นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1334
ตอนที่ 1334 ขนาบประสานทั้งในและนอก
ณ ค่ายทหารกองทัพต้าเซี่ยที่หนึ่งบนเทือกเขาพีเรนีส
เผิงยวี๋เยี่ยนหันไปมองกวนเสี่ยวซี “กองทัพอากาศมิมีกระสุนมากนัก เจ้าทำเช่นนี้หากเจอกำแพงที่แข็งแกร่ง เจ้าจะทำเยี่ยงไร ? ”
“ข้าเคยถามเวลลีสมาก่อน เพียงแค่โจมตีเมืองที่อยู่เบื้องหน้าพวกเราไปได้ ที่เหลือต่อจากนี้คงมิมีเมืองที่เป็นจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญเช่นนี้อีกแล้ว”
“ดังนั้นข้าจึงมองว่าควรจัดการเมืองนี้ให้ได้เสียก่อน ถึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของพวกเรา จะว่าไปแล้วระเบิดของกองทัพอากาศในทุกวันนี้ก็มิได้นำภัยคุกคามมาสู่ศัตรูมากนัก ข้ายังคงทำตามความเห็นของท่าน ให้กองทัพอากาศทะยานขึ้นสู้ท้องนภา แต่จะมิทำการโจมตีเป็นอันขาด ภารกิจหลักคือป้องกันมิให้ข้าศึกออกมาจากเมือง”
“ท่านแม่ทัพ รักษาเนื้อรักษาตัวด้วย ข้าและทหารในกองทัพบกที่หนึ่งจะรอคอยการกลับมาของท่าน ! ”
“ท่านแม่ ลูกจะส่งท่านเข้าเมืองเอง ! ”
“อืม…ไปกันเถิด ! ”
เผิงยวี๋เยี่ยนนำหน่วยจู่โจม 1,000 นายขึ้นเรือเหาะไป ซึ่งมีหยูติ้งชานเป็นบังคับขับเรือเหาะลำนี้ด้วยตนเอง และมีกวนเสี่ยวซีคอยเฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ จากนั้น…มันก็ล่องลอยเข้าสู่เมืองปาแลร์โมที่มืดสนิท
กวนเสี่ยวซีกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น กองทัพอากาศจะทุ่มระเบิดในเมืองปาแลร์โมหนึ่งครา เพียงแค่คราเดียวเท่านั้น
โดยจะใช้ระเบิดครานี้ดึงดูดความสนใจของข้าศึก เรือเหาะ 2 ลำที่บรรทุกหน่วยจู่โจมหนึ่งพันนายจะต้องหาจุดที่ดีที่สุดเพื่อลงจอดในระยะเวลาอันสั้น และทหารทั้งหนึ่งพันนายนั้นจะต้องลงมาจากเรือเหาะแล้วเข้าไปยังเมืองปาแลร์โมภายในระยะเวลาเพียงมิกี่อึดใจ
หลังจากนั้น…หลังจากนั้นก็คงจะต้องพึ่งการบัญชาจากสวรรค์เพียงอย่างเดียวแล้ว
……
……
จอมทัพมิชาลเดินขึ้นไปบนกำแพงเมือง แม่ทัพทั้งสี่ต่างก็ขึ้นไปประจำการอยู่บนกำเเพงเมืองเช่นเดียวกัน
พวกเขาได้เห็นเรือเหาะแน่นขนัดเต็มท้องนภาประจักษ์แก่สายตาเป็นคราแรกผ่านกล้องส่องทางไกล พวกเขาตกตะลึงมากยิ่งนักเมื่อเรือเหาะเหล่านั้นบินสูงขึ้นเรื่อย ๆ และเข้าใกล้เมืองปาแลร์โมมากขึ้นเรื่อย ๆ !
มิชาลยกกล้องส่องทางไกลขึ้นมาส่องลาดเลากองทัพของศัตรูที่ยืนอยู่บนที่ราบสีทอง นอกจากเสียงกลองศึกที่ดังฮึกเหิมแล้ว พวกเขาก็มิได้โจมตีเมืองปาแลร์โม
“แม่ทัพทั้งสี่จงฟังคำสั่งของข้า ! ”
แม่ทัพทั้งสี่ยืนตัวตรงมิไหวติง
“ข้าขอออกคำสั่งให้หลบระเบิดของข้าศึกให้ดี ให้ทหารทุกนายเข้าไปหลบในที่กำบัง…ข้าศึกจะต้องวางระเบิดเมืองปาแลร์โมเป็นแน่ จงตีระฆังแจ้งเตือนชาวเมืองทุกคนให้ย้ายไปยังสถานที่หลบภัย ! ”
“ทหารบนหอสังเกตการณ์จะต้องจับตามองทิศทางการเคลื่อนไหวของกองทัพข้าศึกอย่างใกล้ชิด ถ้าหากข้าศึกโจมตีทางภาคพื้น พวกเจ้าจงระดมยิงพวกมันให้หนักหน่วง ! ”
“รับทราบขอรับ ! ”
สถานการณ์บนกำแพงเมืองวุ่นวายขึ้นมาทันใด หลังจากที่จอมทัพมิชาลออกคำสั่ง เหล่าทหารต่างก็วิ่งไปหาที่กำบัง ทันใดนั้นระฆังของเมืองปาแลร์โมก็ดังก้องขึ้นมา เพียงมิกี่อึดใจเมืองปาแลร์โมก็ตกอยู่ในความโกลาหล
ราษฎรนับล้านพากันกรูออกมาจากบ้านเรือน พวกเขาเงยหน้ามองดวงไฟที่ส่องแสงระยับราวกับดวงดารา จึงได้รู้ว่านั่นอาจจะเป็นเรือเหาะของพวกอสุรกายที่ท่านจอมทัพเคยเอ่ยถึง
พวกเขาพากันวิ่งไปยังสถานที่หลบภัยซึ่งอยู่ใกล้มากที่สุด
เมืองปาแลร์โมมีเสียงดังอึกทึกกึกก้องของความโกลาหลวุ่นวาย
พวกหลี่ฉางซู่หลบอยู่ในมุมอับ มือของเขาถือกล้องส่องทางไกล ส่องคลังสรรพาวุธอย่างมิไหวติง
ครู่หนึ่งหลังจากนั้น บริเวณคลังสรรพาวุธก็เกิดการเคลื่อนไหว ด้านในมีเสียงเรียกฉุกเฉินดังขึ้นมา สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาของหลี่ฉางซู่ก็คือทหารที่ประจำการอยู่บนหอคอยเริ่มทยอยลงมา แล้วเข้าไปในคลังสรรพาวุธ
“รออีกสักประเดี๋ยวเถิด ! ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)