นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1191

ตอนที่ 1191 ศึกเมืองปาฏลีบุตร ( 2 )

บนกำแพงเมืองปาฏลีบุตร

องค์ชายอามีลยืนเคร่งขรึมอยู่บนกำแพงเมืองในขณะที่เหล่าขุนนางกำลังหลั่งไหลมาเข้าเฝ้า

องค์ชายผู้นี้มีอายุยี่สิบกว่าปี เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างกำยำและช่ำชองในการรบ เขาแบกดาบยาวหนึ่งเล่มและปืนไว้บนหลัง

เขายกกล้องส่องทางไกลขึ้นมามองทหารต้าเซี่ยที่เข้ามาประชิดเมืองปาฏลีบุตร ใบหน้าเลือดเย็นอำมหิตแสยะยิ้มออกมาให้เห็น

“คิดจะตีเมืองปาฏลีบุตรด้วยกำลังพล 10,000 นาย…ข้าล่ะนับถือความใจกล้าบ้าบิ่นของข้าศึกจริง ๆ ! ”

“ท่านแม่ทัพคีราน”

แม่ทัพสูงวัยผู้มีใบหน้าค่อนไปทางผอม ซึ่งอยู่ข้างกายขององค์ชายประคองมือคารวะ “พ่ะย่ะค่ะ ! ”

“เจ้าจงนำทัพทหารป้องกันเมือง 50,000 นาย จงจำเอาไว้ว่าข้าศึกสามารถบินได้ ! ดังนั้นเจ้าจงแบ่งทหารป้องกันเมือง 50,000นายออกเป็น 5 กอง ให้สี่ในห้ากองคอยป้องกันกำแพงเมืองทั้งสี่ด้าน ส่วนอีกหนึ่งกองที่เหลือให้คอยจับตามองว่ากองกำลังหลักของข้าศึกอยู่ที่ใด”

“จงกำชับพวกทหารว่าจงเล็งเป้าให้แม่น อย่าปล่อยให้ข้าศึกมีโอกาสได้ทะยานขึ้นสู่กำแพงเมืองเป็นอันขาด ! ”

“กระหม่อมน้อมรับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ ! ”

แม่ทัพคีรานจากไปพร้อมกับคำสั่ง องค์ชายอามีลวางกล้องส่องทางไกลลง จากนั้นก็เดินลงไปจากกำแพง แล้วมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าพลเรือนนับแสนที่ถูกเกณฑ์มาศึกครานี้โดยเฉพาะ

สองมือของเขาโบกสะบัดพร้อมกับแผดเสียงตะโกน “บัดนี้ ข้าศึกได้อยู่เบื้องหน้าของพวกเราแล้ว ! ”

“พวกมันหวังที่จะทำลายกำแพงเมืองของพวกเรา หวังที่จะเข้ามาเหยียบย่ำเมืองหลวงและฆ่าล้างประชากรของพวกเรา ! ”

“ช่วงเวลานี้คือช่วงเวลาที่คาบเกี่ยวระหว่างความเป็นและความตายของประเทศเรา ! องค์จักรพรรดินำทัพไปรบศึกอยู่แนวหน้า พระองค์กำลังจะกลับมาพร้อมกับชัยชนะและจะมาถึงเมืองปาฏลีบุตรในมิช้า สิ่งที่พวกเจ้าทั้งหลายต้องทำในตอนนี้ก็คือจงปกป้องกำแพงเมืองเอาไว้ให้ดี ปกป้องเมืองปาฏลีบุตรแห่งนี้ไปด้วยกันกับข้า ! เมื่อองค์จักรพรรดิเสด็จมาถึง พระองค์จะเข้ากวาดล้างข้าศึกเหล่านี้ให้สูญสิ้นในคราเดียว ! ”

ฝูงชนถูกปลุกใจให้ฮึดสู้ พวกเขาต่างก็ชูมือขึ้นสูงพลางแผดเสียงตะโกนอย่างฮึกเหิม “ปกป้องบ้านเมือง กำจัดศัตรูผู้รุกราน ! ”

เมื่ออามีลโบกมืออีกคราเสียงของฝูงชนก็เริ่มเบาลง “ต่อไป…ข้าจะแจกจ่ายอาวุธให้แก่พวกเจ้า จากนั้นพวกเจ้าทุกคนจงถือปืนแล้วขึ้นไปประจำการอยู่บนกำแพงเมืองอย่างภาคภูมิ ! ”

ทหารองค์รักษ์ของเขาเปิดกล่องอาวุธออก จากนั้นก็แจกจ่ายปืนและกระสุนให้กับชาวเมืองที่กำลังอยู่ในวัยหนุ่มเหล่านั้น

เมื่ออามีลนำทหารหน้าใหม่เหล่านี้ขึ้นประจำการอยู่บนกำแพงเมืองเสร็จสิ้นแล้ว กองทัพของเฮ้อซานเตาก็ได้เคลื่อนทัพเข้ามา ซึ่งบัดนี้พวกเขาอยู่ห่างกำแพงเมืองเพียง 100 จั้งเท่านั้น

เขาหยุดฝีก้าวลง จากนั้นก็ยกกล้องส่องทางไกลขึ้นมาส่องดูอย่างละเอียดอีกครา มีทหารขึ้นมาประจำการบนกำแพงมากจนผิดหูผิดตา พวกเขาแต่งกายมิเหมือนกันเลยสักคน ทหารจำนวนมากมิได้สวมชุดเกราะเลยด้วยซ้ำ พวกเขาสวมใส่เพียงเสื้อผ้าฝ้ายหลากสีสัน

เมื่อต้องเผชิญกับกำแพงสี่เหลี่ยมสูงตระหง่าน ทั้งยังมีหอธนูมากกว่าสิบแห่ง และยังมีปืนใหญ่อีกสิบกระบอกด้วยกัน…ทว่าอาวุธพวกนี้มิได้เป็นอันตรายต่อทหารนาวิกโยธินมากนัก ภัยคุกคามที่แท้จริงคือปืนที่ทหารเหล่านั้นถืออยู่บนกำแพงต่างหาก !

ถ้าหากใช้วิชาตัวเบาทะยานขึ้นไป คาดว่าคงถูกยิงจนร่างพรุนเป็นแน่

จะทำเยี่ยงไรดี ?

เฮ้อซานเตามิมีกองทัพอากาศอยู่ในมือ ถ้าหากมีกองทัพอากาศของกวนเสี่ยวซีก็คงจะดีมิน้อย เขาจะให้กองทัพอากาศลอยเหนือกว่าระยะของกระสุน จากนั้นก็ทิ้งระเบิดลงไปสักระลอก พวกทหารที่ประจำอยู่บนกำแพงนั่นคงแหลกเป็นจุณ

เขามิได้ออกคำสั่งให้บุกโจมตีกำแพงเมือง

เขาหันหลังกลับไป จากนั้นก็แผดเสียงคำรามลั่น “พวกเจ้าอย่าโง่ทะยานขึ้นไปบนกำแพงเลยเชียว บัดนี้ให้พวกเจ้าทุกคนจับปืนขึ้นมา แล้วเล็งเป้ายิงทหารบนกำแพงเมืองจากระยะที่ไกลที่สุด ! ”

“จงจำเอาไว้ว่าห้ามเข้าไปในระยะหวังผลของศัตรูเป็นอันขาด ! หากศัตรูยิงกระสุนโต้กลับมาจงหลบให้ว่องไว ผู้ใดถูกกระสุนยิงตาย มันผู้นั้นคือคนโง่เขลา ! ”

“ปฏิบัติ ! ”

ทหารนาวิกโยธินหนึ่งหมื่นนายยืนเรียงแถวหน้ากระดานอย่างฉับไว พวกเขายกปืนขึ้นมาพร้อมกับเดินตามเฮ้อซานเตาไปข้างหน้า

อามีลขมวดคิ้วมุ่น เขามิรู้ถึงอานุภาพของปืนเหมาเซ่อที่ทหารต้าเซี่ยมีเสียด้วยซ้ำ เขากำลังประหลาดใจว่าข้าศึกกำลังทำอันใดกันแน่ ?

หากจะโจมตีเมืองก็ควรรวมพลเพื่อทะลุแนวกำแพงมามากกว่ามิใช่หรือ ?

มินานนัก เฮ้อซานเตาก็ได้นำทัพมาถึงจุดที่อยู่ห่างจากกำแพงเมืองราว 10 จั้ง

เขายกปืนขึ้นเล็ง…

“ปัง… ! ”

เสียงกระสุนปืนดังสนั่นทำทะลายความเงียบสงบของรุ่งอรุณจนแหลกลาญ

ทหารนายหนึ่งบนกำแพงเมืองร่วงหล่นลงสู่พื้น

อามีลยังมิทันมีปฏิกิริยาต่อสถานการณ์ที่มิคาดฝัน ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดัง “ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ…” เสียงปืนดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องหนึ่งระลอก ทหารบนกำแพงจำนวนมากถูกยิงโดยมิทันตั้งตัว

“ระวัง…”

“รีบหาที่กำบังเร็วเข้า… ! ”

“จงถ่อยทอดคำสั่งออกไป…ให้คีรานใช้ปืนใหญ่และธนูยิงโต้ตอบ ! ”