นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 448

ตอนที่ 448 รับผู้มีความสามารถ

รายละเอียดเกี่ยวกับกรมการค้านั้น ฟู่เสี่ยวกวนมิได้กล่าวถึงอีก

เขาเกรงว่าจะทำให้ลูกน้องที่เพิ่งได้มาคนแรกตื่นตกใจหนีไปเสียก่อน !

แต่ทว่าหลี่ฉายกลับชื่นชมและยินดีเป็นอย่างยิ่ง กรมใหม่ที่เพิ่งก่อตั้งระดับสูงกว่าทั้งหกกรม อนาคตของเขาคาดว่าคงจะเบิกบานมากนัก !

ชีวิตนี้ในที่สุดก็จะได้พบกับบรรดาผู้คนชนชั้นสูงสักที ในที่สุดสิ่งที่ตนเคยร่ำเรียนมาก็จะได้นำออกมาใช้สักที

ความรู้สึกอึดอัดใจที่เก็บไว้ในทรวง ในที่สุดก็ได้ระบายออกมาราวกับได้ล้างบาปแล้วอย่างไรอย่างนั้น สิ่งนี้ทำให้ฟู่เสี่ยวกวนมองเขาด้วยสายตาชื่นชม

เขาผู้นี้เมื่อถึงวัยกลางคน ยังกลับไปเป็นเหมือนเมื่อวัยหนุ่มได้อยู่อีกเยี่ยงนั้นหรือ ?

ว่าแต่เขาดีใจอันใดกัน ?

อ่า… เขาอาจจะมิรู้ว่าในตอนนี้กรมการค้ามีขุนนางเพียงคนเดียวเท่านั้น พวกการร่างกฎหมาย การบังคับใช้กฎหมายในราชวงศ์หยูและเรื่องหลังจากที่จัดตั้งกฎหมายขึ้นในเขตต่าง ๆ แล้วอีกทั้งการติดตาม การตรวจสอบการรายงานและอื่น ๆ เรื่องเหล่านี้โยนให้เขาทำไปคนเดียวเถอะ

แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักหรือคุ้นเคยกับหลี่ฉาย แต่ต่งคังผิงรู้จักดี

ดังนั้นในวันนี้เมื่อออกมาจากห้องทรงพระอักษร เขาจึงได้เอ่ยถามต่งคังผิง และต่งคังผิงเองก็ยืนกรานว่าจะไม่ยอมปล่อยหลี่ฉายไป ในมือของเขามีกระบี่อาญาสิทธิ์ของฝ่าบาทอยู่ เขาจะต้องจัดการกับพ่อตาเสียหน่อย

ส่วนต่งคังผิงจะโมโหหรือไม่นั้น…พ่อตาจะโมโหลูกเขยด้วยเหตุอันใดกัน ?

เมื่อกับแกล้มถูกนำขึ้นมาวางบนโต๊ะ หลี่ฉายก็ได้นำสุราเทียนฉุนออกมารินให้ทุกคน

เขายกจอกขึ้นแล้วกล่าวกับฟู่เสี่ยวกวนว่า “นับแต่นี้ข้าน้อยคือคนของท่าน ข้าน้อยสัญญาว่าหลี่ฉายจะเป็นผู้เชื่อฟังคำสั่งของท่านฟู่ จะมิทำให้ท่านต้องผิดหวังหรือขายหน้าเป็นอันขาด ข้าน้อยขอดื่มให้แก่ท่านฟู่ ! ”

“ดี… ! ” ฟู่เสี่ยวกวนยกแก้วสุราขึ้นแล้วกล่าวว่า “กรมการค้าเพิ่งจะก่อตั้งขึ้น มีเรื่องราวที่ต้องจัดการมากมาย ล้วนแต่เป็นภารกิจที่สำคัญและมีความหมายยิ่ง หลี่ฉาย เจ้านั้นมีความสามารถด้านการเงิน ข้าเชื่อว่าข้าจะเห็นความทะเยอทะยานของเจ้าอย่างเต็มที่ ! ”

เลือดของหลี่ฉายเดือดพล่านในตัว เขารู้สึกว่า ฟู่เสี่ยวกวนคือแรงผลักดันของเขา หลังจากที่ทั้งสองดื่มสุราหมดจอกแล้ว เขาก็รินมันอีกคราและนั่งลง หัวใจของเขาพลุ่งพล่านด้วยความตื่นเต้น

ต่อจากนั้น หลี่จินโต้วก็ได้แนะนำบุตรชายอีก 3 คนของเขา ฟู่เสี่ยวกวนแววตาเป็นประกายทันที ให้ตายสิ คนทั้งบ้านนี้ช่างมีความสามารถเสียจริง !

แม้ว่าในใจของเขาจะตื่นเต้นยินดี แต่สีหน้ากลับเรียบนิ่ง

พวกเขากินกับแกล้มและดื่มสุราพลางสนทนาอย่างเป็นกันเอง ทันใดนั้นฟู่เสี่ยวกวนได้เอ่ยถามว่า “คุณชายใหญ่ รายได้ที่ซิงหลงถังปีนี้ดีหรือไม่ ? ”

หลี่เจียตกตะลึงขึ้นมาทันพลันก่อนจะเอ่ยออกไปว่า “ในปีนี้จวบจนปัจจุบันที่ซิงหลงถังมีรายได้ทั้งสิ้น 1,218,000 ตำลึง มากกว่าปีที่แล้วหนึ่งเท่าขอรับ”

“อ่า…” ฟู่เสี่ยวกวนพยักหน้า จากนั้นก็ทำท่าครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยว่า “เหตุใดโรงรับจำนำจึงได้รับความนิยมมากถึงเพียงนี้ ? ”

หลี่เจียนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็มองไปยังหลี่จินโต้ว พบว่าหลี่จิ้นโต้วพยักหน้าเบา ๆ

“การที่โรงรับจำนำมีรายได้ดีนั้น แน่นอนว่าเป็นเพราะมีคนมาจำนำของมาก ขอกล่าวกับคุณชายตามตรงว่า ในปีนี้ที่แม่น้ำหวงเหอเอ่อล้นขึ้นมา ทำให้ราษฎรที่อาศัยอยู่ติดแม่น้ำอพยพขึ้นมาในเมืองหลวงมากเสียทีเดียว มากกว่าปีก่อนถึงเท่าตัว”