นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1027

ตอนที่ 1027 แผนยุทธการ

รัชสมัยต้าเซี่ยปีที่หนึ่ง วันที่สิบห้า เดือนสี่

ณ กองบัญชาการกองทัพแห่งประเทศต้าเซี่ย กรมกลาโหม

ฟู่เสี่ยวกวนนั่งมองโต๊ะทรายจำลองสภาพภูมิศาสตร์เบื้องหน้าพลางฟังจัวเปี๋ยหลีเอ่ย “ทหารบกกองทัพที่หนึ่งภายใต้การนำของกวนเสี่ยวซีเดินทางถึงด่านเม่าซานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาได้นำจดหมายส่วนตัวของท่าป๋าวั่งไปด้วย ผู้ที่คุมด่านเม่าซานคือแม่ทัพใหญ่ท่าป๋าเซียว… ท่าป๋าวั่งยังต้องเดินทางอีกราวครึ่งเดือนโดยประมาณกว่าจะถึงเมืองซิ่งชิง จึงเป็นเหตุให้อำนาจในการบริหารซีเซี่ยยังมิถูกเปลี่ยนแปลงพ่ะย่ะค่ะ”

“มีรายงานว่าท่าทีของแม่ทัพใหญ่ท่าป๋าเซียวยังมีความคลุมเครือเป็นอย่างมาก เขามิยอมส่งมอบที่นี่ให้…”

จัวเปี๋ยหลีถือไม้แล้วชี้ไปที่ตำแหน่งหนึ่งบนโต๊ะทราย “นี่คือเขตป้องกันที่สองของสนามรบซีเซี่ยซึ่งเรียกว่าลู่เจียว ตามแผนที่วางเอาไว้คือทัพที่หนึ่งของกวนเสี่ยวซีควรรักษาการณ์อยู่ที่แนวหน้าของลู่เจียว จากนั้นให้ใช้เมืองต้งจื่อที่อยู่ด้านหลังสกัดกองทัพของราชวงศ์เหลียวเอาไว้พ่ะย่ะค่ะ”

ดูเหมือนว่าฟู่เสี่ยวกวนมิได้รู้สึกประหลาดใจแม้แต่น้อย “แล้วตอนนี้กองทัพของกวนเสี่ยวซีอยู่ที่ใด ? ”

“อยู่ตรงนี้…เขตป้องกันที่สามเรียกว่าเนินฉางเยียน เนินนี้อยู่ด้านหลังเมืองต้งจื่อ 50 ลี้และเป็นฐานที่มั่นของกองทัพใหญ่ซีเซี่ยซึ่งมีกำลังพล 120,000 นาย ในจำนวนนั้นมีทหารม้าชุดเกราะฝีมือเยี่ยมของซีเซี่ยอยู่ด้วย 50,000 นายพ่ะย่ะค่ะ”

“เกิดการปะทะกันหรือไม่ ? ”

จัวเปี๋ยหลีส่ายศีรษะ “ผู้นำของทหารม้าชุดเกราะคือท่าป๋าฮวงชินอ๋องผู้เลื่องชื่อ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของท่าป๋าวั่ง เขามิได้เคลือบแคลงต่อจดหมายส่วนตัวฉบับนั้นของท่าป๋าวั่งเลยสักนิด เพียงแต่…เขามิได้เข้าไปโน้มน้าวท่าป๋าเซียวราวกับว่ากำลังรอให้ท่าป๋าวั่งกลับมาเสียก่อนพ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วกวนเสี่ยวซีจัดการเยี่ยงไร ? ”

“เขาเดินทางไปยังด่านภูเขาเม่าซานเพียงลำพัง คาดว่าอีกมินานคงมีข่าวคราวส่งมาพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้านี่ใจกล้าบ้าบิ่นเสียจริง จะว่าไปแล้วที่ด่านเม่าซานก็มิได้มีอันตรายมากนัก คาดว่าเขาคงอยากเข้าไปโน้มน้าวท่าป๋าเซียว มิเช่นนั้นหากต้องสูญเสียเมืองต้งจื่อไปก็คงวุ่นวายมิน้อย

ซีเซี่ยมิใช่สนามรบหลักของสงครามในครานี้ ทว่าสงครามที่ซีเซี่ยก็เป็นอีกหนึ่งศึกที่มีความสำคัญมากเช่นกัน

ทหารฝีมือชั้นยอดแห่งราชวงศ์เหลียวล้วนกระจุกตัวอยู่ในภูเขาต้าเซียนเปย ราชวงศ์เหลียวได้เตรียมความพร้อมในการโจมตีซีเซี่ยขนานใหญ่ สิ่งที่กวนเสี่ยวซีต้องทำมิเพียงแค่สังหารล้างบางศัตรูที่รุกล้ำเข้ามาในด่านเม่าซานเท่านั้น เขายังต้องร่วมมือกับทหารม้าของท่าป๋าเฟิงเพื่อพุ่งเข้าไปในอาณาเขตของราชวงศ์เหลียวเพื่อบุกโจมตีหัวเมืองต่าง ๆ

ฟู่เสี่ยวกวนต้องการให้ราชวงศ์เหลียวถูกโจมตีพร้อมกันสามทางในเวลาเดียวกัน…กวนเสี่ยวซีกับท่าป๋าเฟิงโจมตีที่แนวหน้าและภูเขาต้าเซียนเปย โดยมีเฮ้อซานเตานำกองนาวิกโยธินเข้าโจมตีเมืองต้าติ้งศูนย์กลางอำนาจของราชวงศ์เหลียวอย่างฉับพลัน !

“บัดนี้การเตรียมตัวในแต่ละกองทัพเป็นเยี่ยงไรบ้าง ? ”

จัวเปี๋ยหลีอธิบายออกมาโดยละเอียดว่า “ทหารบกกองทัพที่สองถึงห้ามีด้วยกันทั้งสิ้น 400,000 นาย บัดนี้ได้ออกเดินทางจากเขตป้องกันแต่ละเขตไปยังเส้นทางเหอเป่ยตะวันตกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว กำหนดการรวมกองทัพคือวันที่สิบเดือนห้า การติดอาวุธให้กองนาวิกโยธินยังมิแล้วเสร็จ ทางกรมโยธาธิการแจ้งมาว่าปืนเหมาเซ่อ 20,000 กระบอกและกระสุนอีก 400,000 นัดต้องใช้เวลาผลิต 1 เดือนพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อฟู่เสี่ยวกวนได้ยินดังนั้น จึงขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ว่าแรงงานประจำสถาบันวิจัยอาวุธปืนของกรมสรรพาวุธจะมีจำนวนหลายหมื่นคน ทว่าการผลิตก็ยังมีปัญหาอยู่ดี เห็นทีจะต้องปฏิรูปเรื่องอาวุธทางการทหารสักหน่อยแล้ว

ทว่ากองนาวิกโยธินของเฮ้อซานเตาเดินทางโดยเรือซึ่งมิได้มีผลกระทบใดต่อแผนยุทธการในครานี้

“ต่อไปพวกเจ้าจงจำเอาไว้ว่า จี้หยุนกุย…”

“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ! ”

“ทางหอเทียนจีต้องจับตามองความเคลื่อนไหวที่ภูเขาต้าเซียนเปยอย่างใกล้ชิด พวกเราได้รับรู้ถึงความลับในภูเขาบางส่วนแล้ว จงส่งฝูงมดเข้าไปเพิ่มอีกและให้ส่งรายงานกลับมาทุกวัน”

“กระหม่อมน้อมรับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ ! ”

“ต่อไปนี้รายงานด่วนจากหอเทียนจีให้ส่งมายังกรมกลาโหมโดยตรง หลังจากที่ได้รับรายงานแล้วให้ทางกองบัญชาการวิเคราะห์รายงานฉบับนั้นอย่างละเอียด จากนั้นให้ออกคำสั่งไปยังกองทัพอย่างทันท่วงที”

“กรมฝ่ายธุรการแนวหลังและกรมสรรพาวุธต้องแน่ใจว่าเสบียงกับกระสุนของแนวหน้ามีเพียงพอ… หากประสบปัญหาในการขนส่ง กรมกลาโหมสามารถเรียกใช้บริการขนส่งซีซานและขนส่งทางน้ำของตระกูลหลู่ได้ชั่วคราว”