นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1133

ตอนที่ 1133 ความคิดของกษัตริย์แคว้นโหลวหลาน

ณ วังหลวง เมืองโหลวหลาน

กษัตริย์แคว้นโหลวหลานเดินวกไปวนมาอยู่กลางห้องทรงพระอักษรพร้อมกับคิ้วที่ขมวดมุ่น

ผ่านไปชั่วครู่ เขาก็ได้หยุดฝีเท้าลง จากนั้นก็มองไปทางเหล่าเสนาบดีของเขา

“ในช่วงหลายวันมานี้ข้าได้อ่านรายงานเกี่ยวกับประเทศต้าเซี่ยมาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ประเทศต้าเซี่ยแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะด้านกองทัพ”

“ตั้งแต่แรกเริ่มที่จักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยทรงสร้างกองทัพดาบเทวะขึ้นมา จนถึงวันนี้พวกเขาก็ยังมิเคยพ่ายเลยสักครา ! ”

“บันทึกสงครามคราแรกของทหารดาบเทวะเกิดขึ้นในราชวงศ์หยู พวกเขาปราบกองโจรจนพ่ายที่ภูเขาผิงหลิง ซึ่งมีทหารจำนวนพันกว่าคนเท่านั้น ต่อจากนั้นทหารดาบเทวะก็เริ่มเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ตอนที่ทำสงครามกับแคว้นฮวง เขาก็ใช้คนเพียงสามหมื่นกว่านายในการเอาชนะกองทัพนับห้าแสนนายของแคว้นฮวง ! ”

“สงครามการสถาปนาราชวงศ์ใหม่คราสุดท้าย ณ ที่ราบฮวาจ้ง เขาใช้กองทัพแสนกว่านายทำลายกองทัพนับแสนนายของราชวงศ์หยูจนย่อยยับ จนถึงตอนนี้ ราชวงศ์หยูและแคว้นฝานได้ล่มสลายลงไปแล้ว เขาได้ก่อตั้งประเทศต้าเซี่ยขึ้นมาแทน”

“ต่อจากนั้นก็เป็นสงครามระหว่างประเทศต้าเซี่ยและราชวงศ์เหลียว สงครามครานี้ผู้ชนะก็ยังคงเป็นประเทศต้าเซี่ย… ทหาร 20,000 นายบุกไปยังเมืองหลวงของราชวงศ์เหลียวและเข้ายึดครองได้อย่างง่ายดาย ทั้งยังยืนหยัดรอกำลังเสริมได้ถึงสองวันสองคืน”

“ทุกท่าน บัดนี้ข้าได้ระดมกองทัพ 300,000 นายให้เฝ้าระวังเมืองโหลวหลานเอาไว้ นอกจากนี้ยังมีทหารองครักษ์อีก 100,000 นาย ทว่าในใจของข้าก็ยังค่อนข้างเป็นกังวล หากประเทศต้าเซี่ยเข้าโจมตีอย่างเต็มกำลังโดยมิสนใจเชลย… เกรงว่าแคว้นโหลวหลานจะถูกพวกเขากวาดล้างจนราบเรียบ ! ”

“บัดนี้ประเทศต้าเซี่ยได้ส่งกองกำลังมาเพิ่มอีก 10,000 นาย มองดูแล้วมีเพียง 20,000 นายเท่านั้น แต่ว่ากันว่าเกราะของพวกเขาปืนและดาบทำอันใดมิได้ ปืนของพวกเขานั้นไร้เทียมทาน…”

สายตาของกษัตริย์แคว้นโหลวหลานหยุดอยู่ที่ใบหน้าของชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง “เฉินหยาง ข้าประสงค์จะเจรจากับประเทศต้าเซี่ย เจ้าคิดเห็นว่าเยี่ยงไรบ้าง ? ”

เขามีนามว่าเฉินหยาง เป็นอดีตจือโจว ณ อู่หยวนโจวแห่งราชวงศ์อู๋

บุตรชายของเขา…เฉินเจิ้ง ได้ตกตายที่วัดหนานผิง เขาถูกองครักษ์ของฟู่เสี่ยวกวนสังหาร !

ตระกูลของเขาหลบไปพึ่งพิงฟู่เสี่ยวกวนแล้ว เขาถูกฝ่ายคุมนักโทษจับตามอง เขาจึงหนีมายังราชวงศ์เหลียวราวกับสุนัขที่ถูกพรากครอบครัวก็มิปาน สุดท้ายราชวงศ์เหลียวก็ถูกฟู่เสี่ยวกวนทำลายอีกครา !

หนึ่งปีก่อนหน้านั้นเขาได้หนีมายังแคว้นโหลวหลาน อาศัยลิ้นกระดาษทรายและประสบการณ์ของอดีตขุนนาง ท้ายที่สุดเขาจึงถูกองค์ชายรองของแคว้นโหลวหลานแนะนำ จึงได้กลายมาเป็นผู้ช่วยของกษัตริย์แคว้นโหลวหลาน

เดิมทีเขาคิดว่าจะสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขไปชั่วชีวิตได้ที่แคว้นโหลวหลาน แต่คาดมิถึงว่าหนวดของประเทศต้าเซี่ยจะยื่นมาถึงที่นี่

ฟู่เสี่ยวกวน !

เจ้าเป็นวิญญาณร้ายที่ตามหลอกหลอนข้าไปทุกที่ !

เฉินหยางมิอยากจะหนีตายอีกแล้ว เขาเข้าใจกลยุทธ์ทางการรบของต้าเซี่ยมาอย่างคร่าว ๆ เขาเชื่อว่าประเทศต้าเซี่ยจะมิมีทางหยุดก้าวไปข้างหน้าอย่างแน่นอน โลกที่กว้างใหญ่ใบนี้ คาดมิถึงว่าจะมิมีที่หลบซ่อนให้เขาเลย !

ประเทศต้าเซี่ยและประเทศอาณานิคมทั้งเจ็ดต่างก็ได้ลงนามในข้อตกลงทางการค้าแล้ว นั่นหมายความว่าประเทศต้าเซี่ยและประเทศทั้งเจ็ดนั้นสามารถไปมาหาสู่กันได้อย่างอิสระ และนามเฉินหยางของเขานี้ สันนิษฐานว่ายังคงอยู่ในบัญชีดำของฝ่ายตรวจการดังเดิม

ดังนั้น เขาจึงได้ติดต่อกับอดีตสหายร่วมงาน ซึ่งได้ก่ออาชญากรรมที่ต้าเซี่ยเฉกเช่นเดียวกัน เขาได้หลบหนีไปยังที่ราบเหอช่าง ณ แคว้นชวูฟู่ซึ่งเป็นหนึ่งในประเทศอาณานิคมของประเทศต้าเซี่ย และได้ทราบมาว่าประเทศต้าเซี่ยดำเนินการนโยบายแห่งชาติในการบุกเบิกเส้นทางสายไหม

เขาเพิ่งได้เข้าใจถึงความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ของประเทศต้าเซี่ย ซึ่งใหญ่จนเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้

“ฝ่าบาท มิควรเป็นอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ” เฉินหยางลุกขึ้นยืน โค้งคำนับแล้วเอ่ยต่ออีกว่า “ข้อตกลงทางการค้าของประเทศต้าเซี่ยนั้นมิเท่าเทียมเป็นอย่างยิ่ง ฝ่าบาทคงมิทราบว่าเศรษฐกิจของประเทศต้าเซี่ยนั้นรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก หากสินค้าของพวกเขาได้เข้ามายังแคว้นโหลวหลานจริง กระหม่อมกล้ารับประกันเลยพ่ะย่ะค่ะ สินค้าของแคว้นโหลวหลานจะต้องวอดวายภายใต้ข้อตกลงที่มิเท่าเทียมนี้ ! ”

“เหมือนกับที่กระหม่อมได้ทูลไปก่อนหน้า หากยินยอมรับข้อตกลงนี้ จากนี้ต่อไป ชาวโหลวหลานก็จะมองมิเห็นสินค้าของตนเอง ถึงแม้ผ้าไหมของพวกเขาจะแพง ทว่าผ้าฝ้ายนั้นถูกเป็นอย่างมาก ราษฎรของแคว้นโหลวหลานก็จะหันไปสวมใส่ผ้าไหมผ้าฝ้ายที่พวกเขาเป็นคนทอ สิ่งที่ทานก็เป็นข้าวที่พวกเขาผลิตออกมาเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”

“ประเทศหนึ่ง หากมิมีธุรกิจเป็นขั้นพื้นฐาน ในยามที่ตลาดได้ถูกประเทศต้าเซี่ยครอบครองไปจนหมด กระหม่อมขอบังอาจทูลถามฝ่าบาทว่า หากประเทศต้าเซี่ยใช้สิ่งนี้เป็นการขู่บังคับ แคว้นโหลวหลานจะตอบโต้ได้เยี่ยงไรพ่ะย่ะค่ะ ? ”