นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 782

ตอนที่ 782 ฟู่ต้ากวนบ้าคลั่ง

หอเทียนจีแห่งราชวงศ์อู๋ ได้คอยติดตามสถานการณ์ของสงครามนี้อย่างใกล้ชิด

ฝูงมดที่อยู่ในแคว้นฮวงทั้งหมดกระจายตัวทำงาน พวกเขาส่งรายงานลับถึงฟู่เสี่ยวกวนหนึ่งฉบับ ในขณะเดียวกันก็ส่งรายงานไปยังเมืองกวนหยุนด้วย

ทว่ารายงานที่ส่งไปยังเมืองกวนหยุนจะล่าช้ากว่าสองถึงสามวัน ดังนั้นจึงทำให้ฟู่ต้ากวนจิตใจมิสงบนิ่งสักเท่าใดนัก

ณ กวนหยุนถาย

ฟู่ต้ากวนได้นั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ต้นสนเก่าแก่ต้นหนึ่ง ในมือมีรายงานลับอยู่หนึ่งฉบับ

คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรงเพราะความกังวล

“ด่านภูเขาเยี่ยนแตก เมืองซินโจวย่อมมิรอด… เกิดอันใดขึ้นกับทหารกองทัพชายแดนเหนือเยี่ยงนั้นหรือ ? เจ้าเผิงเฉิงอู่ทำสงครามเยี่ยงไร ถึงได้ทำให้ด่านภูเขาเยี่ยนแตกพ่าย ? ”

ผู้ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขาคือโจวถงถง ซึ่งมิได้ตอบคำถามเมื่อครู่ของฟู่ต้ากวน แต่กลับเอ่ยอย่างระมัดระวังว่า “ทูลฝ่าบาท…ครอบครัวของฝ่าบาทได้เดินทางมาถึงโม่โจวแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม…จัดการหาที่พักให้พวกนางเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่ ? ”

“เรียบร้อยดีพ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่ต้ากวนวางรายงานในมือลง ดวงตาเรียวเล็กหันไปมองอีกฝ่ายแล้วเอ่ยถามว่า “เจ้าคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ ว่าฮ่องเต้ตั้งใจทำเยี่ยงนี้ ? เขายอมสละด่านภูเขาเยี่ยนและเมืองซินโจว… เพื่อให้เผิงเฉิงอู่พากองทัพโยกย้ายออกจากเมืองซินโจว เข้าต้องการให้เผิงเฉิงอู่โจมตีเสี่ยวกวนบุตรชายข้าเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

โจวถงถงเบิกตากว้างราวกับไข่ห่าน “อ่า…ทูลฝ่าบาท มิน่าเป็นไปได้พ่ะย่ะค่ะ การที่ด่านภูเขาเยี่ยนแตกและเสียเมืองซินโจวไปส่งผลให้ทางทิศใต้ไร้ด่านป้องกัน จากนิสัยอันโหดร้ายของชาวฮวงจะมิเป็นการทำลายราชวงศ์หยูไปกว่าครึ่งหรือพ่ะย่ะค่ะ ? ”

“อีกประการหนึ่ง องค์ชายทรงเป็นราชบุตรเขยของเขา แล้วเหตุใดเขาต้องทำเช่นนี้ด้วยเล่า ? ”

โจวถงถงยังมิทันเอ่ยจบก็มีนกพิราบส่งสารตัวหนึ่งบินเข้ามา

เขารีบเข้าไปหยิบกระดาษที่มัดเอาไว้ตรงขานกมาเปิดอ่าน ทันใดนั้นสีหน้าก็พลันซีดเผือด

“เป็นอันใดไป ? ” ฟู่ต้ากวนอกสั่นขวัญหาย ส่วนโจวถงถงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จากนั้นก็ยื่นกระดาษไปด้านหน้า “ทูลฝ่าบาท…พระองค์ทรงคาดเดาได้มิผิดเพี้ยนเลยพ่ะย่ะค่ะ ! ”

ฟู่ต้ากวนรีบรับสารมาอ่าน เนื้อหาด้านในมีใจความว่า ‘เผิงเฉิงอู่นำทัพจำนวนมากกว่า 200,000 นายข้ามเป่ยเฟิงภูเขาผิงหลิงเพื่อติดตามองค์ชายไป ! ’

“เจ้าหยูไป๋ไป๋1 ! บัดซบสิ้นดี ! ” ฟู่ต้ากวนมีโทสะขึ้นมาทันที ร่างนั้นเต็มไปด้วยพลังจนทำให้อาภรณ์สีเขียวที่สวมใส่อยู่พองราวกับลูกบอลลูน

“จัวอี้สิง หนานกงอี้หยู่ ! รีบมาพบข้าที่กวนหยุนถายประเดี๋ยวนี้ ! ”

เขาตะโกนออกมาเสียงดัง และน้ำเสียงนี้บ่งบอกถึงพลังระดับปรมาจารย์อย่างแท้จริง ซึ่งมันดังก้องไปทั่วพระราชวังอันกว้างขวาง

ขุนนางทั้งฝ่ายบู๊และบุ๋นในพระราชวัง ต่างพากันหน้าซีดเผือดเพราะตระหนักได้ว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเป็นแน่ !

จัวอี้สิงและหนานกงอี้หยู่ตื่นตกใจเสียจนถ้วยน้ำชาหล่นลงพื้น พวกเขารีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วดุจสายลม จนมาถึงกวนหยุนถายในที่สุด

ต่อให้นางสนมทั้งหลายของพระองค์สิ้นชีวีลง เกรงว่าสำหรับฝ่าบาทคงจะเห็นเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ทว่าเรื่องที่ทำให้ฝ่าบาททรงพิโรธได้ถึงเพียงนี้ย่อมเป็นเรื่องขององค์ชายอย่างแน่นอน !

หรือว่าจะเกิดเรื่องกับองค์ชายในสนามรบของชาวฮวง ?

ฟู่ต้ากวนยืนขึ้นอย่างสง่างาม ใบหน้าเต็มไปด้วยโทสะ เขามิได้ชายตามองอัครมหาเสนาบดีทั้งสองฝ่าย จากนั้นก็ออกคำสั่งมาโดยตรงว่า

“จงรีบโยกย้ายทหารจากเขตป้องกันทิศเหนือทั้งสองแสนนายออกจากภูเขาฉีซาน จากนั้นให้บุกโจมตีราชวงศ์หยู ! ”

“ให้รีบโยกย้ายทหารจากเขตป้องกันตะวันตกเฉียงใต้จำนวน 300,000 นายออกจากภูเขาฉีซานด้วยเช่นกัน จากนั้นให้บุกโจมตีเข้าไปในราชวงศ์หยู ! ”

“ไปโยกย้ายทหารจากเขตป้องกันตะวันออกเฉียงใต้จำนวน 300,000 นายเข้าไปในราชวงศ์อี๋แล้วมุ่งหน้าไปยังแคว้นฮวง ! ”

“จงรีบโยกย้ายองครักษ์ชุดแดงจำนวน 50,000 นาย… ให้ใช้เส้นทางผ่านแคว้นฝานเพื่อเดินหน้าเข้าไปในแคว้นฮวง เพื่อมุ่งไปหาเสี่ยวกวนบุตรชายของข้า ! ”

“สมาชิกของหอเทียนจีทุกคนจงเข้าร่วมกับหน่วยสอดแนมและมอบหมายให้โจวถงถงนำทุกคนเข้าไปในราชวงศ์หยูเพื่อรับตัวสะใภ้และหลานของข้ากลับมา ! ”

“ส่วนทหารจากเขตป้องกันทิศเหนือและตะวันตกเฉียงใต้จำนวน 600,000 นายจงเข้าโจมตีเมืองจินหลิง ! ข้าต้องการจับเป็นเจ้าหยูไป๋ไป๋ จงนำตัวของมันมาถลกหนังเสียให้สิ้น ! ”

……

……

ในวันนี้ฟู่ต้ากวนมิได้ต่างไปจากผู้บ้าคลั่ง

ราชวงศ์อู๋อันกว้างใหญ่ เริ่มมีการเคลื่อนไหวตามพระบัญชา !

ผู้มีอำนาจสูงสุดในใต้หล้านี้กำลังแยกเขี้ยวออกมาแล้ว ทุกคนจึงได้ประจักษ์ว่าชายอ้วนที่ปกติดูไร้พิษสง เมื่อโมโหขึ้นมาน่ากลัวเพียงใด !

……