นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 965

แน่นอนว่าในคืนนั้น เฟิ่งชิงเฉินได้รับรู้เรื่องราวแห่งความวุ่นวายทั้งหมดที่เกิดขึ้นในพิธีอภิเษก เรื่องนี้นั้นไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด ในเวลานั้นมีผู้คนมากมายเข้าร่วมพิธีอภิเษก เสด็จอาเก้าเอกก็ไม่ได้ปิดบังแต่อย่างใด เปิดเผยมันออกมาต่อหน้าทุกคน แม้สามัญชนทั่วไปไม่อาจรับรู้ได้ แต่ทุกคนในพระราชวังต่างรับรู้เรื่องนี้กันเป็นอย่างดี

แม้เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่เหยาหวาควรได้รับ แต่นางร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ พบเจอกับเรื่องเช่นนี้ในวันแต่งงาน มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายธรรมดา มันเป็นความโศกเศร้าที่เกินกว่าจะทนไหว

แน่นอนว่าความเห็นใจก็คือความเห็นใจ แต่คำพูดที่ควรพูด เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ลืมที่จะพูดมันออกมา “ถูกยั่วยุด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำของเจ้า ทำให้งานแต่งของตนเองต้องพังพินาศ องค์หญิงเหยาหวา เจ้าช่างทำให้ข้ารู้สึกผิดหวังยิ่งนัก”

ช่างอ่อนแอเสียเหลือเกิน!

กรุบ......เฟิ่งชิงเฉินหยิบผลไม้บนโต๊ะขึ้นมากัด มีเพียงตระกูลของราชวงศ์เท่านั้นที่สามารถกินผลไม้สดได้ในฤดูกาลนี้ จวนเฟิ่งไม่มีทางมีผลไม้พวกนี้ ทั้งหมดนี้มาจากจวนอ๋องเก้า เสด็จอาเก้าไม่ชอบกินผลไม้เหล่านี้ ผลประโยชน์ทั้งหมดจึงตกเป็นของเฟิ่งชิงเฉิน

บางทีอาจเป็นเพราะมีความสุขมากเกินไป หรือเป็นเพราะเคยชินกับการอยู่ต่อหน้าเสด็จอาเก้า น้ำผลไม้ไหลออกมาจากมุมปากของนาง เสด็จอาเก้าส่ายหน้า ลุกขึ้นและเช็ดมันให้นาง

เห็นท่าทางอันภาคภูมิใจของเฟิ่งชิงเฉิน เสด็จอาเก้าก็อดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มของนาง “อย่าคิดว่าองค์หญิงเหยาหวาอ่อนแอ แม่ของนางจากไป และอาชญากรรมที่นางสร้างขึ้นก็ร้ายแรงยิ่งนัก ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากองค์หญิงเหยาหวายังสามารถอดทนกับมันได้ นางก็คงเลือดเย็นเกินไปจนน่าหวาดกลัว”

“ก็ได้ ข้ายอมรับ องค์หญิงเหยาหวาสามารถทำให้การแต่งงานสิ้นสุดลงด้วยดี ก็ถือว่าไม่เลว” เฟิ่งชิงเฉินกัดสองสามครั้ง ผลไม้ในมือของนางก็หมดไป วางแกนผลไม้ไว้บนจาน จากนั้นก็ยื่นมือทั้งสองข้างไปมาด้านหน้าของเสด็จอาเก้า

ต้องการให้เช็ดมือให้นาง!

“เจ้านี่มัน ขี้เกียจขึ้นทุกวัน” แม้จะกล่าวออกไปเช่นนั้น แต่เสด็จอาเก้าก็หยิบผ้าขึ้นมาอย่างอ่อนโยน เช็ดมือให้กับเฟิ่งชิงเฉินอย่างระมัดระวัง

เฟิ่งชิงเฉินยิ้มออกมา ได้กลิ่นไผ่หอมจากร่างกายของเสด็จอาเก้า เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาขยายใหญ่ขึ้นประกอบกับความอบอุ่นในดวงตาของเขา หัวใจของนางก็เริ่มอบอุ่น

ผู้ชายคนนี้ ปรากฏตัวเพื่อสร้างความวุ่นวายในงานแต่ง ไม่สนว่าทุกคนจะคิดอย่างไร ทั้งหมดที่ทำลงไปก็เพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว

ต่อหน้าต่อตา แม้ว่าจะฆ่านางให้ตายนางก็ไม่เชื่อว่าเสด็จอาเก้าจะทำเรื่องที่ไร้ท่วงทำนองเช่นนี้ แต่เวลานี้เล่า? ความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้าของนาง นางจะไม่เชื่อก็คงเป็นไปไม่ได้

“หลังจากนี้เหยาหวาจะเป็นเช่นไร?” ในเมื่อทำลงไปแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด เฟิ่งชิงเฉินไม่อยากให้เหยาหวาพลิกตัวกลับมาได้ ต้องรู้ก่อนว่าหากผู้หญิงคิดจะร้ายขึ้นมาแล้ว มันจะจะร้ายเสียยิ่งกว่าผู้ชาย นางไม่ได้กลัวว่าเหยาหวาจะแก้แค้น แต่นางกลัวว่าเหยาหวาจะเสียสติจนบ้าไป

“หลังจากนี้? ไม่มีหลังจากนี้ เนื่องจากพระสนมหยูทำให้พระราชวังต้องแปดเปื้อนจึงถูกโทษประหาร ชีวิตนี้ของเหยาหวาเองก็จบสิ้น ซีหลิงน่าจะปล่อยนางไปแล้ว”

“ภายใต้สถานการณ์ทั่วไป แม้ว่าพระสนมเอกทำให้พระราชวังต้องแปดเปื้อนก็ไม่มีทางนำกำลังทหารออกมา จักรพรรดิเองก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะปกปิดมัน ต่อให้ไม่คิดถึงพระราชวงศ์ แต่ก็ควรคิดถึงองค์ชายและองค์หญิง”