นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 583

ตอนที่ 583 รายงานชัยชนะ

รัชสมัยเซวียนลี่ที่สิบ เดือนสี่ วันที่หนึ่ง ในที่สุดช่วงครึ้มฝนของเมืองจินหลิงก็ผ่านพ้นไป แสงสุริยาที่หายไปเนิ่นนานได้ส่องสว่างไปทั่วทุกพื้นที่

ประชุมราชสำนักสิ้นสุดลงแล้ว ฮ่องเต้เรียกเยี่ยนเป่ยซี ต่งคังผิง และหนิงไท่ฟู่มาประชุมที่ห้องทรงพระอักษรต่อ

“ตามรายงานที่ส่งมาจากทางตะวันตกเฉียงใต้ตลอดหลายวันมานี้ การกวาดล้างกบฏเซวี๋ยถึงบทสรุปแล้ว ตอนนี้กบฏเซวี๋ยถูกโอบล้อมไว้ในเมืองเจี้ยนเหมิน การประหารคงจะเกิดขึ้นในมิช้านี้ วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามารวมตัวกันเพราะมีบางเรื่องต้องหารือเป็นการส่วนตัว”

“ประการที่หนึ่ง กองทัพชายแดนตะวันตกบัดนี้เหลือทิ้งไว้เพียงนามเท่านั้น ต้องจัดตั้งกองทัพชายแดนตะวันตกขึ้นมาเสียใหม่ สมควรให้ผู้ใดเป็นแม่ทัพ ? ”

“ประการที่สอง ฟู่เสี่ยวกวนกล่าวไว้ในจดหมายที่ส่งมาถึงข้าว่า สองตระกูลโจ่งและหยูจากเมืองหลินจื๋อเจี้ยนหนานตงเต้า ได้สร้างคุณงามความดีไว้ในชัยชนะของสงครามครานี้… ทั้งสองตระกูลระดมเงินออกมา 3,000,000 ตำลึง เกณฑ์ทหารมาราว 300,000 นาย นี่มิใช่เรื่องง่ายเลย ! ”

ฮ่องเต้ลูบเครา ตรัสด้วยความทอดถอนพระทัยอีกคราว่า “ผู้ใดบอกว่าพ่อค้าเห็นกำไรสำคัญกัน เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความถูกต้องและมิถูกต้อง ข้ากลับรู้สึกว่าพวกเขาเป็นพ่อค้าที่มีจิตใจคิดตอบแทนแคว้น เรื่องนี้ข้าได้ใคร่ครวญแล้ว มันสอดคล้องกับการเผยแพร่นโยบายใหม่สำหรับพ่อค้า เพื่อยกระดับพ่อค้าขึ้นไปอีกหนึ่งขั้น ให้ราษฎรในใต้หล้าเอาตระกูลโจ่งและหยูเป็นเยี่ยงอย่าง สร้างรายได้โดยมิลืมความทุกข์ยากของแคว้น พ่อค้าแบบนี้ ข้าย่อมสนับสนุนอย่างเต็มที่ ! ”

เยี่ยนเป่ยซีและคนอื่น ๆ ต่างก็เงยหน้าขึ้นมองฝ่าบาท พวกเขาย่อมมิมีคำทัดทานใดไปโดยปริยาย รับรู้เพียงแค่ว่านับแต่นี้ต่อไป ยุคสมัยใหม่จะเปิดม่านขึ้นโดยไร้สิ่งใดขัดขวาง

ลงนามรับรองพ่อค้าด้วยมติมหาชนของแคว้น สถานะชนชั้นในอดีตจะต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน !

บัณฑิต เกษตรกร กรรมกร และพ่อค้า การยกระดับครานี้ อย่างน้อยพ่อค้าก็จะถูกจัดวางไว้หลังบัณฑิต

สอดคล้องกับการสร้างศูนย์กลางโครงร่างของเศรษฐกิจที่ฟู่เสี่ยวกวนเคยเสนอเอาไว้ เยี่ยงนั้นการผลักดันนโยบายใหม่ ก็จะไหลไปราวกับกระแสน้ำ และมิมีผู้ใดสามารถขัดขวางได้อีก

“ประการที่สาม การไปสนามรบด้วยตนเองของฟู่เสี่ยวกวนครานี้ สูญเสียทหารดาบเทวะไปเพียง 9 นายเท่านั้น ทหารดาบเทวะกองกำลังที่สามภายใต้การบัญชาของเขา ได้กวาดล้างกองทัพ 130,000 นายของสีฮวาที่ด่านชีผาน… ข้าชักจะปวดหัวขึ้นมาเล็กน้อยแล้วสิ ข้าควรจะตอบแทนเยี่ยงไรดี ? ”

ฮ่องเต้กวาดสายตามองคนทั้งสาม “ว่ามา พวกเจ้าลองกล่าวมาเถอะ”

นี่… ฟู่เสี่ยวกวนเพิ่งจะได้เลื่อนยศเป็นจึเจวี๋ย เลื่อนให้เป็นป๋อเจวี๋ยในตอนนี้เลยเยี่ยงนั้นหรือ ?

พวกเยี่ยนเป่ยซีมองหน้ากัน รู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างยุ่งยาก

พวกข้าดิ้นรนมาทั้งชีวิต ยังมิได้แม้แต่หนานเจวี๋ย แต่ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เพียงสองสามเดือน เจ้าฟู่เสี่ยวกวนก็จะเลื่อนยศอีกแล้วเยี่ยงนั้นหรือ ?

ทั้งสามต่างรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย เยี่ยนเป่ยซีจึงจัดการปัญหาที่หนึ่งก่อน โดยกล่าวว่า “ในความคิดเห็นของกระหม่อม ตำแหน่งแม่ทัพกองทัพชายแดนตะวันตก ให้เฟ่ยอันเป็นผู้รับผิดชอบจะเหมาะสมที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”

หนิงไท่ฟู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ตระกูลเฟ่ย… เคยกระทำเรื่องที่มิอาจแก้ไขได้ ข้ากลับคิดว่าให้ฮั่วหวยจิ่นบุตรของกษัตริย์แห่งเจิ้นซีมารับตำแหน่งจะเหมาะสมกว่า”

“ฮั่วหวยจิ่นยังเด็กจนเกินไป ถึงแม้ตระกูลเฟ่ยจะกระทำเรื่องที่มิอาจแก้ไขได้ แต่เฟ่ยอันก็ผ่านการทดสอบความจงรักภักดีที่มีต่อฝ่าบาทแล้ว เขาต่อสู้อย่างกล้าหาญในศึกของกองทัพชายแดนตะวันออก และยังช่วยเหลือองค์ชายใหญ่จนประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ อีกทั้งเขายังเคยดำรงตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของกองทัพชายแดนใต้มาก่อน เขาย่อมเข้าใจเรื่องกองทัพชายแดนเป็นอย่างดี

ข้าคิดเช่นนี้ ตอนนี้เขามีกองทัพใหญ่จากสองฟากฝั่งเจี้ยนหนานจำนวน 400,000 นายอยู่ในมือ เมื่อตัดจำนวนคนที่อยากลาออกไปแล้ว คาดว่าจะมีจำนวนเหลืออยู่ราวสามแสนกว่านายได้ เมื่อรวมกับทหารที่ยอมแพ้ของกองทัพชายแดนตะวันตก ก็สามารถรับช่วงต่อกองกำลังป้องกันชายแดนตะวันตกได้พอดี ฝ่าบาทโปรดพิจารณา”

ฮ่องเต้ครุ่นคิดอยู่ชั่วครูก่อนจะพยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อย “เฟ่ยอันเป็นสหายร่วมชั้นของข้า หากข้ามิเชื่อในตัวเขา ก็คงมิส่งเขาไปยังเจี้ยนหนานหรอก… ตัดสินเยี่ยงนี้เลยก็แล้วกัน ให้เฟ่ยอันดำรงตำแหน่งแม่ทัพใหญ่แห่งกองทัพชายแดนตะวันตก ตอนนี้พวกเจ้าลองกล่าวมาสิว่าจะตกรางวัลให้ตระกูลโจ่งและตระกูลหยูเยี่ยงไร ? ”

ทั้งสองตระกูลต่างก็เป็นสองในห้าตระกูลพ่อค้าใหญ่ของราชวงศ์หยู คิดว่าเยี่ยงไรก็คงมิได้ขาดแคลนเงินทอง พ่อค้าถูกกดหัวมาเนิ่นนาน สิ่งที่พวกเขาปรารถนาย่อมเป็นชื่อเสียง…