นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 83

ตอนที่ 83 แยกจาก

ไม่ว่าจะเพราะเงินเป็นเหตุ หรือเพราะตัวตนของฟู่เสี่ยวกวนที่อยู่ภายในใจของพวกเขานั้นสูงส่ง แต่โดยสรุปแล้วหลังจากการประชุมครั้งแรก ผู้ประสบภัยและชาวซีซานในวันนี้ ก็เริ่มมีการเคลื่อนไหวดำเนินการเปลี่ยนแปลงกันอย่างฮึกเหิม

ภายใต้การประสานงานของอี้หยู่และจางเช่อ ก็ได้ทำการเลือกหัวหน้าในด้านต่าง ๆ และให้อยู่ภายใต้การดูแลของเหล่าผู้นำ การประชุมที่ซีซานครั้งที่ 2 ของฟู่เสี่ยวกวนได้แสดงออกถึงจิตวิญญาณที่มุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว

ชาวซีซานและอดีตผู้ประสบภัยเหล่านั้นได้เดินทางไปยังที่ต่าง ๆ ตามที่ฟู่เสี่ยวกวนได้แจกแจงเอาไว้ตั้งแต่ต้น ที่เพิงพักชั่วคราว หลังจากผ่านไปสองถึงสามวัน ก็เงียบสงัด ส่วนที่เหลืออยู่นั้นก็มีเพียงคนชราที่ป่วยและคนพิการ พวกเขาเหล่านี้เข้าสู่ช่วงบั้นปลายของชีวิตแล้ว ฟู่เสี่ยวกวนมิได้ให้พวกเขาไปทำงาน แต่กลับจัดคนจำนวนไม่น้อยมาดูแลชีวิตประจำวันของพวกเขา

คุณชายมีจิตใจเมตตาถึงเพียงนี้ ข้าที่คิดจะหากำไรจากเงินของคุณชาย ข้ามัน…มิต่างจากสุกรหรือสุนัขเลย !

เหล่าผู้เฒ่าที่ประสบภัยต่างก็กุมไม้เท้าและเดินทางออกไปยังที่ต่างๆ ผู้ใดก็ดึงรั้งเอาไว้ก็มิอยู่ หากขัดขวางพวกเขาก็มีแต่จะเดือดดาล

“ข้าชราแล้วจริง ๆ รึ ? ข้าอยากไปช่วยสังเกตการณ์ให้คุณชาย หากเจ้าหนุ่มพวกนั้นกล้าขี้เกียจ ไม้เท้านี้ของข้าจะตีกบาลพวกมันให้แตก ! ”

“ข้ามีประสบการณ์การทำถนนและซ่อมสะพานมาบ้าง แผนที่นั้นของคุณชายข้าก็ได้เห็นมาหมดแล้ว มันมีความยากยิ่งนัก ข้าต้องไปดูสถานที่ด้วยตาของตนเอง การวางเส้นทางเยี่ยงนี้จึงจะสมเหตุสมผลยิ่งกว่า”

“แม่เฒ่าอย่างข้าช่วยทำอันใดมิได้เลย ช่วยได้เพียงให้กำลังใจจุดไฟปลุกพลังกายให้ฮึกเหิม คงเป็นสิ่งเดียวที่แม่เฒ่าอย่างข้าจะทำได้”

“พวกเจ้าจงจำไว้ หากทุกอย่างถูกสร้างไว้เสร็จแล้ว ต่อไปลูก ๆ ของพวกเจ้าจะมีตำราไว้อ่าน ส่วนพวกเจ้าก็จะสามารถมีอาชีพที่มั่นคงได้ ผู้หญิงอย่างพวกเจ้าก็สามารถทำงานที่นี่ได้เช่นกัน คุณชายได้กล่าวไว้ว่า โรงน้ำหอมของเขาต้องการสตรี ดังนั้นสิ่งที่พวกเจ้าทำอยู่ทั้งหมดนี้มิใช่เพื่อคุณชาย แต่เพื่ออนาคตของพวกเจ้าเอง เพื่อลูกหลานในอนาคตของพวกเจ้า ข้าชราแล้ว คงไปมิไหว ข้าจะดูอยู่ที่นี่ จะคอยเฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงที่ดียิ่งขึ้น เฝ้ามองพวกเจ้าที่จะมีชีวิตที่ดียิ่งขึ้น ไม่ว่าพวกเจ้าจะไปที่แห่งใดจงจำไว้ว่า พวกเจ้าคือชาวซีซาน อย่าได้ทำให้ชาวซีซานต้องเสียหน้า ! ”

“…..”

ชาวซีซานพักอยู่ที่นี่เพียงชั่วคราวผ่านไปไม่กี่วันก็ต้องพาครอบครัวจากไป ครานี้มิเหมือนกับการลี้ภัย ในใจของพวกเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความศรัทธา พวกเขาต้องการตอบแทนบุญคุณอันยิ่งใหญ่ของคุณชาย แม้ว่าจะต้องสละชีวิตก็ตาม !

นี่คือความคิดจากใจจริงของชาวซีซาน ความซื่อสัตย์ของพวกเขา คือการใช้สองมือสองเท้าของตนเอง เพื่อเปิดเส้นทางทองคำให้แก่การพัฒนาซีซาน ในอนาคตที่ซีซานจะต้องเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมากเป็นแน่

เหลือชายหนุ่มที่แข็งแกร่งเพียง 2,000 คนเท่านั้นที่ยังอยู่ภายในเรือนซีซาน ฟู่เสี่ยวกวนส่งพวกเขาไปให้กับเฉินป๋อหัวหน้าทหารยามของที่นี่ คนผู้นี้เคยเป็นรองหัวหน้าของไป๋ยู่เหลียน ฟู่เสี่ยวกวนมีเงื่อนไขเพียงหนึ่งเดียวให้แก่เขา นั่นคือให้ฝึกทั้งสองพันคนนี้ตามมาตรฐานการฝึกทหาร

“ท่านอยากจัดตั้งกองทัพอย่างนั้นรึ ? ” ซูม่อเอ่ยถาม

“ที่ซีซานในภายภาคหน้าจะกลายเป็นจุดสนใจของชาวโลก ข้าต้องเตรียมการล่วงหน้าเล็กน้อย”

“ท่านมิมีชุดเกราะหรืออาวุธ”

“ดังนั้นข้าจึงต้องการหลอมเล็ก”

“หากได้ม้าศึกมาครอบครองจะเป็นการดียิ่งนัก”

“ข้าเองก็คิด โดยเฉพาะม้าของพวกชาวฮวง เฮ้อ…อยากไปปล้นชาวฮวงจริง ๆ ”

“……”

รัชสมัยเซวียนลี่ที่ 8 เดือนเก้าวันที่สิบ กลางคืน

ศาลาเรือนหลังของซีซาน

หยูเวิ่นหวินรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งใจ สีหน้าของต่งชูหลานก็มิค่อยสู้ดี

หยูเวิ่นหวินได้รับสารลับที่มาจากเมืองหลวง และตอนนี้ก็ได้มาอยู่ในมือของฟู่เสี่ยวกวนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“เรื่องการทุจริตของการบรรเทาทุกข์ ฝ่าบาทได้ส่งให้ขุนนางระดับสูงไปตรวจสอบทั้งสี่หนทางแล้ว” เรื่องนี้จบลงด้วยพู่กันเพียงด้ามเดียว