นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 787

ตอนที่ 787 ก่อนออกศึก

รัชสมัยเซวียนลี่ปีที่สิบเอ็ด เดือนสาม วันที่ยี่สิบ ท้องนภาปลอดโปร่ง

ยามเช้าตรู่มีเมฆหมอกสีขาวนวลลอยอยู่เหนือแม่น้ำเซียว

เมื่อมองไปรอบ ๆ แม่น้ำเซียวที่ทอดยาว ดูราวกับเข็มขัดหยกที่ฝังอยู่บนทุ่งหิมะอันกว้างใหญ่แห่งนี้

งดงาม อบอุ่น และเงียบสงบ

ความงดงาม อบอุ่น และเงียบสงบนี้ ได้พังทลายลงอย่างรวดเร็วเพราะเสียงเกือกม้าที่ดังอึกทึกกึกก้องไปทั่วบริเวณ

อาชาศึก 18 ตัวโผทะยานเข้ามาบนทุ่งหิมะขาวโพลนนี้ !

พวกมันย่ำไปตามสะพานหินที่อยู่ด้านบนของแม่น้ำเซียวราวกับพายุคลั่ง จากนั้นก็มุ่งตรงไปยังด้านนอกของค่ายทหาร

หน่วยลาดตระเวน 18 นายของทหารดาบเทวะกองทัพที่สองพลิกกายลงจากหลังอาชา แสดงป้ายห้อยเอวให้ทหารยามนอกค่ายดู จากนั้นก็ตรงไปยังกระโจมที่อยู่ใจกลางค่ายทหาร

“รายงาน… ทัพหน้าของชาวฮวงมี 100,000 นาย ทัพกลาง 200,000 นาย ปีกข้างทั้งสองมีอย่างละ 100,000 นาย รวมทั้งสิ้นราว 500,000 นาย ทัพฮวงมีชินอ๋องท่าป๋าหยูเป็นแม่ทัพใหญ่และกำลังตรงมายังเซียวเหอหยวนขอรับ ! ”

“รายงาน… ทหารดาบเทวะกองทัพที่หนึ่งอยู่ห่างจากทัพของพวกเรา 30 ลี้ขอรับ”

“รายงาน… กองทัพชายแดนเหนือของเผิงเฉิงอู่อยู่ห่างจากทัพของพวกเรา 160 ลี้ขอรับ ! ”

“รายงาน… ปีกข้างของทหารดาบเทวะกองทัพที่หนึ่งอยู่ห่างออกไป 20 ลี้ พวกเขาพบกลุ่มคนนิรนามขนาดเล็กจำนวนประมาณ 6,000 นายที่ล้วนเป็นชาวยุทธ เหมือนว่ากำลังรั้งท้ายตามติดทหารดาบเทวะกองทัพที่หนึ่งมาที่นี่ขอรับ”

“……”

ผู้สอดแนมของทหารดาบเทวะกองทัพที่สองทยอยเข้ามาในกระโจมเพื่อมอบรายงานจากแต่ละพื้นที่อย่างต่อเนื่อง รวมไปถึงความเคลื่อนไหวของกองทัพดาบสวรรค์ที่กำลังกลับมาจากซินโจว และรวมไปถึงกองทัพของเฟิงเสียนชูที่มุ่งไปยังเมืองกูหยุน

แน่นอนว่ามีข่าวคราวของกองพลอิสระดาบเทวะด้วยเช่นกัน

ในยามที่รายงานนี้มาถึง กองพลอิสระดาบเทวะก็ได้ไปถึงเขตรอบนอกที่ห่างจากฮวงถิงราว 80 ลี้ และกำลังเตรียมพร้อมเข้าต่อสู้

ไป๋ยู่เหลียนอ่านรายงานแต่ละฉบับอย่างถี่ถ้วน กองทัพ 500,000 นายของชาวฮวงที่กำลังจะมาถึงแม่น้ำเซียวในอีกสองถึงสามชั่วยามนี้ เขามิได้ใส่ใจมากนักเพราะค่อนข้างกังวลกับกองพลอิสระของซูม่อที่เดินทางไปยึดฮวงถิงเสียมากกว่า

และเขายังจับตามองกลุ่มชาวยุทธ์เล็ก ๆ จำนวน 6,000 นายที่อยู่บริเวณปีกข้างของทหารดาบเทวะกองทัพที่หนึ่งอีกด้วย !

บัดนี้กองกำลังในแคว้นช่างซับซ้อนและยุ่งเหยิงมากยิ่งนัก มีเฟิงเสียนชูของแคว้นอี๋ มีกองทัพชายแดนเหนือของราชวงศ์หยู มีทหารดาบเทวะกองทัพที่หนึ่งแห่งซีซาน และมีทหารดาบเทวะกองทัพที่สองจากราชวงศ์อู๋ของตนกลุ่มนี้

เยี่ยงนั้นกองกำลังชาวยุทธ 6,000 นายนี้ เป็นของฝ่ายใดกันแน่ ?

“จงตรวจสอบตัวตนของ 6,000 นายนี้ให้แน่ชัด หากเป็นศัตรูก็รีบแจ้งให้เฉินป๋อทราบเสีย ก่อนจะเริ่มศึกใหญ่ต้องกำจัดชาวยุทธ 6,000 นายนั้นให้สิ้นซาก ! ”

“รับบัญชาขอรับ… ! ”

“แจงคำสั่ง ให้กองพลที่หนึ่ง สอง สามและสี่ของดาบเทวะกองทัพที่สอง เขยิบเข้าประชิดใจกลางสนามรบให้มากยิ่งขึ้น หลังจากข้าศึกเริ่มออกตัวจู่โจมกองทัพของเราแล้ว ก็จงบุกสังหารขนาบข้าง ! ”

“แจงคำสั่ง กองพลที่เหลือทั้งหกของดาบเทวะกองทัพที่สองให้ตรวจสอบอุปกรณ์อีกครา และครึ่งชั่วยามให้หลังจงมารวมตัวกันที่สนามฝึกด้านหลัง ! ”

“แจงคำสั่ง ให้แจ้งทหารดาบเทวะกองทัพที่หนึ่งว่าให้เข้าร่วมการต่อสู้หลังจากศึกดำเนินได้ 2 ชั่วยามแล้ว ! ”

“แจงคำสั่ง ให้แจ้งแม่ทัพใหญ่ของกองทัพชายแดนเหนือว่าจงข้ามแม่น้ำจากทิศที่มาและอ้อมไปจู่โจมขนาบข้างชาวฮวง ! ”

“……”

คำสั่งต่าง ๆ ถูกถ่ายทอดออกไป บัดนี้ความรู้ความสามารถทางการทหารระดับสูงของทหารดาบเทวะกองทัพที่สองได้สะท้อนออกมาให้เห็นเป็นที่ประจักษ์แล้ว

นี่คือความมั่นใจของไป๋ยู่เหลียน

เขาใช้ความสามารถพิชิตอดีตองครักษ์ชุดแดง 100,000 นายให้ภักดีได้แล้ว !

เขาใช้วิธีการของฟู่เสี่ยวกวน โดยทำการล้างสมองขององครักษ์ชุดแดงทุกคืน

เขาใช้หลักเกณฑ์การฝึกเหมือนทหารดาบเทวะ จนทำให้ผู้มีฝีมือระดับสูงเหล่านี้เกิดความเหนื่อยล้าจนแทบทนมิไหว ในขณะเดียวกันก็มอบความหวังที่สูงขึ้นให้แก่พวกเขาว่า… พวกเจ้าคือกระบี่ที่เฉียบคมที่สุดขององค์ชาย !

ณ ภูเขาเฟิ่งหลิน องค์ชายได้ครอบครองกระบี่หนึ่งเล่มแล้ว ส่วนพวกเจ้าคือกระบี่อีกเล่มในพระหัตถ์ !

พวกเจ้าแต่ละคนโอ้อวดว่าเป็นผู้มีฝีมือระดับสูงแห่งยุทธภพ เกรงว่าจะยังมิทราบว่า… มีผู้มีฝีมือระดับสูงแห่งยุทธภพ จำนวนมากที่ตกตายไปด้วยน้ำมือของกองทัพที่หนึ่ง !

พวกเจ้าคือคนของราชวงศ์อู๋ เป็นกองทัพที่องค์ชายเชื่อมั่นมากที่สุด และต้องเป็นกระบี่ที่แหลมคมยิ่งกว่านี้ !