นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 989

เร็วเข้า เร็วกว่านี้อีก!

แม้ว่าจะไม่ได้ออกไปด้านนอก เฟิ่งชิงเฉินก็รับรู้ได้ว่าการโจมตีของอีกฝ่ายนั้นดุเดือดเพียงใด แข็งแกร่งเพียงใด หากต้องถ่วงเวลาถึงสองชั่วโมง เกรงว่าคงต้องแลกกับความสูญเสียไม่ใช่น้อย

ในห้องผ่าตัด เฟิ่งชิงเฉินพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเร่งความเร็ว ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเพราะกลัวว่าจะเสียเวลา

บรรยากาศในห้องผ่าตัดไม่ได้ด้อยกว่าสนามรบด้านนอกเลยแม้แต่น้อย มันตึงเครียดกว่าสนามรบเสียอีก เพียงแต่เสียงที่เกิดขึ้นเป็นเสียงของเข็มและอุปกรณ์ทางการแพทย์ เฟิ่งชิงเฉินกวัดแกว่งมีดในมือด้วยความเร็วสูงสุดที่นางสามารถทำได้......

อาจเป็นเพราะเปลวเพลิงของสงครามภายนอก หรืออาจเป็นเพราะความกระตือรือร้นที่จะช่วยชีวิตผู้คน เฟิ่งชิงเฉินระเบิดศักยภาพที่ไม่เคยมีมาก่อนออกมา การเคลื่อนไหวของนางรวดเร็วจนชื่อเลี่ยนฉุ่ยและกัวเป่าจี้มองไม่ชัดเจน

แน่นอน การระเบิดของศักยภาพนั้นมีราคาที่ต้องจ่าย หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง สีหน้าของเฟิ่งชิงเฉินเริ่มซีดขวา ข้อมือของนางสั่นเล็กน้อย เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกเจ็บปวดที่เส้นเอ็นของนาง

ภายใต้สภาวะที่มีความตึงเครียดทางจิตใจสูง เฟิ่งชิงเฉินถูกกดดันอย่างหนักทั้งด้านร่างกายและจิตใจ ซุนซือสิงที่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกกระวนกระวายในใจ เพราะเกรงว่าเฟิ่งชิงเฉินจะหมดสติไปก่อนที่การผ่าตัดจะเสร็จสิ้น......

ซุนซือสิงอยากจะพูดกับเฟิ่งชิงเฉินอยู่หลายครั้งว่าไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองถึงเพียงนี้ แต่เขาก็ทำได้เพียงเงียบและเก็บความคิดเหล่านั้นไว้ เพราะเขารู้ว่าคำพูดของเขาในเวลานี้นั้นไร้ประโยชน์ เสียงการต่อสู้ด้านนอกยังคงดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่อง อาจารย์ของเขาไม่มีทางปล่อยวาง เวลานี้สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือภาวนาให้เสด็จอาเก้าถ่วงเวลาให้อาจารย์ของเขาได้สำเร็จ

เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่านางไม่อาจทนต่อไปได้ แม้ว่าร่างกายของนางจะได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี แต่อย่างไรก็ยังไม่เพียงพอ ในตอนที่ผ่าตัดเปิดกะโหลก นางไม่เคยรู้สึกถึงความอ่อนแอเช่นนี้มาก่อน แต่ตอนที่ใช้กำลังในการผ่าตัดหัวใจ ความอ่อนแอในจุดนี้ของร่างกายก็ปรากฏออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

ฮู้ว......เฟิ่งชิงเฉินใช้โอกาสนี้ในการสูดลมหายใจและกะพริบตาอันเจ็บปวดของนาง การผ่าตัดหัวใจมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว นางจะต้องฝืนทนต่อไป นางจะล้มลงบนเตียงผ่าตัดไม่ได้เป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นความพยายามทั้งหมดของนางจะสูญเปล่า

เฟิ่งชิงเฉินไม่กล้าที่จะผ่อนคลาย ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงลดความเร็วลงเล็กน้อย นี่ทำให้พวกของซุนซือสิงสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของเฟิ่งชิงเฉินได้ชัดเจนขึ้น รู้ว่านางกำลังทำสิ่งใด เฝ้ามองเฟิ่งชิงเฉินรักษาหัวใจที่อ่อนแรงขององค์รัชทายาททีละขั้นตอน ต้องบอกเลยว่ามือคู่นั้นของเฟิ่งชิงเฉินเต็มไปด้วยความชำนาญ และมันอยู่เหนือกว่าคำว่าพรสวรรค์ทั้งปวง

ซุนซือสิง ชื่อเลี่ยนฉุ่ยและกัวเป่าจี้เฝ้าดูโดยไม่กะพริบ เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉินนำกรรไกรขึ้นมาตัดไหม ซุนซือสิงก็กล่าวออกมาว่า “สำเร็จแล้ว!”

แม้ว่าตอนนั้นหัวใจขององค์รัชทายาทยังไม่ฟื้นฟูกลับมา แต่ซุนซือสิงมั่นใจเป็นอย่างมากว่า การผ่าตัดของเฟิ่งชิงเฉินประสบความสำเร็จ

“ใช่ การผ่าตัดสำเร็จแล้ว!” ฮู้ว......เฟิ่งชิงเฉินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ รอยยิ้มปรากฏออกมาบนใบหน้าอันตึงเครียดของนาง

ผ่าตัดสำเร็จภายใต้สถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้ เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกพอใจกับผลลัพธ์เป็นอย่างมาก

“อาจารย์ ยินดีกับท่านด้วย” หากไม่ใช่ว่าช่วงเวลาไม่เหมาะสม ซุนซือสิงคงดีใจจนกระโดดขึ้นมา เพราะนี่คือช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์และเป็นความก้าวหน้าครั้งสำคัญในทักษะทางการแพทย์

ชื่อเลี่ยนฉุ่ยและกัวเป่าจี้เองก็ดีใจเช่นกัน นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาทำได้เพียงแค่คิด แต่เฟิ่งชิงเฉินพิสูจน์มันออกมาด้วยการกระทำ ว่าทุกอย่างนั้นสามารถทำได้

และเวลานั้นเอง รอยยิ้มที่เผยออกมาให้เห็นบนใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินก็จางหายไป นางกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม “กล่าวคำยินดีเวลานี้ยังเร็วเกินไป แม้ว่าการผ่าตัดจะประสบความสำเร็จ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าองค์รัชทายาทจะปลอดภัย ด้านนอกเต็มไปด้วยอันตราย หากองค์รัชทายาทไม่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี เขาอาจจะติดเชื้อหลังการผ่าตัด หากเป็นเช่นนั้น......”

เฟิ่งชิงเฉินกัดริมฝีปากของนาง จากนั้นกลืนคำพูดเหล่านั้นลงคอไป “เอาละ เลิกพูดเรื่องนี้กันได้แล้ว ข้ายังต้องจัดการบาดแผลต่าง ๆ บนร่างกายขององค์รัชทายาท ซือสิง เจ้าเก็บอุปกรณ์ให้เรียบร้อย หากทุกอย่างเสร็จสิ้น พวกเราจะได้ออกไปจากที่นี่”

“ขอรับ อาจารย์” คำพูดของเฟิ่งชิงเฉินเป็นสิ่งที่กระทบจิตใจของพวกเขาทั้งสามเป็นอย่างมาก หากองค์รัชทายาทต้องมาจบชีวิตลงเพราะไม่ได้รับการดูแลที่ดีพอหลังจากผ่าตัด พวกเขาคงเสียใจจนเสียสติเป็นแน่

เฟิ่งชิงเฉินยังคงนิ่งสงบ มุ่งเน้นไปกับหน้าที่ของตนเอง ยังคงเป็นคำพูดเดิม นางต้องทำให้สิ่งที่เป็นหน้าที่ของนาง เรื่องอื่นนางไม่สามารถควบคุมได้ แม้ว่าจะเป็นการยอมรับต่อโชคชะตาอันเลวร้าย แต่ในบางครั้งมนุษย์เองก็ต้องเชื่อในเรื่องของโชคชะตาเช่นกัน