นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1323

ตอนที่​ 1323 บทสนทนา​ยามค่ำคืน​ใน​จวน​ตระกูล​จัว​

เสียง​ประทัด​ดังสนั่น​ทั้งวัน​มิว่างเว้น​

อากาศ​สดใส​ หิมะ​ค่อย ๆ​ ละลาย​หาย​ไป​ แท้ที่จริง​เวลานี้​อากาศ​หนาว​เย็นยะเยือก​ ทว่า​อากาศ​หนาว​เช่นนี้​กลับ​มิส่งผลกระทบ​ใด​ต่อ​บรรดา​เด็ก​ ๆ ใน​เมือง​ฉางอัน​

พวกเขา​จับกลุ่ม​กัน​สี่ถึงห้า​คน​วิ่งไล่​จับ​กัน​ตาม​ถนนหนทาง​ จากนั้น​ก็​ใช้ธูป​ใน​มือ​จุด​ประทัด​พร้อมกับ​โยน​มัน​ออก​ไป​ หลังจากนั้น​ก็​ยก​มือขึ้น​มาอุด​หู​ หัวเราะ​ร่า​แล้ว​พา​กัน​วิ่ง​ออก​ไป​อย่าง​เริงร่า​

ราชรถ​มังกร​ของ​อู๋​เทียน​ซื่อ​ได้​เดินทาง​ออกจาก​พระราชวัง​ผ่าน​บรรยากาศ​เช่นนี้​ เขา​กำลัง​เดินทาง​ไป​ยัง​จวน​จัว​

เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​ประทัด​เคล้า​คลอ​เสียงหัวเราะ​สนุกสนาน​ อู๋​เทียน​ซื่อ​จึงหลุด​ยิ้ม​ออกมา​

“แต่ก่อน​เจิ้น​ก็​ชอบ​จุด​ประทัด​เช่นกัน​ แต่ว่า​จุด​อยู่​ใน​พระราชวัง​เท่านั้น​ พวกเรา​ต่าง​ก็​มีความสุข​กัน​ แต่​ก็​มิสุข​เท่า​เด็ก​พวก​นี้​หรอก​”

“ท่าน​แม่มักจะ​ควบคุม​พวกเรา​อยู่​เสมอ​ มักจะ​บอ​กว่า​ของ​แบบนี้​ค่อนข้าง​อันตราย​ แต่​ท่าน​พ่อ​มักจะ​เข้าข้าง​พวกเรา​ ท่าน​บอ​กว่า​นี่​เป็นธรรมชาติ​ของ​เด็ก​ ให้​พวกเขา​ได้​ปลดปล่อย​ความ​เป็น​เด็ก​ออกมา​บ้าง​”

ราวกับว่า​ได้​หวนกลับ​ไป​คืน​วันที่​หอม​หวาน​เฉกเช่น​วันวาน​อีก​ครา​ ใน​ตอนนี้​นี่เอง​ที่​อู๋​เทียน​ซื่อ​ได้​มีโอกาส​แสดง​สีหน้าที่​สมกับ​วัย​ของ​เขา​ เขา​ชะเง้อ​หน้า​มองออก​ไปนอก​หน้า​ตาง​ เมื่อ​เห็น​เด็ก​ ๆ เหล่านั้น​ก็​ราวกับว่า​ได้​เห็น​ตนเอง​

ได้​เห็น​ตนเอง​ใน​วัยเด็ก​ที่​ไร้​ซึ่งความกังวล​ใด​ ๆ

เขา​ยัง​จำตอนที่​เขา​ยัง​เด็ก​มาก​ ๆ ได้​ เมื่อ​ครา​ที่​ยัง​อาศัย​อยู่​ใน​คฤหาสน์​จิ้งหู​…ตอนนั้น​ผู้​เป็น​พ่อ​คือ​ใคร​ ตน​ก็​ยัง​มิทราบ​

เมื่อ​เอ่ย​ถามผู้​เป็น​แม่ยาม​ปีใหม่​ของ​แต่ละ​ปี​ ท่าน​แม่ก็​มักจะ​บอ​กว่า​ท่าน​พ่อ​เป็น​บุคคล​ที่​เก่งกาจ​มาก​ผู้​หนึ่ง​ ทว่า​เขา​อาศัย​อยู่​ต่างถิ่น​ อาจจะ​กลับมา​ช้าสักหน่อย​

ตอนนั้น​เขา​ยัง​มิรู้เรื่อง​รู้​ราว​อัน​ใด​ หลังจากนั้น​ถึงได้​รู้​ว่า​ท่าน​พ่อ​เป็น​บุคคล​ที่​เก่งกาจ​มาก​จริง ๆ​ ตอนนั้น​เขา​ยังอยู่​ใน​ราชวงศ์​ห​ยู​

เหมือนว่า​ตน​เพิ่งจะ​อายุ​แค่​ 3 ขวบ​เท่านั้น​ ตน​มักจะ​จินตนาการ​อยู่​เสมอ​ว่า​ท่าน​พ่อ​มีหน้าตา​แบบ​ใด​ ทั้ง​ยัง​แอบ​ฝัน​ไป​เอง​ว่า​ท่าน​พ่อ​จะต้อง​มีพลัง​วิเศษ​เหมือน​ใน​นิยาย​ปรัมปรา​แน่​ ๆ แต่​หลังจากที่​ผู้​เป็น​พ่อ​กลับ​มายัง​ราชวงศ์​อู๋​ เมื่อ​ท่าน​แม่พา​เขา​เข้าไป​ใน​พระราชวัง​เพื่อ​พบ​ผู้​เป็น​พ่อ​ครา​แรก​ เขา​ก็​เพิ่งจะ​รู้​ว่า​พ่อ​ของ​เขา​เป็น​เพียงแค่​คนธรรมดา​คน​หนึ่ง​

ท่าน​พ่อ​ให้​ความใกล้ชิด​สนิทสนม​กับ​ตน​ ทั้ง​ยัง​กอด​ตน​ไว้​นาน​มิยอม​ปล่อย​ ท่าน​พ่อ​มอง​ตน​ด้วย​สายตา​ที่​อบอุ่น​ คิด​ว่า​นั่น​น่าจะเป็น​ความรัก​ที่​ผู้​เป็น​พ่อ​มีให้​ มัน​มิได้​หนักแน่น​ปาน​ภูผา​ เพียงแต่​รู้สึก​อบอุ่น​ดั่ง​ดวง​สุริยา​ใน​ยาม​วสันตฤดู​

หลังจากนั้น​เขา​ถึงได้​ทราบ​ว่า​เหตุใด​ท่าน​แม่ถึงบอ​กว่า​ท่าน​พ่อ​เป็น​ผู้ยิ่งใหญ่​

ท่าน​เป็น​จักรพรรดิ​ของ​ราชวงศ์​อู๋​ บริหาร​ราชวงศ์​อู๋​ให้​เป็นระบบ​ระเบียบ​ แน่นอน​ว่า​ตน​ย่อม​มิรู้เรื่อง​นี้​ แต่​ก็​มักจะ​ได้ยิน​เหล่า​แม่ ๆ ใน​วัง​เอ่ยถึง​เสด็จ​พ่อ​ สีหน้า​ของ​พวก​นาง​เต็มไปด้วย​ความสุข​ เมื่อ​เอ่ยถึง​เสด็จ​พ่อ​ แม้แต่​ถ้อยคำ​ก็​หวาน​ปาน​น้ำผึ้ง​เดือน​ห้า​

หลังจากที่​เขา​เติบใหญ่​ขึ้น​มา พอ​จะรู้เรื่อง​รู้​ราว​อัน​ใด​บ้าง​แล้ว​ เขา​จึงทราบ​ว่า​ท่าน​พ่อ​ได้​รวบรวม​เอกราช​ทั้ง​สี่แคว้น​ไว้​ด้วยกัน​ หลังจากนั้น​ก็​สถาปนา​ต้าเซี่ย​ขึ้น​มา…

เสด็จ​พ่อ​เปรียบเสมือน​ภูเขา​อัน​โอฬาร​ !

ท่าน​ใช้พลัง​ของ​ท่าน​ใน​การ​จัดการ​กับ​ต้าเซี่ย​ และ​ทำให้​ต้าเซี่ย​เจริญรุ่งเรือง​และ​แข็งแกร่ง​ขึ้น​เรื่อย ๆ​ !

ทั้ง​ยัง​ใช้พลัง​ของ​ท่าน​ดูแล​ครอบครัว​นี้​ด้วย​เช่นกัน​ !

เสด็จ​พ่อ​อนุญาต​ให้​เหล่า​น้องชาย​น้องสาว​ของ​เขา​ได้​เรียนหนังสือ​และ​เล่น​อย่าง​สบายใจ​ ให้​รู้สึก​ว่า​แต่ละวัน​ล้วน​เป็น​วันที่​สดใส​

ทว่า​บัดนี้​ท่าน​จากไป​แล้ว​

ท่าน​ได้​มอบ​บัลลังก์​ไว้​ให้​ตน​

นี่​เป็นความ​ไว้ใจ​ที่​เสด็จ​พ่อ​มีต่อ​ข้า​ แต่​ในขณะเดียวกัน​นั้น​ ก็ได้​ทิ้ง​โซ่ตรวน​ไว้​ให้​ข้า​เช่นกัน​ !

ดินแดน​ใด​ใน​ใต้​หล้า​ล้วนแต่​เป็น​ของ​จักรพรรดิ​ ทั่ว​สารทิศ​ล้วนแต่​เป็น​ขุนนาง​ของ​จักรพรรดิ​ เหตุใด​ท่าน​ต้อง​เปลี่ยนแปลง​หลักเกณฑ์​ที่​ดำเนิน​อยู่​นาน​นับ​พันปี​นี้​ด้วยกัน​ ?

บัดนี้​จักรพรรดิ​ดูเหมือน​จะมิใช่จักรพรรดิ​อีกต่อไป​ ขุนนาง​ก็​ดูเหมือน​จะมิใช่ขุนนาง​ พระ​บัญชา​จาก​โอรส​แห่ง​สวรรค์​จำต้อง​ให้​ขุนนาง​เหล่านั้น​มาตรวจสอบ​ พระ​บัญชา​จาก​โอรส​แห่ง​สวรรค์​ยัง​ต้อง​รอ​ให้​เสนาบดี​เหล่านั้น​ถกเถียง​กัน​…โอรส​แห่ง​สวรรค์​เช่นนี้​จะมีไว้​เพื่อ​อัน​ใด​กัน​ !