นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 376

ฟู่เสี่ยวกวนกำลังนั่งดื่มชาภายใต้แสงแดดอันอบอุ่นของดวงอาทิตย์

ต่งชูหลาน หยูเวิ่นหวิน และซูซูได้ออกไปจัดการธุระข้างนอก วันนี้พวกนางจะไปที่ตรอกส่าจินเพื่อดูว่าห้างร้านของพวกนางนั้นเรียบร้อยดีแล้วหรือยัง พวกนางมิเคยล้มเลิกความคิด แม้ว่าบัดนี้ฟู่เสี่ยวกวนจะมิใช่ฟู่เสี่ยวกวนคนเดิมแล้วก็ตาม

คราหนึ่งต่งชูหลานเคยได้เอ่ยไว้ว่า เมื่อใดที่เจ้าได้ครองบัลลังก์เป็นองค์จักรพรรดิ เมื่อนั้นทรัพย์สินในส่วนของจักรพรรดินั้นถึงจะเป็นของเขาอย่างแท้จริง ในส่วนทรัพย์สินของท้องพระคลังนั้นไร้ซึ่งความเกี่ยวข้องใดกับตำแหน่งของเจ้า เจ้ามิอาจนำทรัพย์สินของราชอาณาจักรมาใช้ในเรื่องส่วนตัวได้ !

ฟู่เสี่ยวกวนเองก็เห็นพ้องต้องกัน จึงยอมให้พวกนางทั้งสองคนดิ้นรนเพื่อศักดิ์ศรีกันต่อไป

วันนี้ศิษย์พี่ศิษย์น้องแห่งสำนักเต๋าทั้งเจ็ดได้ออกจากคฤหาสน์จิ้งหูไปแล้ว 4 คน คนที่ยังอยู่ก็ยังคงเป็นศิษย์พี่ใหญ่ ซูเจวี๋ย ศิษย์พี่สามซูโหรว และศิษย์พี่หกซูซู

ส่วน 4 คนที่เหลือนั้นซูเจวี๋ยได้สั่งให้พวกเขากลับไปสำนักเต๋าแล้ว เพราะเรื่องการรักษาความปลอดภัยของฟู่เสี่ยวกวนนั้นคงมิใช่ปัญหาอีกต่อไป

เมื่อวานจักรพรรดิเหวินทรงรับสั่งให้องครักษ์ชุดแดงประจำอยู่ที่คฤหาสน์จิ้งหู 1,000 นาย และกองกำลังนี้เป็นกองกำลังแรกที่คอยคุ้มภัยให้กับฟู่เสี่ยวกวน และมีถังเชียนจวินเป็นนายพลนำทัพ

บัดนี้ฟู่เสี่ยวกวนและถังเชียนจวินนั่งอยู่ตรงข้ามกัน ฟู่เสี่ยวกวนกำลังจัดแจงต้มชา

และแน่นอนว่ามิใช่ชาดอกสาลี่ที่เก็บมาจากสวนด้านนอกของตำหนักหยุนชิง แต่เป็นชาที่ซื้อมาจากศาลาเปียวเซียง

กลิ่นหอมอบอวลของชาลอยฟุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ และฟู่เสี่ยวกวนเพิ่งจะรินชาให้ถังเชียนจวินพลางถามไถ่ว่า “เจ้ารู้สึกประหลาดใจหรือไม่ ? ”

แน่นอนว่าเสียงของถังเชียนจวินนั้นรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งนัก

เมื่อวันแรกของงานชุมนุมวรรณกรรมได้เริ่มต้นขึ้น ถังจู้กั๋วผู้ที่มีศักดิ์เป็นปู่ของเขาได้จับเขาเข้ากองกำลังองครักษ์ชุดแดง แล้วจากนั้นฝ่าบาทได้ทรงออกราชกิจจานุเบกษาเพื่อแต่งตั้งเขาเป็นนายพลประจำกองกำลังองครักษ์ชุดแดงทั้งหนึ่งพันนายนี้ นี่เป็นดั่งความฝัน เพราะองครักษ์ชุดแดงนั้นล้วนแต่เป็นผู้มีฝีมือระดับสูง ส่วนตัวเขานั้นเพิ่งจะบรรลุเป็นผู้มีฝีมือระดับสองของสำนักศึกษาหลีซานเมื่อมินานมานี้เอง การได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนายพลอย่างกะทันหันมิเคยเกิดขึ้นมาก่อนตั้งแต่ได้ก่อตั้งกองกำลังนี้มาหลายสิบปี

จนกระทั่งวันนี้ วันที่เขาได้รู้ถึงสถานะที่แท้จริงของฟู่เสี่ยวกวน และได้รับคำสั่งให้มารักษาพระองค์ที่คฤหาสน์จิ้งหู ทำให้เขาเข้าใจถึงพระประสงค์ของฝ่าบาท

ที่เมืองกวนหยุน ฟู่เสี่ยวกวนมิได้มีคนรู้จักมากนัก ถังเชียนจวินและฟู่เสี่ยวกวนนั้นอายุไล่เลี่ยกัน อีกทั้งยังเคยได้ประลองกันมาก่อน ด้วยเหตุว่าดูคุ้นเคยกันดีแล้วจึงทำให้เขาจับพลัดจับผลูมาเป็นนายพล

เขายังมิทันได้เอ่ยคำใด ๆ ออกมา เหล่านักปราชญ์ทั้งเก้านั้นก็ได้รีบร้อนที่จะเข้ามาภายในลานของคฤหาสน์จิ้งหูเสียให้ได้ ฟู่เสี่ยวกวนเองก็จำยอมลุกขึ้นไปให้การต้อนรับแก่พวกเขา

นอกจากเหวินสิงโจวและฉงซานเสนาบดีกรมพิธีการแล้ว ส่วนอีก 7 คนที่เหลือนั้นล้วนเป็นผู้ที่ฟู่เสี่ยวมิคุ้นหน้าคุ้นตาทั้งสิ้น

เขาโค้งคารวะ จากนั้นนักปราชญ์ทั้งเก้าก็ได้โค้งคารวะกลับ

“เชิญนั่งเถิดทุกท่าน ประเดี๋ยวข้าจะชงชาให้ทุกท่านได้ดื่ม”

“องค์ชายใหญ่เรื่องดื่มชานั้นไว้ก่อนเถิด ที่กระหม่อมและผู้ติดตามแวะมาที่นี่นั้นมีจุดประสงค์เพียงอย่างเดียว” เหวินสิงโจวมองหน้าฟู่เสี่ยวกวนอย่างมีเลศนัย ใบหน้าของเขามิอาจปิดซ่อนรอยยิ้มแห่งความปลื้มปริ่มนั้นเอาไว้ได้

แท้ที่จริงก็มาเพื่อขอให้ฟู่เสี่ยวกวนประทับชื่อไว้บนบทประพันธ์ทั้งหมดที่พวกเขาได้คัดลอกไว้ด้วยความบรรจง แล้วเก็บรักษาไว้เป็นสมบัติชิ้นล้ำค่าประจำตระกูล พวกเขาต่างก็คาดการณ์มิถึงว่าหลังจากเสร็จสิ้นงานชุมนุมวรรณกรรมที่วัดหานหลิงทั้งสามวันแล้ว ฟู่เสี่ยวกวนจะกลายเป็นองค์ชายใหญ่แห่งราชวงศ์อู๋ ในอนาคตอันสั้นนั้นเขาก็ได้เป็นองค์รัชทายาทแล้ว หลังจากนั้นก็จะได้เป็นจักรพรรดิพระองค์ต่อไป !

เพียงแค่ชื่อของเขาคงจะสามารถทำเงินได้มหาศาล !

หากงานประพันธ์เหล่านี้มีลายมือชื่อของเขาคอยกำกับเอาไว้ มันก็จะกลายเป็นสมบัติประจำตระกูลที่ทรงคุณค่ายิ่ง !

เช่นนั้นแล้วเขาจึงกระตือรือร้นเป็นอย่างมากเพื่อที่จะมาหาฟู่เสี่ยวกวนเพื่อสิ่งนี้ แม้ว่าที่เหลือทั้งแปดท่านนั้นจะมิได้คุ้นเคยกับฟู่เสี่ยวกวนมากนัก แต่พวกเขาก็เดินเขามาหาฟู่เสี่ยวกวนด้วยความรู้สึกเฉกเช่นเดียวกัน

พวกเขามิได้มีเจตนาที่จะมาคารวะองค์ชาย แต่มาเพื่อให้ฟู่เสี่ยวกวนประทับชื่อของตนเองลงบนบทประพันธ์ที่พวกเขาคัดลอกมา

“กระหม่อมมาเพื่อร้องขอให้องค์ชายใหญ่ทรงประทับชื่อไว้บนบทประพันธ์เหล่านี้จะได้หรือไม่ ? ” เหวินสิงโจวนำกระดาษแผ่นใหญ่ที่ถืออยู่ในมือกางออกมา จากนั้นฟู่เสี่ยวกวนจึงเห็นบทประพันธ์ทั้งห้าของเขาอีกทั้งยังมีบทความนั่นอีกด้วย

ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกตกตะลึง เรื่องแค่นี้ท่านเหวินสิงโจวมาเพียงผู้เดียวก็เพียงพอแล้ว เหตุใดถึงยกขบวนกันมาตั้งแปดคนเล่า !

ถ้าหากว่าเป็นแต่ก่อนฟู่เสี่ยวกวนก็จะฉกฉวยโอกาสเรียกเก็บเงินสักตำลึงสองตำลึงเพื่อเป็นค่าน้ำหมึกและพู่กัน แท่ทว่าบัดนี้กลับทำมิได้แล้ว !