นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 846

เฟิ่งชิงเฉินขมวดคิ้วและไม่พอใจกับพฤติกรรมของลูกน้องในจวนที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย หากไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น คงตกใจตายเพราะเสียงตะโกนของพวกเขา

โชคดีที่วันนี้เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ทำการผ่าตัด ไม่เช่นนั้นนางอาจประสบอุบัติเหตุทางการแพทย์เพราะเสียงตะโกนดังกล่าวของพวกเขา ยกมือขึ้นตามความเคยชิน คิดจะนำมือขึ้นมาเช็ดหน้าผากเผื่อเตือนสติตนเอง แต่เมื่อยกมือขึ้นก็พบว่ามือของนางเปื้อนเลือด จึงทำได้เพียงดึงมือกลับมาอย่างช่วยไม่ได้ หันไปหาสาวใช้สองคนที่อยู่ตรงมุมห้อง “ออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น บอกให้พวกเขาเงียบ”

“เจ้าคะ” สาวใช้ทั้งสองยืนอยู่ด้านนอกทั้งคืน แต่พวกนางก็ไม่กล้าถอนหายใจ เมื่อได้ยินคำสั่งของเฟิ่งชิงเฉิน พวกนางรีบวิ่งออกไปโดยเร็ว เวลานี้พวกนางลืมไปว่าหน้าที่ซึ่งสำคัญที่สุดสำหรับพวกนางก็คือการปกป้องเฟิ่งชิงเฉิน

สำหรับเรื่องนี้เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะไม่รู้ สายลับที่แอบอยู่ด้านนอกเห็นว่าสาวใช้ทั้งสองวิ่งออกมาพร้อมกัน แววตาของพวกเขาฉายแววของความประหลาดใจ หลังจากแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่เห็นนั้นเป็นความจริง พวกเขาก็ไว้อาลัยให้พวกนางอยู่ในใจ

ผู้หญิงสองคนนี้จำเป็นต้องถูกส่งกลับไปฝึกใหม่อีกครั้ง เป็นอย่างที่คิด ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอกว่า สายลับจับตามองอีกฝ่ายและแอบชื่นชมตนเองอยู่ในใจ

นับตั้งแต่กลับมาจากการฝึกซ้ำ พวกเขาถือว่าเป็นสายลับที่อยู่ข้างกายของเฟิ่งชิงเฉินที่นานที่สุด สิ่งนี้มันก็พิสูจน์ได้แล้วว่าพวกเขาคือสายลับมืออาชีพ เมื่อเทียบกับผู้หญิงสองคนนั้น พวกเขาโดดเด่นกว่ามาก

เฟิ่งชิงเฉินถอดถุงมือเปื้อนเลือด ล้างมือเสร็จแล้วเดินออกไป สายลับของซีหลิงเทียนอวี่ยืนอยู่หน้าประตู ยืนแข็งทื่อราวกับต้นไม้ที่ไม่มีการเคลื่อนไหว เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉินเดินออกมา พวกเขารีบคุกเข่าและกล่าวออกมาว่า “คารวะแม่นางเฟิ่ง โปรดยกโทษให้ข้าที่มารบกวนแม่นางยามดึกเช่นนี้ด้วยเถิด”

แม้คำพูดนี้ พูดออกมาตอนนี้จะดูสายไปหน่อย แต่การกระทำดังกล่าวมันก็พอทำให้รู้สึกสุขใจได้บ้าง ต้องรู้ก่อนว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ติดค้างอะไรกับซีหลิงเทียนอวี่ ไม่มีข้อตกลงว่าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับซีหลิงเทียนอวี่แล้วเฟิ่งชิงเฉินจะต้องให้ความช่วยเหลือ

“ไม่เป็นไร เรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วน ข้าสามารถเข้าใจได้ นายท่านของพวกเจ้าปลอดภัยแล้ว แต่สุขภาพจิตของเขาอาจได้รับผลกระทบ อาจยังไม่ฟื้นอีกสักพัก เจ้าย้ายเขาไปพักตำหนักด้านข้าง เขายังจำเป็นต้องได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด ทางที่ดีให้เขาอาศัยอยู่ที่นี่สักช่วงเวลาหนึ่ง” จากผลการตรวจสมองของซีหลิงเทียนอวี่ เฟิ่งชิงเฉินพบว่าสมองของซีหลิงเทียนอวี่ได้รับการกระทบกระเทือน ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้ชั่วขณะ

“ขอครับ” สายลับไม่พูดอะไรมากเฟิ่งชิงเฉินพูดอะไรเขาก็ปฏิบัติเช่นนั้น ภายใต้ความช่วยเหลือของคนใช้ในจวนเฟิ่ง ไม่นานพวกเขาก็ย้ายซีหลิงเทียนอวี่ไปพักอยู่ในห้องที่เฟิ่งชิงเฉินได้จัดเตรียมไว้

ซีหลิงเทียนอวี่เดินอยู่ด้านหน้า เฟิ่งชิงเฉินเดินตามหลังและรู้ถึงปัญหาของความวุ่นวายด้านหน้าจวน เมื่อคนพวกนี้ได้ยินเสียงของสาวใช้ทั้งสอง พวกเขาก็ไม่กล้าตะโกนออกมา แต่พวกเขาเดินเข้ามาหน้ากระท่อมไม้และพูดอย่างร้อนรนว่า “คุณหนู คุณหนู คุณชายใหญ่เกิดเรื่องแล้ว”

“แม่นางเฟิ่ง แม่นางเฟิ่ง ได้โปรด ได้โปรดรีบไปช่วยคุณชายใหญ่เร็ว”

“แม่นางเฟิ่ง ได้โปรด ได้โปรดช่วยคุณชายใหญ่ของพวกข้าด้วย”

......

“เกิดอะไรขึ้นกับจิ่นหลิง?” เฟิ่งชิงเฉินรีบก้าวไปด้านหน้า ในตอนที่ก้าวไปได้สองก้าว นางก็เห็นหวังจิ่นหลิงที่ถูกคนรับใช้พาตัวมา

เฟิ่งชิงเฉินรีบก้าวไปด้านหน้า ตรวจสอบชีพจรของหวังจิ่นหลิงซึ่งกำลังนอนอยู่บนเปล การเต้นของหัวใจ รูม่านตา ขณะเดียวกันนางก็ส่งสัญญาณให้คนนำตัวของหวังจิ่นหลิงเข้าไปในกระท่อม

“วางลง” ซีหลิงเทียนอวี่เพิ่งจะถูกนำตัวออกไป ในห้องดูไม่ค่อยเป็นระเบียบ แต่ก็ไม่ส่งผลต่อการรักษา

จากผลตรวจเบื้องต้นพบว่าชีพจรชีวิตของหวังจิ่นหลิงลดลง ดูอ่อนแอเป็นอย่างมาก หัวใจเต้นไม่คงที่ รูม่านตาของเขาตอบสนองช้ามาก “คุณชายของพวกเจ้าเป็นอะไร?”