นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 965

แน่นอนว่าในคืนนั้น เฟิ่งชิงเฉินได้รับรู้เรื่องราวแห่งความวุ่นวายทั้งหมดที่เกิดขึ้นในพิธีอภิเษก เรื่องนี้นั้นไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด ในเวลานั้นมีผู้คนมากมายเข้าร่วมพิธีอภิเษก เสด็จอาเก้าเอกก็ไม่ได้ปิดบังแต่อย่างใด เปิดเผยมันออกมาต่อหน้าทุกคน แม้สามัญชนทั่วไปไม่อาจรับรู้ได้ แต่ทุกคนในพระราชวังต่างรับรู้เรื่องนี้กันเป็นอย่างดี

แม้เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่เหยาหวาควรได้รับ แต่นางร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ พบเจอกับเรื่องเช่นนี้ในวันแต่งงาน มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายธรรมดา มันเป็นความโศกเศร้าที่เกินกว่าจะทนไหว

แน่นอนว่าความเห็นใจก็คือความเห็นใจ แต่คำพูดที่ควรพูด เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ลืมที่จะพูดมันออกมา “ถูกยั่วยุด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำของเจ้า ทำให้งานแต่งของตนเองต้องพังพินาศ องค์หญิงเหยาหวา เจ้าช่างทำให้ข้ารู้สึกผิดหวังยิ่งนัก”

ช่างอ่อนแอเสียเหลือเกิน!

กรุบ......เฟิ่งชิงเฉินหยิบผลไม้บนโต๊ะขึ้นมากัด มีเพียงตระกูลของราชวงศ์เท่านั้นที่สามารถกินผลไม้สดได้ในฤดูกาลนี้ จวนเฟิ่งไม่มีทางมีผลไม้พวกนี้ ทั้งหมดนี้มาจากจวนอ๋องเก้า เสด็จอาเก้าไม่ชอบกินผลไม้เหล่านี้ ผลประโยชน์ทั้งหมดจึงตกเป็นของเฟิ่งชิงเฉิน

บางทีอาจเป็นเพราะมีความสุขมากเกินไป หรือเป็นเพราะเคยชินกับการอยู่ต่อหน้าเสด็จอาเก้า น้ำผลไม้ไหลออกมาจากมุมปากของนาง เสด็จอาเก้าส่ายหน้า ลุกขึ้นและเช็ดมันให้นาง

เห็นท่าทางอันภาคภูมิใจของเฟิ่งชิงเฉิน เสด็จอาเก้าก็อดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มของนาง “อย่าคิดว่าองค์หญิงเหยาหวาอ่อนแอ แม่ของนางจากไป และอาชญากรรมที่นางสร้างขึ้นก็ร้ายแรงยิ่งนัก ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากองค์หญิงเหยาหวายังสามารถอดทนกับมันได้ นางก็คงเลือดเย็นเกินไปจนน่าหวาดกลัว”

“ก็ได้ ข้ายอมรับ องค์หญิงเหยาหวาสามารถทำให้การแต่งงานสิ้นสุดลงด้วยดี ก็ถือว่าไม่เลว” เฟิ่งชิงเฉินกัดสองสามครั้ง ผลไม้ในมือของนางก็หมดไป วางแกนผลไม้ไว้บนจาน จากนั้นก็ยื่นมือทั้งสองข้างไปมาด้านหน้าของเสด็จอาเก้า

ต้องการให้เช็ดมือให้นาง!

“เจ้านี่มัน ขี้เกียจขึ้นทุกวัน” แม้จะกล่าวออกไปเช่นนั้น แต่เสด็จอาเก้าก็หยิบผ้าขึ้นมาอย่างอ่อนโยน เช็ดมือให้กับเฟิ่งชิงเฉินอย่างระมัดระวัง

เฟิ่งชิงเฉินยิ้มออกมา ได้กลิ่นไผ่หอมจากร่างกายของเสด็จอาเก้า เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาขยายใหญ่ขึ้นประกอบกับความอบอุ่นในดวงตาของเขา หัวใจของนางก็เริ่มอบอุ่น

ผู้ชายคนนี้ ปรากฏตัวเพื่อสร้างความวุ่นวายในงานแต่ง ไม่สนว่าทุกคนจะคิดอย่างไร ทั้งหมดที่ทำลงไปก็เพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว

ต่อหน้าต่อตา แม้ว่าจะฆ่านางให้ตายนางก็ไม่เชื่อว่าเสด็จอาเก้าจะทำเรื่องที่ไร้ท่วงทำนองเช่นนี้ แต่เวลานี้เล่า? ความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้าของนาง นางจะไม่เชื่อก็คงเป็นไปไม่ได้

“หลังจากนี้เหยาหวาจะเป็นเช่นไร?” ในเมื่อทำลงไปแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด เฟิ่งชิงเฉินไม่อยากให้เหยาหวาพลิกตัวกลับมาได้ ต้องรู้ก่อนว่าหากผู้หญิงคิดจะร้ายขึ้นมาแล้ว มันจะจะร้ายเสียยิ่งกว่าผู้ชาย นางไม่ได้กลัวว่าเหยาหวาจะแก้แค้น แต่นางกลัวว่าเหยาหวาจะเสียสติจนบ้าไป

“หลังจากนี้? ไม่มีหลังจากนี้ เนื่องจากพระสนมหยูทำให้พระราชวังต้องแปดเปื้อนจึงถูกโทษประหาร ชีวิตนี้ของเหยาหวาเองก็จบสิ้น ซีหลิงน่าจะปล่อยนางไปแล้ว”

“ภายใต้สถานการณ์ทั่วไป แม้ว่าพระสนมเอกทำให้พระราชวังต้องแปดเปื้อนก็ไม่มีทางนำกำลังทหารออกมา จักรพรรดิเองก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะปกปิดมัน ต่อให้ไม่คิดถึงพระราชวงศ์ แต่ก็ควรคิดถึงองค์ชายและองค์หญิง”

“หากไม่เป็นเช่นนั้น จักรพรรดิแห่งซีหลิงจะทำลายพระสนมหยูเป็นผุยผงเช่นนี้ได้อย่างไร ไม่แม้แต่จะให้โอกาสนาง ในพระราชวัง หากจักรพรรดิต้องการจบชีวิตของนางสนมสักคน วิธีการก็มีอยู่มากมาย จักรพรรดิแห่งซีหลิงทำเช่นนี้ ทั้งหมดก็เพื่อต้องการปิดเส้นทางในอนาคตของซีหลิงเทียนเหล่ย” ความรักของจักรพรรดิ คนธรรมดาไม่อาจรับไหว เช่นเดียวกัน ความโกรธแค้นของจักรพรรดิ คนธรรมดาก็ไม่อาจรับไหว

ที่จักรพรรดิไม่สังหารซีหลิงเทียนเหล่ย นั่นไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่พ่อมีต่อลูก แต่เขาต้องการทรมานซีหลิงเทียนเหล่ยอย่างช้า ๆ ทำให้ความหวังของเขาค่อย ๆ เลือนราง ทำให้เขาผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า และใช้ชีวิตอยู่กับความหวาดกลัวในทุกวัน

“เช่นนั้นซีหลิงเทียนอวี่ก็ได้ประโยชน์เป็นอย่างมากไม่ใช่หรือ?” หลังจากย่ำอยู่กับที่เป็นเวลานาน ในที่สุดผลประโยชน์ก็ตกไปสู่ซีหลิงเทียนอวี่ องค์รัชทายาทเหล่ยช่างน่าสงสารเสียเหลือเกิน

“อะไรคือประโยชน์อย่างมาก เวลานี้สถานการณ์ของเทียนอวี่นั้นย่ำแย่ เวลานี้จักรพรรดิแห่งซีหลิงเชื่อใจองค์หญิงใหญ่เพียงผู้เดียวเท่านั้น แม้จะเกลียดซีหลิงเทียนเหล่ย แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะอุ้มชูซีหลิงเทียนอวี่ จากข้อมูลที่ได้มาจากซีหลิง จักรพรรดิแห่งซีหลิงน่าจะมีแผนการอื่นอยู่” จักรพรรดิหวาดระแวง สงสัยแรงจูงใจที่ทำให้เทียนอวี่กลับไป เนื่องจากซีหลิงเทียนอวี่อยู่ในดินแดนตงหลิงอันไกลโพ้น แต่เขาสามารถพาหมออัจฉริยะกลับมายังซีหลิงได้ในช่วงเวลาที่สำคัญ นี่ก็แสดงให้เห็นว่าซีหลิงเทียนอวี่ไม่ธรรมดา

หลังจากผ่านเรื่องราวอันเลวร้ายครั้งนี้ จักรพรรดิแห่งซีหลิงไม่เชื่อใจลูกชายของเขาอีกต่อไป เรื่องนี้อยู่ในการคาดเดาของเสด็จอาเก้า แต่เขาก็ไร้หนทาง นี่เป็นเพียงวิธีเดียวที่พวกเขาทำได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ปล่อยให้ซีหลิงเทียนเหล่ยขึ้นครองบัลลังก์ไม่ได้เป็นอันขาด

เฟิ่งชิงเฉินเงยหน้ามองท้องฟ้าอันว่างเปล่า “หัวใจของจักรพรรดิเต็มไปด้วยความหวาดระแวง แต่เรื่องราวที่เหลืออยู่หลังจากนี้ เกรงว่าเจ้าเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้ หากจักรพรรดิแห่งซีหลิงรู้ว่าเจ้ากำลังหนุนหลังเทียนอวี่อยู่ มันก็มีแต่ทำให้เทียนอวี่ตกอยู่ในอันตราย”

“ใช่ ข้าช่วยเขาได้เพียงเท่านี้ หลังจากนี้เขาคงต้องพึ่งพาตัวเอง แม้ว่าจักรพรรดิแห่งซีหลิงจะทนทุกข์ทรมานมากจากเหตุการณ์นี้ แต่หากต้องการองค์รัชทายาทก็ไม่ใช่เรื่องยาก เนื่องจากหมอหลวงเองก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน” เสด็จอาเก้านึกถึงการคาดเดาของซีหลิงเทียนอวี่ ในใจของเขามีความกังวลเกิดขึ้นเล็กน้อย

เทียวอวี่บอกว่าเด็กในท้องขององค์หญิงใหญ่ได้รับการยืนยันจากหมอหลวงว่าเป็นเพศชาย เสด็จพ่อของเขาดูเหมือนจะตั้งใจส่งบัลลังก์ให้กับเด็กที่อยู่ในท้องขององค์หญิงใหญ่ ไม่รู้ว่าเด็กที่อยู่ในท้องขององค์หญิงใหญ่เป็นของใคร ถึงสามารถทำให้หัวใจของจักรพรรดิหวั่นไหวได้ถึงเพียงนี้