นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1189

ตอนที่ 1189 ศึกบนที่ราบฮอลต์

ครานี้กองทัพต้าเซี่ยเคลื่อนทัพอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ฟู่เสี่ยวกวนได้ศึกษาแผนที่ของจักรวรรดิโมริยะอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาก็ออกคำสั่งให้เฮ้อซานเตาทันใด คำสั่งที่ว่าก็คือให้กองทัพของเฮ้อซานเตานำเสบียงสำหรับสามวันติดกองทัพไปด้วย หากกองหน้าของเฮ้อซานเตามิได้ถูกโจมตี ห้ามหยุดพักที่เมืองใดเมืองหนึ่งเป็นอันขาด

ให้โจมตีเมืองหนึ่งเมืองทุก ๆ สามวัน เมื่อได้เสบียงจนพอใจแล้ว ค่อยเคลื่อนกองทัพต่อ

พฤติกรรมเช่นนี้ช่างประหลาดเสียจริง

เมื่อพระเจ้าอโศกได้อ่านรายงานที่ส่งมาเป็นระยะของสายสืบก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นด้วยความฉงน

กองทัพต้าเซี่ยมิได้โจมตีเมืองคานเทียร์ เป้าหมายของพวกมันมิใช่เมืองปาฏลีบุตรหรอกหรือ ?

เหตุใดอยู่ ๆ พวกมันถึงได้เปลี่ยนทิศทางเล่า ทิศทางที่พวกมันกำลังมุ่งหน้าไปนี่มัน… พระเจ้าอโศกเดินไปที่ผนังพลางเงยหน้ามองแผนที่ จากนั้นก็ต้องตกตะลึงขึ้นมาทันพลัน !

กองทัพโมริยะ 500,000 นายซึ่งมีราสมันเป็นแม่ทัพกำลังมุ่งหน้าไปยังเมืองฮอลต์ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตก มีรายงานส่งกลับมาว่าราสมันจะเดินทางถึงแดนศึกในอีกห้าวันให้หลัง

ส่วนกองทัพของอเล็กซานเดอร์จะเดินทางไปถึงในอีกเจ็ดวันข้างหน้า

กองทัพของราสมันมีเวลาเตรียมตัวเพียงสองวันเท่านั้น กลยุทธ์การรบแต่เดิมมิใช่การทำศึกเพื่อคุ้มกันเมือง ทว่าเป็นการทำศึกขั้นเด็ดขาดบนที่ราบฮอลต์ซึ่งตั้งอยู่นอกเมืองฮอลต์ !

กองทัพโมริยะจำต้องคว้าชัยชนะอย่างรวดเร็ว เช่นนี้พวกเขาถึงจะปลีกตัวกลับมาช่วยเมืองปาฏลีบุตรได้ทันการ

ทว่าในตอนนี้สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือทหารของต้าเซี่ยเปลี่ยนเส้นทางไปยังเมืองฮอลต์ !

พวกมันกล้าที่จะส่งสายลับมาแฝงตัวอยู่ในอาณาเขตของข้า !

พวกมันอยากกำจัดกองทัพโมริยะ 500,000 นายของข้าบนที่รอบฮอลต์ !

นี่มิอาจยอมได้เป็นอันขาด !

“ผู้ใดก็ได้มานี่หน่อย…”

“รีบไปแจ้งราสมันว่ากองทัพต้าเซี่ยกำลังบุกไปยังที่ราบฮอลต์ ให้เขานำทัพปักหลักป้องกันเมืองฮอลต์เอาไว้ แล้วข้าจะนำทัพใหม่ตามไป ! ”

……

……

ซันเจียอี้ที่ประจำอยู่เมืองคานเทียร์มิได้ไล่ตามข้าศึกไป

กองทัพต้าเซี่ยเดินทางไกลระยะพันลี้ได้ภายในมิกี่วัน พวกเขาเริ่มเข้าใกล้เมืองฮอลต์เข้าไปทุกที

ราตรีนั้นกองทัพต้าเซี่ยตั้งฐานทัพอยู่บนที่ราบแห่งหนึ่ง

จี้หยุนกุยถือรายงานสองสามฉบับรุดเข้าไปในกระโจมของฟู่เสี่ยวกวนด้วยความกลัดกลุ้มใจ

“มีรายงานด่วนพ่ะย่ะค่ะ กองทัพโมริยะ 500,000 นายได้ตั้งมั่นรักษาการณ์อยู่ที่เมืองฮอลต์ กองทัพ 400,000 นายของกษัตริย์อเล็กซานเดอร์จะเคลื่อนทัพไปถึงที่ราบฮอลต์ในอีกสามวัน อีกอย่าง…พระเจ้าอโศกได้นำกองทัพ 300,000 นายมุ่งหน้าไปยังเมืองฮอลต์เช่นเดียวกันพ่ะย่ะค่ะ ! ”

“ฝ่าบาท หากรวมกองทัพของต้าเซี่ยแล้ว…ทหารที่จะประจัญหน้ากันบทที่ราบฮอลต์จะมีมากถึง 1,600,000 เลยนะพ่ะย่ะค่ะ ! ”

ฟู่เสี่ยวกวนรับรายงานไปอ่าน พลันรู้สึกว่าสนามรบนี้ใหญ่เกินไปแล้วจริง ๆ !

มีกองทัพโมริยะ 800,000 นาย กองทัพของอเล็กซานเดอร์ 400,000 นายและกองทัพฝ่ายตนอีก 400,000 นาย

ทั้งสามกองทัพจำต้องลงสนามรบเดียวกัน ต่างฝ่ายต่างมิใช่พันธมิตรของกันและกัน ทุกฝ่ายล้วนเป็นศัตรูต่อกันทั้งสิ้น

ซึ่งนั่นก็หมายความว่าแต่ละกองทัพจะต้องเตรียมรับมือการโจมตีจากอีกสองกองทัพที่เหลือ… กองทัพต้าเซี่ยมิได้นำปืนใหญ่มาด้วย ส่วนระเบิดยังมีเพียงพอ แม้ทหารอากาศจะใช้ระเบิดไปหลายลูกเมื่อสงครามที่เทือกเขาไทเออร์ แต่ก็ยังมีเพียงพอที่จะโจมตีทางอากาศอีกสักครา

ศึกครานี้จะรบเยี่ยงไร จะต้องสูญเสียกำลังพลเท่าใดเพื่อแลกกับชัยชนะที่จะได้มา ?

ทว่าแท้ที่จริงนั้นวิธีที่ดีที่สุดก็คือการมิเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของสงครามบนที่ราบฮอลต์ต่างหาก ถ้าหากกองทัพของตนเคลื่อนทัพไปทางเหนือในตอนนี้… จักรพรรดิของจักรวรรดิโมริยะกรีธาทัพไปยังเมืองฮอลต์…เท่ากับว่าเขาได้ละทิ้งเมืองปาฏลีบุตรเอาไว้ด้านหลัง นี่เป็นโอกาสทองในการเข้าไปยึดครองเมืองหลวง

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ฟู่เสี่ยวกวนจึงสั่งให้หลิวจิ่นไปเรียกกวนเสี่ยวซีและมาทัพคนอื่น ๆ มาเข้าพบ

“เปลี่ยนแผนการรบ ! ”

กวนเสี่ยวซีและแม่ทัพคนอื่น ๆ ที่เหลือชะงักงันขึ้นมาทันใด อุตส่าห์ดั้นด้นเดินทางมาไกลถึงเพียงนี้ แต่ฝ่าบาทกลับตรัสว่าให้เปลี่ยนแผนการรบเยี่ยงนั้นหรือ ?