นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 975

ความทุกข์ทรมานของเหล่าสายลับ เฟิ่งชิงเฉินไม่รับรู้เลยแม้แต่น้อย แม้นางจะได้ยินเสียงการต่อสู้ในทุกวัน แต่เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

นี่คืออาณาเขตของเสด็จอาเก้า เสด็จอาเก้าบอกว่าไม่มีอันตราย เช่นนั้นก็ไม่มีทางมีอันตรายเป็นแน่ นางจะกังวลไปเพื่ออะไร นางมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้นต้องทำ นางไม่เพียงแต่ต้องสอนซุนซือสิงในเรื่องของวิชาแพทย์แผนปัจจุบัน แต่นางยังต้องพูดคุยกับซุนซือสิงว่าจะทำเช่นไรในการผสมผสานกันระหว่างแพทย์แผนปัจจุบันกับแพทย์แผนจีน

นี่ไม่ได้เป็นการทำเพื่อบุคคลใดบุคคลหนึ่ง แต่มันเพื่อความก้าวหน้าทางการแพทย์ เพื่อศิษย์ของนางเอง เนื่องจากไม่ใช่ทุกคนที่มีกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะอยู่ในครอบครอง หากพวกนางต้องการให้การรักษาแบบแพทย์แผนปัจจุบันเป็นที่ยอมรับ นางจำเป็นต้องแก้ไขปัญหานี้

“จากการไตร่ตรองของข้า ข้ามันถึงเวลาแล้วที่ข้าควรจะเก็บเงินในการสร้างโรงงานผลิต” เสด็จอาเก้าได้ยินเรื่องอุปกรณ์การผ่าตัดที่ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีใช้ นางรู้สึกเป็นกังวลกับอุปกรณ์ทางการแพทย์ในยุคนี้มาก

แต่......หลังจากนั้นไม่นานเฟิ่งชิงเฉินก็ปฏิเสธความคิดนี้อย่างรวดเร็ว

นางเรียนแพทย์ ไม่ได้เรียนอุตสาหการ วิธีการและขั้นตอนการผลิตอุปกรณ์ทางการแพทย์เหล่านั้น นางไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย หากเป็นยุคที่นางเคยอยู่ในปัจจุบัน แค่มีเงินก็สามารถซื้ออุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ต้องการได้ แต่เวลานี้......

นางทำได้เพียงผายมือ!

ต่อให้นางมีเงินมากแค่ไหนก็ไม่สามารถซื้อมันมาได้

ซุนซือสิงเงียบอยู่นาน แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านั้น เมื่อได้ยินว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นกังวลเรื่องอุปกรณ์ทางการแพทย์ เขาจึงกล่าวออกมาอย่างไม่เดียงสา “อาจารย์ อุปกรณ์ทางการแพทย์ของท่าน ท่านนำมาจากที่ใด พวกเราก็ไปเอามาจากที่นั่น”

เขารู้ถึงความลึกลับในตัวตนของเฟิ่งชิงเฉิน และความลับนี้ก็ไม่สามารถแตะต้องได้ ข้อเสนอที่ซุนซือสิงมอบให้กับเฟิ่งชิงเฉิน แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำได้ แต่บางอย่างก็ยังพอมีความเป็นไปได้ ตัวอย่างเช่น ขวดใส่ของเหลว อุปกรณ์ในการถ่ายเลือด และของจำพวกเข็ม แม้จะไม่สามารถผลิตออกมาเป็นจำนวนมากได้ แต่ก็สามารถผลิตขึ้นมาด้วยมือในปริมาณน้อย ๆ

พวกเขาสองคนที่เป็นหมอนั้นอาจจะทำไม่ได้ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้ไปด้วย ตามหาผู้ที่ชำนาญในการถลุงแร่ หรือคนที่ชอบทำอะไรแปลก ๆ กับเรื่องพวกนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีโอกาสสำเร็จก็เป็นได้

คำพูดของซุนซือสิงทำให้ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินเป็นประกาย นางลืมไปเลยว่าอะไรคือเทคโนโลยีล้าสมัย ความแข็งแกร่งทางอุตสาหกรรม คนงานชั้นแนวหน้าของจีน สุดท้ายแล้วพวกเขาก็เป็นคนงานที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด

ในยุคนี้ พวกเราไม่สามารถผลิตอุปกรณ์ที่มีความแม่นยำและความละเอียดสูงออกมาได้ด้วยเครื่องมือ แต่พวกเราสามารถใช้กำลังคนในการผลิต แม้มันจะไม่ได้ละเอียด ว่องไว เท่ากับในยุคที่นางอยู่ก็ตาม

นางเคยได้ยินเรื่องพวกนี้จากศาสตราจารย์ โรงพยาบาลในประเทศซื้อเครื่องมือแพทย์ขั้นสูงระดับสากล ราคาไม่แพง แต่หลังจากใช้ไปช่วงระยะเวลาหนึ่งสกรูก็เสีย ทำให้ความแม่นยำต่ำลง คนของโรงพยาบาลจึงไปถามร้านที่ขายอุปกรณ์ให้ บอกว่าต้องการสกรูในการซ่อมแซมหนึ่งตัว สุดท้ายกลับถูกอีกฝ่ายบอกว่า สกรูตัวเล็ก ๆ ที่เราเห็นอยู่นั้นมีมูลค่าเทียบเท่ากับหนึ่งในห้าของราคาอุปกรณ์ และราคานี้ก็เป็นราคาที่ดีที่สุดแล้ว

สกรูเพียงตัวเดียวแต่กลับมีราคาหลายแสน ทางโรงพยาบาลโกรธมาก บอกว่าจะกลับไปให้คนในประเทศทำสกรูใหม่ขึ้นมาแทน ทางด้านของคนขายอุปกรณ์กล่าวอย่างอวดดีว่า ด้วยอุตสาหกรรมที่ล้าหลังของจีน ต่อให้ใช้เวลาอีกร้อยปีก็ไม่สามารถสร้างสกรูขึ้นมาได้

แม้ว่าอีกฝ่ายจะโอหังจนน่าเจ็บใจ แต่ความจริงมันก็ไม่ไกลจากคำพูดของเขา สกรูที่พวกเขาผลิตออกมานั้น ไม่ว่าจะมีลักษณะเป็นอย่างไร หลังจากใส่เข้าไปในตัวอุปกรณ์มันก็ไม่สามารถทำงานได้ เนื่องจากขาดความพอดี ขาดนิดเกินหน่อย

นี่คือเครื่องมือที่มีความแม่นยำ ช่องว่างระหว่างชิ้นส่วนต่าง ๆ นั้นไม่เกินหนึ่งเส้นผม เวลานี้ทางด้านของโรงพยาบาลถึงได้เข้าใจว่าเหตุใดตัวเครื่องมือถึงมีราคาไม่แพง ที่แท้สิ่งที่เป็นกำไรหรือสร้างผลประโยชน์ให้กับพวกเขาก็คือชิ้นส่วนเหล่านี้

เมื่อซื้อเครื่องมือมาแล้ว หากชิ้นส่วนใดเสียหาย โรงพยาบาลคนรู้สึกปวดใจ เนื่องจากแค่ราคาของสกรูตัวเดียวยังมีราคาตั้งหลายแสน เมื่อกำลังประสบปัญหาอันตึงเครียด จู่ ๆ ก็มีคนกล่าวถึงชายชราผู้หนึ่ง เขาเป็นกรรมกร สกรูที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยมือนั้นมีความละเอียดสูง เพียงแต่ชายชราผู้นี้ไม่รู้จักวิธีการควบคุมเครื่องจักรสมัยใหม่จึงทำให้เขาต้องตกงาน

ทางโรงพยาบาลถือคติหากมีความหวังอันริบหรี่ จงลงมือทำดีกว่าไม่ทำอะไรเลย เมื่อคนงานผู้นั้นเห็นสกรูตัวดังกล่าว เขาบอกว่าเขาสามารถสร้างสกรูที่เหมือนกันขึ้นมาได้โดยไม่มีความผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย