นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) นิยาย บท 907

ตอนที่ 907 เป้าหมาย

ชายอ้วนกำลังครุ่นคิดว่าจะทานอันใดดี ด้านฟู่เสี่ยวกวนที่อยู่บนจายซิงถายก็กำลังคิดว่าบัดนี้ชายอ้วนกำลังทำอันใดอยู่กัน ?

ข่าวคราวที่ฝูงมดส่งมาคือที่จวนฟู่ที่โม่โจวนั้นบรรดาแม่รองของเขากำลังพาลูก ๆ เดินทางมายังเมืองกวนหยุน… แม่รองทั้งห้ามาเพื่อตามหาสามีของพวกนาง สามีที่มิน่าเชื่อถือผู้นี้พอได้ออกจากจวนก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยอยู่นานหลายปี เขาทำเช่นนี้ได้เยี่ยงไรกัน ?

ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกมิสบายใจมากยิ่งนัก หากบรรดาแม่รองมาถึง เขาจะสามารถตอบคำถามใดได้บ้างกัน ?

เพราะเขาก็มิทราบเช่นกันว่าชายอ้วนหายไปที่ใด !

“ชูหลาน ข้าคิดไปคิดมาก็เห็นว่ามิอาจเผชิญหน้ากับพวกนางในเรื่องนี้ได้ ข้าเป็นถึงจักรพรรดิแต่กลับมิทราบว่าบิดาของตนเองหายไปที่ใด เจ้าคิดว่าพวกนางจะเชื่อเยี่ยงนั้นหรือ ? แต่ปัญหาคือข้ามิทราบอย่างแท้จริง ! ”

ต่งชูหลานหัวเราะขึ้นมา “เช่นนั้นท่านจะจัดการเยี่ยงไร ? ”

“ข้าต้องออกไปข้างนอกเพื่อหลีกเลี่ยง คงต้องมอบให้พวกเจ้าคอยต้อนรับพวกนางแล้ว ให้พวกนางพักอยู่ที่วังหลวงสักพักเถิด คอยดูว่าชายอ้วนจะกลับมาหรือไม่”

“แล้วท่านจะไปที่ใดเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

“วันนี้มีข่าวดีส่งมาจากอู่ต่อเรือเจียงเฉิงว่าเรือรบติดตั้งเครื่องจักรไอน้ำลำแรกที่ได้ทำการปรับปรุงถึง 2 ครา และในครานี้ได้ทดสอบออกทะเลซึ่งประสบผลสำเร็จ ดังนั้นข้าจำต้องไปดูสักหน่อย”

ฟู่เสี่ยวกวนจ้องมองดวงดาราสว่างไสวบนท้องนภา ต่งชูหลานมองตาของฟู่เสี่ยวกวน พบว่าดวงตาคู่นั้นพร่างพราวเป็นประกายระยิบระยับ

“ข้าต้องการเห็นเรือรบลำนั้นด้วยตาของตนเอง ข้าจะไปทดสอบการเดินเรือออกทะเลด้วยตนเองสักหน หากสมรรถนะไร้ปัญหาก็ให้เรือรบอีก 4 ลำที่เหลือเปลี่ยนมาติดตั้งเครื่องจักรไอน้ำได้ แต่คาดว่าปีนี้สายเกินไปที่จะออกทะเลแล้ว ปีหน้า ! ปีหน้าต้องสร้างท่าเรือเซี่ยเย๋ขึ้นมาให้ได้ ! ”

“ใช่สิ ! เมื่อมีเครื่องจักรไอน้ำแล้ว ข้าขอบอกกับเจ้าเลยว่าการคมนาคมทางบกจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครายิ่งใหญ่”

ต่งชูหลานมิเข้าใจจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า “ของสิ่งนั้นมีขนาดใหญ่มากเสียทีเดียว สามารถติดตั้งภายในรถม้าได้เยี่ยงนั้นหรือ ? ”

ฟู่เสี่ยวกวนกระตุกยิ้ม จ้องมองไปยังใบหน้าของต่งชูหลานพร้อมกับเอ่ยอย่างมีเลศนัยว่า “สิ่งนั้นเรียกว่ารถไฟ ! หนึ่งหัวรถจักรสามารถขับเคลื่อนตู้รถได้หลายตู้ และสามารถบรรจุผู้คนได้หลายพันคน”

ดวงตาของต่งชูหลานเบิกกว้างแต่นางก็มิได้เอ่ยถามอันใดออกมาอีก นางลอบคิดว่าเหตุใดสมองของเขาถึงมีสิ่งของใหม่ ๆ มากมายถึงเพียงนี้ ?

ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเพราะการพัฒนาเทคโนโลยีต่างหากที่สิ่งสำคัญ หากปัจจัยด้านเครื่องจักรไอน้ำเติบโตได้เต็มที่แล้ว ต่อจากนั้นมันจะพัฒนาไปสู่การย่อขนาดและนำไปใช้ในภาคอุตสาหกรรมได้อีกด้วย

ด้วยวิธีการนี้จะเป็นการปลดแอกแรงงานจำนวนมาก กำลังแรงงานเหล่านี้จะกระจายเข้าสู่เขตอื่น ๆ และกำลังด้านเศรษฐกิจของทั้งแคว้นก็จะเพิ่มสูงขึ้น ถือเป็นความก้าวหน้าครั้งยิ่งใหญ่ด้านอารยธรรม

การปฏิวัติอุตสาหกรรมคราแรกคาดว่าจะเริ่มต้นอย่างเป็นทางการเมื่อแผนพัฒนาระยะห้าปีแรกสิ้นสุดลง จากนั้นแผนพัฒนาระยะห้าปีฉบับที่สองจะเน้นการออกแบบและดำเนินการเกี่ยวกับการปฏิวัติทางอุตสาหกรรมทั้งหมด จนกว่าการทดลองเทคโนโลยีเครื่องยนต์เผาไหม้ภายในจะเสร็จสมบูรณ์

ภาพพิมพ์เขียวขนาดใหญ่ภายในสมองของฟู่เสี่ยวกวนเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ… การเปลี่ยนแปลงคราใหญ่กำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว

แน่นอนว่าบัดนี้ยังมิมีผู้ใดตระหนักถึงจุดนี้

……

…..

ภายในห้องทรงพระอักษรวังหลวงแห่งราชวงศ์หยู หยูเวิ่นเต้าและจัวหลิวหวินกำลังพิจารณาความเป็นไปได้ในการพิชิตราชวงศ์อู๋

“ข้อมูลนั้นน่าจะเป็นความจริง โดยเฉพาะในปีนี้ฟู่เสี่ยวกวนได้ทำการจำหน่ายตั๋วเงินไปแล้ว 160 ล้านตำลึง ! ”

สองมือของหยูเวิ่นเต้าไพล่หลังพลางเดินวกไปวนมาอยู่ภายในห้องทรงพระอักษร เขาเอ่ยต่อว่า “เขาเก่งกาจเรื่องการค้า ความเข้าใจในเรื่องเศรษฐกิจสามารถเอ่ยได้เลยว่ามิมีผู้ใดเทียบเคียงได้ เช่นนั้นเขาคงมิสร้างกรมการค้าขึ้นมาหรอก มันหมายความว่าเขามิได้ทำการจำหน่ายตั๋วเงินแบบสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะความมั่นอกมั่นใจของเขาได้มาจากสมบัติที่ควรจะเป็นของราชวงศ์หยูมาตั้งแต่ต้น ! ”