นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1352

ตอนที่​ 1352 เหยียบ​แผ่นดิน​

ศึก​เกาะ​สเตอร์​ได้​ปิดฉาก​ลง​ใน​ยามเช้าตรู่​

เรือรบ​ของ​กองทัพเรือ​ที่หนึ่ง​ภายใต้​การ​บัญชาการ​ของ​แกรนด์​ดยุก​วิลเลียม​ได้​พลิกคว่ำ​ทั้งหมด​ 60 ลำ​ มิมีเรือ​ลำ​ใด​ที่​สามารถ​หลบหนี​จาก​การ​โจมตี​ของ​กองทัพเรือ​ต้าเซี่ย​ได้​ ทว่า​เรือธง​ของ​วิลเลียม​ก็​มิได้​ยอมแพ้​แต่อย่างใด​ เขา​ยืน​อยู่​บริเวณ​หัว​เรือ​ แล้ว​ออกคำสั่ง​ให้​บุก​โจมตี​กองทัพเรือ​ต้าเซี่ย​ดั่ง​ผีเสื้อราตรี​บุก​เข้า​กองไฟ​

เรือธง​ของ​เขา​ถูก​ยิง​ถึงสามนัด​ด้วยกัน​ เขา​หลับตา​ลง​ท่ามกลาง​เสียง​ระเบิด​ที่​ดังลั่น​

เรือ​เสบียง​กว่า​ครึ่ง​ของ​กองทัพเรือ​ร่วม​ได้​อ้อม​สนามรบ​นี้​เพื่อ​เดินทาง​ไป​ยัง​เกาะ​สเตอร์​ ทหารเรือ​ 30,000 นาย​ที่​ประจำการ​อยู่​บน​เรือ​เสบียง​ได้​ขึ้นไป​บน​เกาะ​และ​โจมตี​ทหาร​รักษาการณ์​จน​แตก​พ่าย​ภายใน​ระยะเวลา​แค่​ 2 ชั่ว​ยาม​ จากนั้น​ก็​ทำการ​ยึดครอง​เกาะ​สเตอร์​ซึ่งเป็น​ฐาน​ริมทะเล​ได้​สำเร็จ​

ทหารเรือ​ทั้งสอง​หมื่น​นาย​ได้​กวาดล้าง​ทหาร​ที่​เหลือ​ของ​ฝ่าย​ศัตรู​ ส่วน​จั่ว​มู่ยืน​ออกคำสั่ง​อยู่​บน​เรือ​ฉางอัน​…

นอกจาก​กองทัพเรือ​ที่หนึ่ง​แล้ว​ กองทัพเรือ​อีก​ห้า​กองทัพ​ที่​เหลือ​ล้วน​เดินหน้า​เข้าไป​บริเวณ​น่านน้ำ​ของ​เกาะ​สเตอร์​ และ​ปักหลัก​รักษาการณ์​อยู่​ห่าง​จาก​เกาะ​สเตอร์​ไป​ราว​ 10 ลี้​

กองทัพเรือ​ที่หนึ่ง​จอดเทียบ​ท่าเรือ​บริเวณ​เกาะ​สเตอร์​ ฟู่เสี่ย​วกวน​และ​คนอื่น​ ๆ ได้​ขึ้น​มาเหยียบ​บน​ผืน​ปฐพี​ต่าง​แคว้น​แดน​ไกล​

ทันใดนั้น​เอง​ กองทัพเรือ​ที่สอง​และ​สามราว​ 120 ลำ​ซึ่งประจำการ​อยู่​บริเวณ​เกาะ​โพ​กะ​รา​กำลัง​มุ่งหน้า​มาอย่าง​เต็มกำลัง​โดย​มีแกรนด์​ดยุก​บุ​รัค​เป็น​ผู้บัญชาการ​ทั้งสอง​กองทัพ​

แกรนด์​ดยุก​บุ​รัค​ยืน​อยู่​บน​หอ​บัญชาการ​ เขา​ทอดสายตา​มอง​มหาสมุทร​อัน​กว้างใหญ่​ภายใต้​แสงอาทิตย์​รำไร​

เขา​ชื่นชอบ​มหาสมุทร​เป็นอย่างมาก​ และ​ยิ่ง​โปรดปราน​แสงสุริยา​สีแดงฉาน​ที่​สาดส่อง​ลง​บน​ผืนน้ำ​เป็น​อย่างยิ่ง​

ทว่า​บัดนี้​เขา​กลับ​มิได้​รู้สึก​โปรดปราน​มาก​ขนาด​นั้น​

หลังจากที่​เขา​ได้รับ​ข่าว​จาก​เรือ​เร็ว​ของ​กองทัพเรือ​ที่หนึ่ง​ เขา​ก็​รีบ​บัญชาการ​ให้​ทั้งสอง​กองทัพ​พุ่งตรง​มายัง​เกาะ​สเตอร์​ทันที​

เขา​ผ่าน​ศึกสงคราม​มานับ​ร้อย​ศึก​ ชื่อเสียง​ของ​เขา​กึกก้อง​ไป​ทั่ว​ทั้ง​ทวีปยุโรป​ แต่​เขา​ก็​ตระหนัก​ได้​ว่า​ศัตรู​ของ​เขา​ครา​นี้​เป็น​ศัตรู​ที่​มีความ​แข็งแกร่ง​มาก​ที่สุด​เท่าที่​เคย​เจอ​มา !

เขา​เป็น​พสกนิกร​ที่​จงรักภักดี​ต่อ​สมเด็จ​พระราชินี​มารี​อา​ที่สอง​มาก​ที่สุด​ เขา​เชื่อมั่น​เป็น​อย่างยิ่ง​ว่า​สิ่งที่​พระนาง​ทรง​กำชับ​ให้​ระมัดระวัง​นั้น​มิใช่สิ่งที่​เกิน​กว่า​เหตุ​อย่าง​แน่นอน​

อสุรกาย​จาก​แด​นบ​รู​พา​ได้มา​เยือน​แล้ว​จริง ๆ​

ผืน​ปฐพี​นี้​จะถูก​ไฟสงคราม​ทำลาย​สิ้น​

พวกเขา​มีเรือรบ​ที่​แข็งแกร่ง​และ​มีปืนใหญ่​ที่​ทรงอานุภาพ​ ทั้ง​ยังมี​กองทัพบก​ที่​โหดเหี้ยม​อำมหิต​อีกด้วย​

ทว่า​เรื่อง​ทหารบก​นั้น​ เขา​มิจำเป็นต้อง​กังวล​ เพราะ​เขา​เชื่อ​ว่า​กองทัพบก​ต้าเซี่ยคง​มิอาจ​ฝ่าด่าน​ที่​เมือง​ปา​แลร์​โมมาได้​

เขา​จำต้อง​ปกป้อง​แนว​ป้องกัน​ที่หนึ่ง​และ​สอง​เอาไว้​ หากว่า​มิสามารถ​รักษา​เอาไว้​ได้​… กองทัพเรือ​ฝ่าย​ศัตรู​อาจจะ​ทะลวง​เข้า​มาสู่แนว​ป้องกัน​ที่สาม​บริเวณ​น่านน้ำ​ฝูหล่า​งจีได้​ และ​นั่น​คือ​แนว​ป้องกัน​สุดท้าย​ของ​จักรวรรดิ​

บัดนี้​เวลา​ได้​ล่วงเลย​ไป​หนึ่ง​วัน​เต็ม​ ๆ ทว่า​ยัง​ไร้​ซึ่งวี่แวว​ของ​ข่าวสาร​ใด​ ๆ และ​มิทราบ​เช่นกัน​ว่า​แกรนด์​ดยุก​วิลเลียม​จะยืนหยัด​รักษา​เกาะ​สเตอร์​เอาไว้​ได้​หรือไม่​ หรือ​ว่าต่าง​ฝ่าย​ต่าง​เผชิญหน้า​กับ​ทางตัน​ก็​เป็นได้​

หลังจากที่​ได้ยิน​ว่า​กองทัพ​ศัตรู​ยกทัพ​มานับ​ร้อย​ลำ​ หัวใจ​ของ​จอมทัพ​บุ​รัค​ก็ได้​ร่วง​ดิ่ง​ลง​สู่หุบเหว​ ในขณะที่​กองทัพเรือ​กำลังจะ​ออกเดินทาง​นั่นเอง​ เขา​ได้​ส่งเรือ​เร็ว​ไป​ยัง​ท่าเรือ​ไมเจอร์​ลิ​น​

ท่าเรือ​ไมเจอร์​ลิ​น​เป็น​ท่าเรือ​ที่​ใหญ่​ที่สุด​ของ​จักรวรรดิ​ และ​เป็นแนว​ป้องกัน​ที่สาม​ของ​จักรวรรดิ​

ที่นั่น​มีกองทัพเรือ​ที่สี่​ ห้า​และ​หก​ของ​จักรวรรดิ​กว่า​สอง​ร้อย​ลำ​

และ​ที่นั่น​ก็​มีแกรนด์​ดยุก​โมซีผู้มีชื่อเสียง​ลือเลื่อง​นั่งแท่น​บัญชาการ​ แต่​ใน​สาย​พระ​เนตร​ของ​สมเด็จ​พระราชินี​แล้ว​นั้น​ ถ้าหากว่า​อสุรกาย​จาก​แด​นบ​รู​พา​มาเยือน​อย่าง​แท้จริง​ ศึกสงคราม​บริเวณ​แนว​ป้องกัน​ที่สอง​ต่างหาก​ถึงจะเป็น​ศึก​ที่​มีความสำคัญ​ที่สุด​

ความหมาย​โดยนัย​ก็​คือ​…ถ้าหากว่า​แนว​ป้องกัน​ที่สอง​ถูก​ข้าศึก​โจมตี​เมื่อใด​ ต่อให้​แนว​ป้องกัน​ที่สาม​มีความสามารถ​แข็งแกร่ง​มาก​เพียงใด​ก็​ยาก​ที่จะ​ได้เปรียบ​แล้ว​

ตน​กำลัง​แบก​ความ​ไว้​พระทัย​ของ​ฝ่าบาท​เอาไว้​บน​บ่า​ อนาคต​ของ​จักรวรรดิ​ล้วน​ขึ้นอยู่กับ​ตน​แล้ว​ !

เพราะ​ท่าเรือ​แห่ง​นี้​มีอุปกรณ์​ครบครัน​ มีท่า​เทียบ​จอด​เรือ​และ​มีโกดัง​สำหรับ​บำรุงรักษา​เรือ​มากมาย​ ถ้าหากว่า​กองทัพเรือ​ต้าเซี่ย​สามารถ​เข้ามา​ที่นี่​ได้​ ก็​เท่ากับ​ว่า​ได้​กุม​จุดยุทธศาสตร์​ของ​น่านน้ำ​ทวีปยุโรป​เอาไว้​แล้ว​…

“เหล่า​จั่ว​ ทิ้ง​เรือ​เสบียง​ไว้​ที่นี่​ 30 ลำ​ ให้​นำ​สิ่งของ​และ​เสบียง​เก็บ​ไว้​ใน​โกดัง​ของ​ที่นี่​ จากนั้น​จงเปลี่ยน​เรือ​เสบียง​เป็น​เรือ​รบ.​.. แม้ว่า​ความสามารถ​ทางการ​รบ​จะด้อย​กว่า​ แต่​มัน​ก็​สามารถ​ช่วย​แบ่งเบา​ได้​มาก​โข​”

“ให้​ทหาร​บน​เรือ​เสบียง​ 30 ลำ​ประจำการ​อยู่​ที่นี่​ชั่วคราว​ เพื่อ​รอ​พวกเรา​กลับมา​”

“ให้​พวกเขา​สำรวจ​เกาะ​แห่ง​นี้​ให้​ดี​ หลังจากที่​พวกเรา​กลับมา​แล้​วจะ​ได้​เริ่ม​วางแผน​กัน​ บาง​ที่นี่​อาจจะ​เป็น​ท่าเทียบเรือ​ที่​สำคัญ​แห่ง​หนึ่ง​ของ​ต้าเซี่ย​ก็​เป็นได้​”

จั่ว​มู่พยักหน้า​ “รับทราบ​ขอรับ​…”

ทันใดนั้น​เขา​ก็​หันไป​มอง​ฟู่เสี่ย​วกวน​ด้วย​สายตา​เจ้าเล่ห์​ “ท่าน​มิคิด​จะทำไร่ทำนา​ที่นี่​เยี่ยง​นั้น​หรือ​ ? ”

ฟู่เสี่ย​วกวน​หัวเราะ​ชอบใจ​พลาง​ตบ​บ่า​ของ​จั่ว​มู่ “จะว่า​ไป​ความคิด​ของ​เจ้าก็​มิเลว​ ทว่า​เศรษฐี​ที่ดิน​ของ​ที่นี่​คงจะ​มิใช่ข้า​ ข้า​หวัง​ว่า​จะเป็น​ลูกหลาน​เหลน​โหลน​ของ​พวกเรา​ ! ”

สายตา​ของ​ฟู่เสี่ย​วกวน​จดจ้อง​ไป​ยัง​แสงสุดท้าย​ของ​วัน​ จากนั้น​ก็​เอ่ย​ออกมา​ว่า​ “ให้​ราษฎร​ชาว​ต้าเซี่ย​ของ​พวกเรา​ขยัน​ผลิต​ทายาท​ ให้​ชาว​ต้าเซี่ย​กระจาย​ไป​ทั่ว​ทุก​พื้นที่​ใน​ใต้​หล้า​นี้​ ให้​พวกเขา​ได้​เป็น​คนใหญ่คนโต​ได้รับ​ความเคารพ​ยกย่อง​ ต้าเซี่ย​ต้อง​ประเทศ​ที่​ใหญ่​ที่สุด​และ​มีเกียรติ​มาก​ที่สุด​ ! ”

จั่ว​มู่แทบจะ​จินตนาการ​มิออก​เลย​ว่า​เมื่อ​ราษฎร​ชาว​ต้าเซี่ย​ได้​ย่ำเท้า​ก้าว​เข้ามา​บน​ทวีป​ที่​ไกล​แสน​ไกล​นี้​จะเป็น​เยี่ยง​ไร​ต่อไป​ คิด​มิออ​กว่า​เมื่อ​ราษฎร​ชาว​ต้าเซี่ย​มีการ​ขยาย​เพิ่มขึ้น​จะเป็น​เยี่ยง​ไร​ต่อไป​

ทุก​คนใน​ใต้​หล้า​ต่าง​ใช้ภาษาต้าเซี่ย​

ทุก​คนใน​ใต้​หล้า​ต่าง​ใช้สกุล​เงิน​ของ​ต้าเซี่ย​

ทุก​คนใน​ใต้​หล้า​ดำรงอยู่​ตาม​ความประสงค์​ของ​ต้าเซี่ย​

นี่​คือ​ความงดงาม​ของ​ประเทศ​ที่​แข็งแกร่ง​ ประเทศ​ที่​จั่ว​มู่ถวิลหา​ !