นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 620

ตอนที่ 620 ข้าจะตีเจ้าให้ตาย

ในยามโหย่ว แสงสุริยาได้ลาลับขอบฟ้าลงไปอย่างมิเต็มใจนัก

หวางซุนอู๋หยา หลู่ซีฮุ่น โจ่งจี้ถัง หยูซิ๋งเจี่ยน ซือหม่าอัน ซือหม่าจือ และซือหม่าเช่อ ทั้งเจ็ดคนได้มาถึงหอซื่อฟางแล้ว

ก่อนหน้านี้หลงจู๊ในหอซื่อฟางได้รับสารจากติ้งอันป๋อแล้ว จึงเชิญพวกเขาเข้ามาในห้องส่วนตัวบนชั้นสามพร้อมกับบริการน้ำชาและของว่าง จากนั้นก็เรียนให้พวกเขารอสักครู่

ทุกคนนั่งลงและรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

“ณ ที่แห่งนี้ ท่านลุงซือหม่าอาวุโสที่สุด ข้า หลู่ซีฮุ่น จากตระกูลซางเซียงหลู่ซือ ขอถือวิสาสะเอ่ยถามท่านลุงว่าติ้งอันป๋อเชิญพวกเรามาร่วมงานเลี้ยงนี้ เขามีจุดประสงค์อันใดเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

ซือหม่าอันยิ้ม “ความคิดของติ้งอันป๋อ ข้าหรือจะคาดเดาได้ ? แต่ข้าได้ยินจากผู้คนในเมืองหลวงเล่ากันว่าแม้เขาจะอายุยังน้อยและไม่เอาจริงเอาจังมากนัก แต่เขาก็มีความคิดที่ยอดเยี่ยมในการกระทำสิ่งต่าง ๆ ดังนั้นเจ้ามิต้องกังวลไปหรอก”

เอ่ยเยี่ยงนี้ แล้วผู้ใดบ้างจะมิประหม่า ?

แม้แต่ซือหม่าอันก็แอบกระวนกระวายเช่นกัน

ติ้งอันป๋อเชียวนะ !

ภูมิหลังของท่านผู้นี้มิธรรมดาเอาเสียเลย

บัดนี้ ตระกูลการค้าใหญ่ทั้งห้าได้ส่งคนล่วงหน้าไปที่ว่อเฟิงเต้าก่อนแล้ว และท่านผู้นี้เป็นเต้าถายของว่อเฟิงเต้าที่จะดูแลเหมือนดั่งบิดามารดาให้การคุ้มครองบุตร มีความเกี่ยวข้องโดยตรงกับอนาคตของตระกูลใหญ่ทั้งห้าของพวกตน

วันนี้ซือหม่าอันมิได้ไปที่ใด เอาแต่ปิดประตูเพื่อทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ สิ่งเดียวที่คิดได้คือติ้งอันป๋ออาจจะขาดแคลนเงิน… เขาจึงไปเข้าพบใต้เท้าซังหยู จงซูลิ่งแห่งหลินเจียง เนื่องจากท่านผู้นี้เคยทำหน้าที่เป็นเต้าถายที่เจี้ยนหนานตงเต้าและมีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลซือหม่า

ใต้เท้าซังให้ความเคารพแก่ติ้งอันป๋อเป็นอย่างมาก จึงทำให้ตระกูลซือหม่าพลอยไว้วางใจไปด้วย

แต่หลังจากดื่มชาไปเพียงชั่วครู่ ใต้เท้าซังก็เอ่ยขึ้นมาว่าติ้งอันป๋อต้องการสร้างถนนที่ว่อเฟิงเต้าจึงของบประมาณ 100 ล้านตำลึงจากฝ่าบาท ซือหม่าอันได้ยินเช่นนั้นก็ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก เงิน 100 ล้านตำลึงเชียว !

สร้างถนน !

ท่านผู้นี้ใจกล้าเสียจริง !

มิมีผู้ใดที่เข้าใจความสำคัญของการสร้างถนนในครานี้ได้ดีไปกว่าเหล่าตระกูลพ่อค้าทั้งหลาย ดังนั้นหากใส่ใจเรื่องนี้ก็จะรู้ว่าสาเหตุที่ติ้งอันป๋อสร้างถนนที่ว่อเฟิงเต้าก็เพื่อใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด

ทว่าใต้เท้าซังกลับส่ายศีรษะ กล่าวว่ามีพื้นที่ในราชวงศ์หยูต้องการใช้เงินบูรณะอีกหลายแห่งเลยทีเดียว ท้ายที่สุดฝ่าบาทจึงตกลงให้เขาเพียง 50 ล้านตำลึงเท่านั้น

ดังนั้นเงินส่วนนี้จึงมิเพียงพอ

มิเพียงพอต่อการสร้างถนน

ว่อเฟิงเต้าเพิ่งก่อตั้งขึ้นมาใหม่ ต้องจัดตั้งสำนักงานทางราชการหลายแห่งและยังต้องมีเจ้าหน้าที่หลายคนอยู่ประจำการอยู่ที่นั่นด้วย ทุกสถานที่ล้วนต้องใช้เงินทั้งสิ้น !

ในมุมมองของซือหม่าอัน เงิน 50 ล้านตำลึงนี้หากลองลดค่าใช้จ่ายในส่วนของคนงานลง ก็น่าจะมีเงินเพียงพอกับการสร้างถนน

นี่เป็นเรื่องที่น่าเห็นใจมากยิ่งนัก แต่ในฐานะพ่อค้าพวกเขาไม่ได้มีปัญหาในเรื่องการลงทุนที่ว่อเฟิงเต้า แล้วถ้าพวกเขาถูกขอให้บริจาคเงินเพื่อสร้างถนนล่ะ… เดาว่าบิดาคงจะมิเห็นด้วย

การสร้างสะพานหรือถนนนั้นมิได้ง่ายดายเลย !

ความกังวลของซือหม่าอันก็คือสิ่งนี้ หากว่าติ้งอันป๋อกล่าวถึงเรื่องเงินในงานเลี้ยงนี้จริง ๆ เกรงว่าแผนการลงทุนที่ว่อเฟิงเต้าคงจะถูกระงับเอาไว้เสียก่อน

ด้วยเหตุนี้เขาจึงมิได้เอ่ยเรื่องนี้ออกไป ควรดูว่าอีกสี่ตระกูลใหญ่จะวางตัวเยี่ยงไร

ตระกูลใหญ่ทั้งสี่มีเล่ห์เหลี่ยมมากยิ่งนัก ส่งเยาวชนทั้งสี่มาเพื่อถ่วงเวลาโดยสามารถอ้างได้ว่าต้องกลับไปปรึกษากับท่านผู้นำตระกูลเสียก่อน แล้วก็แสร้งทำเหมือนมิมีสิ่งใดเกิดขึ้น

อันที่จริงทุกคนต่างก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีเพียงหวางซุนอู๋หยาเท่านั้นที่เหลือบมองซือหม่าเช่อซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ หลายครั้งหลายครา…