นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 523

ตอนที่ 523 ตัดรากถอนโคน

หอกั๋วเซ่อเทียนเซียงตั้งอยู่ข้างหยี่ฮวาถาย

เป็นอาคารหนึ่งในชุมชนที่สร้างขึ้นมาอย่างเรียบง่ายแต่ดูสวยมีระดับ มีบ่อน้ำจากหินจำลอง ศาลาที่งดงาม เค้าโครงมีแบบอย่างมาจากเจียงหนาน สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในความละเอียดอ่อนเหล่านี้

ในยามที่ฟู่เสี่ยวกวนกับสวี่ซินเหยียนมาถึง แสงไฟจากบ้านเรือนในเมืองต่างก็สว่างโร่ โคมไฟสีแดงด้านนอกซุ้มประตูหอกั๋วเซ่อเทียนเซียงก็สว่างขึ้นมาแล้วเช่นกัน

ในยามนี้ ยิงฮวากำลังแต่งหน้าอยู่เบื้องหน้ากระจก

นางได้ยินจากพี่สาวโจวผู้เป็นแม่เล้ากล่าวว่าวันนี้นางถูกคุณชายเยียนจองตัวเอาไว้แล้ว กล่าวว่าต้องการรับรองแขกคนสำคัญยิ่ง… คุณชายเยียนผู้นี้เคยมาที่กั๋วเซ่อเทียนเซียงสองครา เขาจ่ายเงินอย่างฟุ่มเฟือยทุกคราที่มา เห็นได้ชัดว่าเป็นคุณชายมาจากตระกูลใหญ่

แน่นอนว่าที่ยิงฮวาเดินทางจากราชวงศ์อู๋มายังแคว้นหยู และขายความสามารถอยู่ที่กั๋วเซ่อเทียนเซียงแห่งนี้ ก็เพื่อเงินทั้งสิ้น

นางลอบออกมาจากเมืองกวนหยุน ได้นำเงินติดตัวมาด้วยและใช้ไปจนหมดแล้ว หลังจากมาถึงเมืองจินหลิงจึงได้พบว่าตนอยู่เพียงลำพังในต่างแดน

นางเคยคิดที่จะไปหาฟู่เสี่ยวกวน แต่ก็ได้ละทิ้งความคิดนี้ไป… ฟู่เสี่ยวกวนและนางมีวาสนาเพียงพบหน้าเท่านั้น มิได้สนิทชิดเชื้อ การไปเยือนถึงหน้าประตูจวน ย่อมมิเหมาะสม

ดังนั้นนางจึงอาศัยรูปลักษณ์ที่งดงามและเสียงร้องอันไพเราะของตนเข้ามายังหอกั๋วเซ่อเทียนเซียง ใช้ระยะเวลาเพียง 1 เดือนก็ได้ขึ้นเป็นดาวเด่นของร้าน

แคว้นหลิวเองก็มีนักร้อง นางทราบว่าสถานะของนักร้องนั้นช่างต่ำต้อยยิ่ง ที่คิดเอาไว้คือเก็บเงินอีกเพียง 1 เดือน นางก็จะมีเงินถึง 500 ตำลึงแล้ว

นางมิได้ขายตัวให้กับหอกั๋วเซ่อเทียนเซียง สถานะของนางถือเป็นอิสระ รอมีเงินจนเพียงพอแล้ว นางก็จะกลับเมืองกวนหยุนทันที

เพราะนางได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับฟู่เสี่ยวกวนมามากมาย เขาสมรสแล้ว ตบแต่งกับสตรีที่งดงามราวกับดอกไม้หยก

นางจึงได้ล้มเลิกความคิด กลบฝังไว้ในก้นบึ้งของจิตใจ

ในขณะเดียวกัน นางก็รู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมากที่ตั้งตารอให้ฟู่เสี่ยวกวนมายังที่นี่ เพียงได้พบหน้าเขา สามารถร้องเพลงที่เขาเป็นผู้ประพันธ์ให้เจ้าตัวได้ฟังสักครา

นักวรรณกรรมมิใช่ว่าชอบเยี่ยงนี้หรอกหรือ ?

แต่นางรอมาได้ 2 เดือนแล้ว กลับมิเคยเห็นคุณชายฟู่มาเหยียบที่นี่เลยสักครา

เขาเป็นคนที่ยุ่งมากอย่างแท้จริง

ในวันนี้ยังได้เป็นขุนนางใหญ่ขั้นสามของราชวงศ์หยู ทั้งยังเป็นหัวหน้ากรมการค้า

ยิงฮวาไม่เข้าใจว่ากรมการค้าคือสิ่งใด คาดว่าคงเกี่ยวข้องกับการค้า ในเมื่อเขาเป็นหัวหน้าของกรมใหม่นี้ ย่อมมีงานยุ่งอยู่ทุกวัน

แต่ก็น่าเสียดายยิ่ง ที่สุดท้ายก็มิสามารถพบหน้าเขาได้อีกสักครา

โชคดีแล้วที่มิได้พบเจอ

…..

…..

ฟู่เสี่ยวกวนพาสวี่ซินเหยียนเดินเข้าไปในหอกั๋วเซ่อเทียนเซียง สวี่ซินเหยียนค่อนข้างตื่นเต้น นางสวมผ้าคลุมหน้าแล้วมองไปทางฟู่เสี่ยวกวน ทันใดนั้นก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “สถานที่แบบนี้ ข้าค่อนข้างมิสะดวกใจที่จะมาเยือน ให้ข้าไปรอที่รถม้าดีกว่าหรือไม่ ? ”

ฟู่เสี่ยวกวนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “มิได้ หน้าที่ของเจ้าคือรักษาความปลอดภัยให้กับข้า หากประเดี๋ยวมีคนลอบสังหารข้าขึ้นมา เจ้าจะช่วยข้าได้เยี่ยงไร ? ”

สวี่ซินเหยียนตระหนักได้ถึงเหตุผล จึงมิกล้ากล่าวอันใดต่อไปอีก ทั้งสองจึงเดินเข้าไปด้านใน

เยียนเหลียงเจ๋อได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้อย่างดี ในยามนี้กำลังรออยู่ ณ ห้องโถงใหญ่พร้อมกับเปียนมู่หยู

หลังจากการเจรจาเสร็จสิ้น พวกเขาก็ได้กลับมายังโรงเตี๊ยม หารือกันถึงสถานการณ์ที่ต้องเผชิญหลังกลับแคว้นอี๋ และได้ข้อสรุปแล้ว เยียนเหลียงเจ๋อเขียนสาส์นและไหว้วานคนสนิทให้เดินทางออกจากจินหลิงไปในวันนี้ ให้ควบอาชาไปยังเมืองหลวงของแคว้นอี๋