นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 764

ใบหน้าของเซวียนเฟยและเซวียนเส้าเจี๋ยเต็มไปด้วยความตกใจ ทำไมพวกเขาถึงได้พูดจาเลวร้ายขนาดนั้น ลู่อี่โม่ไม่ใช่ชื่อแม่ของพวกเขาอย่างนั้นหรือ?

แม่ของพวกเขาไม่ใช่ลู่อี่โม่ งั้นนางเป็นใคร? แล้วพวกเขาเป็นลูกของใคร?

อืม......พวกเขาอยากจะถามออกมาให้ชัดเจนแต่ก็ไม่สามารถเอ่ยปากได้ ทำได้เพียงส่งเสียงพึมพำเท่านั้น

ศิษย์ทั้งสิบแปดเห็นความวุ่นวายดังกล่าวตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าควรทำเช่นไร เจ้ามองหน้าข้า ข้ามองหน้าเจ้า......

หน้าที่ของพวกเขาคือปกป้องผู้นำและเผ่าเสวียนเซียวกง แต่ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ ผู้นำของพวกเขายังสามารถรับหน้าที่ผู้นำได้อีกอย่างนั้นหรือ?

พวกเขาสงสัยเป็นอย่างมาก

เซวียนเส้าฉีไม่ทำให้ศิษย์ทั้งสิบแปดต้องลำบากใจ ตอนนี้พ่อของเขาจะอยู่ในสภาพทรุดโทรม รับประกันไม่ได้ว่าจะคืนสติกลับมาตอนไหน ไม่ฉวยโอกาสนี้ยึดอำนาจ หรือว่าจะรอให้เขาได้สติกลับมาก่อน สองพ่อลูกทำการแย่งชิงกัน หลังจากทั้งสองฝ่ายได้รับบาดเจ็บ ทำให้เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงได้ผลประโยชน์ไปโดยไม่ต้องทำอะไร?

ไม่ เขาเซวียนเส้าฉีไม่ใช่คนที่ทำอะไรโดยขาดทุน ในเมื่อเขาต้องการยึดอำนาจของเผ่าเสวียนเซียวกง เขาจึงไม่ต้องการทำให้เรื่องมันวุ่นวาย และต้องใช้เวลาเป็นสิบปีเพื่อแก้ไขมัน

ฉวยโอกาสตอนที่ผู้นำเสียสติ เซวียนเส้าฉีตัดสินใจยึดอำนาจ พูดกับศิษย์ทั้งสิบแปดว่า “ท่านลุงท่านอาทั้งหลายต่างเห็นการเติบโตของเส้าฉี เส้าฉีเป็นคนอย่างไรทุกท่านน่าจะเข้าใจดี หากเผ่าเสวียนเซียวกงไม่ตกอยู่ในอันตราย เส้าฉีไม่มีวันทำเช่นนี้ หวังว่าทุกท่านลุงท่านอาทุกท่านจะให้อภัยความกล้าหาญที่รุนแรงเกินไปของเส้าฉี

ไม่พูดถึงเรื่องการเกลียดชังของพ่อลูก แต่ในตอนนี้ท่านพ่อไม่เหมาะแก่การเป็นผู้นำของเผ่าเสวียนเซียวกง เพื่อเผ่าเสวียนเซียวกง และเพื่อมรดกที่มีไว้สืบทอดแก่คนรุ่นหลัง เส้าฉีคงทำได้แค่ต้องเป็นลูกเนรคุณ ยึดอำนาจจากมือของท่านพ่อเท่านั้น!”

ศิษย์ทั้งสิบแปดมองหน้ากัน ตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา สุดท้ายผู้นำไม่พูดอะไร พวกเขาก็ก้าวถอยออกมาทีละคนเพื่อบ่งบอกว่าจะไม่เข้าไปยุ่งกับการต่อสู้ของเซวียนเส้าฉีและผู้นำ ใครเป็นฝ่ายชนะ พวกเขาจะถือว่าคนผู้นั้นเป็นผู้นำ

ไม่ว่าอย่างไรทั้งสองก็เป็นตระกูลเซวียน เซวียนเส้าฉีเป็นองค์ชายน้อย ถึงเวลาก็ต้องขึ้นครองบัลลังก์ แค่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาเท่านั้น

ศิษย์ทั้งสิบแปดยืนอยู่โดยรอบ ได้รับความช่วยเหลือจากเสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิง การยึดอำนาจผู้นำของเผ่าเสวียนเซียวกง คงไม่ใช่เรื่องยาก

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เผ่าเสวียนเซียวกงได้เปลี่ยนไปแล้ว และผู้ซึ่งไม่ยอมรับมันต้องถูกสังหาร!

การบังคับท่านพ่อให้สละราชสมบัติ การขึ้นครองบัลลังก์ของเซวียนเส้าฉีจะไม่ค่อยยุติธรรมเสียเท่าไหร่ แต่ว่า......หากมีการยอมรับขององครักษ์ของผู้นำและศิษย์ทั้งสิบแปด แบบนั้นก็ถือว่าเผ่าเสวียนเซียวกงอยู่ในการควบคุมของเซวียนเส้าฉีไปแล้วเจ็ดส่วน ต่อให้มีการจลาจลเกิดขึ้น ใช้เวลาไม่นานก็สามารถกำราบได้ แต่......

หลายวันที่ผ่านมาทุกพื้นที่ของเผ่าเสวียนเซียวกงเต็มไปด้วยกลิ่นอายของเลือด ทำให้ผู้คนรู้สึกไม่คุ้นชินเป็นอย่างมาก เนื่องจากหลายสิบปีที่ผ่านมาเผ่าเสวียนเซียวกงไม่เคยเกิดเหตุการณ์นองเลือดเช่นนี้มาก่อน ผู้นำคนเก่าของเผ่าเสวียนเซียวกงจึงถูกวิพากษ์วิจารณ์ แต่เหตุการณ์นองเลือดครั้งนี้เกิดขึ้นภายใต้การกระทำของเซวียนเส้าฉี ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรเพราะกลัวจะถูกเซวียนเส้าฉีสังหาร

“มองไม่ออกจริง ๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมา องค์ชายน้อยผู้ไร้ความรู้สึกกลับลงมือได้เหี้ยมโหดถึงขนาดนี้ คนที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้น ไม่เหลืออยู่แม้แต่คนเดียว ทั้งหมดมันราวสามพันชีวิต ข้าสังหารคนพวกนั้นจนมืออ่อนหมดแล้ว” ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นหนึ่งในศิษย์ทั้งสิบแปดพูดออกมาพร้อมเช็ดเลือดบนดาบของเขา

แม้จะพูดออกมาเช่นนี้ แต่ดวงตาของเขาไม่มีความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย ผู้นำคนก่อนของเผ่าเสวียนเซียวกงมันก็แค่นั้น เขาไร้ความสามารถ ทำได้เพียงป้องกันเมืองเท่านั้น