นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1264
สรุปบท ตอนที่ 1264 ฉางอันยามค่ำคืน: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 1264 ฉางอันยามค่ำคืน – นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) โดย Internet
บท ตอนที่ 1264 ฉางอันยามค่ำคืน ของ นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) ในหมวดนิยายทะลุมิติ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 1264 ฉางอันยามค่ำคืน
ข่าวคราวการส่งมอบบัลลังก์ให้องค์ชายใหญ่ได้สั่นสะเทือนทั้งเมืองฉางอันในรัชสมัยต้าเซี่ยปีที่ห้า เดือนสาม วันที่หก ยามราตรี !
มิมีผู้ใดเชื่อว่าเป็นความจริงแม้แต่คนเดียว !
นั่นเพราะฝ่าบาทยังหนุ่มยังหนุ่มยังแน่น !
ตลอดหลายปีที่พระองค์ทรงขึ้นครองบัลลังก์ พระองค์ได้นำพาต้าเซี่ยพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว เอ่ยได้ว่าก้าวกระโดดจนเป็นที่จับตามอง !
ถึงขนาดที่ทุกคนได้เชื่อมั่นว่าต้าเซี่ยจะต้องเจริญก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป !
ชีวิตในวันข้างหน้าจำต้องสมบูรณ์แบบ ทว่ามิมีผู้ใดคิดถึงจุดนี้มาก่อน !
ฝ่าบาททรงมีพระพลานามัยที่สมบูรณ์แข็งแรงดี เหตุใดพระองค์ถึงต้องสละราชบัลลังก์ด้วยเล่า ?
ฝ่าบาทส่งมอบต้าเซี่ยไว้ในมือของจักรพรรดิพระองค์ใหม่ที่มีพระชนมพรรษาเพียงแค่ 12 พรรษาเท่านั้น… แต่นั่นก็มิเป็นไรหรอกหากพระองค์ดำรงตำแหน่งจักรพรรดิพระเจ้าหลวงคอยชี้นำอยู่เบื้องหลัง
ทว่าก่อนที่งานประชุมราชสำนักจะสิ้นสุดลงยามพลบค่ำ ฝ่าบาทได้ชี้แจงแล้วว่าพระองค์จะมิดำรงตำแหน่งจักรพรรดิพระเจ้าหลวง พระองค์จะเป็นแม่ทัพนำกองทัพเรือออกสำรวจมหาสมุทร
การออกสำรวจทางไกลมันอันตรายมากมิใช่หรือ ?
นี่เป็นสาเหตุที่ฝ่าบาททรงสละราชบัลลังก์ให้อู๋เทียนซื่อใช่หรือไม่ ?
ราษฎรในเมืองฉางอันยังคงนิ่งเงียบเอ่ยอันใดมิออก เมื่อรู้ว่าฝ่าบาทจะทรงสละราชบัลลังก์ ความฝันที่จะมีชีวิตสมบูรณ์แบบของพวกเขาได้มลายหายไปกลายเป็นความรู้สึกยุ่งเหยิงทันพลัน
จักรพรรดิที่มีพระปรีชาสามารถเช่นนี้จะไปหามาจากที่ใดได้อีกกัน ?
พระองค์ทรงรอบรู้และเข้าถึงง่าย พระองค์มักจะคิดถึงราษฎรเป็นลำดับแรก พระองค์ทรงทำเพื่อต้าเซี่ยอย่างแท้จริง
แม้อู๋เทียนซื่อจะเป็นพระโอรสของพระองค์ แต่เขาก็คงมิอาจเทียบเคียงกับผู้เป็นบิดาได้ !
ในราตรีนั้นเอง แสงไฟในตรอกปู๋เย้ยังคงส่องสว่างมิยอมหลับใหล ทว่าวันนี้แทบจะมิมีแขกเหรื่อในหอนางโลมเลย
ในราตรีนั้น ร้านรวงบนถนนจูเชว่ยังคงเปิดตามปกติ ทว่ากลับไร้ซึ่งผู้คนเดินทางไปจับจ่ายใช้สอย
เมื่อชาวฉางอันนับล้านชีวิตได้ทราบข่าวนี้ ความกระหายที่จะไปหอนางโลมหรือไปเดินเล่นซื้อของก็เหือดหายไปทันพลัน
พวกเขาไปรวมตัวกันกลุ่มละสามถึงห้าคน ทำให้กิจการที่ร้านน้ำชาและร้านสุราคึกคักเป็นพิเศษ
บ้างก็ดื่มชา บ้างก็ดื่มสุราพลางสนทนาถึงเรื่องในวันวาน สนทนาถึงความสุขและความขื่นขมในวันวาน ทว่าทุกกลุ่มล้วนสนทนาถึงเรื่องขององค์จักรพรรดิ
จากหลินเจียงจนถึงจินหลิง
จากจินหลิงจนถึงเมืองกวนหยุนแห่งราชวงศ์อู๋
จากเมืองกวนหยุนลงสู่มหาสมุทรและวกกลับมายังเมืองฉางอัน
ซือหม่าเทานัดรวมพลที่หอซื่อฟาง เพียงเเต่วันนี้พวกเขามิค่อยรู้สึกอยากอาหารเท่าใดนัก อาหารยังคงวางอยู่เต็มโต๊ะมิมีผู้ใดแตะแม้แต่คนเดียว
“โบราณกล่าวไว้ว่า เมื่อเปลี่ยนเป็นจักรพรรดิพระองค์ใหม่ ขุนนางก็ย่อมเปลี่ยนใหม่เช่นกัน พวกเจ้าคิดว่าจักรพรรดิพระองค์ใหม่จะเปลี่ยนขุนนางในราชสำนักหรือไม่ ? แล้วต้าเซี่ยจะเปลี่ยนนโยบายหรือไม่ ? ” หวางซุนอู๋หยาเอ่ยถามเสียงแผ่ว
“ข้าคิดว่าคงมิมีอันใดเปลี่ยนแปลงไปหรอก” ซือหม่าเทาครุ่นคิดแล้วเอ่ยต่อว่า “พวกเจ้าลองคิดดูสิ จักรพรรดิพระองค์ใหม่ยังเยาว์วัยอยู่มิใช่หรือ”
“ดังนั้นเขาย่อมต้องการขุนนางเก่า ๆ เหล่านั้นแน่นอน”
“ส่วนการที่ฝ่าบาททรงแต่งตั้งเยี่ยนเป่ยซี หนิงหยู่ชุนและฉินโม่เหวินเข้ามาเป็นเสนาบดีทั้งสามฝ่ายนั้น ก็เป็นที่แจ่มชัดแล้วว่าพระองค์มีพระประสงค์ที่จะแต่งตั้งพวกเขามาคอยช่วยเหลือจักรพรรดิพระองค์ใหม่ เพื่อให้นโยบายของต้าเซี่ยดำเนินไปดังเดิม ! ”
เยี่ยนเป่ยซีขมวดคิ้วมุ่นพลางเอ่ยขึ้นมาว่า “ดังนั้นแล้ว การที่เขามีผลงานความดีความชอบมหาศาลก็มิใช่เรื่องดีแต่อย่างใด ! ”
คำเอ่ยนี้ของเขาทำให้ทุกคนผงะ เยี่ยนเป่ยซีลูบเครายาวแล้วเอ่ยต่อว่า “พวกเจ้าลองคิดดูเถิด เขากลายเป็นจักรพรรดิที่มิมีผู้ใดเทียบเคียงได้อีกแล้วในต้าเซี่ย นี่เท่ากับว่าเขาได้สร้างความกดดันให้กับจักรพรรดิพระองค์ใหม่มากมายเพียงใดกัน ? ”
“ต่อไปเมื่อจะดำเนินนโยบายอันใด ราษฎรต้าเซี่ยก็จะนำผลงานที่เขาเคยทำมาเปรียบเทียบกับผลงานของจักรพรรดิพระองค์ใหม่ อย่าว่าแต่เขาเพิ่งอายุ 12 ปีเลย ต่อให้เขาอายุ 20 ปี เขาก็มิมีทางทำผลงานได้ดีเท่าฟู่เสี่ยวกวนหรอก ! ”
“สิ่งที่ข้ากังวลก็คือ…ข้าเกรงว่าจักรพรรดิพระองค์ใหม่จะหัวแข็งในด้านการดำเนินนโยบายมากจนเกินไป นี่หมายความว่าเยี่ยงไรน่ะหรือ ? ถ้าหากว่าจักรพรรดิพระองค์ใหม่ทรงมีเสด็จพ่อของเขาเป็นตัวอย่าง และอยากจะบริหารประเทศให้ดีกว่าเดิม อยากจะทำให้ดียิ่งกว่าผู้เป็นพ่อ… แท้ที่จริงแล้วพวกเราก็รู้กันอยู่เต็มอก มิว่าจะเป็นด้านพลเรือนหรือด้านการทหาร ฟู่เสี่ยวกวนล้วนเก่งกาจเหนือผู้ใดในใต้หล้า ! ”
“บทกวีของเขาถูกจารึกเป็นบรรทัดแรกบนหินเชียนเปยสือมากถึง 6 บท ผู้ใดจะเทียบเคียงเขาได้กัน ? ”
“เขาขยายอาณาเขตได้กว้างใหญ่ถึงเพียงนี้ ประเทศเพื่อนบ้านทั้งสิบกว่าประเทศต่างก็ยอมสวามิภักดิ์ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังต้องการที่จะมีชัยเหนือทวีปยุโรปอีกด้วย…ผู้ใดจะเทียบเคียงเขาได้อีกกัน ? ”
“เขาได้กระทำเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย ! เกรงว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็คงมิคิดที่จะทิ้งงานทิ้งการให้จักรพรรดิพระองค์ใหม่ได้จัดการ… พวกเจ้าเป็นขุนนางในราชสำนัก พวกเจ้าลองครุ่นคิดดูเถิดว่าเมื่อจักรพรรดิพระองค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์แล้วนั้น ยังเหลือเรื่องใดให้เขาจัดการอีกบ้าง ? ”
ทุกคนลองคิดย้อนกลับไป ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่เยี่ยนเป่ยซีเอ่ยไว้มิมีผิดเพี้ยน จากนโยบายพัฒนาชุมชนไปจนถึงแผนพัฒนาต้าเซี่ยระยะห้าปี เขาได้จัดการเรื่องราวน้อยใหญ่ในต้าเซี่ยอย่างละเอียดละออโดยที่มิทันรู้ตัวในขณะที่ดำรงอยู่ในตำแหน่ง ส่วนจักรพรรดิพระองค์ใหม่เพียงแค่รักษานโยบายนี้ไปมิให้ออกนอกลู่นอกทางมากเกินไปก็เป็นพอแล้ว
“ดังนั้นถ้าจักรพรรดิพระองค์ใหม่มิคิดที่จะแข่งกับเขา แล้วมิชุบมือเปิบ เพียงเท่านี้ต้าเซี่ยก็จะไร้สิ่งใดให้กังวลใจแล้ว”
เมื่อเยี่ยนเป่ยซีเอ่ยมาถึงตอนนี้ สิ่งที่เขาต้องการจะสื่อก็คือถ้าหากจักรพรรดิพระองค์ใหม่คิดจะแข่งกับผู้เป็นบิดา เช่นนั้นอนาคตของต้าเซี่ยเกรงว่าจะตกระกำลำบากแล้ว !
เพราะเยี่ยงไรก็มิอาจเทียบเคียงกับเขาได้เลย !
เพราะทุกสิ่งที่ฟู่เสี่ยวกวนทำนั้นล้วนดีเยี่ยม ดังนั้นจักรพรรดิพระองค์ใหม่มิมีทางที่จะเหนือไปกว่าเขาได้
“แต่ก็มิจำเป็นต้องกังวลไป จักรพรรดิพระองค์ใหม่ยังเยาว์มากนัก ดังนั้นพวกเจ้าเสนาดีทั้งสามฝ่ายจะต้องคอยชี้นำและปลูกฝังเขาให้อยู่ในลู่ทาง”
และนี่คงเป็นสาเหตุที่ฟู่เสี่ยวกวนสละราชบัลลังก์ในขณะที่จักรพรรดิพระองค์ใหม่ยังเยาว์วัยถึงเพียงนี้…
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)