นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 77

จากเรื่องของชิวฮุ่ยและองค์หญิงอู่อัน เฟิ่งชิงเฉินไม่ใช่หญิงที่ไม่มีใครรู้จักอีกต่อไป นางซ่อนอยู่ในมุมหนึ่งและเช็ดน้ำตา

ขณะที่เฟิ่งชิงเฉินกำลังจะออกไป นางพบว่ามีเด็กหญิงตัวเล็กๆ ออกมาพร้อมกับนางด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสและหน้าตาที่คุ้นเคย จับมือนางไว้ไม่ให้โอกาสนางปฏิเสธเลย

"พี่ชิงเฉิน พี่น่าทึ่งมาก พี่ทำให้นางเสือชิวฮุ่ยกลัวจนฉี่รดราด ฮ่าฮ่าฮ่า สนุกมากพี่ชิงเฉิน เจ้าไม่รู้ว่าตอนแรกนางดุแค่ไหน อาศัยทักษะการยิงธนูที่ยอดเยี่ยมของนางยิงธนู เราเกลียดนางแทบตาย

นอกจากนี้ยังมีองค์หญิงอู่อันผู้สูงศักดิ์ฝึกฝนผู้คนด้วยรูปลักษณ์ที่สูงส่ง ข้าคิดว่านางมีพลังมาก ปรากฏว่านางเป็นคนเช่นนั้น "เด็กหญิงตัวเล็กๆ มีความคิดที่เรียบง่าย ความสุข ความเศร้าโศกทั้งหมดปรากฏบนใบหน้าของนาง และดวงตาที่สดใสของนางเต็มไปด้วยความชื่นชมยินดี

เฟิ่งชิงเฉิน ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่ก็ยังมีลูกสาวของข้าราชการที่เทอดทูนนาง นางคิดว่าในสายตาของลูกสาวของขุนนางเหล่านี้ไม่ต่างจากสุนัขป่า อาจเป็นได้ทั้งที่พวกนางเสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งงานหรือที่นางเห็นใครกัดใครซักคน

เฟิ่งชิงเฉินกำลังจะเตือนหญิงสาวให้ปล่อยมือเมื่อมีคนพูดกับนางว่า "ยี่สือ มานี่สิ"

เด็กผู้หญิงพูดมีความคล้ายคลึงกับยี่สือมาก

"เฮ้ พี่สาวเรียกข้าแล้ว" นางจับแขนเฟิ่งชิงเฉิน หญิงสาวแลบลิ้นและไม่เต็มใจที่จะปล่อยมือเฟิ่งชิงเฉิน "พี่ชิงเฉิน ข้าลืมบอก ข้าชื่อยี่สือ คนที่เรียกข้า... คือพี่สาวข้ายี่จิ่น ทักษะการขี่ของพี่สาวข้าสูงมาก ข้าจะขอพี่สาวช่วยดูแลเจ้าเมื่อรอการแข่งขัน ต้องระวังตัวเองให้ดี มีคนตกหลังม้าเมื่อปีก่อน"

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็กระโดดและเดินไปหาหญิงอีกคน และก่อนจะจากไป นางไม่ลืมส่งเสียงให้กำลังใจเฟิ่งชิงเฉิน

เฟิ่งชิงเฉินส่ายหัว แต่นางไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ

เมื่อมองขึ้นไปและมองไปที่หญิงสาวชื่อยี่จิ่น เฟิ่งชิงเฉิน รู้สึกประหลาดใจที่หญิงที่อ่อนแอเช่นนี้มีทักษะการขี่ม้าที่ยอดเยี่ยมจริงๆ มองไม่เห็นความเป็นหญิงเลย

ยี่จิ่นมองไปที่เฟิ่งชิงเฉิน และยิ้มอย่างขอโทษที่เฟิ่งชิงเฉิน การแสดงออกของนางไม่มีความขยะแขยง ดูหมิ่นหรือความใกล้ชิด เป็นเพียงการแสดงท่าทางที่ผู้หญิงควรมี

เฟิ่งชิงเฉินโบกมืออย่างเฉยเมย บ่งบอกว่าไม่เป็นไร

เฟิ่งชิงเฉินไม่คิดว่าองค์หญิงอันผิงจะไม่เคลื่อนไหวอีกหลังจากพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างไรก็ตามจะเป็นการสูญเสียมากเกินไป

อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะฆ่านาง องค์หญิงอันผิงทำทุกอย่างที่ทำได้จริง ๆ การแข่งขันขี่ม้าได้ผลักดันให้เทศกาลดอกท้อมาถึงจุดนี้และนางก็ถูกคุมขังด้วยเหตุนี้

...

ภายใต้การดูแลขององค์หญิงอันผิง ตามคำเรียกร้องของสาวๆ เฟิ่งชิงเฉินต้องเข้าร่วมการแข่งขันขี่ม้าครั้งนี้

ใช่ นางต้องเข้าร่วม ทุกคนล้วนสมัครใจ มีเพียงเฟิ่งชิงเฉินเท่านั้น องค์หญิงจะไม่ให้โอกาสนางในการปฏิเสธ เฟิ่งชิงเฉิน ยิ่งปฏิเสธ องค์หญิงอันผิงยิ่งแข็งกร้าว

ประชาชนไม่ต่อสู้กับข้าราชบริพาล ไม่ต้องพูดถึงองค์หญิง เฟิง ชิงเฉินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเข้าร่วมการแข่งขันขี่ม้ากับหญิงสาวคนอื่นๆ ในชุดขี่ม้า

มีผู้เข้าร่วมการแข่งขันสิบคน ได้แก่ เฟิ่งชิงเฉิน ยี่จิ่น ผู้ปกครองแคว้นอู่หยาง องค์หญิงอู่เถา และผู้หญิงสองสามคนที่ไม่สามารถระบุชื่อได้

เมื่อมองไปที่สาวที่กล้าหาญและไร้ยางอายของเฟิ่งชิงเฉิน ต้องบอกว่าการเปลี่ยนชุดเสื้อผ้าทำให้นางมีอารมณ์ที่ต่างออกไป

ข้าไม่ชอบเสื้อแดง ข้าชอบติดอาวุธ ชุดขี่นี้มีเอกลักษณ์เฉพาะเมื่อสวมใส่บนร่างของผู้หญิงที่มีเสน่ห์ทุกคน น่าเสียดายที่ไม่มีผู้ชายคนอื่นในสนามยกเว้นองครักษ์และไม่มีใครชื่นชม !

ผู้คนสิบคนยืนเรียงกัน และข้างหน้าพวกเขามีฝูงม้าที่อ่อนโยนสิบคนซึ่งเหมาะสำหรับผู้หญิงที่จะขี่

เพื่อความเป็นธรรม ม้าทั้งสิบตัวถูกชักชวนโดยราชวงศ์ และทุกคนก็เลือกม้าโดยการจับสลาก

"สุภาพสตรี โปรดเขียนป้ายทะเบียนและเลือกม้าให้ตรงกัน ขันทีนำชามศิลาดลมาถูกเวลา ข้างในมีกระดาษพับพร้อมหมายเลขประจำเครื่องของม้าที่เขียนไว้

ในบรรดาสิบคน องค์หญิงมีภูมิหลังที่ดีที่สุด ดังนั้นแน่นอนว่านางเลือกก่อน

เอื้อมมือออกไปหยิบ นางได้หมายเลขสอง