขององค์หญิงมานั้น พระองค์จะรู้สึกหนาวไปทั้งร่างใช่หรือไม่เพคะ อีกทั้งท้องส่วนล่างก็จะรู้สึกปวดด้วย รอบฤดูของแต่ละครั้งที่มา ก็จะยาวนานขึ้นเรื่อยๆ และมันก็จะลากต่อไปเป็นเวลาครึ่งเดือนเสมอ พร้อมกับมีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ออกมาใช่หรือไม่เพคะ ? เวลาร่วมรักนั้น ก็จะรู้สึกไม่มีความสุข ทั้งยังรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าเดิมอีกด้วย"

เฟิ่งชิงเฉินพลันกล่าวออกมาอย่างใจกว้าง ทว่า คุณหนูที่อยู่รอบข้างนั้น ต่างก็หันหน้าแดงหนีในทันที เมื่อได้ยินคำว่า "ยามที่ร่วมรัก รู้สึกไม่มีความสุข ทั้งยังรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าเดิม" เหล่าคุณหนูทั้งหลายต่างก็รู้สึกอายยิ่งนัก

เหล่าคุณหนูที่อยู่ที่นี่ ส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นสตรีที่ยังมิได้ออกเรือน มีเพียงสตรีไม่กี่คนที่มีอายุมากกว่ารวมไปถึงองค์หญิงอู่อันด้วย คุณหนูแต่ละคน ล้วนแต่ทำตามกรอบประเพณีทุกอย่าง ทว่า เมื่อพวกนางได้ยินเฟิ่งชิงเฉินกล่าวออกมาเช่นนี้ ก็พลันรู้สึกว่ายากที่จะรับได้

สีหน้าขององค์หญิงอู่อัน พลันแปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำในทันที ทั่วร่างพลันสั่นเทา พร้อมกับชี้หน้าไปที่เฟิ่งชิงเฉินว่า " เฟิ่งชิงเฉิน เจ้า เจ้าพูดใส่ร้ายผู้คนให้มันน้อย ๆ หน่อย เจ้าที่เป็นสตรียังมิได้ออกเรือนเช่นกัน เหตุใดถึงได้กล้าพูดจาน่ารังเกียจเช่นนี้ออกมา ข้าละรู้สึกละอายแทนต่อฮูหยินเฟิ่งเสียจริง ที่คลอดบุตรสาวเช่นเจ้าออกมาเช่นนี้ "

แต่เดิมเฟิ่งชิงเฉินคิดจะพอแค่นี้ ทว่า องค์หญิงอู่อันกลับไม่เลิกไม่รา ลากมารดาของนางที่จากไปแล้วออกมาพูดถึงอีก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่าได้มากล่าวหาว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ไว้หน้าตระกูลเจิ้นกั๋วกงก็แล้วกัน

"องค์หญิงอู่อัน ท่านมิต้องกังวลไปหรอกเพคะ มารดาของหม่อมฉันย่อมต้องภูมิใจในตัวของหม่อมฉันอยู่แล้ว แต่ทว่า บุตรของท่านที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ย่อมต้องเกลียดท่านเข้ากระดูกดำเป็นแน่

ไม่ว่าจะยามฝันกลางวัน องค์หญิงอู่อัน ท่านก็จักต้องได้ยินเสียงบุตรของท่านมาร้องให้คร่ำครวญอยู่ข้างหู พร้อมกล่าวว่า องค์หญิงอู่อัน ยามที่เริงรมนย์กับชายบำเรอที่ท่านเลี้ยงไว้นั้น ท่านได้คิดถึงจิตใจของบุตรที่เกิดขึ้นในอนาคตหรือไม่ ท่านได้คิดถึงจิตใจสามีของท่านในอนาคตบ้างหรือไม่ องค์หญิงอู่อัน"

"หุบปาก หุบปาก เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้ อย่าพูดอีก เจ้าอย่าได้พูดออกมาอีก" องค์หญิงอู่อันพลันอับอายเสียจนต้องแสดงกิริยาโกรธเกรี้ยวออกมาเลยทีเดียว

อย่างไรนางก็เป็นบุตรสาวของเจิ้นกั๋วกง การกระทำของนางในยามนี้ อับอายยิ่งกว่าคุณหนูชิวฮุ่ยมากนัก หากแต่ พระนางมีความกล้าและรอบคอบมากกว่า ใช้เวลาไม่นาน อารมณ์ของนางก็กลับมาสงบดังเดิม

เมื่อมองดูเหล่าคุณหนูที่องค์หญิงอันผิงส่งเทียบเชิญมานั้น พลันพบว่าแต่ละคนพลันหลบสายตานางในทันที มีเพียงคุณหนูไม่กี่นางเท่านั้น ที่ส่งยิ้มเยาะเย้ยมาให้

หากแต่เมื่อมองไปยังองค์หญิงอันผิงนั้น องค์หญิงอันผิงพลางส่งรอยยิ้มอย่างรังเกียจออกมาเท่านั้น

องค์หญิงอู่อันพลันเข้าใจได้ในทันที หากมิได้อธิบายให้กระจ่างแจ้งละก็ ชื่อเสียงของนางได้จบแห่เป็นแน่ หากแต่ นางจะหาหลักฐานอันใดมายืนยันดี เนื่องจากว่านางมิได้บริสุทธิ์แล้ว

องค์หญิงอู่อันพลันมองไปที่เฟิ่งชิงเฉิน พลางเกลียดนางเสียจนอยากที่จะกลืนนางลงท้องไปทั้งเป็น

มันเป็นเพราะนาง มันเป็นเพราะนาง เฟิ่งชิงเฉิน

นางถึงต้องมาเสื่อมเสียชื่อเสียงเช่นนี้

องค์หญิงอู่อันโมโหเสียจนตะโกนด่ากราดออกมาฉากใหญ่ " เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าอย่าคิดว่าตนเองดีนัก จะมีผู้ใดที่มีความคิดเช่นเจ้ากัน เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ามีสิทธิอันใดมาบอกว่าตัวข้าผู้นี้ไม่บริสุทธิ์กัน ข้าเป็นบุตรสาวของจวนเจิ้นกั๋วกง ทั้งยังได้นามพระราชทานแต่งตั้งเป็น องค์หญิงอู่อัน ข้าจะไปทำเรื่องไร้ยางอายไร้คุณธรรมเช่นนั้นได้อย่างไร เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ารอเสีย ข้าจักเอาเรื่องนี้ไปบอกท่านพ่อของข้า เพื่อให้ท่านพ่อแจ้งข้อหาว่า เจ้าทำการใส่ร้ายป้ายสีชื่อเสียงองค์หญิงให้มัวหมอง"

"นั่นเพราะองค์หญิงอู่อัน กระทำกับหม่อมฉันก่อนมิใช่หรือเพคะ เฟิ่งชิงเฉินเอง ก็ส่งผลการกระทำเช่นนั้นคืนให้กับท่านเช่นกัน ท่านอย่าคิดว่าการกระทำที่เป็นธรรมชาติเช่นนั้น จะมีผู้ใดคิดเช่นเดียวกันกับท่าน นางโลมยังขายเรือนร่างเพื่อแลกเงินได้ ทว่า ท่านเล่าองค์หญิงอู่อัน? จะร่วมเตียงกับผู้ใดสักคน ต้องจ่ายเงินให้เขาหรือไม่ เป็นถึงสตรีผู้ศักดิ์แต่กระทำตัวเช่นนี้ สมควรแล้วหรือ"