นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 375

ตอนที่ 375 เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว

ยี่สิบแปดค่ำเดือนสาม ยามเช้าตรู่

มีหมอกขาวบางปกคลุมทั่วทั้งทะเลสาบจิ้งหู ทำให้คฤหาสน์จิ้งหูนั้นโดนหมอกขาวบางครอบไว้เช่นกัน ทั้งสงบและดูสบายตามากยิ่งนัก

ริมทะเลสาบจิ้งหูนั้นเป็นทางเดินหินทรายสีน้ำเงินรูปวงแหวน ต้นหลิวที่เพิ่งแตกหน่อเขียวขจีพัดเอื่อยตามแรงลม แล้วสัมผัสกับผืนน้ำ ดั่งมือของคนรักที่คอยปลอบประโลม

ฟู่เสี่ยวกวนวิ่งออกกำลังกายในยามเช้าบนทางเดิน ฝีเท้าสง่างาม สีหน้าปกติดั่งเช่นเคย

หลังจากที่ได้สืบสวนกันไปมากับหยูเวิ่นหวิน ต่งชูหลาน และเหล่าศิษย์พี่ศิษย์พี่สำนักเต๋าทั้งเจ็ดแล้ว ทำให้เขาทำใจยอมรับสถานะองค์ชายแห่งราชวงศ์อู๋ได้แล้ว แต่มิใช่เพราะเหตุผลพันร้อยแปดที่พวกเขาเหล่านั้นพยายามโน้มน้าวหรอก เป็นเพราะอุตส่าห์ได้ข้ามเวลามาแล้วคราหนึ่ง และชาติภพนี้ก็มีความเป็นอยู่ที่ดีกว่าชาติก่อนหน้านี้เป็นไหน ๆ

เหตุผลก็มีเพียงเท่านี้

ด้วยเหตุนี้ทำให้เมื่อวานเขามิได้นอนมิหลับแต่อย่างใด เขายังคงนอนหลับสบายเฉกเช่นอย่างทุกคืน

ผู้คนหรือเรื่องราวมากมายคงมิได้แปรเปลี่ยนเพียงเพราะเขามีสถานะที่เปลี่ยนไป

จวนตระกูลฟู่แห่งเมืองหลินเจียงก็ยังคงเป็นบ้านเกิดของเขา ตาอ้วนผู้นั้นก็ยังคงเป็นพ่อบังเกิดเกล้าของเขา ซีซานก็ยังคงเป็นที่มั่นแห่งอุดมการณ์ของเขา ต่งซิวผิงก็ยังคงเป็นพ่อตาของเขา และฮองเฮาซั่งก็ยังคงเป็นแม่ยายของเขา

หากจะเอ่ยถึงความเสียดาย ฟู่เสี่ยวกวนคิดว่าคงจะต้องรอให้เวลาผ่านไปอย่างน้อยสองปี ถึงเวลานั้นคาดว่าทุกอย่างก็คงจะดีขึ้น

เขาอยากไปผิงหลิงเพื่อกำราบเหล่ากองโจร หากกงเซินจ่างมิตายนั้นคงเป็นความเสียดายที่ยิ่งใหญ่

ตามแผนการเดิมที่วางไว้ เขาต้องการไปผิงหลิงเพื่อสังหารกงเซินจ่าง ไปกำราบกองโจรเหล่านั้นให้แตกกระเจิง จากนั้นก็จัดตั้งศูนย์การทดลองงานฝีมือที่ชวูอี้และที่ผิงหลิง เมื่อสามารถเยียวยาปัญหาเรื่องเศรษฐกิจทั้งสองแห่งได้แล้ว เหล่ากองโจรที่โดนตีให้แตกนั้นก็ย่อมลงมาจากเขา หากวิกฤตของทั้งสองที่เริ่มได้รับการแก้ไข เศรษฐกิจก็ย่อมสามารถพัฒนาก้าวไปข้างหน้าได้

เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องที่เร่งด่วนที่สุด

หากศูนย์ทดลองงานฝีมือทั้งสองแห่งนี้ประสบความสำเร็จไปด้วยดี ก็จะเป็นเครื่องพิสูจน์นโยบายการค้าคู่การเกษตรของฮ่องเต้ว่าได้ผลอย่างแท้จริง อีกทั้งยังเป็นเครื่องสนับสนุนในการผลักดันทฤษฎีกั๋วฟู่ลุ่นได้อีกด้วย

เมื่อนโยบายการเกษตรคู่การค้าได้ถูกผลักดันพร้อมกับทฤษฎีกั๋วฟู่ลุ่น แรงต้านจากผู้ที่มิเห็นด้วยก็ย่อมน้อยลง ในการคาดการณ์ของฟู่เสี่ยวกวนนั้น เขามองเห็นว่าทั้งสองสิ่งนี้กว่าจะให้ผลสัมฤทธิ์ที่น่าพึงพอใจก็อาจจะต้องใช้เวลานานถึงสองปี

เหล่าพ่อค้าแห่งราชวงศ์นั้นมั่งมีเงินทอง แต่ทว่าปัญหาตอนนี้ก็คือพวกเขามิกล้าเอาเงินไปลงทุน

หากข้ามผ่านความกลัวนี้ไปได้ ผู้ที่ก้าวเดินไปข้างหน้าก่อนก็ย่อมกอบโกยผลกำไรได้ก่อน นอกจากจะมิถูกทางราชสำนักเอารัดเอาเปรียบแล้ว ทางราชสำนักยังให้การสนับสนุนในการปรับกำแพงภาษีอีกด้วย เยี่ยงนั้นการค้าของของราชวงศ์หยูก็จะคึกครื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

และการเจริญงอกงามของภูมิปัญญาก็ย่อมเกิดขึ้น พวกเขาย่อมหาหนทางที่จะเชิญช่างฝีมือมาปรับปรุงอุปกรณ์ทุ่นแรงของพวกเขาให้ทันสมัยอยู่เสมอ แล้วปริมาณสินค้าก็ย่อมทวีคูณขึ้น ราคาค้าปลีกก็จะต่ำลงมาอย่างมหาศาล

สองปีให้หลังต่อจากนั้นไปถึงจะเป็นช่วงริเริ่มการค้าขายระหว่างประเทศ

และแผนการเดิมที่จะส่งองค์หญิงสามแห่งราชวงศ์หยูเสด็จไปยังแคว้นฮวงในช่วงปลายปี เขานั้นยังคงวางแผนการนี้อยู่เสมอ เพราะเพลานี้สายลับของหอซี่หยู่ที่ประจำอยู่ที่แคว้นฮวงนั้นเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จุดประสงค์ก็เพื่อซึมซับเข้าไปในทุกหนทุกแห่งของแคว้นฮวง

เขาต้องการไปแย่งม้าศึกมาจากแคว้นอี๋ !

และยังต้องการให้เกิดความโกลาหลขึ้นภายในแคว้นฮวง ด้วยการนำตัวองค์หญิงสามกลับมา !

เรื่องนี้เขาเคยตกลงไว้กับฮั่วหวยจิ่นแล้ว แต่ทว่าช่วงนี้เหมือนว่าเขาจะเริ่มไขว้เขว

ก็เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเพิ่งจะส่งจดหมายมาให้ฟู่เสี่ยวกวน ในจดหมายได้เอ่ยถึงเรื่องที่หาเส้นทางออกสู่มหาสมุทรจากแม่น้ำแยงซี อีกทั้งยังเอ่ยถึงเรื่องที่วานให้ฟู่ต้ากวนเดินทางไปยังเขตเหยา

เยี่ยนซีเหวินผู้ว่าเขตเหยาบัดนี้ได้เตรียมการสร้างท่าเรือแล้ว ฟู่เสี่ยวกวนนั้นได้เสนอแผนการที่ยิ่งใหญ่กว่า ก็คือมิเพียงแต่สร้างท่าเรือ แต่ให้สร้างอู่ต่อเรือขนาดใหญ่แห่งใหม่มาอีกด้วย

เขาวางแผนว่าเมื่อกลับจากการเดินทางครานี้ต้องไปเยี่ยมเยียนเรือนของแม่สี่ให้จงได้ เพราะต้องไปหารือกับช่างฝีมือเหล่านั้นในเรื่องของการต่อเรือ

จากนั้นก็ไปดูทำเลที่ตั้งที่จิ่วเย่เสียหน่อย หากว่าดูแล้วเป็นท่าเรือธรรมชาติ เช่นนั้นก็ไปยึดครองมาเป็นของตนเสีย

จำต้องใช้เวลานานพอสมควรที่จะก่อตั้งกองทัพเรือแห่งแรก แต่เรื่องนี้ก็มิได้เป็นปัญหาแต่อย่างใด เพราะเยี่ยงไรเสียเขาก็ต้องใช้เวลาในการเปิดรับสมัครกำลังพล

เขายังคงข้องใจกับความลับในอารามซุ่ยเยว่อยู่เสมอ เขาปรารถนาที่จะไปเยือนซีหรงที่เขตซีฮวงแห่งราชวงศ์หยูพร้อมกับนำกระบี่วิเศษของตนติดตัวไปด้วย เพื่อที่จะไปหาปู้เนี่ยนชือไท่และเด็กหญิงคนนั้นที่เขานำตัวออกมาจากตงเหยียนแห่งภูเขาต้งถิงจวิน