นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 522
ตอนที่ 522 อาณาจักรการค้า
แสงสุริยาในยามกลางวันค่อนข้างอบอุ่น
หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ฟู่เสี่ยวกวนและหยูเวิ่นหวินก็ได้นั่งพักอยู่ในศาลาเถาหราน
หยูเวิ่นหวินตั้งครรภ์ได้ราว 3 เดือนแล้ว แต่ในฤดูหนาวนางสวมอาภรณ์ค่อนข้างหนา จึงมองมิค่อยชัดสักเท่าใดนัก
นางยังคงนั่งเย็บชุดทารกด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของผู้เป็นมารดา เงยหน้าขึ้นมองฟู่เสี่ยวกวนแล้วยกยิ้ม “เจ้าอยากได้บุตรชายหรือบุตรสาว ? ”
“บุตรสาว ! ”
หยูเวิ่นหวินเบิกตามองฟู่เสี่ยวกวน พลางเบ้ปากแล้วกล่าวว่า “ไม่ ต้องเป็นบุตรชาย ! ”
“จะเป็นบุตรชายหรือบุตรสาว ? ข้าก็ชอบทั้งสิ้น”
“นี่คือทายาทคนแรกของตระกูลฟู่ เป็นบุตรชายจึงจะดี ! ”
ความคิดของหยูเวิ่นหวินนี้ ฟู่เสี่ยวกวนมิได้คัดค้าน เนื่องจากการถกเถียงกับคนโบราณเรื่องชายหญิงไร้ซึ่งความหมายใดอย่างแท้จริง
ดังนั้น เขาจึงหัวเราะแล้วกล่าวว่า “อืม ! ย่อมได้ เช่นนั้นก็บุตรชาย… แต่หากคลอดออกมาเป็นบุตรสาว เจ้าก็อย่าได้ผิดหวังล่ะ ! ”
“อือ… เรื่องนั้นข้ารู้ดี เพียงแต่หวังว่าจะได้บุตรชายก็เท่านั้น ช่วงนี้เจ้าดื่มสุราให้น้อยลงสักหน่อย ชูหลานและเสี่ยวโหลวอาจจะมิพอใจเอาได้”
ฟู่เสี่ยวกวนชะงักลงทันใด ข้าปรนนิบัติทุกค่ำคืน พวกนางกลับพากันโอดโอย หรือว่ากินมิอิ่มแสร้งทำเป็นอิ่มกันเล่า ?
นี่เป็นปัญหาใหญ่เสียทีเดียว ดังนั้นเขาจึงรีบเอ่ยถามขึ้นมาว่า “หรือว่าข้า…ยังขยันมิพอ ? ”
หยูเวิ่นหวินจ้องเขาตาเขม็ง หน้าของนางแดงระเรื่อ “เจ้าคิดสิ่งใดอยู่กัน ? หมอหลวงกล่าวว่า หากดื่มสุรามากจนเกินไปจะทำให้มีบุตรยาก พวกนางนับวันตั้งตารอความเคลื่อนไหวของท้องอยู่ทุกวัน ! ”
ฟู่เสี่ยวกวนจึงได้วางใจลง อืม… ค่อยยังชั่วหน่อย ตำราพระสูตรเก้าหยางนี้ มิเสียแรงฝึกฝนสินะ
“เรื่องนี้ต้องพึ่งโชคชะตาด้วย อีกอย่างพวกเจ้าอายุยังน้อย รออายุสัก 20 ปีค่อยตั้งครรภ์กำลังดี”
หยูเวิ่นหวินเบ้ปาก “ผู้ชายก็กล่าวได้สิ หากหญิงสาวอายุ 20 ปีแต่งงานกับเจ้า ผ่านไปสี่ห้าปียังมิตั้งครรภ์ ชาวบ้านได้นินทาไปทั่วเป็นแน่ ! แม่ไก่ยืนกกไข่…ดูสิว่าจะกลายเป็นเยี่ยงไร ? จะเอาหน้าไปไว้ที่ใด ? ”
เมื่อกล่าวถึงปัญหานี้ ฟู่เสี่ยวกวนมิอาจเปลี่ยนความคิดของหยูเวิ่นหวินได้ เนื่องจากความคิดเช่นนี้มีมาแต่โบราณ และได้หยั่งรากลึกลงในจิตใจของสตรีเฉกเช่นพวกนางแล้ว
มองดูแล้ว ต่งชูหลานและเยี่ยนเสี่ยวโหลวคงกังวลจริง ๆ
ทว่าค่ำคืนนี้ ข้าต้องไปดื่มสุราน่ะสิ !
เห้อ…จะทำเยี่ยงไรดี !
ในขณะที่สองสามีภรรยากำลังสนทนากันอยู่ หลี่เจิ้งพร้อมพี่น้องตระกูลหลี่ก็ได้เดินเข้ามา
สามพี่น้องทำความเคารพฟู่เสี่ยวกวนและหยูเวิ่นหวิน หลังจากนั้นหยูเวิ่นหวินก็ได้เอ่ยเชิญให้พวกเขานั่งลง ส่วนตนก็เดินออกไปจากศาลาเถาหราน
ฟู่เสี่ยวกวนรินน้ำชาให้กับทั้งสาม จากนั้นก็ยกยิ้มขึ้นแล้วกล่าวว่า “เป็นเยี่ยงไรบ้าง ? ”
ภารกิจแรกที่ได้มอบหมายให้กับสามพี่น้องตระกูลหลี่ก่อนปีใหม่ คือให้ไปกว้านซื้อพื้นที่สลัมมา
หลี่เจีย พี่ชายคนโต นำหีบใบหนึ่งมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วหยิบโฉนดที่ดินปึกหนาออกมา “ตามที่คุณชายมอบหมาย พวกข้ามิได้ออกหน้าด้วยตนเอง แต่ใช้วิธีการบางอย่างในการจัดการ พื้นที่สลัมกว่าครึ่งถูกซื้อมาแล้ว เชิญคุณชายตรวจสอบดูขอรับ”
ฟู่เสี่ยวกวนมิได้เอ่ยถามว่าพวกเขาใช้วิธีใด เขาเพียงรับโฉนดที่ดินปึกหนาคลี่ออกดู “ยังต้องใช้เวลาอีกเท่าใด ? ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)