นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 346

ตอนที่ 346 คำนินทา

นับจากคืนที่เมฆหมอกปกคลุมเมืองหลวง บัดนี้ได้ผ่านไปถึงสามวันแล้ว

สีหน้าของต่งชูหลานและหยูเวิ่นหวินดูซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด ศิษย์แห่งสำนักเต๋าทั้งเจ็ดก็มีสีหน้ารู้สึกผิดเช่นกัน พวกเขาไปชางฮ่ายเจี้ยนหลูเพื่อตามไปฆ่าเป่ยหวังฉวน ทว่าพวกเขามิเห็นแม้แต่เงาของเป่ยหวังฉวน

เมื่อพวกเขากลับมาที่แห่งนี้อีกครา ก็พบว่าบนพื้นมิได้มีศพกองเกลื่อนกลาดแล้ว เหลือเพียงรอยเลือดสีดำเท่านั้นที่ยังติดอยู่บนพื้น หนิงซือเหยียนกล่าวว่าเขานำซากศพเหล่านั้นไปฝังไว้ในป่าซิ่งหลินหลังเขา

พวกเขาจึงได้รับรู้ว่าที่แห่งนี้ได้เกิดการต่อสู้อันดุเดือดขึ้น มิเพียงแต่โหยวเป่ยโต้ว แม้แต่เป่ยหวังฉวนก็ยังเดินทางมาที่นี่ด้วย อีกทั้งฟู่เสี่ยวกวนยังอยู่ในอาการสาหัส บัดนี้องค์หญิงไท่ผิงได้รับตัวไปรักษาแล้ว

เรื่องนี้ได้ลือกันไปทั่วเมืองกวนหยุน ถูกดัดแปลงไปต่าง ๆ นานา เช่นว่า อัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวาจัวอี้สิง ได้จัดการกับฟู่เสี่ยวกวนเพื่อให้หลานชายของเขาจัวตงหลาย ขึ้นครองอันดับหนึ่งในงานชุมนุมวรรณกรรม

อีกเช่นขันทีเกาเจ้าหมาแก่ตัวนั้นต้องการล้างแค้นให้บุตรชายของเขา จึงได้ส่งผู้มีฝีมือบุกเข้าไปโจมตีฟู่เสี่ยวกวนในทะเลสาบจิ้งหู

และอีกเช่นองค์หญิงรักฟู่เสี่ยวกวนอย่างสุดหัวใจ แต่ว่าจักรพรรดินีเซียวมิเห็นด้วย จึงได้ทำลายความสัมพันธ์นี้ลง พระนางมิมีวิธีอื่นนอกจากบั่นคอฟู่เสี่ยวกวนทิ้งเสีย

ประเดี๋ยวนะ !

ยังมีเรื่องลือกันอีกอย่างหนึ่งว่า

ฟู่เสี่ยวกวนเป็นบุตรนอกสมรสขององค์จักรพรรดิ เมื่อคราที่พระองค์เสด็จไปศึกษายังราชวงศ์หยู !

มีประเด็นออกมาโต้แย้งกันสองประเด็น อย่างแรกคือ ว่ากันว่าจักรพรรดิเหวินมีนิสัยเกเรตอนวัยหนุ่ม ได้ยินมาว่าสวี่หยุนชิงเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในเมืองหลินเจียง จักรพรรดิเหวินจะปล่อยนางไปได้เยี่ยงไร

อย่างที่สองคือ เนื่องจากฟู่เสี่ยวกวนคือบุตรนอกสมรสขององค์จักรพรรดิ อีกทั้งยังเดินทางมาที่เมืองกวนหยุนแห่งนี้ และคาดว่าเขาอาจจะคว้าตำแหน่งชนะเลิศในงานชุมนุมวรรณกรรมได้ เปรียบเทียบกันแล้วช่างแตกต่างจากองค์รัชทายาทโดยสิ้นเชิง จึงทำให้ฝ่าบาททรงเปลี่ยนพระทัย ประสงค์ให้ฟู่เสี่ยวกวนเข้าสู่ราชวงศ์ จึงเป็นเหตุทำให้ตำแหน่งองค์รัชทายาทสั่นคลอน ดังนั้นจักรพรรดินีเซียวจึงได้ลงมือจัดการเขา

“หากเป็นเช่นนี้ องค์จักรพรรดิช่างเก่งกาจอย่างแท้จริง บุตรชายในราชวงศ์หยูของเขา บัดนี้เป็นถึงนักปราชญ์อันดับหนึ่งในใต้หล้า ! ”

“หาใช่ไม่ เจ้าเคยอ่านความฝันในหอแดงหรือไม่ ? ข้าจะบอกเจ้าว่า เยาวชนราชวงศ์หยูกล่าวนั้นฟู่เสี่ยวกวนก็เป็นผู้เขียน แต่ฝ่าบาททรงมิพอพระทัยยิ่ง ทรงเห็นว่าควรแก้ไขเป็นเยาวชนราชวงศ์อู๋กล่าวเสีย”

“ในเมื่อเขาเป็นองค์ชายแห่งราชวงศ์อู๋ เช่นนั้นบทความในเนื้อหาก็ควรเป็นของราชวงศ์อู๋”

“หมายความว่า…หากฟู่เสี่ยวกวนได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันวรรณกรรมในครานี้ ก็จะเป็นเกียรติยศของราชวงศ์อู๋เยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“เจ้าบ้าหรือโง่กัน ? ในเมื่อฟู่เสี่ยวกวนคือโอรสขององค์จักรพรรดิ เขาก็ต้องเป็นคนของราชวงศ์อู๋สิ แน่นอนว่าต้องนำมาซึ่งเกียรติยศแห่งราชวงศ์อู๋ ! ”

“พวกเจ้าคิดมากเกินไปหรือไม่ ? ฝ่าบาทยังมิได้ประกาศว่าเขาเป็นบุตรเลยด้วยซ้ำ ! ”

“เจ้าคือคนโง่เง่าอย่างแท้จริง…” ชายผู้นั้นลดเสียงลงจากนั้นก็เอามือทุบโต๊ะ “ข้าได้ยินมาว่าวันบวงสรวงสู่สวรรค์ จักรพรรดิเหวินจะทรงพาฟู่เสี่ยวกวนไปด้วย ! ”

ผู้คนต่างพากันยื่นหน้าเข้ามา แล้วสูดหายใจเข้า “ไอหยา ! จริงเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

ชายผู้นั้นทำท่าทางหยิ่งผยอง “วันบวงสรวงสู่สวรรค์ตรงกับวันที่เก้าเดือนสี่ เหลือเวลาอีกเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น ถึงเวลาแล้วพวกเจ้าจะรู้เอง”

……

เมื่อฝานเทียนหนิงได้ยินเรื่องนี้เข้า เขาก็มีท่าทางที่ตกใจมิแพ้ชาวบ้านเหล่านี้เลย เนิ่นนานเสียทีเดียวกว่าเขาจะตั้งสติได้

นี่มันอะไรกัน !

บุตรพ่อค้าที่ดินแห่งหลินเจียงฟู่เสี่ยวกวน เมื่อเดินทางมายังเมืองกวนหยุนเพียงพริบตากลับกลายเป็นบุตรนอกสมรสของจักรพรรดิเหวิน…ให้ตายสิ เหตุใดเขาจึงมิเป็นบุตรนอกสมรสของเสด็จพ่อกัน ?