นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 756

ตอนที่ 756 สัญญาณเตือน

เช้าวันต่อมาพายุหิมะที่กระหน่ำลงมาเมื่อคืนก็ได้หยุดลง ท้องนภาแปรเปลี่ยนเป็นสีครามสดใสส่วนฟู่เสี่ยวกวนตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่

บัดนี้เป็นวันหยุดของทางราชสำนัก เขาจึงมิจำเป็นต้องไปเข้าร่วมประชุมใหญ่ราชวงศ์ในยามเช้าอีก แต่ทว่าในวันนี้เขาจำเป็นต้องเดินทางเข้าไปในพระราชวังเนื่องจากต้องการเข้าเฝ้าท่านพ่อตา

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่กำลังจะออกจากจวน กลับพบว่ามีใครคนหนึ่งเดินทางมาเยือนเสียก่อน

ชายผู้นั้นคือต่งคังผิง !

ฟู่เสี่ยวกวนรีบเดินเข้าไปต้อนรับต่งคังผิง จากนั้นก็พาเขาเดินไปยังหลีเฉินซวน ทันทีที่ต่งคังผิงนั่งลงก็ได้เล่าถึงข่าวที่น่าตกตะลึงขึ้นมา

“ฉินฮุ่ยจือ ได้รับการอภัยโทษและถูกปล่อยตัวแล้ว”

มือของฟู่เสี่ยวกวนที่กำลังต้มชาพลันชะงักค้างกลางอากาศ เขาเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยถามว่า “ตั้งแต่เมื่อใดกัน ? ”

“เมื่อสองวันก่อน ณ ท้องพระโรงเฉิงเทียน ในการประชุมใหญ่ราชวงศ์ก่อนจะหยุดปีใหม่…”

ต่งคังผิงถอนหายใจยาวพลางจ้องมองฟู่เสี่ยวกวน “เขาได้รับการปล่อยตัวและในขณะเดียวกันก็พ้นข้อกล่าวหาแล้วด้วย แน่นอนว่ารวมถึงหวงจ้งด้วย”

นี่คือสัญญาณหนึ่งที่ฮ่องเต้ปล่อยออกมา เกรงว่าในอีกหนึ่งปีข้างหน้าขุนนางมากมายที่เกี่ยวข้องกับเขาจะค่อย ๆ ถูกคนใหม่เข้ามาแทนที่

ฟู่เสี่ยวกวนก้มหน้าก้มตาต้มชาต่อไป แต่ทว่าน้ำเสียงช่างเรียบง่ายกว่าที่ต่งคังผิงจินตนาการเอาไว้ “ถ้าเช่นนั้นก็หมายความว่าท่านอัครมหาเสนาบดีเยี่ยนอาจจะต้องลงจากตำแหน่งแล้วเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“เรื่องนี้ยังบอกมิได้เนื่องจากฝ่าบาทยังมิได้คืนตำแหน่งให้แก่ฉินฮุ่ยจือแต่อย่างใด”

“ตำแหน่งรองเสนาบดีการเมืองนั้นยังว่างอยู่… ส่วนตำแหน่งชื่อหลางฝ่ายขวาของกรมคลัง นับจากที่ข้าโยกย้ายหลี่ฉายไป แล้วบัดนี้ผู้ใดดำรงตำแหน่งแทนเขากัน ? ”

“เป็นฉางฮวนน้องชายคนที่สามของฉางหย่งเล่อจือโจวหางโจวในเจี้ยนหนานตงเต้า เขาเป็นอดีตหัวหน้ากรมจือเจ้าแห่งหางโจว”

ชื่อนี้มิเคยได้ยินมาก่อน ฟู่เสี่ยวกวนจึงมิเห็นคนที่ชื่อฉางฮวนนี้อยู่ในสายตา

เขามิรู้ว่าคนที่ถูกซูซูยิงใส่ที่ว่อเฟิงเต้านั้นคือหลานชายของฉางฮวน และเป็นบุตรชายของฉางหย่งเล่อ

“ฉางฮวนผู้นี้เป็นคนเยี่ยงไร ? ”

“ดูจากสีหน้าท่าทางเป็นคนเรียบร้อยดี แต่ทว่าความคิดของเขาช่างลึกล้ำมากยิ่งนัก ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังกังวลสิ่งใดอยู่และการที่ข้าเดินทางมาในวันนี้เพื่อต้องการบอกเจ้าว่า เพียงเจ้ายังอยู่อย่างสบายดี มิว่าจะเป็นจวนต่งหรือจวนเยี่ยนก็จะมิเกิดปัญหาอันใดขึ้นอย่างแน่นอน”

“แต่ถ้าเกิดเหตุมิคาดฝันขึ้นกับตัวเจ้า…” ต่งคังผิงหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาเป่า “หลังจากนั้นก็คงจะเกิดเรื่องมิคาดฝันขึ้นมามากมายอย่างแน่นอน ! ”

“จงอย่าใช้ความเมตตาในการตัดสินผู้ใด โดยเฉพาะในเวลานี้ !

บัดนี้เจ้ามิได้ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว ข้าเชื่อว่าเรื่องนี้เจ้ารู้ดีว่ามันหนักหนาเพียงใด อีกอย่างหนึ่งข้าอยากบอกกับเจ้าว่าฝ่าบาททรงให้พวกศิษย์พี่ของเจ้าเข้าเฝ้าเป็นการส่วนพระองค์แล้ว ในการประชุมใหญ่ราชวงศ์เมื่อมิกี่วันก่อน พระองค์ทรงแต่งตั้งให้สำนักเต๋าเป็นศาสนาประจำชาติโดยขนานนามว่าลัทธิเต๋า อีกทั้งยังอนุญาตให้ลัทธิเต๋าเผยแผ่ศาสนาไปทั่วทั้งราชวงศ์หยูได้

แต่ผู้นำลัทธิคนแรกมิใช่ท่านเจ้าสำนักเต๋า และมิใช่ศิษย์พี่ใหญ่ซูเจวี๋ยของเจ้า แต่เป็นเกาหยวนหยวนชายอ้วนผู้นั้น”

เมื่อฟู่เสี่ยวกวนได้ยินเรื่องนี้ก็ขมวดคิ้วมุ่น รู้สึกงุนงงแต่ก็เข้าใจได้ในมิช้า

การให้ลัทธิเต๋าเป็นศาสนาประจำชาติของราชวงศ์หยู ในตอนที่เขาได้กลายเป็นศิษย์คนเล็กของลัทธิเต๋า เขาเองก็เคยทูลฮ่องเต้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนเช่นกัน ส่วนในวันนี้เพียงแค่ทำตามแผนการที่วางเอาไว้ก็เท่านั้น

ส่วนเรื่องผู้นำลัทธิท่านอาจารย์มิเคยออกหน้ามาพบผู้ใดอยู่แล้ว ส่วนศิษย์พี่ใหญ่ซูเจวี๋ยก็รับหน้าที่เป็นหัวหน้าของสำนักมือปราบหกประตู จึงเหลือเพียงศิษย์พี่รองเกาหยวนหยวนเท่านั้น

เขามิอยากจะเชื่อว่าชายอ้วนที่เต็มไปด้วยความซื่อสัตย์และเรียบง่ายเยี่ยงเกาหยวนหยวนจะมีความคิดเป็นอื่น

ต่งคังผิงดื่มน้ำชาเข้าไปหนึ่งอึกแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “การได้ขึ้นครองบัลลังก์เป็นผู้มีอำนาจสูงสุดหนึ่งเดียวของราชวงศ์ ย่อมมีทักษะขั้นพื้นฐานในการตรวจสอบและสร้างสมดุลให้กับเหล่าขุนนาง เจ้าอย่าได้ประมาทฝ่าบาทไปเชียวและอย่าได้ประเมินธรรมชาติของมนุษย์ต่ำจนเกินไป”

เขาลุกขึ้นแล้วเอ่ยว่า “เจ้าไปทำธุระต่อเถิด ข้าจะไปดูหลานสาวเสียหน่อย”

ฟู่เสี่ยวกวนพยักหน้าจากนั้นก็พาสวี่ซินเหยียนมาทางประตูใหญ่ เจี่ยหนานซิงลุกขึ้นจากเก้าอี้โยก “นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปกระหม่อมจะคอยติดตามองค์ชายตลอดเวลาจนกว่าเป่ยหวังฉวนจะเดินทางมาถึงพ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่เสี่ยวกวนชะงักขึ้นมาทันใด “เป่ยหวังฉวนจะมาทำอันใดกัน ? ”

“แน่นอนว่าเขาจะมาคอยอารักขาองค์ชาย และนี่คือพระประสงค์ขององค์จักรพรรดิพ่ะย่ะค่ะ”

เจี่ยหนานซิงมิได้กล่าวออกมาว่าตนยังมีพระราชโองการลับขององค์จักรพรรดิอยู่อีกหนึ่งพระราชโองการ ซึ่งนั่นก็คือหากฮ่องเต้บังเกิดผิดใจกับองค์ชายขึ้นมา ก็รีบสั่งให้เป่ยหวังฉวนยิงได้เลยทันที !

……

……