นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 827

สวมชุดสีขาวสะอาดสะอ้าน รูปร่างสง่างาม สูงราวกับต้นไผ่ นี่คือความประทับใจของเฟิ่งชิงเฉินที่มีต่อหยุนเซียว แต่เมื่อได้เห็นเขาในวันนี้......

“หยุนเซียว เจ้าเป็นอะไรไปงั้นหรือ?” เฟิ่งชิงเฉินถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

ยังคงสวมชุดสีขาว รูปร่างสูงร่างต้นไผ่ แต่เป็นไผ่ที่ผอมแห้งเหลือเกิน ดวงตาที่เคยอบอุ่นตอนนี้เต็มไปด้วยความกังวลและความสับสน ท่าทางของเขายังคงงดงามเหมือนกับคุณชาย แต่มันไม่ได้สดใสเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ

ท่าทางของหยุนเซียวเป็นเหมือนกับคนอายุมากที่แบกรับภาระไว้อย่างท่วมท้น

เมื่อหยุนเซียวได้เห็นเฟิ่งชิงเฉิน รอยยิ้มอันเสแสร้งของเขาหายไป กล่าวออกมาด้วยใบหน้าอันเหน็ดเหนื่อย “เรื่องของตระกูลหยุน เจ้าเองก็น่าจะรู้”

ด้วยความอ่อนล้าลึกถึงก้นบึ้งของกระดูกของหยุนเซียว บอกกับเฟิ่งชิงเฉินด้วยใบหน้าอันดำคล้ำ ตระกูลหยุนพบเจอปัญหา เขาจะอยู่ดีได้อย่างไร

เมื่อนึกถึงเรื่องภัยพิบัติหิมะเฟิ่งชิงเฉินก็พอจะเข้าใจ คนที่ได้รับความสุขและผลประโยชน์มีอยู่มากมาย แต่คนที่ได้รับความทุกข์นั้นมีมากกว่า

สี่ประเทศร่วมมือกันกดดันเมืองหยุนและตระกูลหยุน ตระกูลหยุนสามารถรับมือได้ แต่พวกเขาลืมไปว่า เมืองหยุนและตระกูลหยุนซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส จะไปเผชิญหน้ากับศัตรูกลุ่มอื่นได้อย่างไร

หลังจากทั้งสี่ประเทศได้รับผลประโยชน์ เขาก็เปิดโอกาสให้ตระกูลหยุนได้ฟื้นฟู แต่คนอื่นไม่มีทางปล่อยให้เป็นเช่นนั้น กองกำลังอันยิ่งใหญ่ในแผ่นดินจิ่วโจวไม่ได้มีเพียงแค่สี่ประเทศ เมื่อประเทศอื่นเห็นว่าเมืองหยุนได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขาจะปล่อยตระกูลหยุนและเมืองหยุนไปได้อย่างไร ครั้งนี้ตระกูลหยุนไม่เพียงได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ล้มเหลวอย่างน่าสังเวช

“มีอะไรที่ข้าสามารถช่วยเจ้าได้หรือไม่?” เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าที่หยุนเซียวเข้าหานางเป็นเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง และนางก็รู้ด้วยว่าหยุนเซียวไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายนาง แม้นางจะไม่ได้ชื่นชอบหยุนเซียวสักเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่ถึงขั้นเกลียดชัง

เรื่องที่เกี่ยวข้องกับความเป็นความตาย จำเป็นต้องระมัดระวังให้มาก อีกอย่างหยุนเซียวก็ไม่ได้มีทีท่าว่าต้องการปกปิดจุดประสงค์ที่เขามีต่อนาง เนื่องจากทุกอย่างนั้นชัดเจนตั้งแต่ที่เขาได้พบนางครั้งแรก “จุดประสงค์ของตระกูลหยุน คือเข้าหาเจ้า”

“ทุกอย่างผ่านไปแล้ว แต่ที่ข้ามาหาเจ้าเนื่องจากมีเรื่องอยากให้เจ้าช่วยจริง ๆ” รู้จักกับเฟิ่งชิงเฉินมานานถึงขนาดนี้ หยุนเซียวรู้ดีว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นคนมีคุณธรรมมากแค่ไหน มีอะไรก็พูดออกไปตามตรง มันเป็นเรื่องดีสำหรับทั้งสองฝ่าย

“เรื่องอะไร ขอแค่ข้าให้ความช่วยเหลือได้ ข้าจะช่วยเจ้าอย่างแน่นอน” เห็นว่าในที่สุดหยุนเซียวก็พูดออกมาตามตรง เฟิ่งชิงเฉินเองก็รู้สึกโล่งใจ เนื่องจากการพูดพิลี้พิไลมันทำให้นางรู้สึกลำบาก

“ชิงเฉิน ข้าอยากเชิญเจ้ามาเป็นหมอประจำตำหนักยาแห่งตระกูลหยุนของพวกเรา ตระกูลหยุนจะจัดหาทุกสิ่งที่เจ้าต้องการมาให้ ขอแค่ให้เจ้ามาช่วยรักษาคนไข้ตระกูลหยุนในยามที่ต้องการ แน่นอน หลังจากได้เห็นคนป่วยแล้ว เจ้ามีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะรักษาคนผู้นั้นหรือไม่ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้า ตระกูลหยุนมีหน้าที่เพียงสร้างความสัมพันธ์และเป็นตัวแทนของคนไข้ที่ต้องการรักษากับเจ้าเท่านั้น” การกระทำเช่นนี้ของหยุนเซียวเป็นการกระทำซึ่งเห็นแก่ตัว เขาอยากจะได้วิชาแพทย์ของเฟิ่งชิงเฉินไปพร้อมกับฟื้นฟูตระกูลหยุนขึ้นมา ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่ได้ทำร้ายเฟิ่งชิงเฉิน เขามอบอำนาจทั้งหมดให้เฟิ่งชิงเฉิน นางมีสิทธิ์ในการตัดสินใจเลือกคนไข้ ตระกูลหยุนไม่ได้ทำให้นางลำบากใจ

ตระกูลหยุนเพียงแค่อยากใช้ทักษะทางการแพทย์ของเฟิ่งชิงเฉินไปรักษาให้กับเหล่าขุนนางใหญ่ด้วยชื่อของตระกูลหยุน เนื่องจากทักษะทางการแพทย์ของนางสามารถเชื่อถือได้ ต้องรู้ก่อนว่าไม่ใช่ทุกคนที่เต็มใจจะบอกอาการป่วยของตนเองออกมาทั้งหมด ตัวอย่างเช่น ซูเหวินชิง

เขาไม่เคยหวังว่าเรื่องการรักษาไตของเขาจะเป็นที่รู้จักของทุกคนในใต้หล้า

เฟิ่งชิงเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกล่าวออกมา “ข้าไม่มีค่าถึงขนาดนั้น”

แม้ว่านางพอจะมีความสามารถทางการแพทย์อยู่บ้าง แต่มันก็ไม่ได้แข็งแกร่งถึงขั้นตระกูลหยุน ไม่ว่าหมอคนไหนของตระกูลหยุนต่างเป็นที่น่าเคารพนับถือ มีชื่อเสียงโด่งดัง ทักษะทางการแพทย์สูงส่ง ชื่อเสียงและทักษะทางการแพทย์ของนางเขตชิ่งหลินถือว่าแทบไม่เป็นที่รู้จัก และคนที่นางรักษาหายก็มีไม่เพียงไม่กี่คน