นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 521
ตอนที่ 521 วางแผน
“หรือควรมอบ…บรรดาศักดิ์ดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ? ”
ทันทีที่เยี่ยนเป่ยซีเอ่ยข้อเสนอนี้ขึ้นมา ต่งคังผิงและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงขึ้นทันพลัน วันนี้พวกเขาตกตะลึงไปกี่คราแล้วกัน
บรรดาศักดิ์ในราชวงศ์หยูแบ่งออกเป็น 5 ขั้น ได้แก่ กง โหว ป๋อ จึ และหนาน
นับตั้งแต่ก่อตั้งราชวงศ์ขึ้นมา ก็แทบจะไม่ปรากฏขุนนางที่ทำความดีความชอบจนได้รับบรรดาศักดิ์เลย ดังนั้นราชวงศ์หยูในปัจจุบันจึงมีเพียงแม่ทัพใหญ่เผิงถูที่ฮ่องเต้พระองค์ก่อนทรงแต่งตั้งเป็นติ้งกั๋วกงเพียงผู้เดียวเท่านั้น
ติ้งกั๋วกงเสียชีวิตไปแล้ว ซ้ำยังไร้ทายาท ถึงแม้จวนกั๋วกงจะยังคงมีอยู่ แต่การสืบทอดกั๋วกงของตระกูลเผิงได้สิ้นสุดลงไปเนิ่นนานแล้ว
ด้วยคุณงามความดีของฟู่เสี่ยวกวน การแต่งตั้งให้เป็นกั๋วกงก็มิได้มากจนเกินไป แต่เยี่ยนเป่ยซีคิดมาเท่าใด ฝ่าบาทก็ย่อมคิดมากกว่า
ฟู่เสี่ยวกวนเยาว์วัยเกินไปสำหรับยศกง เขายังมิครบ 18 ปีบริบูรณ์เลยด้วยซ้ำ เส้นทางอนาคตยังอีกยาวไกล หากเขามิกลับไปยังราชวงศ์อู๋ ก็ยังสามารถทำคุณงามความดีให้กับราชวงศ์หยูได้อีก
หากคนผู้นี้ชราวัย ในภายภาคหน้าก็จะกลายเป็นไม่ได้มอบรางวัลอันทรงเกียรติให้โดยแท้จริง
ดังนั้น หลังจากทั้งห้าหารือกันแล้ว ยศหนานขั้นห้าก็ต่ำจนเกินไป ยศจึขั้นสี่กำลังพอดี ส่วนยศป๋อรอให้เจ้าหมอนี่ผลักดันนโยบายใหม่ได้สำเร็จแล้วค่อยประทานให้ก็แล้วกัน
“เช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้ก็กำหนดให้เป็นตามนั้น ข้าจะประทานบรรดาศักดิ์จึขั้นสี่แก่ฟู่เสี่ยวกวน สืบทอดต่อไปโดยไร้ที่สิ้นสุด”
เยี่ยนเป่ยซีและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง ยามที่หารือกันเมื่อครู่ มิได้กล่าวเลยว่าให้สืบทอดต่อไปโดยไร้สิ้นสุด !
แต่สุดท้ายพวกเขาต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย สามคนในนี้คือพ่อตาของฟู่เสี่ยวกวน เยี่ยนเป่ยซีเองก็เป็นปู่ของเยี่ยนเสี่ยวโหลว แล้วผู้ใดจะปฏิเสธเรื่องดี ๆ เยี่ยงนี้กันเล่า
“วันนี้มิต้องสนทนาเรื่องอื่นกันแล้ว ข้าดีใจมากยิ่งนัก คังผิง เจ้าใช้เงินได้เต็มที่ ซือเต้าและฮ่าวชู จงเร่งเกณฑ์ทหาร ส่วนอัครมหาเสนาบดีเยี่ยน ค่ำนี้ข้าจะไปนั่งเล่นที่จวนของเจ้า”
“นานมากแล้วที่ฝ่าบาทมิได้เสด็จไปที่จวนของกระหม่อม”
“ก็เพราะเรื่องวุ่นวายมากมายมิใช่หรือ ? ตอนนี้ดีขึ้นแล้วก็ตกลงตามนี้ ข้าจะนำข่าวดีไปบอกกับฮองเฮาที่วังหลัง ให้นางได้มีความสุขเช่นกันกับข้า”
ผู้คนในห้องทรงพระอักษรต่างก็แยกย้ายกันออกไปจนทั้งห้องว่างเปล่า ส่วนฟู่เสี่ยวกวนในยามนี้ยังอยู่ในสำนักงานของกรมพิธีการ
จนถึงตอนนี้ สวี่หวยซู่ก็ยังรู้สึกราวกับฝันไป !
เขาได้สัมผัสการเจรจาดุจความฝันนี้ด้วยตนเองตั้งแต่ต้นจนจบ เพียงแค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้น ฟู่เสี่ยวกวนก็ได้หลอกล่อจนทำสนธิสัญญา 2 ฉบับนี้ขึ้นมาได้… มิว่าเยี่ยงไร สวี่หวยซู่ก็ยังเป็นขุนนางของกรมพิธีการ จึงยากที่จะเชื่อว่าองค์รัชทายาทของแคว้นอี๋จะยอมลงนามในสนธิสัญญา !
แต่เรื่องนี้ก็ได้เกิดขึ้นมาแล้ว ตราประทับนี้ ยังเป็นเขาที่ประทับด้วยมือของตนเอง
เขาต้มชามาหนึ่งกาแล้วเอ่ยถามขึ้นว่า “คนผู้นั้น องค์รัชทายาทแห่งแคว้นอี๋ผู้นั้น… เจ้าวางยาพวกเขาใช่หรือไม่ ? ”
ฟู่เสี่ยวกวนหัวเราะน้อย ๆ “ท่านลุง อย่าได้เอ็ดไป ข้าแอบวางยาพวกเขาจริง ๆ ”
ดวงตาสวี่หวยซู่เบิกโพลง “อธิบายมาเร็วเข้า ข้ามิเข้าใจ”
“แท้จริงแล้วง่ายดายมากยิ่งนัก ข้าขอให้เสนาบดีกรมกลาโหม หรือก็คือท่านพ่อตาเยี่ยนฮ่าวชู ทูลฝ่าบาทให้มอบราชโองการให้แก่องค์ชายใหญ่ แล้วบัญชาให้ทุกกองทัพของพระองค์เดินทางไปยังด่านจินหยาง นอกจากนั้น ปืนใหญ่หงอีจากซีซานของข้าก็ถูกส่งไปทางตะวันออกอย่างต่อเนื่อง ของเหล่านี้มิได้ถูกซ่อนจากสายตาของแคว้นอี๋ ดังนั้นบรรยากาศในท้องพระโรงของแคว้นอี๋จึงเคร่งเครียดภายใต้แรงกดดันที่เพิ่มมากขึ้น”
“เยียนเหลียงเจ๋อมายังจินหลิง แต่ข้ามิรีบเปิดการเจรจากับเขา ข้าต้องการให้เขาอยากกลับแคว้นอย่างเร่งรีบ เขาคือองค์รัชทายาท บิดาของเขาย่อมมีข้อความมาเร่งรัดเป็นแน่ ต่อให้อยากเจรจาก็เจรจามิได้ และทัพของข้าก็ได้เข้าใกล้ด่านจินหยางมากขึ้นเรื่อย ๆ บิดาของเขาย่อมมิพอใจในตัวเขามากเป็นแน่”
“จักรพรรดิแห่งแคว้นอี๋มิได้มีเขาเป็นโอรสแต่เพียงผู้เดียว เหล่าขุนนางในราชสำนักที่อยู่ในความตื่นตระหนกจะแสดงความไม่พอใจต่อองค์รัชทายาทอย่างแน่นอน คาดว่าเสียงให้ปลดองค์รัชทายาทคงมีมิน้อย ดังนั้นเขาจึงต้องรีบ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรีบ จนถึงท้ายที่สุด เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับหนึ่งทางเลือกดังที่เกิดขึ้นในวันนี้
หากจะปฏิเสธการลงนามในสนธิสัญญาฉบับนี้ เขาก็ต้องอยู่ที่จินหลิงต่อและรับมือกับข้าจนสูญเสียตำแหน่งองค์รัชทายาท หรือจะลงนามแล้วรีบกลับแคว้นไปรักษาตำแหน่งองค์รัชทายาท”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)