นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1276
ตอนที่ 1276 ออกประพาส
นักประวัติศาสตร์ต่างก็วิจารณ์อู๋เทียนซื่อจักรพรรดิองค์ที่สองของต้าเซี่ยแตกต่างกันออกไป
ในหนังสือชีวประวัติของจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยได้สาธยายวิถีการเจริญเติบโตของเขาโดยละเอียด เห็นว่าความผิดแต่ละอย่างที่เขาได้กระทำลงไปนั้น เริ่มต้นตั้งแต่ตอนที่ปฐมจักรพรรดิตัดสินพระทัยจะส่งต่อบัลลังก์ให้แก่เขา ซึ่งมันเป็นตัวกำหนดโชคชะตาและโศกนาฏกรรมที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่อู๋เทียนซื่อขึ้นครองบัลลังก์ !
จะว่าไปแล้วโศกนาฏกรรมนี้ได้เกิดขึ้นในช่วงที่เขาเจริญเติบโตนั่นเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงหนึ่งปีนั้นที่เขาได้มาเรียนรู้งานอยู่ข้างกายของฟู่เสี่ยวกวน เขามิเคยเข้าใจคำสอนของผู้เป็นบิดาอย่างถ่องแท้เลยสักครา กล่าวได้ว่านี่คือความผิดพลาดคราใหญ่ของปฐมจักรพรรดิ
พระองค์รวมเอกราชต้าเซี่ย บริหารจัดการต้าเซี่ยได้อย่างดีเยี่ยม แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขายังขาดประสบการณ์ในการสั่งสอนอบรมองค์รัชทายาท
มีนักประวัติศาสตร์บางคนเอ่ยว่าการตัดสินพระทัยครานี้ของปฐมจักรพรรดิเป็นไปอย่างรีบร้อน และสาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็มีมากมาย ทว่าสาเหตุที่เป็นที่ยอมรับของราษฎรต้าเซี่ยอย่างแพร่หลายมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
ซึ่งนั่นก็คือ…เดิมทีปฐมจักรพรรดิอาจจะลังเลในการส่งต่อราชบัลลังก์ ก่อนหน้านี้เขามิเคยแต่งตั้งรัชทายาทมาก่อน เขามีโอรสหลายพระองค์ก็จริง แรกเริ่มเขาคิดจะให้บรรดาโอรสของเขาขึ้นครองบัลลังก์ผ่านการเลือกตั้ง ดังนั้นเขาจึงฝากโอรสและธิดาให้เหวินสิงโจวเป็นผู้อบรมบ่มวิชา
การเลือกตั้งเป็นพระราชดำริของปฐมจักรพรรดิ รวมถึงขุนนางชั้นผู้ใหญ่ก็เคยวาดหวังว่าจะมาจากการเลือกตั้งเช่นกัน
แต่มิรู้เพราะเหตุใดฝ่าบาทถึงล้มเลิกพระราชดำรินี้ไปเสีย พระองค์รีบร้อนที่จะไปบุกเบิกมหาสมุทร รีบร้อนไปใช้ชีวิตเจ้าสำราญดั่งที่พระองค์ทรงปรารถนา ด้วยเหตุนี้พระองค์จึงเลือกที่จะสลัดตำแหน่งจักรพรรดิให้กับฮุ่ยหวงผู้ที่ยังอ่อนด้อยทางความคิดและขาดประสบการณ์ สิ่งเหล่านี้ได้ฟูมฟักจักรพรรดิฮุ่ยหวงให้มีพฤติกรรมลุ่มหลงมัวเมาต่าง ๆ นา ๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง
ดังนั้น…ความผิดของจักรพรรดิฮุ่ยหวงถือเป็นความผิดของปฐมจักรพรรดิด้วยเช่นกัน !
นักประวัติศาสตร์บางคนเห็นว่า จักรพรรดิฮุ่ยหวงคือโอรสองค์โตของปฐมจักรพรรดิ ได้ร่ำเรียนวิชามาจากนักปราชญ์เหวินสิงโจว และได้ติดตามฝ่าบาททรงว่าราชกิจมานานแรมปี
ในเมื่อปฐมจักรรพรรดิเลือกองค์ชายใหญ่ขึ้นมาสืบทอดราชบัลลังก์ เช่นนั้นก็พอจะบ่งบอกได้ว่าพระองค์มิใช่คนที่ไร้ความสามารถ พระองค์ย่อมมีแสงที่ส่องสว่าง เพียงแต่ว่าแสงสว่างของพระองค์ช่างดูเล็กน้อย เมื่อเทียบกับแสงเจิดจ้าของปฐมจักรพรรดิฟู่เสี่ยวกวน
เปรียบดั่งแสงสว่างจากหิ่งห้อยและแสงกระจ่างของจันทรา !
ปฐมจักรพรรดิคือผู้แต่งตั้งเสนาบดีทั้งสามฝ่าย การลงมติของคณะรัฐมนตรี เป้าประสงค์ที่แท้จริงอยู่ที่การจำกัดอำนาจของจักรพรรดิ และรับข้อดีมาจากทุกคน รวบรวมสติปัญญาของทุกคนเข้ามากำหนดนโยบายที่มีประโยชน์ต่อต้าเซี่ย
นี่แหละที่เขาเรียกว่าการควบคุมอำนาจของจักรพรรดิ !
เจตนารมณ์ของปฐมจักรพรรดิก็คือต้องการจะสลัดกรงที่กักขังราษฎรทิ้งไป โดยสวมกรงคอยบังคับการกระทำของตนแทน
เมื่อจักรพรรดิฮุ่ยหวงผู้สืบทอดราชบัลลังก์ แม้จะทรงพระเยาว์ทว่าพระองค์ก็มีความมุ่งมั่นที่จะสืบทอดเจตนารมณ์และบุกเบิกเพื่อคนรุ่นหลัง
ทว่าท้ายที่สุดแล้ว จักรพรรดิฮุ่ยหวงก็มิเข้าใจถึงความเพียรพยามของผู้เป็นบิดาเลย เขาถูกจองจำอยู่ในกรง และนี่เป็นดั่งปิศาจร้ายที่คอยหลอกหลอนเขาอยู่ในใจ น่าเสียดายที่ท้ายที่สุดแล้วเขามิอาจปลดบ่วงพันธการนี้ออกไปได้
……
……
ฉางอันยามฤดูใบไม้ร่วงนั้นสวยงามเป็นพิเศษ
อู๋เทียนซื่อออกไปเดินเล่นบนถนนจูเชว่นอกพระราชวัง โดยมีหลิวจิ่นคอยประกบอยู่ข้าง ๆ
เขาสวมชุดคลุมยาวที่ดูงดงามประณีต ในมือถือพัดหนึ่งอัน ปลอมตัวเป็นคุณชายจากตระกูลใหญ่ออกไปเดินเล่นข้างนอก
เขามีหน้าตาที่หล่อเหลาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ริมฝีปากแดงฉ่ำ ฟันขาวสะอาดสะอ้าน ทั้งยังมีท่าทีองอาจห้าวหาญ รูปลักษณ์ภายนอกดูมิเหมือนเด็กหนุ่มอายุสิบสามเอาเสียเลย ดูเหมือนวัยรุ่นที่โตเต็มที่แล้วมากกว่า เมื่อเดินอยู่บนถนนจูเชว่ซึ่งมีผู้คนขวักไขว่ เขาจึงตกเป็นเป้าสายตาของบรรดาหญิงสาวทั้งหลาย
ทุกสิ่งดูแปลกตาสำหรับอู๋เทียนซื่อ เนื่องจากเขาแทบจะมิมีโอกาสได้ออกมานอกพระราชวังเลย
เขานึกย้อนกลับไปเมื่อคราที่ได้ติดตามเสด็จพ่อไปยังไร่หลวงที่โม่โจว เขารู้สึกได้ว่าคืนวันที่มิต้องมีภาระรับผิดชอบอันใดนั้นช่างสวยงามเสียเหลือเกิน การที่ได้เดินตะลอนบนถนนจูเชว่ มิต้องคิดเรื่องราวในราชสำนักให้ปวดศีรษะ เดินรับแสงสุริยาที่อบอุ่นกำลังพอดี พลางทอดสายตามองฝูงชนที่หลั่งไหลเข้ามามิขาดสาย ฟังเสียงผู้คนดังจอแจราวกับว่าสิ่งเหล่านี้ได้ชะล้างความทุกข์กังวลใจได้มากโขเลยทีเดียว
แต่จะชะล้างได้หมดจริง ๆ หรือ ?
เพราะเยี่ยงไรเสียที่นี่ก็คือประเทศของเจิ้น !
พวกเขาคือราษฎรของเจิ้น !
พวกเขาได้ใช้ชีวิตโดยไร้ความทุกข์ไร้ความกังวลภายใต้ยุคสมัยของเสด็จพ่อ แล้วเจิ้นเล่าจะทำอันใดให้ราษฎรของเจิ้นได้อีกบ้าง ?
เจิ้นจะทำให้พวกเขามีชีวิตที่ดีกว่านี้ได้เยี่ยงไร ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)