นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1304
ตอนที่ 1304 แผนการอันยิ่งใหญ่
ฟู่เสี่ยวกวนนำกองทัพเรือขึ้นฝั่งที่อิงเทียน
เดิมทีสถานที่แห่งนี้มีนามว่าอแลสกา แต่ในเมื่อฟู่เสี่ยนวกวนมาถึงที่นี่ก่อนชาติอื่น ก็จะมิมีอแลสกาปรากฏขึ้นมาบนแผนที่อีกต่อไป !
เขายืนอยู่บนบกแล้วก้าวสั้น ๆ ไปด้วยความตื่นเต้นที่ซัดถาโถมเข้ามาในใจ ทว่าก้าวสั้น ๆ นี้กลับเป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่สำหรับมวลมนุษยชาติ !
เขาย่อมมิรู้ถึงสิ่งนี้ บัดนี้เขารู้สึกปีติยินดีเป็นอย่างยิ่ง “อเมริกา…ข้ามาแล้ว ในเมื่อข้ามาแล้ว เจ้าคงมิได้ถือกำเนิดขึ้นอีกบนโลกใบนี้ ! ”
“เมื่อข้ายืนอยู่ที่นี่ ชาวอินเดียแดงทุกคนจะต้องตกเป็นของข้า ! ”
“หากพวกเจ้าคิดจะย้ายถิ่นฐานเข้ามาสถาปนาประเทศบนทวีปอเมริกาแห่งนี้…พวกเจ้าฝันไปก่อนเถิด ! ”
บัดนี้แผนการอันยิ่งใหญ่ได้ผุดขึ้นมาในหัวของเขา
เมื่ออิงเทียนก่อตั้งแล้วเสร็จเมื่อใด เมื่ออู่ต่อเรือและท่าเรือสร้างเสร็จ ทวีปอเมริกาอันกว้างใหญ่แห่งนี้จะต้องเป็นที่นาของเขาทั้งหมด !
เขาต้องการเป็นเศรษฐีที่ดินที่ยิ่งใหญ่ที่สุด บนทวีปเเห่งใหม่ เขาต้องการร่วมมือกับต้าเซี่ย ทว่ามิใช่การเป็นประเทศราชของต้าเซี่ย แต่เพียงมีความสัมพันธ์อันแนบแน่นกับต้าเซี่ยเท่านั้น เพราะเยี่ยงไรเสียจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยก็เป็นบุตรชายของเขาเอง !
ชั่วอึดใจนั้นเอง ฟู่เสี่ยวกวนชายวัยสามสิบปีก็รู้สึกราวกับว่าได้ย้อนกลับไปในวัยหนุ่มอีกครา !
เขายกสองแขนขึ้นแล้วอ้าออกเพื่อโอบกอดอากาศ ราวกับว่ากำลังโอบกอดผืนปฐพีแห่งนี้เอาไว้ในอ้อมแขนของเขา !
“เสี่ยวไป๋ ! ”
“ข้าคิดออกเเล้ว ! ”
ไป๋ยู่เหลียนผงะพลางครุ่นคิดในใจว่า…สิ่งที่เจ้าครุ่นคิดมาตลอดการเดินทางล้วนเป็นเรื่องของการสร้างคฤหาสน์และการเป็นเศรษฐีที่ดินมิใช่หรือ ?
“คิดอันใดออกเยี่ยงนั้นหรือ ? ”
“สถาปนาประเทศ ข้ายังอยากสถาปนาประเทศ ! ”
ฟู่เสี่ยวกวนชี้นิ้วไปข้างหน้า “ข้าต้องการสถาปนาประเทศใหม่ซึ่งมีขนาดใหญ่ยิ่งกว่าต้าเซี่ย ! ข้าต้องการให้ชาวอินเดียแดงที่นี่กลายเป็นขุนนางและราษฎรของประเทศแห่งใหม่ ! ”
“ข้าต้องการให้ที่นี่เป็นฐานที่มั่นแห่งใหม่ เพื่อที่จะเดินทางไปยังประเทศรอบข้าง…แล้วมุ่งสู่ทุกผืนปฐพีของมหาสมุทรแปซิฟิก ! ”
“ในเมื่อข้าอยากจะเป็นเศรษฐที่ดิน เช่นนั้นข้าก็จะเป็นเศรษฐีที่ดินที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ ! ”
“เสี่ยวไป๋ จงรวบรวมกำลังพล…แล้วบุกเข้าไป ! ”
ไป๋ยู่เหลียนมิรู้ว่า เหตุใดอยู่ ๆ ฟู่เสี่ยวกวนถึงเกิดความฮึกเหิมขึ้นมากะทันหัน ทว่าถือเป็นเรื่องดีอย่างมิต้องสงสัย
เหมือนว่าจักรพรรดิพระเจ้าหลวงคนที่เอาแต่เอ่ยว่าจะนอนอาบแดดอยู่ริมชายหาด คิดแต่จะมีที่ดินไว้ในครอบครองราวกับจะใช้ชีวิตอย่างราบเรียบผู้นั้นได้ฟื้นคืนสติกลับมาอีกครา
“รับทราบ ! ”
“นี่เป็นปณิธานอันยิ่งใหญ่ของเจ้า ข้าไป๋ยู่เหลียน…จะน้อมปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้า ! ”
กองกำลังหนึ่งหมื่นนายซึ่งติดตั้งอาวุธพร้อมสรรพมุ่งหน้าเข้าไปในดินแดนที่มิเคยรู้จักมาก่อน โดยมีเหล่าสตรีติดตามไปด้วย ส่วนทหารนาวิกโยธินที่เหลืออีกหนึ่งหมื่นนายทำหน้าที่ดูแลชาวนา ช่างฝีมือและบุคลากรทางการเเพทย์ รวมทั้งสิ้นสามแสนคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)