นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 99

"หยุดมือ หยุดมือ"

เฟิ่งชิงเฉินพลันรีบร้อนตะโกนออกมา ทำให้ชายฉกรรจ์ชุดดำทั้งแปดคนพลันชะงักไปในทันที พร้อมทั้งหันกลับมามองนาง แล้วจึงกล่าวออกมาด้วยความเย็นชาว่า "เฟิ่งซิ่ว? สัญชาตญาณของเจ้าพามารนหาที่ตายงั้นหรือ? ดี เช่นนั้นพวกข้าจักสนองให้เจ้าเอง"

ชายฉกรรจ์ทั้งแปดคน ต่างก็หันหลังกลับมาพุ่งเข้าใส่เฟิ่งชิงเฉินในทันที

สีหน้าของเฟิ่งชิงเฉินดูปิติยินดียิ่งนัก

ดีจริง ที่นางสามารถปกป้องห้องผ่าตัดเอาไว้ได้

อีกทั้ง เจ้าคนพวกนี้

มีจุดประสงค์ที่จะมาทุบห้องผ่าตัดนางเช่นนี้ เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องมาไว้ชีวิตพวกเขาแล้ว

แกรก เสียงเปิดเซฟตี้ไกปืนพร้อม แววตาของเฟิ่งชิงหลิงพลันพาดผ่านไปด้วยความโหดเหี้ยม พร้อมกับไอสังหารที่กระจายออกมา อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"ปั้ง ปั้ง ปั้ง"

เฟิ่งชิงเฉินหาใช่นักแม่นปืนไม่ แต่ทว่า ชายชุดดำทั้งแปดคนไม่รู้อานุภาพปืนของเฟิ่งชิงเฉินว่า มีความแข็งแกร่งมากเพียงใด พวกเขาจึงมิได้หลบหลีก เอาแต่กระโจนเข้ามาหานางในทันที

สุดท้ายแล้ว ชีวิตของแต่ละคนก็ล้มลงด้วยความลึกลับ

เมื่อคนด้านหลังสังเกตุถึงความผิดปกตินั้น ก็พลันรีบร้อนที่จะหลีกหนี

แต่ทว่า สายเกินไปที่จะหลบได้ทันเสียแล้ว

เมื่อพวกเขาอยู่ใกล้ปืนเช่นนี้ จักหนีไปทางใดได้กัน

"ปั้ง ปั้ง ปั้ง"

ชายชุดดำทั้งแปดพลันล้มลงที่พื้นในทันที

เมื่ออวี่เหวินหยวนฮั่วพาทหารของตนเองมุ่งหน้าเข้ามานั้น ก็พลันได้พบกับฉากตรงหน้าพอดี

"เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าไม่เป็นอันใดใช่หรือไม่?" เมื่ออวี่เหวินหยวนฮั่วพลันกวาดตามองดูสถานการณ์โดยรอบนั้น ก็เข้าใจได้ในทันที ผู้ที่มีปัญหาหาใช่นางไม่ แต่เป็นศัตรูที่อยู่ตรงหน้านางต่างหาก

สีหน้าที่เฉยเมยของอวี่เหวินหยวนฮั่ว พลันมองผ่านร่างของเฟิ่งชิงหลิงไป ก็พลันเห็นร่างของแขนขามากมายที่อยู่ใกล้เท้าของนาง เป็นชายร่างใหญ่ถึงแปดคนด้วยกัน

ฃ

นางแข็งแกร่งเกินไปหรือไม่?

และยังมี เสียงดังที่ได้ยินไปถึงด้านนอกอีก "ปั้ง ปั้ง " เป็นเสียงอันใดกัน?

เฟิ่งชิงเฉินหาได้ตอบคำถามไม่ เพียงแต่เหลือบมองดูเหล่าทหารที่พากันหลั่งไหลเข้ามาในจวนของนางแทน เฟิ่งชิงเฉินค่อย ๆ หยิบปลอกกระสุนปืนขึ้นมาอย่างช้า ๆ พร้อมกล่าวถามไปด้วย "ท่านแม่ทัพอวี่เหวิน ท่านมาที่นี่ได้อย่างไรกัน? และยังนำกองกำลังมาด้วย?"

นางรู้ดี ว่าอวี่เหวินหยวนฮั่วหาได้มีอำนาจในการโยกย้ายกองกำลังไปมาภายในเมืองหลวงได้

เช่นนั้น เขามาที่จวนเฟิ่งตามพระราชโองการงั้นหรือ?

เฟิ่งชิงเฉินจ้องมองไปที่อวี่เหวินหยวนฮั่วในทันที แววตาพลันพาดผ่านไปด้วยความกังวลมากมาย นางกังวลจริง ๆ ว่าการผ่าตัดในวันนี้จะต้องมีคนเข้ามาสอดมือยุ่งมากมาย

"ข้า? ข้ามาตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย" ท่าทางของอวี่เหวินหยวนฮั่วดูสง่างามยิ่งนัก

พูดจบ ยังไม่ลืมที่จะยืนตัวตรง เพื่อให้เฟิ่งชิงเฉินได้เห็นเขาสวมเครื่องแบบทางการทหารมาในวันนี้

น่าเสียดาย ที่เฟิ่งชิงเฉินหาได้สังเกตุเห็นเป็นเช่นนั้นไม่ เมื่อได้ยินอวี่เหวินหยวนฮั่วกล่าวเช่นนั้นออกมา เฟิ่งชิงเฉินก็พลันถามกลับว่า "ทำตามคำสั่ง? เป็นคำสั่งของผู้ใด ให้มาทำอันใดกัน?"

ก่อนที่จะทำการผ่าตัดได้นั้น ไม่ว่าจะเป็นหมอหรือคนไข้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจิตใจหรือความพร้อมทางด้านร่างกาย ล้วนแต่ต้องคงสภาพจิตใจให้ดี มิเช่นนั้น นางไม่อาจมีแรงมาจัดการเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงได้นางกลัวจริง ๆ ว่า

ก่อนที่นางจะทำการผ่าตัด มันจะมีเรื่องวุ่นวายตามมา

การผ่าตัดในครั้งนี้ มีความสำคัญต่อนางและหวังจิ่นหลิงมากนัก

ที่จริงแล้ว อวี่เหวินหยวนฮั่วอยากจะหยอกล้อเฟิ่งชิงเฉินเสียหน่อย แต่ทว่า เมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลของนางนั้น ก็ได้แต่กล่าวตามความจริงออกมาว่า "เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ามิต้องตื่นเต้นไป ข้ามาตามคำสั่งขององค์จักรพรรดิ เพื่อมาปกป้องคุ้มครองเจ้า"

"อะไรนะ? คำสั่งขององค์จักรพรรดิให้มาปกป้องข้างั้นหรือ?" เฟิ่งชิงเฉินคล้ายจะเป็นลมหมดสติไปในทันที

ไม่ใช่หรอกกระมัง นิสัยของราชวงศ์นะหรือ จะมาปกป้องนาง?

วันนี้พระอาทิตย์คงมิได้ขึ้นทางทิศตะวันตกหรอกกระมัง

เฟิ่งชิงเฉินพลันเงยหน้าขึ้นไปมองบนฟากฟ้า พร้อมกล่าวพึมพำออกมา "คำสั่งขององค์จักรพรรดิ องค์จักรพรรดิหรือ?"

โชคดีที่เฟิ่งชิงเฉินมิได้เป็นลมล้มพับไป นางค่อย ๆ ได้สติในเวลาต่อมา

อวี่เหวินหยวนฮั่วพลันมองไปรอบด้าน เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใดนั้น ก็พลันก้าวเข้าไปกระซิบข้างหูของเฟิ่งชิงเฉินแล้วจึงเล่าว่า "เฟิ่งชิงเฉิน องค์จักรพรรดิล่วงรู้ว่าเจ้าจะทำการรักษาดวงตาให้หวังจิ่นหลิง จึงให้ข้ามาจับตาดูเจ้าว่า เจ้าได้มีกลโกงอันใดหรือไม่"

นี่เป็นศึกระหว่างเสด็จอาเก้ากับฮองเฮา ว่าท้ายที่สุดแล้ว ผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นไร

เรื่องทักษะการแพทย์อันหลอกลวงของเฟิ่งชิงเฉินนั้น ถูกทำให้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาเสียแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุอันใด เรื่องนี้ถึงไปถึงหูองค์จักรพรรดิได้กัน