นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 759

ตอนที่ 759 เหล่าลูกศิษย์

เมื่อใดที่ย่างเข้าวันแรกของรัชสมัยเซวียนลี่ปีที่สิบเอ็ด สำหรับราษฎรแห่งราชวงศ์หยูนี่จึงจะถือว่าเป็นปีใหม่อย่างแท้จริง

ในรัชสมัยเซวียนลี่ปีที่สิบ ราษฎรส่วนใหญ่มีรายได้เพิ่มขึ้นมากกว่าปีก่อน ๆ และปีใหม่ในปีนี้พวกเขาก็ยังรู้สึกมีความสุขมากยิ่งกว่าในอดีตเสียอีก

ปีนี้อั่งเปาที่จวนติ้งอันป๋อก็ได้แจกจ่ายให้แก่ทุกคนในจวนมากกว่าปีที่แล้ว หนึ่งเพราะอุตสาหกรรมซีซานใหญ่โตขึ้น สองเพราะจวนติ้งอันป๋อมีคุณชายเพิ่มมา 2 คน และคุณหนูเพิ่มมาอีก 1 คนนั่นเอง

เริ่มต้นวันแรกของเดือนหนึ่งฟู่เสี่ยวกวนก็ได้ปฏิบัติเหมือนปีที่ผ่าน ๆ มาคือนำของขวัญชิ้นโตไปเยี่ยมเยียนมิตรสหายและไปทานข้าวที่วังเตี๋ยอี๋ จวนต่ง จวนอัครมหาเสนาบดี รวมไปถึงตำหนักขององค์หญิงใหญ่

ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมแม้แต่การพบปะกับฮ่องเต้ พ่อตาและลูกเขยยังร่วมดื่มด่ำและสนทนากันอย่างสนุกสนาน

กล่าวได้ว่า ราษฎรในเมืองหลวงมิได้รู้สึกถึงความแตกต่างเลยสักนิด ขุนนางระดับสูงที่อยู่ในจินหลิง พวกเขาก็มิได้รู้สึกถึงบรรยากาศที่ผิดแปลกไปจากอดีตด้วยเช่นกัน

แม้แต่องค์หญิงใหญ่หยูซูหรงก็ยังลอบถอนหายใจ คิดว่าเยี่ยงไรก็เป็นพ่อตากับลูกเขยและในท้ายที่สุดฮ่องเต้ย่อมต้องดูสถานการณ์โดยรวมเอาไว้ก่อน

ดังนั้นเมืองหลวงที่ใหญ่โตนี้ จึงมีเพียง 3 คนเท่านั้นที่ตระหนักถึงพายุลูกใหญ่ซึ่งก่อตัวอยู่เบื้องหลังทะเลอันเงียบสงบนี้…

พวกเขาคือเยี่ยนเป่ยซี ต่งคังผิง และฮองเฮาซั่ง

……

……

วันที่สามเดือนหนึ่ง หิมะตกโปรยปราย

ณ จวนติ้งอันป๋อ ในที่สุดฟู่เสี่ยวกวนก็เสร็จธุระในการเข้าคำนับผู้ใหญ่เนื่องในวันปีใหม่เสียที และในยามนี้เขากำลังนั่งอยู่กับหนิงซือเหยียนในศาลาเถาหราน

“ดังนั้นเจ้าต้องเรียนรู้วาจาและการกระทำของข้า เพราะอย่างน้อยก็ต้องทำให้คนที่มิค่อยคลุกคลีกัน มิสามารถแยกออกได้”

หนิงซือเหยียนตื่นตกใจมากยิ่งนัก “ความสูงของพวกเรามิได้แตกต่างกันมากนักก็จริง แต่ทว่าร่างกายของข้าใหญ่กว่าท่าน นอกจากนี้หน้าตาก็ยังแตกต่างกันมากโข ท่านจะแก้ไขเรื่องนี้เยี่ยงไร ? ”

“เจ้ามิต้องกังวลเรื่องรูปร่างหน้าตาหรอก เจ้าร่างใหญ่กว่าข้าเสียที่ไหนกันเล่า ? ข้าก็เป็นผู้ฝึกตนดังนั้นสวมชุดที่หลวมหน่อยก็ใช้ได้แล้ว ที่สำคัญคือการเลียนแบบกิริยาท่าทางของข้าต่างหาก… เรื่องนี้มีเพียงเจ้าและข้าเท่านั้นที่รู้ ดังนั้นเจ้าจะปริปากบอกผู้ใดมิได้เป็นอันขาด ! ”

องค์ชายผู้นี้คิดจะทำอันใดกันแน่ ?

หรือเขากำลังคิดจะไปขโมยสตรีในเมืองจินหลิงอีกกัน เขาจะแบกภรรยาจำนวนมากไปที่ราชวงศ์อู๋ด้วยเยี่ยงนั้นหรือ ?

มิใช่ เขาได้ทำเรื่องของซือหม่าเช่อและสวี่ซินเหยียนให้ถูกต้องที่เขตหนิงซานแล้ว เขาคือคนที่จะขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ต่อไป ดังนั้นสามพระตำหนักหกหมู่เรือนเจ็ดสิบสองพระสนมถือเป็นเรื่องปกติ และในตอนนี้เหล่าฮูหยินและอนุของเขาก็ได้มีการเตรียมใจเอาไว้แล้วเช่นกัน เขาจะทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ เพื่อขโมยสตรีเนื่องด้วยเหตุอันใดกัน ?

“เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าจะทราบเอง อย่าได้คิดไปเรื่อยเปื่อยเพราะเจ้ามีเวลาเพียง 7 วันเท่านั้น ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเจ้าจงเฝ้ามองข้าให้มาก”

“ได้ ! ”

หนิงซือเหยียนมิเข้าใจ แต่รู้สึกว่าน่าสนใจยิ่ง

ฟู่เสี่ยวกวนมิได้กล่าวอันใดอีก เพราะเขากำลังรอคอยบุคคลอีกกลุ่มหนึ่ง

เพียงมินานซูเจวี๋ยก็ได้พาลูกศิษย์สำนักเต๋าจำนวนหนึ่งและศิษย์พี่สามมาถึงศาลาเถาหราน

ฟู่เสี่ยวกวนลุกขึ้นต้อนรับ จากนั้นก็กวาดสายตามองไป อ่า…หายไป 1 คน

“ศิษย์พี่เจ็ดซูหยางหยางเล่า ? ”

ซูเจวี๋ยขยับหมวก “ศิษย์น้องเจ็ดมีธุระเขาได้รับคำสั่งจากท่านอาจารย์ จึงเดินทางออกจากจินหลิงแล้ว พวกเราก็มิทราบเช่นกันว่าไปที่ใด”