นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 784

มีป้ายคำสั่งของเสด็จอาเก้าแต่กลับไม่ได้แม้แต่เห็นหน้าของซุนซือสิง ดูเหมือนว่าผู้ชักใหญ่อยู่เบื้องหลังคงมีอำนาจเป็นอย่างมาก ในเมื่อป้ายคำสั่งใช้ไม่ได้ผล เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ฝืนใช้มันต่อไป

“พวกเจ้าเงยหน้าขึ้นมาเถิด” เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ตั้งใจจะทำให้สิ่งนี้ยุ่งยากกับผู้รับคำสั่ง หลังจากทั้งสองยืนขึ้น นางจึงกล่าวออกมาว่า “ไปรายงานให้ข้าหน่อย ข้าต้องการพบผู้บัญชาการของพวกเจ้า ใต้เท้าลู่”

“เอ๋?” องครักษ์ทั้งสองถึงกับผงะ ร่างกายตั้งตรงไม่เคลื่อนไหว ตอนแรกคิดว่าเฟิ่งชิงเฉินจะยอมล่าถอย คิดไม่ถึงว่านางต้องการพบกับผู้บัญชาการของพวกเขา

“พวกเจ้าไปบอกใต้เท้าลู่ว่าชิงเฉินมาขอพบ” เฟิ่งชิงเฉินยืนอยู่ที่เดิม มือทั้งสองข้างไขว้หลัง บ่งบอกว่าหากไม่ได้เจอลู่เส้าหลิน นางจะไม่มีวันออกไปจากที่นี่

องครักษ์ทั้งสองมองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าไม่เคยได้ยินชื่อของเฟิ่งชิงเฉิน “แม่นางเฟิ่ง ใต้เท้าลู่ของพวกเราไม่พบปะกับคนนอก ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว ใต้เท้าลู่เองก็ไม่ได้อยู่ที่องครักษ์เสื้อโลหิต”

ชื่อเสียงของเฟิ่งชิงเฉินนั้นโด่งดัง แต่มันก็เป็นที่รู้จักกันในบุคคลชั้นสูงเท่านั้น คนทั่วไปจะไปรู้จักชื่อของเฟิ่งชิงเฉินได้อย่างไร แม้บอกว่าครั้งนี้เฟิ่งชิงเฉินมาเพื่อสร้างปัญหาให้องครักษ์เสื้อโลหิต แต่เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับใบหน้าขององครักษ์เสื้อโลหิตและลู่เส้าหลิน ลู่เส้าหลินต้องการปกปิดเรื่องนี้ไว้ตั้งแต่แรก แน่นอนว่าผู้ที่เข้ามาประจำการใหม่พวกนี้จะไม่รู้จักเฟิ่งชิงเฉิน

“ข้าไม่ใช่คนนอก ข้าคือสหายของใต้เท้าลู่ของพวกเจ้า ใต้เท้าลู่ของพวกเจ้าอยู่ที่ไหนข้ารู้ดี เข้าไปรายงาน ใต้เท้าลู่ของพวกเจ้าจะออกมาพบข้าอย่างแน่นอน” ก่อนออกจากจวน เฟิ่งชิงเฉินตั้งใจแต่งตัวดูดีเป็นพิเศษ ประกอบกับบุคลิกของนาง ทำให้สามารถข่มขู่ผู้คนได้เล็กน้อย

องครักษ์ทั้งสองลังเลอยู่ครู่หนึ่ง องครักษ์คนหนึ่งยืนเฝ้าประตู อีกคนเข้าไปรายงาน แน่นอนว่าก่อนจากไปเขาก็ไม่ลืมหันมาโกหกเฟิ่งชิงเฉิน “แม่นางเฟิ่ง ข้าเพิ่งจะมาทำงานที่นี่ ไม่รู้เหมือนกันว่าใต้เท้าอยู่ด้านในหรือไม่ รอข้าเข้าไปรายงาน หากใต้เท้าอยู่ ข้าจะออกมาเรียกแม่นางเข้าไป”

เฟิ่งชิงเฉินพยักหน้าบ่งบอกว่าตกลง หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป องครักษ์ที่เข้าไปรายงานก็วิ่งออกมาพร้อมกับกล่าวว่า “แม่นางเฟิ่ง โชคไม่ดีเหลือเกิน ใต้เท้าลู่ไม่อยู่ที่องครักษ์เสื้อโลหิต หลายวันที่ผ่านมานี้ร่างกายของใต้เท้าลู่ไม่ค่อยดี ไม่ได้มาทำงานหลายวันแล้ว หากแม่นางต้องการเข้าพบใต้เท้าลู่ เกรงว่าคงต้องรออีกหลายวัน”

“งั้นหรือ ใต้เท้าลู่ไม่อยู่ งั้นใครกันที่เป็นผู้ภารกิจขององครักษ์เสื้อโลหิต?” เฟิ่งชิงเฉินคิดไม่ถึงว่าลู่เส้าหลินจะหลีกเลี่ยงในการเจอหน้านางในเวลานี้ แต่......

เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับคนจำนวนมาก ไม่อย่างนั้นลู่เส้าหลินคงไม่หลบหน้านางเช่นนี้

ลู่เส้าหลินเป็นใคร เป็นสุนัขรับใช้ที่ซื่อสัตย์ที่สุดของจักรพรรดิ นอกจากจักรพรรดิเขาก็ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น ดังนั้นเมื่อพูดถึงเรื่องของซือสิง เกรงว่าจักรพรรดิคงมีส่วนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

หากจักรพรรดิลงมือกับซือสิง แบบนั้นซือสิงก็คงต้องทนน่าอนาถใจ

เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกไม่สบายใจยิ่งขึ้น แต่ไม่สามารถสังเกตเห็นสิ่งเหล่านี้ได้จากใบหน้าของนาง ใบหน้าของนางยังคงเยือกเย็น บอกให้องครักษ์ทั้งสองเข้าไปรายงานใหม่อีกครั้ง

องครักษ์ซึ่งเข้าไปรายงานเมื่อสักครู่รู้แล้วว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นใคร เมื่อเห็นใบหน้าอันเยือกเย็นของเฟิ่งชิงเฉิน เขารู้สึกกลัวอยู่ชั่วขณะ แม้จะไม่เต็มใจ แต่ก็ต้องเข้าไปรายงานอย่างช่วยไม่ได้

อากาศหนาวจัด เฟิ่งชิงเฉินยืนอยู่ด้านนอกอย่างนั้น ใบหน้าของนางแข็งจนกลายเป็นสีม่วง รอไปสิบห้านาทีก็ยังไม่มีใครออกมา สีหน้าของเฟิ่งชิงเฉินยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่องครักษ์อีกคนเริ่มทนไม่ไหว แสงเทียนริบหรี่ส่องบนใบหน้าของเขา เผยให้เห็นความกลัวและความกังวลอย่างไม่ต้องสงสัย

ในโลกใบนี้ ผู้ที่สามารถทำให้สมาชิกขององครักษ์เสื้อโลหิตรู้สึกหวาดกลัว เกรงว่าเฟิ่งชิงเฉินคงเป็นคนแรก

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป มีชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน คนขององครักษ์เสื้อโลหิตยังคงไม่เดินออกมาจากด้านใน เฟิ่งชิงเฉินเข้าใจดี อีกฝ่ายต้องการให้ตนเองแข็งตาย

สูดลมหายใจเข้า รอยยิ้มอันเยือกเย็นปรากฏออกมาบนใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน เมื่อเทียบกับองครักษ์เสื้อโลหิต รอยยิ้มของนางดูน่ากลัวกว่ามาก ทำให้องครักษ์ซึ่งอยู่ด้านหน้าของนางกลัวจนตัวสั่น และเกือบจะเป็นลมหมดสติไป

เฟิ่งชิงเฉินหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น เก็บแววตาอันเฉยเมยของนาง ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ไว้หน้าตนเอง นางก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ นำปิ่นเฟิ่งออกมา ยื่นไปให้องครักษ์คนที่อยู่ด้านหน้า “ดูให้ดีว่าของสิ่งนี้คืออะไร”