นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1309
สรุปบท ตอนที่ 1309 ล้อมเมือง: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)
ตอนที่ 1309 ล้อมเมือง – ตอนที่ต้องอ่านของ นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)
ตอนนี้ของ นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายทะลุมิติทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 1309 ล้อมเมือง จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ตอนที่ 1309 ล้อมเมือง
กองทัพบกที่หนึ่งของกวนเสี่ยวซียังคงอยู่ที่เมืองฝูสั่ว
เพียงแต่ว่าเมืองนี้ถูกทหารนับล้านนายของประเทศซิลูซิดล้อมเอาไว้ทั้งหมดแล้ว
ในศาลาว่าการ มาร์ควิสเวลลีสรู้สึกเป็นกังวลมากยิ่งนัก
บัดนี้เขาได้เรียนรู้ภาษาของต้าเซี่ยมาบ้างแล้ว แม้จะยังออกเสียงมิค่อยถูก แต่ก็สามารถสื่อสารพื้นฐานได้อย่างมิมีปัญหา
บัดนี้เขากำลังใช้ภาษาต้าเซี่ยสนทนากับกวนเสี่ยวซีด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ท่านเเม่ทัพ กองทัพนับล้านนายเหล่านั้นมีท่านเคานต์อาริสต้านำทัพมาด้วยตนเอง ! ”
“ท่านเคานต์อาริสต้ามีปืนในครอบครองทั้งสิ้นสามแสนกระบอก อีกทั้งยังมีปืนใหญ่อีกด้วย… ท่านแม่ทัพมิกังวลจริง ๆ หรือ ? ”
กวนเสี่ยวซียิ้มร่า เขาเดินเข้าไปตบบ่าของมาร์ควิสเวลลีสอย่างเป็นกันเอง เขามิได้ตอบคำถามนั้น แต่กลับเอ่ยถามเรื่องอื่นขึ้นมาเเทน “เจ้าคิดว่าพระเจ้าเซคิวลัสที่หนึ่งได้รับจดหมายที่พวกเราส่งไปให้เขาหรือไม่ ? ”
มาร์ควิสเวลลีสผงะ เมื่อลองคำนวณเวลาดูแล้ว เขาจึงส่ายศีรษะ “คงมิเร็วถึงเพียงนั้นหรอก จากที่นี่ไปยังเมืองแอนตีออกจำต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองเดือนขอรับ”
กวนเสี่ยวซีเลิกคิ้วขึ้น “น่าเสียดายยิ่งนัก”
“เสียดายอันใดเยี่ยงนั้นหรือขอรับ ? ”
“เห็นทีการกำจัดทหารหนึ่งล้านนายคงจะเป็นหนทางเดียวที่ข้าสามารถทำได้แล้วน่ะสิ ! ”
เวลลีสผงะตกใจ เดิมทีคิดว่าท่านแม่ทัพกวนผู้นี้จะออกไปดูสถานการณ์บนกำแพงเมืองเสียอีก คาดมิถึงว่าเขาจะนั่งลงบนเก้าอี้อย่างใจเย็น
ท่านแม่ทัพกวนผู้นี้มั่นใจถึงเพียงนี้เชียวหรือ ?
เมื่อมาร์ควิสเวลลีสลองย้อนกลับมาตริตรองอย่างละเอียด ทุกวันนี้เมืองฝูสั่วมีทหารของเขาทั้งสิ้นสี่แสนนาย ถ้าหากพวกเขาเหาะเหินขึ้นไปบนท้องนภาแล้วปล่อยระเบิดลงมาอีกล่ะก็… ทหารหนึ่งล้านนายของท่านเคานต์อาริสต้าเกรงว่าคงมิอาจทำอันใดพวกเขาได้
และแผนการรบของกวนเสี่ยวซีก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ
นี่เป็นการเดินทางไกลซึ่งมิเคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ การหารือระหว่างกวนเสี่ยวซี เผิงยวี๋เยี่ยนและคนอื่น ๆ ยังคงเป็นการลดความสูญเสียของทหารดังเดิม เพราะมิรู้ว่าหนทางข้างหน้าอีกยาวไกลหรือไม่ และมิรู้ว่าหนทางข้างหน้าจะมีศัตรูมากน้อยเพียงใด
ทว่าระเบิดที่จะใช้ในครานี้ มิใช่ระเบิดที่นำมาจากต้าเซี่ย แต่เป็นดินปืนที่ได้มาจากโกดังยุทโธปกรณ์ของเมืองฝูสั่ว พวกเขาได้นำมาดัดแปลงทำเป็นระเบิด
แน่นอนว่ากวนเสี่ยวซีมิได้รู้สึกกังวลกับผลการรบในครานี้ เขาต้มชาพลางสนทนากับเผิงยวี๋เยี่ยน
“หลังจบศึกครานี้ พวกเราต้องออกเดินทางแล้ว ฟู่เสี่ยวกวนใช้เส้นทางมหาสมุทร ถ้าหากทุกอย่างราบรื่น เกรงว่าเขาคงจะนำหน้าพวกเราไปไกล”
“พวกเราเสียเวลาอยู่ที่นี่สองเดือนแล้ว ต่อไปคงต้องเพิ่มความเร็วในการเดินทัพขึ้นอีกสักหน่อย แน่นอนว่าหากพระเจ้าเซคิวลัสที่หนึ่งได้รับจดหมายของพวกเราแล้วยอมให้พวกเราผ่านทางแต่โดยดี ถึงจะเป็นการดีที่สุด เพราะข้ามิมีอารมณ์จะไปตีเมืองแอนติออกอันใดนั่นแล้ว”
เผิงยวี๋เยี่ยนทำท่าทางครุ่นคิดชั่วครู่ “เมื่อผลแพ้ชนะของศึกครานี้แพร่ไปถึงหูของพระเจ้าเซคิวลัสที่หนึ่งเมื่อใด…เกรงว่าเขาคงมิบังอาจสกัดกั้นพวกเราอีก”
ถ้าหากกองทัพทั้งหนึ่งล้านนายของพระเจ้าเซคิวลัสที่หนึ่งถูกกำจัดจนสูญสิ้น เขาย่อมไร้ความกล้าหาญที่จะสกัดกั้นขวางทางศัตรู !
หวังว่าเขาจะจำคำทำนายนั้นได้เช่นกัน
ในเมื่อเป้าหมายของศัตรูคือฝูหล่างจี เช่นนั้นก็มิมีความจำเป็นอันใดที่จะทำหน้าที่เป็นยามเฝ้าประตูให้กับฝูหล่างจี
บรรยากาศภายในศาลาว่าการผ่อนคลายยิ่งนัก หลังจากที่มาร์ควิสเวลลีสได้คบหากับพวกกวนเสี่ยวซีเป็นเวลาสองเดือน เขาจึงได้ค้นพบว่าความเป็นศัตรูคู่แค้นระหว่างเขากับข้าศึกได้มลายหายไปจนหมดสิ้น เขารู้สึกว่านี่คือกองทัพที่ยิ่งใหญ่กองทัพหนึ่ง แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังแอบหวังว่าจะได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพนี้ เพื่อเป็นสักขีพยานในการพิชิตยุโรปของพวกเขา
หลังจากที่พวกเขาเข้ามาที่นี่ พวกเขาก็ได้บริหารเมืองฝูสั่วแห่งนี้ให้ดีขึ้นกว่าเดิม พวกเขาบังคับใช้กฎระเบียบทางการทหารที่เข้มงวด จนสามารถเอาชนะใจชาวเมืองและได้รับการต้อนรับในที่สุด ทำให้ชาวเมืองรู้สึกว่าทหารเหล่านั้นมิใช่ผู้บุกรุกแต่อย่างใด
ทว่าบัดนี้เมืองฝูสั่วกำลังจะถูกโจมตี เช่นนั้นทหารในชุดเกราะสีเงินพวกนั้นต้องออกไปรบ ว่ากันว่ากองทัพของท่านเคานต์อาริสต้านั้นมีจำนวนมหาศาลนับล้านคนเลยทีเดียว…
ชาวเมืองฝูสั่วมิรู้ว่าควรจะช่วยเหลือทหารต้าเซี่ยเยี่ยงไร
แต่อย่างน้อยพวกเขาก็มิได้หักหลังทหารต้าเซี่ย
พวกเขาทำได้เพียงแค่มอง ไม่แม้แต่จะภาวนาให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นผู้ชนะเสียด้วยซ้ำ
กองทัพของท่านเคานต์อาริสต้าเข้าใกล้กำแพงเมืองเรื่อย ๆ แล้ว ทหารปืนใหญ่ของพวกเขากำลังเข็นปืนใหญ่เข้าไปในวิถีกระสุน
และในตอนนั้นเอง
ท่านเคานต์พลันเงยหน้าขึ้นมองท้องนภา รูม่านตาของเขาพลันหดลง หว่างคิ้วขมวดแน่นทันใด เมื่อยกกล้องส่งทางไกลขึ้นมามองดู เขาจึงเห็นบอลลูนไฟกำลังลอยตัวขึ้นอย่างช้า ๆ จากเมืองฝูสั่ว !
“ตู้ม… ! ”
ปืนใหญ่บนกำแพงเมืองยิงเปิดศึกภายใต้การควบคุมของทหารต้าเซี่ย ผู้ที่ยิงปืนใหญ่ล้วนเป็นทหารที่เก่าแก่ วิถีกระสุนปืนใหญ่ตกลงไปบริเวณแนวหน้าพอดิบพอดี
เมื่อกระสุนปืนใหญ่ระเบิดออก ทหารสิบกว่านายจึงถูกยิงจนร่างเละกระจัดกระจาย
กองทัพของท่านเคานต์อาริสต้ายังคงเดินหน้าต่อไป ปืนใหญ่ที่ประจำการทั้งสี่มุมบนกำแพงเมืองยิงกระสุนออกมาอีกระลอก
อาริสต้ามิได้มองไปยังสนามรบแนวหน้า บัดนี้เขายังคงเงยหน้าขึ้นมองบอลลูนไฟที่กำลังคืบคลานเข้ามาช้า ๆ ทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นวาบจับหัวใจ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)