นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 825

เรื่องที่เฟิ่งชิงเฉินตื่นขึ้นมาแล้ว เสด็จอาเก้าเองก็รู้ รวมถึงท่าทางอันน่ารักของเฟิ่งชิงเฉินที่ได้ยินว่าให้มาทานอาหารในห้องหนังสือ เสด็จอาเก้าเองก็รู้เช่นกัน

ไม่ต้องคิดเสด็จอาเก้าก็รู้ได้ทันทีว่าเฟิ่งชิงเฉินคิดมากเกินไป และนางก็กำลังหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา

เขาให้เฟิ่งชิงเฉินมาห้องหนังสือก็เพื่อพูดคุยในเรื่องอื่น เมื่อวานเกิดเรื่องขึ้นมากมาย และเรื่องพวกนี้เขาจำเป็นต้องบอกกับเฟิ่งชิงเฉิน

เมื่อคืนที่ผ่านมา ผู้คนจากทุกทิศทุกทางในเมืองจักรพรรดิออกมาสู้รบกันอย่างดุเดือด พวกเขาต่อสู้กันจนถึงที่สุด และไม่มีใครสามารถยืนขึ้นมาได้แม้แต่คนเดียว

รถม้าจอดตระหง่านอยู่ท่ามกลางซากศพ ผู้ที่คิดจะสังหารซุนซือสิง และผู้ที่ต้องการช่วยเหลือซุนซือสิงนอนกองอยู่บนพื้น พวกเขายังมีลมหายใจ ยังไม่ตาย จับจ้องไปยังรถม้าคันนั้นโดยไม่กะพริบตา

พวกเขาต่อสู้กันมาทั้งคืนเพื่อรถม้าคันนั้น สังเวยชีวิตไปมากมาย แต่สุดท้ายพวกเขากลับทำไม่ได้แม้แต่เข้าใกล้ แค่เข้าไปดูให้แน่ใจว่าในรถม้าคันนั้นมีคนอยู่หรือไม่ยังทำไม่ได้

แบบนี้การต่อสู้จะไม่สูญเปล่าอย่างนั้นหรือ?

พวกเขาพยายามต่อสู้ แม้ยังมีลมหายใจเหลืออยู่ แต่ทำอย่างไรก็ไม่สามารถลุกขึ้นมายืนได้ ในตอนที่เหล่าผู้คนกำลังคิดจะยอมแพ้ ร่างสีดำคลานออกมาจากกองศพ เดินโซซัดโซเซไปทางรถม้า

“ติงเหมา เจ้ายังมีชีวิตอยู่ เยี่ยมไปเลย เผามัน เผาคนที่อยู่บนรถให้สิ้นซาก” ชายคนหนึ่งพูดอย่างอ่อนแรงในกองเลือด และความสุขที่เผยให้เห็นจากน้ำเสียงของเขา ทำให้คนอื่น ๆ โกรธจนอยากจะฉีกร่างเขาออกเป็นชิ้น ๆ

ต้องการให้ซุนซือสิงจากไปจนไม่เหลือซาก แน่นอนว่าต้องเป็นคนของจักรพรรดิ

“ฮึฮึ......” ติงเหมายิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย หลังและขาของเขาถูกแทง เลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่เขาก็ยังพยายามก้าวต่อไป ทุกย่างก้าวของเขา ทำให้เลือดในร่างกายของเขาไหลออกมาเร็วขึ้น ติงเหมาไม่สนใจ ถอดผ้าพันคอสีดำที่ปิดหน้าออก ผูกไว้บริเวณที่ได้รับบาดเจ็บ และเดินโซเซไปทางรถม้า

ติงเหมาก้าวไปด้านหน้า เปิดม่านบนรถม้าขึ้น หลังจากเห็นว่าด้านในมีคนอยู่ก็รู้สึกโล่งใจ ส่วนคนด้านในรถม้าจะใช่ซุนซือสิงหรือไม่ ติงเหมาเองก็ไม่รู้

เขาไม่เคยเห็นซุนซือสิงมาก่อน ต่อให้เคยเห็น ในวันแรมซึ่งท้องฟ้ามืดถึงขนาดนี้ เขาก็มองไม่ออก แต่จากสัญชาตญาณการตัดสินใจของเขาแล้ว คนบนรถม้าจะต้องเป็นซุนซือสิงอย่างแน่นอน

“เผา รีบเผามันเร็ว” สายลับของพระราชวังตะโกนเร่งออกมา ภารกิจที่จักรพรรดิมอบให้ ต่อให้ตายก็ต้องทำให้สำเร็จ

แต่สิ่งซึ่งน่าแปลกใจก็คือ ติงเหมาไม่ได้เผารถม้าแต่อย่างใด เขานำร่างของเขาพิงรถม้าอย่างเหนื่อยหอบ หลังจากหายใจเป็นปกติแล้ว เขานำยาออกมาใส่เข้าไปในปาก กินยาเพื่อปรับลมหายใจ ติงเหมาเดินขึ้นไปบนรถม้า ลากคนในรถม้าออกมา

“ติงเหมา เจ้ากำลังทำอะไร?” สายลับของพระราชวังหายใจหอบ ปีนขึ้นไปบนรถม้า เขาไม่อยากจะเชื่อว่าอดีตคู่หูของเขา จะหักหลังเข้าเช่นนี้

“ทำอะไร เจ้าเองก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือไง เขาจะตายไม่ได้” ติงเหมาที่ปิดปากเงียบมาโดยตลอด ในที่สุดก็พูดออกมาด้วยความดูถูก

“เจ้า เจ้าหักหลังนายท่าน” คนผู้นั้นหมดลมหายใจ ฉากที่เห็นทำให้เขาโกรธจนกระอักเลือด เอียงคอและหมดสติไป

“ฮ่าฮ่า หักหลังเจ้านาย ข้าไม่เคยหักหลังนายท่านมาก่อน” เดิมทีเจ้านายของเขาไม่ใช่จักรพรรดิ

ใบหน้าของติงเหมาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม กัดฟันและแบกซุนซือสิงไว้บนหลัง แต่เดินไปด้านหน้าได้เพียงสองก้าวก็ถูกมีดขนาดใหญ่ขวางเอาไว้

ติงเหมาผงะ เงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ เมื่อเห็นผู้ซึ่งขวางอยู่ด้านหน้า ใบหน้าของเขาซีดขาวในทันที “ใต้ ใต้ ใต้เท้า......”

เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ใต้เท้าตายไปในการต่อสู้แล้วมิใช่หรือ