นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 987

เครื่องหมุนเวียนโลหิตภายนอกร่างกายเป็นอุปกรณ์ที่ซุนซือสิงไม่เคยเห็นมาก่อน เห็นเฟิ่งชิงเฉินใช้อุปกรณ์ดังกล่าว จนเกือบทำแว่นที่เขาสวมให้หลุดออกจากจมูก

นี่มันช่างมหัศจรรย์ยิ่งนัก

และสิ่งที่น่ามหัศจรรย์ยิ่งนักมากกว่านั้นก็คือหลังจากนี้ หลังจากไหลเวียนโลหิตได้ไม่กี่นาที เฟิ่งชิงเฉินปิดกั้นหลอดเลือดที่นำเลือดเข้าและออกจากหัวใจ ทั้งด้านบนและด้านล่าง ไปสู่กระบวนการไหลเวียนภายนอกร่างกายอย่างสมบูรณ์ แทนที่จะไหลเข้าสู่หัวใจ เลือดดำจะไหลเข้าสู้เครื่องหัวใจเทียมเพื่อทำความสะอาด จากนั้นก็ไหลกลับเข้ามาในร่างกายอีกครั้ง

แบบนี้ก็ได้งั้นหรือ?

ชื่อเลี่ยนฉุ่ยและกัวเป่าจี้จ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่กะพริบตา ไม่แปลกเลยว่าทำไมองค์รัชทายาทจึงกล่าวออกมาว่า มีเพียงเฟิ่งชิงเฉินผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ เครื่องอัศจรรย์เช่นนี้ นอกจากเฟิ่งชิงเฉินแล้วยังมีใครสามารถทำได้อีกงั้นหรือ?

ชื่อเลี่ยนฉุ่ยและกัวเป่าจี้มองหน้ากัน ความสงสัยปรากฏออกมาจากแววตาของพวกเขาอย่างพร้อมเพรียง เฟิ่งชิงเฉินเป็นใครกันแน่ เหตุใดนางถึงได้มีเครื่องมือที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้?

เครื่องมือชนิดนี้ อย่าว่าแต่การใช้งานเลย แม้แต่ชื่อของมันพวกเขาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน มันช่างเป็นเรื่องมือที่ละเอียดอ่อน ไม่เหมือนกับเข็มหรือมีดผ่าตัด สิ่งเหล่านั้นพวกเขายังพอจะทำความเข้าใจได้ แต่เครื่องมือชิ้นนี้พวกเขาไม่อาจทำความเข้าใจกับมันได้จริง ๆ

ในใจอยากจะถามออกมา แต่พวกเขาก็ยังจำคำเตือนของเฟิ่งชิงเฉินได้ จึงทำได้เพียงระงับความสงสัยไว้ในหัวใจ

สิ่งที่ซับซ้อนที่สุดได้ผ่านไปแล้ว เฟิ่งชิงเฉินกำลังเตรียมขึ้นตอนที่ทำให้เลือดขององค์รัชทายาทเย็นลง เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกโชคดีที่การผ่าตัดดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีเสียงดังราวกับฟ้าร้องขึ้นมาจากด้านนอก

“บูม......บูม......” ราวกับว่าด้านหลังของภูเขากำลังสั่นสะเทือน

เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นหรือ?

ใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินซีดขาวลงในทันที รีบหยุดการเคลื่อนไหว เงยหน้าขึ้นมองออกไปด้านนอก

นางรู้สึกคุ้นเคยกับเสียงดังกล่าวยิ่งนัก นี่มันคือเสียงระเบิดเทียนเหล่ย หากเป็นเพียงแค่เสียง นางยังสามารถปลอบใจตนเองได้ ว่านี่คือระเบิดเทียนเหล่ยของเสด็จอาเก้าที่เล็ดลอดออกไปทำให้เกิดเหตุสุดวิสัย แต่......

เมื่อเสียงระเบิดเทียนเหล่ยดังขึ้นมา เฟิ่งชิงเฉินสัมผัสได้ถึงการสั่นไหว ในตอนที่เฟิ่งชิงเฉินทำการผ่าตัด นางจะมีสมาธิเป็นอย่างมาก ถูกรบกวนจากสิ่งแวดล้อมภายนอกได้ยาก แต่สถานการณ์ในตอนนี้ มันกลับทำให้นางเสียสมาธิ

“แย่แล้ว มีคนบุกโจมตีเข้ามา” แม้ชื่อเลี่ยนฉุ่ยจะไม่รู้จักระเบิดเทียนเหล่ย แต่จากสิ่งที่เกิดขึ้นเขาก็สามารถทำความเข้าใจได้ เขาและกัวเป่าจี้มองหน้ากัน จากนั้นก็มองมาที่เฟิ่งชิงเฉิน

ปัญหาได้เกิดขึ้นแล้ว การผ่าตัดในวันนี้เกรงว่า......

“อาจารย์?” ซุนซือสิงรู้สึกตกใจกับเสียงระเบิดที่ดังขึ้น หลังจากได้สติกลับคืนมา เขาก็มองมาที่เฟิ่งชิงเฉิน

เผชิญหน้ากับสายตาของทั้งสามคน หัวใจของเฟิ่งชิงเฉินเต็มไปด้วยความขมขื่น นี่มันเป็นฝีมือของผู้ใด เหตุใดถึงไม่มาหาเรื่องตั้งนาน ต้องมาหาเรื่องเวลานี้ด้วย มันช่างน่ารำคาญใจเสียจริง

เฟิ่งชิงเฉินเองก็รู้สึกร้อนใจ กลัวว่าการผ่าตัดอาจจะไม่สามารถดำเนินต่อไปได้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นยังไม่แน่ชัด นางจึงกล่าวออกมาอย่างเงียบสงบเพื่อเป็นการปลอบใจว่า “ซือสิง เจ้าอย่ากังวล เรื่องที่เกิดขึ้นด้านนอก พวกเราไม่ต้องไปสนใจ พวกเราแค่ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีก็พอแล้ว หากมีคำถามจากคนด้านนอก อาจารย์จะเป็นคนตอบคำถามเหล่านั้นแทนเจ้า อาจารย์ยังต้องการเวลาอีกสองชั่วโมง”

การผ่าตัดดำเนินมาถึงตรงนี้ ต่อให้เฟิ่งชิงเฉินคิดจะหยุดก็ไม่สามารถหยุดได้ เฟิ่งชิงเฉินมองไปยังองค์รัชทายาทที่นอนอยู่บนเตียงผ่าตัด แอบคิดในใจ องค์รัชทายาทช่างโชคร้ายเหลือเกิน หากคนพวกนั้นบุกเข้ามาก่อนที่นางจะทำระบบไหลเวียนโลหิตภายนอกสำเร็จ นางยังพอจะมีวิธีหยุดการผ่าตัด แต่เวลานี้ ไม่ว่าจะทำเช่นไรนางก็ต้องทำการผ่าตัดให้สำเร็จจนได้

หลังจากตัดสินใจเป็นอันเรียบร้อย หัวใจของเฟิ่งชิงเฉินก็นิ่งสงบ พูดออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ผู้อาวุโสทั้งสอง อาการป่วยขององค์รัชทายาทไม่อาจรอต่อไปได้ ข้าจำเป็นต้องทำการผ่าตัดต่อไป หากมีเรื่องอันใดเกิดขึ้นมาจริง ๆ ผู้อาวุโสทั้งสองได้โปรดถ่วงเวลาให้กับข้าสักเล็กน้อย อย่างไรก็ห้ามให้ใครเข้ามาด้านในเป็นอันขาด”