นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 1367

ตอนที่​ 1367 แสงไฟสว่าง​ทั่ว​ทั้งเมือง​ฉางอัน​

บรรยากาศ​คึกคัก​ของ​เทศกาล​ปีใหม่​ได้​ผ่าน​พ้นไป​อย่าง​รวดเร็ว​ บัดนี้​ได้​ย่าง​เข้าสู่​รัชสมัย​ต้าเซี่ย​ที่​เจ็ด​แล้ว​

ขุนนาง​แต่ละ​แผนก​กลับ​ไป​ยุ่ง​วุ่นวาย​กับ​การงาน​อีก​ครา​ เหล่า​พ่อค้า​ที่​เพิ่ง​ฉลอง​เทศกาล​ปีใหม่​เสร็จ​ก็​เริ่ม​ก้าว​เข้าสู่​หน​ทางการค้า​อีก​ครา​

เมื่อ​แสงไฟใน​บ้านเรือน​ของ​ชาวเมือง​สว่างไสว​ไป​ทั้งเมือง​ฉางอัน​ หยุ​น​ซีเหยียน​ก็ได้​แบก​สังขาร​ที่​เหนื่อยล้า​กลับ​จวน​

โหย​ว​ซีเฟิ่งจ้องมอง​ด้วย​สายตา​เจ็บปวด​พลาง​ช่วย​ถอด​ชุด​ทางการ​ให้​แก่​เขา​ “เป็น​ขุนนาง​นับวัน​ยิ่ง​ยุ่ง​วุ่นวาย​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​ บัดนี้​ข้า​กลับ​หวัง​ให้​เจ้ากลับ​ไป​เป็น​หัวหน้า​กรม​การค้า​เหมือน​สมัยก่อน​อย่าง​แท้จริง​”

นาง​แขวน​ชุด​ทางการ​ไว้​บน​ฝาบ้าน​ จากนั้น​ก็​หยิบ​ชุด​คลุม​สีพื้น​ตัว​หนึ่ง​มาสวม​ให้​หยุ​น​ซีเหยียน​พร้อม​เอ่ย​แกม​บ่น​ “แม้ว่า​ตอนนั้น​จะเป็นช่วง​ที่​กำลัง​เริ่ม​ก่อตั้ง​ต้าเซี่ย​ แต่​ก็​มิได้​ยุ่ง​จน​มืดฟ้ามัวดิน​เช่นนี้​… ข้า​ว่า​หาก​เป็น​เช่นนี้​ต่อไป​คง​มิดี​เป็นแน่​ คน​มิได้​ทำ​มาจาก​เหล็ก​ หรือว่า​…เจ้าจะลาออก​ดี​ ทำการค้า​เหมือน​โจ่งห​ยู​ก็​สะดวก​ก​สบายดี​มิใช่หรือ​ ? ”

สอง​มือ​ของ​หยุ​น​ซีเหยียน​คว้า​เอว​ของ​โหย​ว​ซีเฟิ่งเอาไว้​ จากนั้น​ก็​ยก​ยิ้ม​ขึ้น​มาแล้ว​กล่าวว่า​ “ถ้าหากว่า​ตอนนั้น​ข้า​มิใช่หัวหน้า​กรม​การค้า​ เจ้าจะชอบ​ข้า​หรือไม่​ ? บิดา​ของ​เจ้าจะยอม​ยก​เจ้าให้​ข้า​เยี่ยง​นั้น​หรือ​ ? ”

โหย​ว​ซีเฟิ่งกลอกตา​ใส่หยุ​น​ซีเหยียน​ “ข้า​มีอิทธิพล​มาก​ถึงเพียงนั้น​เชียว​หรือ​ ? ”

“เจ้าปล่อยมือ​ประเดี๋ยวนี้​นะ​ ! ”

“แท้ที่จริง​ แท้ที่จริง​ที่​ชอบ​เจ้าใน​ตอนนั้น​ ข้า​มีสาเหตุ​อื่น​ต่างหาก​”

“เช่นนั้น​เป็น​เพราะ​เหตุผล​อัน​ใด​กัน​ ? ” หยุ​น​ซีเหยียน​ผงะ​

“ก็​หนังสือ​รวบรวม​บทกลอน​ของ​ฟู่เสี่ย​วกวน​เยี่ยง​ไร​เล่า​ ! ข้า​ได้​ซื้อ​มาหนึ่ง​เล่ม​ และ​เห็น​ว่า​หนังสือ​เล่ม​นี้​ขายดี​ที่​เมือง​กวน​หยุ​น​ จึงคิด​ว่า​เจ้าน่าสน​ใจดี​”

“แค่นี้​เอง​หรือ​ ? ”

“…แน่นอน​ว่า​หลังจากที่​ได้​พบ​เจ้าก็​คิด​ว่า​เจ้าหน้าตา​ดี​ใช้ได้​ ฮิ ๆ ๆ ปล่อยมือ​ประเดี๋ยวนี้​นะ​ ข้า​จะไป​ยก​ซุป​ไก่​มาให้​”

หยุ​น​ซีเหยียน​มิได้​ปล่อยมือ​ออก​แต่อย่างใด​

เขา​ยังคง​กอด​เอว​ของ​โหย​ว​ซีเฟิ่งไว้​ทั้งอย่างนั้น​ พลัน​เอ่ย​ออกมา​อย่าง​จริงจัง​ว่า​ “หลาย​ปี​มานี้​ต้อง​ขอบคุณ​เจ้ายิ่งนัก​”

โหย​ว​ซีเฟิ่งเขินอาย​จน​ต้อง​ก้มหน้า​หลบ​ “เป็น​สามีภรรยา​กัน​แล้​วจะ​ขอบคุณ​อัน​ใด​กัน​ ? ”

“หลาย​ปี​มานี้​ ข้า​ยุ่ง​จน​แทบ​มิมีเวลา​มาอยู่​เป็นเพื่อน​เจ้า เจ้าทำงานหนัก​ดูแล​ลูก​และ​ดู​เรือน​ของ​เรา​โดย​มิปริปาก​บ่น​สัก​คำ​ ทำให้​ครอบครัว​ของ​เรา​อยู่​เย็น​เป็นสุข​”

“วันที่​ข้า​เดินทาง​ไป​กิน​หม้อไฟ​ที่​จวน​ของ​เยี่ยน​ซีเห​วิน​ก่อน​ปีใหม่​ เยี่ยน​ซีเห​วิน​เอ่ย​ว่า​…ถ้าหากว่า​ฟู่เสี่ย​วกวน​กลับมา​ เขา​คิด​จะลา​ออกจาก​ตำแหน่ง​แล้ว​ติดตาม​ฟู่เสี่ย​วกวน​ไป​…”

“ข้า​มิเคย​เอ่ย​เรื่อง​นี้​กับ​เจ้า เพราะ​ตอนนั้น​ข้า​ยัง​มิทราบ​ว่า​ตนเอง​ต้องการ​อัน​ใด​ และ​คิด​ว่า​ไหน ๆ​ ตนเอง​ก็​ลงหลักปักฐาน​ที่​เมือง​ฉางอัน​แล้ว​ จวน​หลัง​นี้​ก็​ดีมาก​เช่นกัน​ มัน​เต็มไปด้วย​ความทรงจำ​ใน​ทุก ๆ​ ซอง​มุม ข้า​จึงทำใจ​จากไป​มิได้​”

“ทว่า​วันนี้​มีเรื่อง​หนึ่ง​ที่​ทำให้​ข้า​รู้สึก​สะเทือนใจ​ ข้า​จึงย้อนกลับ​ไป​คิด​อย่าง​ละเอียด​ว่า​ข้า​ต้องการ​ชีวิต​แบบ​ใด​”

โหย​ว​ซีเฟิงเงยหน้า​ขึ้น​มอง​หยุ​น​ซีเหยียน​ด้วย​สายตา​ห่วงใย​ จากนั้น​ก็​เอ่ย​ถามออกมา​เสียง​แผ่ว​ว่า​ “เรื่อง​ใด​เยี่ยง​นั้น​หรือ​ ? ”

“เรื่อง​คู​ฉาน​”

หยุ​น​ซีเหยียน​จูงมือ​ของ​โหย​ว​ซีเฟิ่งออกมา​ที่​ลานบ้าน​

หิมะ​ที่​กอง​ทับถม​ใน​ลานบ้าน​ยัง​มิละลาย​ สายลม​ยาม​ค่ำ​ยังคง​พัด​มาอย่าง​ต่อเนื่อง​

“วันนี้​คู​ฉาน​ได้​ลงนาม​ใน​สนธิสัญญา​กับ​ต้าเซี่ย​อย่าง​เป็นทางการ​ โดย​ยิน​ยอมให้​ต้า​ฝาน​ที่​เขา​มุ่งมั่น​สร้าง​ขึ้น​มากลายเป็น​ต้า​ฝาน​เต้า​ของ​ต้าเซี่ย​ ! ”

“ตอนนั้น​ข้า​จึงคิด​ว่า​…ถ้าหาก​ข้า​มีดินแดน​อัน​กว้างใหญ่​ไพศาล​นี้​อยู่​ใน​มือ​ ข้า​จะยอม​ละทิ้ง​ไป​อย่าง​ง่ายดาย​เหมือน​ดั่ง​ที่​คู​ฉาน​ทำ​หรือไม่​ ? ”

“หลังจากนั้น​ข้า​จึงนึกถึง​ฟู่เสี่ย​วกวน​ขึ้น​มา”

“ถ้าหาก​ข้า​รวม​เอกสาร​ทั้ง​ห้า​แคว้น​และ​สถาปนา​ต้าเซี่ย​อัน​ยิ่งใหญ่​ขึ้น​มาได้​… ข้า​จะยอม​ปล่อย​วางอำนาจ​อย่าง​สบายใจ​ โดย​มิเอ่ย​ถามอัน​ใด​เลย​ได้​หรือ​ ? ”