นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 604

ตอนที่ 604 เยี่ยมคุก

ซูชานเยวี่ยมิได้กล่าวอันใดออกมาอีก

เขาได้เรียกผู้คุมเข้ามา 1 คน จากนั้นก็สั่งให้พาฟู่เสี่ยวกวนเดินเข้าไปในศาลต้าหลี่

โหลวสืออู่ เฉาชิงแห่งศาลต้าหลี่เดินเข้ามาด้านในแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับซูชานเยวี่ย

“ใต้เท้าขอรับ คนผู้นี้คือ…”

คิ้วของซูชานเยวี่ยเลิกขึ้นเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ท่านผู้นี้ได้รับพระราชโองการมาจากฝ่าบาทว่าให้เข้าเยี่ยมคุกได้”

“อ่า…” โหลวสืออู่พยักหน้าเบา ๆ จากนั้นก็หยิบแก้วชาขึ้นมาหนึ่งแก้วแล้วรินน้ำชาลงไป “ข้าน้อยเพิ่งได้ยินมาว่า ในการออกว่าราชการเช้านี้ฝ่าบาททรงประทานตำแหน่งติ้งอันป๋อให้แก่ท่านผู้นี้ อีกทั้งตำแหน่งเก้ามิ่งแก่ฮูหยินทั้งสาม ป้ายจวนฟู่จะถูกเปลี่ยนเป็นโล่ทองคำเพื่อแสดงสัญลักษณ์จวนติ้งอันป๋อ”

ซูชานเยวี่ยชะงักลงเล็กน้อย โหลวสืออู่จึงยกยิ้มขึ้นแล้วยกมือลูบไปยังเครายาวของตน “ตระกูลใหญ่ทั้งหกของเมืองจินหลิง นับแต่ท่านผู้นี้มาเยือนก็ได้ล้มลงถึง 5 ตระกูลแล้ว…อย่ามองว่าท่านผู้นี้อายุน้อย แต่ละก้าวที่ก้าวมานั้น ได้เหยียบย่ำก้าวข้ามศพทั้งห้าตระกูลนี้มาเชียว ! ”

ซูชานเยวี่ยขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น “อย่าได้กล่าวพล่อย ๆ ไป เรื่องของติ้งอันป๋อนั้นทุกคนต่างก็รู้ดี อีกอย่าง…เดิมทีเขาควรได้เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์อู๋เสียด้วยซ้ำ ดังนั้นการที่เขาได้เป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองจินหลิงก็นับว่าเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว”

โหลวสืออู่จิบน้ำชาจนหมดถ้วย “สิ่งที่ท่านกล่าวมานั้น ถูกต้องเป็นอย่างยิ่ง คำเอ่ยเหล่านั้นข้าน้อยมิได้กล่าว แต่ได้ยินมาต่างหาก”

“ผู้ใดกันที่กล้ากล่าวเรื่องไร้สาระเช่นนี้ ? ”

“ฝ่ายลงทัณฑ์ขอรับ ขุนนางชราเหล่านี้เคยถูกติ้งอันป๋อเล่นงานมาก่อน บัดนี้เริ่มฉลาดขึ้นมาบ้างแล้ว พวกเขาขาดผู้หนุนหลังเยี่ยงฉินฮุ่ยจือและเซวี๋ยไคเหลียนไป ดังนั้นจึงมิกล้าเขียนหนังสือร้องเรียนติ้งอันป๋อต่อฝ่าบาท พวกเขาจึงทำได้เพียงแค่กล่าวเรื่องไร้สาระเหล่านี้เพื่อต้องการทำให้ชื่อเสียงของติ้งอันป๋อเสื่อมเสีย จิตใจช่างเลวทรามเสียจริง ! ”

ซูชานเยวี่ยครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ส่งคนไปจับตาดูขุนนางชราเหล่านั้นเสีย หากพบว่าพวกเขาได้เผยแพร่เรื่องเท็จออกไป จงพาตัวมาให้ข้า ! ”

โหลวสืออู่ยกมือขึ้นคารวะแล้วตอบว่า “ขอรับ ! ข้าน้อยจะไปปฏิบัติเดี๋ยวนี้”

……

……

คุกที่มีความคุ้มกันแน่นหนาของศาลต้าหลี่ เป็นคุกที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิง

ตามปกติแล้ว ผู้ต้องโทษทั่วไปจะถูกขังไว้ในคุกศาลจินหลิง หากเกี่ยวข้องกับขุนนางของราชวงศ์หยูหรือคดีต้องโทษที่ค่อนข้างหนักจะถูกขังไว้ในคุกของกรมราชทัณฑ์

สวนผู้ที่ถูกขังไว้ในศาลต้าหลี่ โดยมากคือผู้ที่ต้องโทษประหารชีวิตทั้งสิ้น

สีฉวินเหมยกำลังนั่งอยู่ในคุก มุมหนึ่งของห้องขังมีกองฟางปูทับด้วยเสื่อสำหรับรองนอน

ส่วนอีกมุมหนึ่งมีถังไม้ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง ตรงกลางของห้องขังมีโต๊ะเล็ก ๆ อยู่ 1 ตัว แสงสุริยาจากช่องหน้าต่างส่องเข้ามา เขานั่งอยู่ท่ามกลางแสงสุริยานั้นโดยชันขาทั้งสองข้างขึ้นแล้วหรี่ตามองออกไปยังท้องนภานอกหน้าต่าง ใบหน้าไม่ปรากฏอารมณ์ใด ๆ ออกมา

ภายใต้การนำทางของผู้คุม ฟู่เสี่ยวกวนจึงได้เดินมาถึงหน้าประตูห้องขัง

“ฟู่เจวี๋ยเยขอรับ ด้านในกลิ่นค่อนข้างจะ…เหม็นสาบเสียหน่อย ท่านยืนมองเขาอยู่ที่ทางเข้าประตูนี้มิดีกว่าหรือขอรับ ? ”

“มิเป็นไร… เปิดประตูเถอะ ข้าต้องการสนทนากับเขาสักหน่อย”