นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 527
ตอนที่ 527 สถานทูตแคว้นหลิว
ยามที่ยืนอยู่บนทางเดินชั้นสอง สีหน้าเบิกบานและแววตาจริงใจของฟู่เสี่ยวกวนได้ส่งไปทางเยียนเหลียงเจ๋อและคณะจนพวกเขาออกจากหอกั๋วเซ่อเทียนเซียงไปแล้ว
ความปรารถนาในใจของเยียนเหลียงเจ๋อ ในวันนี้ได้ถูกกระตุ้นเรียบร้อยแล้ว แคว้นอี๋จะมิสงบสุขอย่างแน่นอน เพราะมิรู้ว่าในพระราชวังทองคำของแคว้นอี๋จะมีเสียงปืนดังขึ้นมาเมื่อใด
คาดว่าคงอีกมินาน เพราะเยียนเหลียงเจ๋อย่อมมิมีเวลาที่จะวางแผนอย่างถี่ถ้วน
แจ้งความปรารถนาของเยียนเหลียงเจ๋อให้เยียนหานยวี่ทราบดีหรือไม่ ?
ฟู่เสี่ยวกวนครุ่นคิดอยู่หลายชั่วอึดใจ แต่ก็ได้ล้มเลิกแผนการนี้ หากเยียนเหลียงเจ๋อสามารถขึ้นครองบัลลังก์ได้จริงก็เป็นผลดีต่อราชวงศ์หยู เพราะหลังจากที่เขาทำให้อำนาจทางการเมืองมีความเสถียรได้แล้ว เขาย่อมส่งกองทัพไปยังแคว้นฮวงอย่างแน่นอน
ในตอนนี้ศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของราชวงศ์หยูคือแคว้นฮวง แน่นอนว่ายังมีภัยที่ใหญ่หลวงอยู่ภายในราชวงศ์หยูนั่นก็คือองค์ชายสี่และแม่ทัพใหญ่เซวี๋ยติ้งชานแห่งกองทัพชายแดนตะวันตก
ส่วนลัทธิจันทรา ในสายตาของฟู่เสี่ยวกวนก็เป็นเพียงแค่กลุ่มชาวลวี่หลินที่เสเพลกลุ่มหนึ่งมารวมตัวกันเท่านั้น
ยามที่ซูม่อทำการฝึกฝนทหารดาบเทวะรุ่นสามจนเสร็จสิ้น ก็ให้เขาไปจัดการกับลัทธิจันทราเสีย ซึ่งมิใช่เรื่องยากอันใด
ทุกคนต่างก็เป็นผู้มีฝีมือระดับสูงทั้งสิ้น ในมือของทหารดาบเทวะยังมีอาวุธที่ร้ายกาจอยู่ คนจากลัทธิจันทราย่อมไร้หนทางที่จะต่อต้าน
ใบหน้าของฟู่เสี่ยวกวนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม สายตามองสำรวจกลุ่มคนที่อยู่ในห้องโถงด้านล่าง เมื่อมิพบสวี่หวยซู่เขาจึงพาสวี่ซินเหยียนเดินกลับเข้าไปในห้องของยิงฮวาอีกครา
หนิงหยู่ชุนมองสำรวจแล้วเอ่ยถามว่า “องค์รัชทายาทล่ะ ? ”
“กลับไปแล้ว”
“หรือพวกข้าจะมารบกวนพวกเจ้า ? ”
“คิดอันใดอยู่กัน ? เขาเป็นถึงองค์รัชทายาทของแคว้นอี๋ จึงยุ่งเป็นอย่างมาก มา ๆ ๆ พวกเรามาดื่มสุราต่อเถิด ! ”
ฟู่เสี่ยวกวนไม่ได้บอกผู้ใดว่าตนได้ฝังความรักอิสระไว้ในใจของเยียนเหลียงเจ๋อ เขาร่ำสุรา แล้วคุยโวโอ้อวดมากมายโดยมิอายกับสหายกลุ่มนี้
“ข้ามิเข้าใจ แคว้นอี๋ต้องยกที่ดินหนึ่งในสามให้กับแคว้นเพื่อเป็นการชดใช้และเจ้ายังทำให้พวกเขาต้องอับอายมากถึงเพียงนั้น คาดมิถึงว่าเขาจะยังเชิญเจ้ามาดื่มสุรา… มิใช่ ! เขาไปแล้วผู้ใดจะจ่ายเงินกัน” ฉินโม่เหวินเอ่ยถามอย่างงุนงง
“เจ้ากังวลกับผี…” ฟู่เสี่ยวกวนหยิบตั๋วเงินหนึ่งปึกวางลงบนโต๊ะ “ดื่มจนเจ้าตายก็ดื่มมิหมด ซินเหยียน จงนับว่ามีเท่าใดแล้วเก็บเอาไว้ก่อน”
สวี่ซินเหยียนเหลือบมองฟู่เสี่ยวกวน หยิบตั๋วเงินปึกนั้นขึ้นมาแล้วตรวจสอบโดยละเอียด ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วว่า “3,200 ตำลึง… ให้เก็บไว้ที่ข้าเยี่ยงนั้นหรือ ? ”
“อือ ฝากไว้ที่เจ้าก่อน ประเดี๋ยวข้าคงดื่มเสียจนเมามาย เจ้าก็จำไว้ว่าต้องจ่ายเงินด้วย”
“อ่า…” สวี่ซินเหยียนหยิบตั๋วเงินขึ้นมาอย่างชื่นมื่น สำหรับนางแล้ว ถือเป็นเงินก้อนมหาศาลอย่างมิต้องสงสัย ฟู่เสี่ยวกวนนำเงินก้อนใหญ่ถึงเพียงนี้ให้นางดูแล เป็นไปได้หรือไม่ว่าใจของเขาได้ยอมรับนางแล้ว ?
จะว่าไปแล้ว เขาเป็นบุรุษเพียงคนเดียวที่เคยเห็นเรือนร่างนาง
บุรุษ !
ยิงฮวาจดจ้องสวี่ซินเหยียนด้วยสายตาเปี่ยมเลศนัย สาวงามผู้นี้ต้องเป็นคนรู้ใจของฟู่เสี่ยวกวนอีกเป็นแน่
ฟู่เสี่ยวกวนมิได้คิดอันใดมาก เพียงคาดว่าวันนี้ตนเองคงจะเมา
“พวกเจ้าดูแคลนองค์รัชทายาทแคว้นอี๋ผู้นี้เสียแล้ว ข้าจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน เขากำลังวางแผนยึดครองแคว้นอี๋ ส่วนเรื่องแบ่งที่ดินและเงินชดเชย ถือเป็นการสูญเสียเงินภาษีเพียงมิกี่ปีเท่านั้น ที่ดินหายไปเพียงหนึ่งผืน แต่ทว่าบัลลังก์ของแคว้นอี๋ต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของเขา เพราะองค์รัชทายาทผู้นี้เป็นคนเด็ดขาด และ…ดุดันมากยิ่งนัก”
“เจ้ามิกังวลว่าเขาจะชิงว่อเฟิงหยวนกลับคืนในภายหน้าหรือ ? ”
ฟู่เสี่ยวกวนหัวเราะร่า “เขามิกล้าหรอก”
ฟู่เสี่ยวกวนไม่ได้อธิบายว่าเหตุใดเยียนเหลียงเจ๋อจึงไร้ความกล้า แต่เขากลับยกสุราขึ้นแล้วกล่าวกับฉินโม่เหวินว่า “จากที่คาดการณ์แล้วจะนานถึงหนึ่งปีที่จะมิได้พบเจอเจ้า จอกนี้ขออวยพรให้ชีวิตในกวนซีเต้าของเจ้ามีแต่ความสุขความเจริญ”
“เจ้าอย่าได้คิดว่าข้าสบายใจ ข้าจะมีความสุขกับสถานที่แสนทรุดโทรมนั้นได้เยี่ยงไร ? ” ฉินโม่เหวินดื่มกับฟู่เสี่ยวกวน แล้วเอ่ยต่อว่า “แต่เยี่ยงไรเสีย หลายวันมานี้ข้าได้คิดวิธีบางอย่างขึ้นตามที่เจ้าได้ชี้แนะเอาไว้ ลองฟังว่าใช้ได้หรือไม่”
“นี่เป็นสถานที่ไว้คุยราชการเยี่ยงนั้นหรือ ? พี่ฉินมาดื่มอย่างสบายอารมณ์กันดีกว่าหรือไม่ ? มิต้องกล่าววิธีเหล่านั้นออกมาหรอก โยนมันทิ้งไปเสีย อย่าได้กังวลว่าจะพ่ายแพ้ มิใช่เรื่องใหญ่หรอก ! ”
ฮั่วหวยจิ่นปรบมือ “น้องฟู่กล่าวได้มีเหตุผลยิ่ง มา ๆ ๆ พี่โม่เหวิน มาดื่มกันเถิด”
หลังจากนั้น วงสุราก็ครึกครื้นขึ้นมาอีกครา ฉินโม่เหวินมิเอ่ยถึงเรื่องราชการอีก พวกเขาล้วนสนทนากันอย่างออกรสออกชาติ ยิงฮวาเดินไปยังแท่นวางฉินเพียงลำพัง บรรเลงและขับขาน ‘สงบซึ่งคลื่นลม อย่าฟังเสียงเสียดสีใบไม้ที่ผ่านป่ามา’ ด้วยตนเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主)